คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : Hunters killed the vampire love : 32 100%
เช้าวันถัดมาร่างบางของเพนกวินตื่นจากความฝันอันยาวนานในค่ำคืน
เพนกวินลุกขึ้นมากระพริบตาถี่เพื่อรับแสงพร้องมองหาคนที่น่าจะนอนอยู่ข้างๆ
แต่ไม่มี! สงสัยคงออกไปทำงานแล้ว
คนตัวเล็กเดินเข้าห้องไปชำระร่างกาย
พร้อมเปลี่ยนเสื้อใหม่ ถึงจะบอกว่าใหม่แต่จริงก็แค่เสื้อเชิดตัวบางเบาที่สามารถใส่ไดเพียงอย่างเดียวเพราะยังมีโซ่คล้องขาอยู่
จะง้อทั้งทีทำไมต้องเอาโซ่มาล่ามด้วย...
เพนกวินคิดไปน้อยใจไปพลางลูบโซ่เส้นกลางๆไปมา
จนไปสะดุดกับโน้ตที่เขียวไว้ว่า
....รักนะ หายโกธรได้แล้ว....
‘ตาบ้า!!...’
ล่วงเข้าวันที่ 3
ที่คิลเลอร์เอาแต่ทิ้งโน้ตไว้พร้อมกับกำชับให้ทานอาหาร
เพนกวินมองอาหารที่เอามาเสริฟทุกวันรสชาติมันก็อร่อยดีแต่หน้าตามันไม่ค่อยน่ากินดูก็รู้ว่าใครทำ
มองไปก็อมยิ้มไปถ้าไม่ติดว่า(แกล้ง)โกธรอยู่ละก็กระโดดกอดไปแล้ว
ปัง!!
“ขอร้องละครับช่วยท่านคิลเลอร์ด้วย!!!”
“!!!”
ร่างแก่ของคนเก่นคนแก่ของบ้านนี้รีบวิ่งมาหาร่างบางพร้อมปลดโซ่ให้
พร้อมกับอธิบายทุกอย่างว่าคิลเลอร์ที่เป็นแวมไพร์นั้นไม่ได้ดื่มเลือดมาเป็นเวลานานแล้วทำให้ร่างกายอ่อนแอลงมาและตอนนี้อ่อนแอถึงขีดสุด
และที่ไม่ดื่มเลือดของใครเพราะเขาต้องการแค่ร่างบางเท่านั้นเขาไม่ต้องการของคนอื่น
ติดที่ว่าคิลเลอร์คิดว่าเพนกวินยังคงโกธรและเกรียดตนอยู่เลยไม่คิดที่จะฝืนใจดื่มเลือดเพื่อมีชีวิตอยู่ต่อ
ปัง!
“คิลเลอร์!!!”
ร่างบางถลาไปหาคนที่นอนอยู่บนเตียงไซร์คิง
ค่อยๆประคองอีกฝ่ายที่พอมีสติลุกขึ้นนั่ง.....เมื่อคนเก่าคนแก่เห็นอย่างนั้นก็รีบปิดประตูออกจากห้องนี้ไป
“เพนกวิน...ทำไม?”
“ไม่ต้องถามเอากินซะ”
เพนกวินยื่นข้อมือเล็กไปที่หน้าคิลเลร์แต่คิลเลอร์กลับเมินหน้าหนี
ทำให้เพนกวินไม่พอใจมากๆ “เป็นอะไรของคุณ...รีบกินซะซิ
ถ้าไม่กินละก็ ฮึก คุณก็จะตายนะ ฮือๆ” คิลเลอร์เบิกตากว้าง
เพนกวิน....เพนกวินร้องไห้ เขาทำให้ดวงใจของเขาเสียน้ำตาอีกแล้ว
“เพนกวินนายไมโกธรฉันแล้วเหรอไง”
“บ้า! คนอย่างคุณนะ ฮือ สมองของคุณ ฮึก มันมีแต่ขี้เลื่อยหรือไง?
แค่นี้ก็ดูไม่ออก!!”
ยิ่งพูดยิ่งน้ำตาไหลเหมือนกลับไปกดสวิตซ์บ่อน้ำตา
“ก็ได้ฉันจะกินแต่...” เพนกวินมองไปที่คิลเลอร์อย่างใจจดใจจ่อกลับคำหลังที่คิลเลอร์จะพูด
“...ฉันไม่เอาข้อมือแต่ฉันเอาตรงนี้”
“!!”
จากน้ำตาที่กำลังไหลเป็นสายแทบหยุดทันที
เพราะนิ้วของคิลเลอร์จิ้มมาที่คอเนียน ทำให้เพนกวินเริ่มทำท่าเลิกลัก
“ม...ไม่ แค่ข้อมือก็พอ”
“นา..นะ
ตรงข้อมือมันไม่ได้ฟิว”
“ไม่เอา!!”
“นะๆ
ย่าดื้อกลับคนป่วยซิ”
“เพนฉันสัญญาว่าจะไม่ทำอย่างอื่นเลย”
“ผมจะเชื่อได้ไง”
“แวมไพร์มีสัจจะนะ”
พอได้ยินอย่างนั้นเพนกวินก็โน้มคอลงไปแต่ด้วยแรงของคิลเลอร์ดึงให้ร่างบางขึ้นมาคร่อมเขาไว้
เพนกวินที่ทำอะไรไม่ได้ก็ได้แต่อยู่นิ่งๆ
จนเขี้ยวซีกแหลมกัดผ่านผิวหนังขาวเนียนไปพร้อมกลับเหมือนมีแรงดูดบางอย่างคอยดูดเลือดเขามันช่างเป็นสัมผัสที่คุ่นเคยและเสียว....เดียวนะเสียว!
“อะ...อืม คิลหยุดนะ!”
ร่างบางรีบห้ามทันควันเพราะมือหนาเริ่มลูบไรไปบีบเค้นแก้มก้นงามๆของเพนกวิน
ถ้าไม่ห้ามเสียตั้งแต่ตอนนี้คงต้องมีเรื่องให้เสียเหงื่อแน่
“อันไอไอ้อำอะไออะอ่อยแอ่อาอี่อึดเอง(ฉันไม่ได้ทำอะไรซะหน่อยแค่หาที่ยึดเอง)”
คิลเลอร์พูดเสียงอู้อี้เพราะเขี้ยวของเขายังคงจมอยู่บนคอนุ่มนิ้ม
พอเห็นช่องทางบางอย่างคิลเลอร์ก็ชันเขาขึ้นจนไอเสียดสีใจกลางของเพนกวินอย่างจัง
เขาพึ่งรู้เพนกวินไม่ได้ใส่ชั้นใน!!!
………………………… 50 %……………………………….
หมับ!
มือหนาเลื่อนไปขย่ำก้นงามๆอย่างมันมือเข่าเองก็ทำหน้าที่ถูไปมาระหว่างร่องขาขาวนั้นยิ่งไม่มีชั้นในยิ่งเข้าทาง
“อะ...ห หยุดนะ”
นอกจากจะไม่หยุดแล้วคิลเลอร์ก็ยิ่งทวีคูณปลุกเร่าอารมณ์ของเพนกวิน
ร่างเล็กสั่นตะเทิบเพราะแรงอารณ์ปราถนาปลุกเร้าตัวต้นให้ตื่นขึ้นมา
“จะให้หยุดจริงๆเหรอ?”
เสียงแหบพร่ามาพร้อมกลับลมหายใจอุ่นที่รดรินต้นคอขาวเนียน
เพนกวินหน้าขึ้นสี มองค้อนไปยังต้นเหตุที่ทำให้เขามีอารมณ์
“ก็เพราะใครละ….อ๋า!”
ยังไม่ทันพูดจบนิ้วยาวของคนตัวสูงก็ลุกล่ำเข้าไปในร่างของเพนกวิน
“ครั้งเดียว”
“แค่ครั้งเดียว”
.
.
.
.
.
ร่าง 2 ร่างยังคงนัวเนียกันไม่ห่างถึงแม่เพนกวินจะปลดปล่อยไปแล้วหลายรอบแต่คิลเลอร์กลับยังไม่แม่แต่จะปลดปล่อยเลย
ร่างบางถูกจัดท่าให้นอนตะแคงขาข้างหนึ่งถูกยกขึ้นจนเห็นจุดที่เชื่อมกันแต่ที่น่าอายไปกว่านั้นคือตรงหน้าของร่างบางมีกระจกบานใหญ่อยู่ด้วย
ทำให้เพนกวินเห็นกิจกรรมรักทั้งหมดตั้งแต่เริ่ม
“ค...คิลเลอร์ อ๋า…”
เอ็นเนื้อร้อนที่คอยพรุดเข้าออกในตัวร่างบางยังคงแข็งขื่อไม่ยอมอ่อนลง
เพราะคนตัวสูงอดกลั้นไว้ไม่ให้หลดปล่อยเพราะเขายังอยากร่วมรักกลับคนตัวเล็กไปนานเพื่อทดแทนเวลาที่หายไป
“อะไรเพน อา .....”
“คิลเลอร์...ผม อา...นะ
อืม!”
เพนกวินพูดไม่เป็นศัพท์เพราะคิลเลอร์แกล้งโดยการกระแทกกายอย่างหนักเข้าไปซ้ำๆหลายครั้งทำให้ร่างบางจุกไม่น้อย
“ว่าไงหืม?”
“ผม...อะ...อาเหนื่อย
ซี้ดดด...”
รอยยิ้มร้ายปรากฏบนใบหน้าคิลเลอร์เขาพลิกร่างเล็กให้นั่งคล่อมเขาส่งผลให้แก่นกายของเขาหลุดออกจากช่องทางส่งเสียงน่าอาย
“ถ้าอยากให้เสร็จก็ขย่มซะซิ”
ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างทันที
จ้องมองไปยังคนตัวสูงรู้เลยว่าคิลเลอร์เอาจริงถ้าต้องการให้จบโดยเร็วเขาต้องขย่มเองซินะ!
พอคิดได้อย่างั้นมือเรียวเล็กก็กำรอบแก่นกายแล้วค่อยๆกดตัวลงจนกลืนกินแท่งร้อนจนหมด
ก่อนที่จะค่อยๆขยับช้าๆและเปลี่ยนมาขยับถี่ยิบ
เสียงครางรันจวนเล็ดลอดออกมาจาร่างบางทุกครั้งที่คิลเลอร์เด้งสระโพกสวนขึ้นไป
แล้วลุกขึ้นมานั่งโดยยังให้แก่นกายยังคาอยู่ในร่างเพนกวิน
แล้วลุกออกจากเตียงเพื่อเดินไปห้องน้ำโดยอุ้มเพนกวินในท่าหวาดเสียว
“ค...คิลเลอร์ อา...คุณ...อ้างงง
จะทำอะไร?”
คิลเลอร์ไม่ตอบเอาแต่ก้าวไปที่ห้องน้ำ
ทำให้แก่นกายยิ่งแทรกลึกเข้าไปจนโดนจุดกระสันของเพนกวินพอเข้ามาในห้องน้ำคนตัวสูงพาร่างเล็กไปอยู่ใต้ฟักบัว
พอมาถึงร่างสูงก็เร่งสะโพกเข้าไปในช่องทางรักอย่างหนัก
“อะ...อ๊า เบาๆ อะ..จะเสร็จแล้ว
อ๊า!”
“พร้อมกันนะ”
คิลเลอร์กระแทกเข้าไปอีก 2-3
ทีก่อนที่จะปลดปล่อยสายธารทั้งหมดเข้าไปจนล้นเปรอะเรียวขาด้านในทั้งหมดก่อนที่ร่างบางจะทรุดลง
“อา...สลบจนได้”
คิลเลอร์อาบน้ำและทำความสะอาดทางรักให้เพนก่อนอุ้มไปนอนบนเตียงที่ห้องของเขาดีๆ
เมื่อหลังร่างบางถึงที่นอนก็ครางอือๆออกมาเหมือนรำคาญ
คิลเลอร์มอปฏิกิริยาแล้วยิ้มออกมา
เพราะในที่สุดเขาก็จะได้อยู่กลับคนรักเสียที.....
............................................................
ตอนหน้าก็จบแย้ววววววเฮ้!!!!!
เอาตอนพิเศษด้วยดีไหม???
แต่ขี้เกลียดอะ!!!///โดนตบ!!!
คอมเม้นหลังอ่านจบนะ
ขอโทษที่มาช้าาาาาเนื่องจาก
ติดอ่านหนังสือก่อนสอบนิดหน่อย!ช่วงนี้เลยจะอัพช้านะจ้ะ
ความคิดเห็น