วันธรรมดาที่ไม่ธรรมดาของ นายซาวาดะ สึนะโยชิ

ข้อมูลเบื้องต้น

มาอ่านของเราแล้วอย่าลืมไปเม้นให้เพื่อนเรานะ

http://my.dek-d.com/uzsy/

เนื้อเรื่อง

ในวันอันสุดแสนจะธรรมดาวันหนึ่ง ซาวาดะ สึนะโยชิ บอสแห่งวองโกเล่รุ่นที่10 ก็วิ่งออกจากบ้านไปโรงเรียนตามปกติ แต่บังเอิ๊ญ...ไปจ๊ะเอ๋กะโดราเอมอนเข้า ( มาจากไหนฟระเนี่ย ) ทำให้ขนมปังที่คาบอยู่ในปากพุ่งออกไปด้วยความเร็วแสงใส่หน้าโดราเอมอนเข้าเต็มๆ ทันใดนั้น โกคุเดระ ฮายาโตะ มือขวาของวองโกเล่ก้ปรากฏตัวขึ้น

"แกจะทำอะไรรุ่นที่10น่ะ(คิดไปไหน)" มือขวาของวองโกเล่ตะคอกใส่
"ก็หมอนี่มันพ่นน้ำลายใส่ชั้นอะ"
"ไม่รู้แหละ ดับไปซะเถอะแก"   ตูม!!!
มือขวาไมสนใจ ขว้างดอกไม้ไฟ(เฮ้ย)ใส่โดราเอมอนทันที

"555 แกขว้างไปไหนน่ะ ชั้นอยู่นี่เฟร้ย" โดราเอมอนตอบในสภาพที่ลอยอยู่กลางอากาศ 
มีคอปเตอร์ไม่ไผ่อยู่บนหัว

"ฮะ ฮะ เล่นอะไรกันน่ะท่าทางน่าสนุกดีนะ^^"มนุษย์เบสบอลเอ่ยขึ้น
"พูดอะไรของแกเนี่ย เจ้ามนุษย์เบสบอล เจ้านี่มันกำลังว่าร้ายรุ่นที่10อยู่นะ"
"ชั้นเปล่านะ ก้หมอนี่มันพ่นน้ำลายใส่ชั้นก่อนนี่(อย่างนี้ต้องมีเรื่อง)"
"555 พวกนี้ตลกจัง"

“มีอะไรให้พี่ช่วยมั๊ย??  ฮายาโตะ”พี่สาวผู้แสนดีที่โผล่มาจากไหนก้ไม่รู้เอ่ยขึ้น

/อ๊อก  แอ้ก// “พิลึกเด็กจัง”

“อะไรของท่านเนี่ย”

“พวกนายมาสุมหัวกันทำไม”ชายผมสีรัตติกาลเอ่ยขึ้น

“ค..คุณฮิบาริ”

“สุมหัวกันแล้วยังมาโรงเรียนสายอีก แล้วเจ้านี่เป็นใคร - -“”กรรมการคุมกฎกล่าวขึ้นอีกครั้งพร้อมกับชี้ไปที่โดราเอมอน

................

“นายตามพวกชั้นมาทำไมเนี่ย oOo” บอสแห่งวองโกเล่รุ่นที่10 ตะโกนไล่โดราเอมอนที่กำลังหัวเราะอยู่                                                                                             

“บรรยากาศเริ่มน่ากัว - - ‘’ มอนเผ่นก่อนละนะ บ๊ายบาย 555”

“ผู้ที่มา รร. สาย จะต้องถูกขย้ำตาย”

“อึ๋ย!!  คุณฮิบาริ”

“ดีจ้า ฮิบาริ” เจ้าหนูอัลโกบาเลโน่พูดขึ้น”

“หืม เจ้าหนู” ... “หึวันนี้ชั้นปล่อยพวกนายไปก่อนก้ได้ ชั้นยังมีคนให้ขย้ำอีกเยอะ (หมายถึงใครเนี่ย??) ”

“ไปกันเถอะ สึนะ^^”ยามาโมโตะกล่าวขึ้นพร้อมกับแบกผู้พิทักษ์แห่งวายุไปด้วย (8059ของแท้!!) แล้วก็วิ่งเข้าโรงเรียนไปพร้อมๆกับบอสแห่งวองโกเล่ แต่สึนะบังเอิญเห็นของวิเศษที่โดราเอมอนทำหล่นเอาไว้จึงเก็บไป กะว่าเจออีกเมื่อไหร่จะได้คืนโดยที่มาได้รู้เลยว่าของที่ตัวเองเก็บไปนั้น แท้จริงแล้วมันก็คือ “เชือกสลับร่าง” แล้วจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปล่ะเนี่ย ??

            เมื่อใกล้ถึงห้องเรียนโกคุเดระเริ่มรู้สึกตัวว่าถูกใครบางคนแบกอยู่จึงค่อยๆลืมตาขึ้นแล้วก็พบว่า...

“”เฮ้ย! แกแบกชั้นทำไม ห่ะ เจ้าบ้าเบสบอล” นายหัวปลาหมึกที่เพิ่งจะตื่นจากนิทราภิรมย์ได้โวยวายขึ้น

“ก็นายสลบอยู่นี่นา จะให้ทิ้งไว้รึไง”

“เฮอะ ปล่อยชั้นลงซะทีเซ่”

“ฮะ ฮะ ก็ได้ๆ”

“นี่ ทั้ง2คนเงียบๆหน่อยสิ”

“ขออภัยครับรุ่นที่10/ฮะ ฮะ ขอโทษที่” 2เสียงดังขึ้นพร้อมกัน  ทันใดนั้น!

กรรมการรักษาระเบียบก็เริ่มออกปฏิบัติการหน้าห้องเรียนอีกครั้ง

“เจ้าพวกนี้ยังไม่เข้าห้องเรียนอีก คราวนี้ให้อภัยไม่ได้แล้วพวกแกจะต้องถูกชั้นขย้ำตายที่นี่”

“ว่าไงนะแก” พอจบคำพูดนั้นฮิบาริก็วิ่งเข้ามาทำให้เหยียบปลายเชือกที่สึนะจับปลายอีกข้างไว้

/แว้บ// ทำให้ฮิบาริสลับร่างกับสึนะ ทันใดนั้นฮิบาริในร่างสึนะก็วิ่งเข้าไปต่อยโกคุเดระ

“ชั้นจะขย้ำแกให้ตาย” ฮิบาริในร่างสึนะพูดต่อ

“เมื่อกี้รุ่นที่10 ว่าไงนะครับ”คนที่นั่งอยู่กับพื้นตามแรงต่อยชองฮิบาริในร่างสึนะพูดขึ้น

“ไอ้เจ้าสัตว์กินพืช เอาทอนฟาชั้นมานี่ซิ” ฮิบาริในร่างสึนะหันไปคว้าทอนฟามาอย่างรวดเร็ว ทำให้เชือกแกว่งไปโดนหัวปลาหมึกที่นั่งกองอยู่กับพื้นแล้วก็.../แว้บ//สลับกันอีกรอบ!!

“แกถือระเบิดชั้นทำไมเนี่ย แล้วไหงทอนฟาแกมาอยู่ในมือชั้น” โกคุเดระในร่างสึนะโวยวาย

“แล้วชั้นจะไปรู้แกหรือไง?” ฮิบาริในร่างโกคุเดระตอบพร้อมกับส่งสายตาอาฆาตมา

“ฮะ ฮะ พวกนายเล่นกันน่าสนุกดีนะ” ยามาโมโตะพูดขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามาร่วมวง

ทำให้เหยียบเชือกที่สึนะในร่างฮิบาริเหยียบอยู่ //แว้บ/

..........................................................

สีหน้าของฮิบาริเริ่มเปลี่ยนไป จากหน้าปัญญาอ่อน กลายเป็นหน้าคนบ้าที่ยิ้มตลอดเวลา oOo

“อึ๋ย!!หนูกัวความสูงอะ  แม่จ๋าช่วยด้วย!”สึนะในร่างยามะพูดขึ้น

“โกคุในร่างสึนะเริ่มสังเกตตัวเอง “เฮ้ย!!  ขาสั้นจุ๊ดจู๋”

“ฮะ ฮะ พวกนายนี่ตลกจัง”หน้าอันยิ้มแย้มของยามะในร่างคุณฮิพูดขึ้น

“อะไรเป็นอะไรชั้นไม่รู้แหละ  แต่ยังไงชั้นก็จะขย้ำพวกแก!!!” ฮิบาริในร่างโกคุไม่สนใจคว้าทอนฟาคู่ใจวิ่งเข้ามาฟาดตรงที่พวกสึนะกำลังเถียงกันอยู่”

“แม่จ๋าช่วยหนูด้วยTT”

“เข้ามาเลยเซ่!”

“ฮะ ฮะ ใจเย็นๆน่า”

“พวกแกตาย!!!”

… เงียบ …

สึนะค่อยๆลืมตาขึ้นแล้วก็พบว่าตัวเองกลับร่างเดิมแล้ว

“อะไรเป็นอะไรล่ะเนี่ย งงไปหมดแล้ว”

“ไง เจ้าห่วยสึนะ” รีบอร์นที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้พูดขึ้น

“อ๊ะ รีบอร์น”

“เปนงาย  ตกใจละซี่ ชั้นจ้างให้โดราเอมอนมาช่วยกระชับความสัมพันธ์ในแฟมิลี่ให้พวกแกน่ะนะ”

“รู้ตัวมั้ยว่าแกทำอารายลงป๊ายยย  ยย”

“ตอนนี้ชั้นรู้แต่ว่าได้เวลานอนกลางวันแล้วล่ะ  คร่อก...”

“เดี๋ยวเซ่!!  เจ้ารีบอร์น”

~คร่อก~~…

“พี่แกเฝ้าพระอินทร์ไปซะแล้ว   แต่ก็ช่างเหอะ ทุกอย่างกลับเป็นเหมือนเดิมได้ก็ดีแล้วละนะ^^”

                                                                                                และแล้วเรื่องราวก็จบลงด้วยประการฉะนี้แล