คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : Hunters killed the vampire love:20
เช้าวันหยุดที่หน้าหงุดหงิด ทราฟาลก้า
ลอว์ ได้รับโทรศัพท์จากคนสนิทว่าให้รีบมาที่โรงพยาบาลกลางเมือง
เพราะเกิดเรื่องขึ้นกับผู้ช่วยแพทย์เพนกวิน
หลังจากที่วางสายไปเขาก็รีบดิ่งมาที่โรงพยาบาลนั้น ตรงมายังห้องพักฟื้นเดี๋ยว
เปิดประตูเข้าไป เขาพบกับสถาพของเพนกวินที่มีผ้าพันแผลเต็มตัวในจะเฟือกอีก....
“เฮ้! ซาจิเกิดอะไรขึ้นกับเพนกวิน!”
พอมาถึงเขาก็ถาม
ถามคนผมสีน้ำตาลที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างเตียง
“ผ....ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน
พอได้โทรศัพท์จากเค้าผมก็รีบดิ่งไปหา หามส่งโรงพยาบาลนี้แหละ”
คนผมสีน้ำตาลอธิบายรั่วๆ จนลิ้นแทบพันกัน
ดูเหมือนอาการตกใจยังไม่หายไป
“แล้วอาการเพนกวินเป็นอย่างไงบ้าง”
ลอว์เดินไปนั่งที่โซฟาที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากเตียงและที่นั่งของคนผมน้ำตาลมากนักก่อนที่จะจ้องเอาขอมูลจากซาจิ
“อา...คือ
กระตูกซีกโครงหัก 3 ซี่ กระดูกแตกหลายจุดไปจนถึงสะโพก อวัยวะภายในตั้งแต่ช่วงท้องน้อยลงไปบอบช่ำ
กล้ามเนื้อฉีกขาด แล้วก็มีอาการแสรกซ้อนอีก-”
“หมอนี้ไปโดนรถที่ไหนชนเอาละเนี่ย
ไหง! อาการถึงได้หนักอย่างนี้”
“อันนั้นผมก็ไม่รู้ครับ
เค้าไม่ยอมบอกอะไรเลยเอาแต่เงียบ”
ซาจิได้แต่ก้มหน้าก้มตาบอก
เขารู้ว่าเพนกวินไปโดนอะไรมา แต่ถูกห้ามไม่ให้บอกกับลอว์
ถึงเป็นเพราะอะไรเขาก็ไม่รู้
แต่ถ้าเป็นคำขอของคนที่นอนเจ็บปางตายอยู่ตรงนี้เค้าพร้อมจะทำทุกอย่าง
“นาย...ซาจิ!”
“ค....ครับ!!!!”
ซาจิสะดุ้งสุดตัวเมื่อคนที่เป็นถึงหัวหน้า
ทำเสียงดังใส่แถมยังจ้องหน้าเค้าไม่วางตาอีก ซ้ำยังทำท่าทำทางเหมือนต้องการให้เค้าพูดอะไรซักอย่าง....อะไรที่เป็นความจริงมากกว่านี้
“แน่ใจนะ
ไอ้ที่แกบอกฉันมันเป็นความจริงทั่งหมด ห๋า!! ซาจิ!”
“นะ....นะ แน่ใจ
คะ...ครับ”
พอถูกดุเข้าหน่อยสติสตางค์
(ที่แทบไม่มี) ก็กระเจิงเพิงภพประสบหายไปในพริบตา จนพูดติดอ่างเป็นพันธ์ลวา อีกทั่งยังโดนสายตาแสนดุกระจุกปรงนั้นทำให้ขวัญหายไปอีก
อะไรจะน่ากลัวปานเสือขนาดนั้น!
กริ้งงงงงงง
เสียงสวรรค์ฟ้าประทานดังลอดออกมาจากระเป๋ากางเกงของคุณหมอหนุ่มที่นั่งจ้องคนผมน้ำตาลอยู่
จนละสายตา ไปปะทะกับหน้าจอ ก่อนที่จะออกจากห้องไปก่อนทิ้งท้ายไว้เดี๋ยวมาเยี่ยมอีกทีตอนบ่าย
ถึงเงาหัวยังอยู่แต่ซาจิก็ยังคงไม่ไว้ใจอะไรทั่งนั้น...นี้เขาจะปิดเรื่องนี้ได้อีกนานซักเท่าไร
ถึงแม้ไอ้ลูกน้องหน้าสะหล่อน
นั้นจะไม่พูดอะไรเขาก็พอเดาได้ ว่าเกิดอะไรขึ้น เขากลับมาที่คอนโดของคนผมแดง
เดินเข้าห้องไป
คนผมแดงเองก็ยังคงนอนทอดกายเอนหลังสบายอยู่บนเตียง
เห็นแล้วมันหมั่นไส้....เฮ้ย! นี้มันไม่ใช่เวลามาคิดแบบนี้นิ!!
“ตื้นเดี๋ยวนี้!!!
ไอ้คุณยูสทัส!!!”
พลัก!
“อัก”
คนผมแดงร่วงเตียงอย่างจัง
เนื่องจากแรงประทะระหว่างบาทาโลกาวินาศกับสะโพกหมูกล้ามเนื้อ(?) จนเจ้าสะโพกหมู(?)ถึงกับล้มตึงไปอยู่กับพื้น
“ทำอะไรของแกฟ่ะ!
ทราฟาลก้า! มันเจ็บนะเฟ้ย!!!”
คนผมแดงพอตั่งตัวได้
ก็ลุกขึ้นมาตั่งท่ายืนชี้หน้าคุณหมอหนุ่ม
....เห็นแล้วอยากกัดให้นิ้วขาด.....
“ไม่ต้องมาชี้หน้าฉันเลยไอ้คุณยูสทัส
คิด!!!”
...เรียกชื่อเต็มแบบนี้
ไปโกธรอะไรใครมากันฟ่ะ! มีใครมาพูดไม่เข้าหูหรือไง....
“ฝากไปบอกคนของนายที่ชื่อคิลเลอร์
อะไรนั้นด้วยว่าอย่างให้ฉันได้เจอหรือเห็นหน้ามัน...ไม่งั้นฉันจะใช้มีดฝ่าตัดของฉันนี้แหละผ่ามันออกเป็นสองส่วน!!!”
“เฮ้ยๆ เดี๋ยวซิโว้ย!
ทราฟาลก้าไอ้คิลเลอร์มันไปทำอะไรห่ะ!”
“ทำอะไรนะเหรอ! คนของฉันเจ็นนอนใกล้ตายอยู่โรงบาลกลางเมืองแต่กลับไม่เห็นแม้แต่เงาเจ้านั้น!”
“ป....เป็นไปไม่ได้ไอ้คิลเลอร์!
เมื่อเช้านี้มันพึ่งโทรมาลาหยุดอยู่กับยอดรักของมัน-”
“คิดว่าฉันโกหกหรือไง!!”
“เปล่า! ฉันก็แค่-”
“งั่น! เราไปพิสูทธิ์กัน”
………………………………………………………………………………………..
ครีเอะ! กันหน่อย 5555+
นายเสร็จแน่ 555+
ความคิดเห็น