คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #62 :
ไดอารี่ : วันที่ 1
( 19 กรกฎาคม 2015 | เวลา 02.35 น. | ที่พัก )
สวัสดี ... สำหรับการทักทายสมุดแล้วคงไม่ต่างจากคนสักเท่าไหร่ใช่มั้ย?
เอาเป็นว่านี่คือไดอารี่เล่มแรกของฉัน ลิซซี่บอกว่าบางครั้งฉันควรจะบันทึกอะไรที่ – ไม่ดูสะเปะสะปะ เหมือนกับสมุดโน้ตทั่วไปของฉัน เธอบอกว่าฉันควรได้ทบทวนชีวิตประจำวันของตัวเอง ซึ่งคงไม่สายเกินไปสำหรับคนอายุสิบเก้า ลิซซี่บอกว่ากับไดอารี่น่ะอายุไม่สำคัญ ไม่มีวันสายเกินไปที่จะเขียนหรอก ฉันก็...ไม่รู้เหมือนกัน จะพยายามเขียนให้บ่อยเท่าที่บ่อยได้
งั้นเรื่องแรกที่จะเขียน ... เอาเป็นเรื่ององค์กรเออร์เนสต์ ที่นั่นค่อนข้างเงียบเหงา ฉันไปแวะดูแล้วไม่มีคนอยู่เลย ไม่ค่อยคุ้นชินเท่าไหร่ ปกติจะมีสีสันมากกว่านี้ คนอื่นๆ คงจะงานยุ่งกันสินะ แต่ถ้าได้กลับมาเจอกันก็คงดี พูดถึงตัวฉันเองก็ไม่ได้แวะเวียนไปพักที่นั่นเลย หลังจากที่มีงานภายนอกมาให้ทำ คิดว่าถ้าว่างแล้วจะกลับไปที่นั่น หวังว่าจะไม่มีมอนสเตอร์อะไรมาเป็นโขยง (แต่ถ้ามาแล้วไม่ทำร้ายกันก็แล้วไป)
จนถึงตอนนี้ฉันยังพูดคุยกับคนที่นั่นได้ไม่เยอะเลย ส่วนใหญ่มักคุยกันบ้างหลังจบเรื่อง แต่เท่านั้นก็ดีแล้วล่ะ เอ – คนที่ฉันรู้จักเห็นจะมีเฮโรเดส เจริเซีย เนน เฟาสท์ ฮันส์ แองเจลิค ส่วนรูมเมทอีกสองคนที่ไม่เคยได้คุยกันเหมือนจะชื่อเคียร์ร่ากับชาร์มิลา นับ ๆ ดูแล้วก็น้อยเหมือนกัน แต่ไม่เป็นไร ... ถ้าแต่ละคนยังไม่ไปไหนไกลคงได้เจอกันอีก
เรื่องที่สอง ลิซซี่ทำริบบิ้นให้ฉันใหม่ เหมือนจะติดบางอย่างตรงปลายเพิ่ม? ดูแปลกตาไปอีกแบบ แต่ฉันไม่มีปัญหาอะไร เธอบอกว่าชอบการที่ฉันไม่ว่าไม่โวย มันทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้นเวลาเธอต้องการให้ฉันเป็นหุ่นลองเครื่องประดับ ก็ยังดีกว่าชุด ล่ะมั้ง? ถึงจะไม่ได้ชอบหรือเกลียดของผู้หญิง แต่ฉันก็ยังคงเป็นผู้ชายอยู่ดี
เรื่องที่สาม ช่วงนี้ไม่มีอะไรเป็นพิเศษที่น่าสนใจ งานออกล่าก็เหมือนเคย อาวุธของฉันถูกปรับแต่งใหม่ให้คงทนมากขึ้น มันคงจะแพงมากหากยืนกอริล่าของฉันถูกเปลี่ยนเป็นยีนมด ฉันไม่คิดว่าจะหาวัสดุที่รับแรงเวลาออกเต็มที่แล้วจะคูณไปห้าสิบเท่าได้ง่ายๆ หรอกนะ ...
เอ – เหมือนฉันจะลืมอะไรไป เอ้อใช่ ฉันลืมแนะนำลิซซี่ลงในไดอารี่
ลิซซี่เป็นผู้หญิงที่ทำงานหน้าร้านเป็นร้านขายเสื้อผ้าและเครื่องประดับสตรี ส่วนหลังร้านนั้นคงจะค้าของเถื่อน ของใต้ดิน อะไรสักอย่างนี่แหละ เรารู้จักกันมาพอสมควร เธอคอยสอนฉันอยู่เหมือนกันว่าควรไม่ควรทำสิ่งใด เธอบอกว่าฉันแปลกคนที่เรื่องง่าย ๆ บางเรื่องฉันไม่รู้ ฉันตอบเธอไปว่าฉันไม่ได้ถูกสอนทางทฤษฎีเท่าไหร่ ฉันมั่นใจในทางปฏิบัติมากกว่า ทีแรกเธอถอนหายใจ หลังจากนั้นก็ขนตำราแทบทุกประเภทมาให้ฉันอ่าน ดังนั้นตอนนี้หลาย ๆ อย่างฉันได้รู้มากขึ้น อย่างเช่นบนท้องฟ้ามีอะไรบ้าง ทั้งในทางวิทยาศาสตร์และความเชื่อ
ฉันคงต้องจบไดอารี่วันแรกไว้เท่านี้ก่อน เลิกงานมาดึกไปหน่อย ... ชักจะง่วงเหมือนกัน ถึงจะอดทนได้แค่ไหนยังไงซะฉันก็ควรได้พักผ่อนบ้างในเมื่อไม่มีอะไรต้องคอยเฝ้าดู
ราตรีสวัสดิ์นะไดอารี่ แล้วเจอกัน
อดาไลน์
( 03.05 น. )
ความคิดเห็น