[OS] TEMPG - MY❤

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

"ชอบเขาเหมือนกันก็บอกไม่เห็นต้องเก๊ก"

"อะไรๆ"

"ฟอร์มจัด"

 

 

ขอบคุณธีมสวยๆจาก

`BellNut

data-config="{'skin':'skins/tunes/skin.css','volume':100,'autoplay':true,'shuffle':true,'repeat':1,'placement':'top','showplaylist':false,'playlist':[{'title':'GG BE - Seungri Feat. JENNIE KIM ','url':'http://www.youtube.com/watch?v=W9AE5rn2gQI'}]}" >

✏Diamonside
[OS] MY❤



"เฮ้ยมึงนั่น! พี่ซึงฮยอน" เพื่อนรูปร่างสันทัดของควอนจียงพูดขึ้น 
"ไหนๆๆๆๆ" ควอนจียงชะเง้อมองตามไปทางที่ยองเบชี้
"นั่นไงๆๆ" ยองเบย้ำอีกครั้ง
"ว้ายๆๆ สวยยังๆ" จียงกรี๊ดก๊าด เป็นที่รู้กันดีว่าควอนจียงนั้นชอบรุ่นพี่ชเวซึงฮยอน
'ไอสัส มึงเป็นผู้ชายนะ...'
ทงยองเบได้แต่นั่งหน้าเอือมใส่ ช่วงนี้คนตัวเล็กข้างเขามักจะดูดีเป็นพิเศษเพราะอะไรใครๆก็รู้ดี
'ความรักไง ;)'


"รุ่นพี่!!!! เดี๋ยวก่อน!!!!" ควอนจียงตะโกนสุดเสียงแล้ววิ่งตามมาติดๆ

"เอาแล้วไง เมียมึงมาแล้วพ่อชเว" คิมแทบิน เพื่อนของซึงฮยอนหรือท๊อปเอ่ยขึ้น เขาเห็นรุ่นน้องหน้าหวานตัวบางมาหาเพื่อนเขาสักพักแล้ว...สองเดือนได้มั้ง เขายังเคยคิดว่าสองเดือนตามมาจีบมาหาทุกวันแบบนี้เป็นเขาเขาก็ใจอ่อนแล้วแหละ แถมคนจีบยังน่ารักซะด้วย วันเดียวเขาก็ยอมแล้ว อิ_____อิ
"เมียพ่อสิ" ซึงฮยอนไม่วายด่าพ่อให้
"สัส" 



"พี่ซึงฮยอนกินไรยังครับ" จียงถามร่างสูงตรงหน้า
"ยัง" ซึงฮยอนตอบหน้าตาย
"จีซื้อมาให้ กินด้วยนะครับ" จียงยิ้มสู้ พี่ซึงฮยอนของเขาเป็นอย่างนี้มาตลอดสองเดือนตอนแรกมันก็สู้ แต่ตอนนี้เริ่มหมดหวัง มันท้ออะครับ สองเดือนที่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง 
"อืม แต่พี่ไม่หิวอะ พี่ให้เพื่อนพี่กินนะ" คำพูดของซึงฮยอนทำเอาจียงอึ้ง ถึงซึงฮยอนจะเย็นชาใส่แต่ก็ไม่เคยปฏิเสธเขา
"อะ....ได้สิครับ ไปละ บายครับ" จียงโบกมือบ๊ายบาย
"บายครับบบ~" คิมแทบินทำตาหวานช้อยมองตามคนตัวเล็กพลางโบกมือตาม
ทำเอาซึงฮยอนที่มองเพื่อนสนิทเขาถึงกับ*มเงกใส่ด้วยความหมั่นไส้

"ของกูๆ" ซึงฮยอนพูด แล้วมองตามคนตัวเล็กที่เดินจากไปจนลับตา
"แหม่ ของกู ไอสัสทีงี้มาพูด ตอนน้องเขาอยู่มึงเก๊กทำไม" แทบินพูดขึ้น เขางงมากว่าทำไมต่อหน้าซึงฮยอนต้องทำเก๊กใส่น้องเขา แล้วพอน้องเขาไปก็ทำมาเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ คอยดูเถอะมึงถ้าน้องเขาเลิกตื๊อเมื่อไหร่พ่อจะหัวเราะให้ดู
"ไหนดูดิ๊น้องเขาซื้ออะไรมาให้กู" แทบินฉวยโอกาสหยิบปิ่นโตมาจากซึงฮยอนแต่ซึงฮยอนดันไวกว่าดึงมันกลับมาได้
"นี่ก็ของกู" ซึงฮยอนเอ่ยยิ้มอย่างชัยชนะ แล้วเดินถือปิ่นโตสบายใจเฉิบ
"ไหนบอกให้กู" แทบินพูดพลางนึกว่าเสียดายอาหารในปิ่นโต
"ไม่รู้ไม่ชี้" ซึงฮยอนพูดหน้ากวนทำให้แทบินนึกหมั่นไส้
"เก๊กไว้ให้ได้ตลอดนะมึง ถ้าเกิดน้องเขาเปลี่ยนใจไปชอบคนอื่นขึ้นมา... เฮ้ออ ก็ไม่รู้สิน้าา~"
"สัสบิน"
"สัสซึง"



2เดือนต่อมา


"น้องจียงคนสวยไปไหนน้าาา" แทบินลากเสียง ช่วงนี้น้องหน้าสวยที่เคยมาบ่อยๆก็หายไป จากที่เคยมาหาเพื่อนเขาทุกวันก็เหลือแค่อาทิตย์ละสามวัน ค่อยๆลด ค่อยๆลด จนทุกวันนี้น้องเขาก็ไม่มาให้เห็นหน้าอีกเลย

"มึงแอบไปเปิดซิงน้องเขารึป่าวไอซึง" แทบินถามเล่นๆ
"สัส ตลกละมึง" ซึงฮยอนตอบกลับมา ทุกวันนี้ซึงฮยอนก็คอยแต่มองหาจียงตลอดเจอบ้างไม่เจอบ้างแต่ถึงเจอเขาก็ไม่ทัก ถึงแม้ใจอยากจะทักก็เหอะ 
"เป็นไงล่ะมึง ตอนน้องเขาชอบมึงทำเป็นเก๊ก พอน้องเขาไปหาคนอื่นทีนี้ทำเป็นมองหา สมน้ำหน้ามึง หล่อกว่าด้วย"
"กูหล่อกว่าเยอะอย่ามา"





"จี มึงไม่ชอบพี่ซึงฮยอนแล้วหรอ" 
"ชอบสิ"
"อ้าว แล้วทำไม้ดี๋ยวนี้มึงไม่ไปหาพี่เขาเลยว้ะ"
"ไม่อยากไป มึง! มีคนมารับกุละไปก่อนนะ"
"อ้าว..!" 


จียงเดินออกมาจากยองเบ เขาเดินมาหาเพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กของเขา ที่จริง 'ซูฮยอก' อยู่ข้างบ้านเขาเอง เขาเพิ่งขอให้ซูฮยอกไปรับไปส่งเขาไม่นานมานี้ สาเหตุก็คือ เขาขี้เกียจกลับบ้านเอง- - 
"ไฮ" ซูฮยอกทัก
"เออ" จียงตอบกลับ
"เป็นไร ไม่สบายหรอ" ซูฮยอกถามแล้วเอามือมาแตะหน้าผากของคนตัวเล็กกว่า เห็นนิ่งๆแบบนี้แต่เขาเป็นคนกวนตีนและขี้ห่วงมากก
"อือ ปวดหัวนิดหน่อย" จียงตอบ แก้มของเขาขึ้นสีนิดหน่อย ไม่ใช่เพราะเขินคนตรงหน้าหรอกแต่เขินสายตาคนรอบข้างที่มองมามากกว่า ก็ดูมองสิ เหมือนมองเขากับซูฮยอกเป็นคู่รักกันยังไงก็ไม่รู้
"มึงเอามือออกไปเลย กูอาย" 
"อายมากใช่มั้ย เดี๋ยวกูจูบโชว์" คนตัวสูงแกล้งเอาหน้าเข้าไปใกล้
"มึงจูบ กูเตะ" 
"เอาป้ะล่ะ หนึ่งเตะต่อหนึ่งจูบ" ซูฮยอกพูดแกล้งเอาหน้าเข้าไปใกล้กว่าเดิม
"ไอเชี่..ย คนมองใหญ่แล้ว" จียงพูดแล้วเบือนหน้าไปทางอื่น
"จ้าๆ กูไม่แกล้งแล้ว กลับบ้านกัน ป่ะ"
"อื้อ"



"ฝันดี" ซูฮยอกพูดโบกมือบ๊ายบายให้คนตัวเล็ก
"อือ ฝันดี" จียงโบกมือตอบ

ร่างเล็กค่อยๆเดินเข้าบ้าน หลายวันมานี้เขารู้สึกว่าตัวเองโทรมมาก เนื่องจากนอนไม่ค่อยจะหลับ ข้าวไม่ค่อยจะกิน ความรู้สึกเหมือนคนอกหัก ไม่รู้สิ แต่หลังๆที่เขาไปหาพี่ซึงฮยอน ก็เหมือนพี่เขาจะไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่ ความรู้สึกมันบอกว่าพี่เขารำคาญทุกครั้งเวลาที่เขาไปหา เขาเลยตัดสินใจไม่ไปดีกว่าดูอยู่ห่างๆก็จบ







ร่างเล็กเปิดประตูบ้านเข้ามาก็ต้องตกใจ คนที่ไม่คาดคิดว่าจะมา อยู่ตรงหน้าเขา 'มาได้ไง'
"ไง" ร่างสูงทักขึ้น
"เอ่อ .. พี่มาได้ไง" 
"ก็มาทวงสิทธิ์ของพี่คืน"
"สิทธิ์อะไร"






"นายเคยชอบพี่ไม่ใช่หรอไง" ซึงฮยอนพูด เขาค่อยๆก้าวขาไปหาคนตัวเล็ก
"พะ...พี่หมายความว่าไง" น้ำเสียงที่สั่นมากของจียงเปล่งออกมา ใคนดูก็รู้ว่ากลัว คนตัวใหญ่หัวเราะเบาๆ 
"พี่แค่จะบอกว่า ก็ชอบพี่ต่อไปสิ" คนตัวใหญ่ลูบหัวคนตัวเล็ก

"ชอบพี่ต่อไป ชอบให้มากกว่าหมอนั่น" ซึงฮยอนทำเสียงเข้มเหมือนคำสั่ง ใช่ เขากำลังสั่งอยู่



"ถ้าผมชอบพี่...แล้วพี่ล่ะ จะชอบผมมั้ย" จียงเอามือของซึงฮยอนที่อยู่บนหัวตัวเองออก แล้วจ้องหน้าซึงฮยอน ซึงฮยอนก็จ้องเขาตอบเช่นเดียวกัน





"ชอบสิ...ไม่ชอบจะมาหานายทำไม" ซึงฮยอนพูด
"แล้ว...พี่ไม่รำคาญผมหรอ" จียงถาม 
"รำคาญสิ รำคาญมาก เวลาที่นายอยู่กับมัน" ซึงฮยอนพูดพลางสังเกตุหน้าคนตัวเล็ก 'น่ารัก'
"มัน?..." จียงเอียงคอถาม ทำให้ซึงฮยอนที่มองอยู่ต้องเบือนหน้าหนี 'น่าฟัด'
"ก็ไอคนที่จะจูบนายไง คนที่มาส่งนายอะ"
"อ๋อ! ซูฮยอก ทำไมอะ"
"ก็ไม่ทำไม" ซึงฮยอนตอบทำหน้านิ่ง
"อ๋อ นี่พี่หึงผม ใช่มั้ย" จียงยิ้ม
"ป่าว แต่นายมีฉันแล้วนายต้องห้ามทำแบบนี้กับมันสิ" ซึงฮยอนพูดตำหนิ
"ห้ะ"
"หรือนายชอบมันแล้ว"
"ป่าวครับ ผมจะไม่ทำอีกแล้ว"
"นายพูดแล้วนะ นายเป็นของฉัน เข้าใจนะ" 
"ครับ" จียงยิ้ม
"เพราะฉะนั้นฉันต้องทำรอย มานี่" ซึงฮยอนพูดแล้วดึงจียงให้เดินขึ้นบันไดตาม
"เดี๋ยวสิครับพี่!!! พี่ซึงฮยอนนน~!!"












E N D.
สั้นเนอะ55555555555555