ความทรงจำสีไม่จาง

ข้อมูลเบื้องต้น

เชื่อว่าคนเราต้องรู้จักคำว่า คุณครู แต่จะมีสักกี่คนที่รู้ความหมายที่แท้จริงของคำว่าครู ชีวิตการเป็นมนุษย์นอกจากคำว่า พ่อ แม่แล้ว คำว่าครูก็มีความหมาย และมีความสำคัญที่ยิ่งใหญ่เช่นกัน

เนื้อเรื่อง

ความทรงจำสีไม่จาง

เชื่อว่าคนเราต้องรู้จักคำว่า “คุณครู” แต่จะมีสักกี่คนที่รู้ความหมายที่แท้จริงของคำว่าครู ชีวิตการเป็นมนุษย์นอกจากคำว่า พ่อ แม่แล้ว คำว่าครูก็มีความหมาย และมีความสำคัญที่ยิ่งใหญ่เช่นกัน

ฉันเองก็เพิ่งเข้าใจความหมายของคำว่าครู ก็เมื่อได้โตขึ้นเรื่อย ๆ มีความคิดมากขึ้น จากเด็กธรรมดา ๆ คนหนึ่ง ที่รู้แค่ว่า ครูคือคนที่ยืนสอนหนังสือเราอยู่หน้าห้อง ครูคือคนที่สั่งให้เราทำการบ้าน ครูคือคนที่ดุเราเมื่อเราทำผิด ครูคือผู้ใหญ่ที่เราต้องเคารพ แต่ไม่เคยรู้เลยว่าสิ่งที่ครูทำอยู่นั้น “เพื่อใคร” ฉันเองก็มีคุณครูอยู่ท่านหนึ่ง ท่านเป็นคุณครูที่ฉันรักมากที่สุด ท่านเคยเป็นคุณครูประจำชั้นของฉันเมื่อตอนฉันอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 และชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 จนปัจจุบันฉันอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 แล้ว เวลาผ่านมาแล้ว 5 ปี ฉันก็ยังคงจดจำทุกช่วงเวลาที่คุณครูห่วงใยดูแลฉันได้อยู่ตลอด ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงเวลาที่ฉันต้องการความอบอุ่นมากที่สุด เนื่องจากจะต้องสูญเสียคุณพ่อไป นอกจากแม่ พี่สาวและพี่ชายแล้ว ฉันยังมีคุณครูท่านนี้ที่คอยปลอบฉันอย่างอ่อนโยน คอยดูแลห่วงใยอยู่อย่างใกล้ชิด ไม่ว่าฉันกับคุณครูจะมีช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันมากหรือน้อยเพียงใดก็ตาม ฉันยังรับรู้ถึงความห่วงใยที่คุณครูมีให้ฉันเสมอมา ฉันรักคุณครูท่านนี้มาก ดังนั้นเมื่อถึงเวลาเรียนฉันจะตั้งใจเรียนเป็นพิเศษ ไม่เล่น และไม่คุย จนคุณครูจะต้องชมอยู่ทุกครั้งไป วันหนึ่งคุณครูสั่งการบ้าน ซึ่งปกติแล้วฉันเองก็จะตั้งใจทำจนเสร็จและนำมาส่งในวันถัดไป แต่วันนั้นด้วยเหตุผลบางประการซึ่งฉันเองก็จำไม่ได้ ฉันจึงไม่ได้ทำการบ้าน และไม่ได้นำมาส่งในวันถัดมา ฉันจึงถูกคูณครูเรียกออกมายืนหน้าห้อง แล้วถามว่าทำไมไม่ทำการบ้าน คุณครูมองหน้าฉันอย่างจริงจัง ฉันเองก็กลัว ไม่กล้าที่จะสู้หน้า เพราะฉันไม่เคยถูกคุณครูดุมาก่อน แล้วคุณครูก็พูดกับฉันมาคำหนึ่ง ซึ่งฉันจำขึ้นใจมาจนทุกวันนี้ว่า “คนเราถ้าจะดีก็ต้องดีให้ตลอดนะ ให้เหมือนเกลือ ที่รักษาความเค็ม” คำพูดคำนี้ของคุณครูยังคงอยู่ในใจฉันตลอดมา และฉันเองก็ปฏิญาณกับตัวเองไว้แล้วว่า คำพูดคำนี้จะอยู่กับฉันตลอดไป และจะเป็นคำพูดที่ฉันจะนำมาปรับใช้กับตัวเองให้ได้มากที่สุด เท่าที่สุดชีวิตผู้หญิงคนหนึ่งจะทำได้ ฉันจะใช้ชีวิตอย่างเสมอต้นเสมอปลาย รักษาความดีที่เคยทำมาอย่างไรก็ทำเช่นนั้นไปตลอด เหมือนดั่งที่คุณครูพร่ำสอนฉันมา  

          คุณครูสอนให้ฉันมีวันนี้ได้ ฉันอยากตอบแทนท่านบ้าง แต่ฉันเองก็ยังไม่มีโอกาสมากพอที่จะตอบแทนท่านในเวลานี้ แต่สิ่งที่ฉันทำไปแล้วก็คือการตั้งใจเรียนให้มากขึ้นกว่าเดิม และนำคำพูดของคุณครูที่สอนฉันในวันนั้น มาใช้ในชีวิตประจำวันจนถึงทุกวันนี้ นี่คือสิ่งเท่าที่ฉันพอจะมีที่จะตอบแทนพระคุณของท่านได้