Bang! เสียงปืนปริศนา (Creepypasta Thailand)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

                                                              เรื่อง...เสียงปืนปริศนา  (Bang!)

                                                                    Bang!

                                                 ตั้งแต่ผมย้ายเข้ามาอยู่ในห้องเช่าใหม่แทบทุกคืน

                                      จะต้องสะดุ้งตืนขึ้นมาเพราะเสียงปืนปริศนากลางดึกภายใน

                                      ห้องเช่าแห่งนี้ แต่พอผมลุกจากที่นอนออกมาหาต้นตอของ

                                      เสียงกลับไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆเกิดขึ้นราวกับมันเป็นแค่เสียง

                                      หลอนเรื่องที่ผมอุปทานไปเอง 

                                                 ผมจึงลองนำเรื่องนี้ไปถามเพื่อนข้างห้องที่อยู่ห้อง

                                      ข้างๆมาเกือบปีแล้ว ซึ่งเธอก็ไม่เคยได้ยินเสียงประหลาดนั้น

                                      เลยสักคืนเดียว  และเธอก็รู้จักมีเบอร์โทรศัพท์ของคนที่เคย

                                      เช่าห้องนี้อยู่ก่อนหน้าผม เธอจึงลองโทรถามเรื่องนี้ให้ แต่

                                      คนที่มาอยู่ก่อนหน้าผมก็ไม่เคยได้ยินเสียงประหลาดดังกล่าว

                                      ส่วนสาเหตุที่เขาย้ายออกไปเพียงเพราะย้ายไปอยู่ใกล้ที่

                                      ทำงานใหม่เท่านั้น  

                                                 เรื่องของเสียงปืนปริศนาดูเหมือนว่าจะจบเพียงแค่นั้น

                                       แม้บางคืนผมจะยังคงสะดุ้งตืนเพราะมันอยู่ แต่ก็ไม่ได้ลุกออก

                                      ไปดูหาต้นตอของมันแล้ว คลายกับว่าผมเริ่มจะปรับตัวอยู่ที่

                                      ห้องเช่าแห่งนี้ได้ จนวันหยุดสุดสัปดาห์คืนนึ่งที่ผมนั้งดูโทรทัศน์

                                      อยู่นั้นเอง จู่ๆพอรายการที่ผมดูอยู่ถูกตัดคั้นด้วยโฆษณาจังหวะ

                                      ตอนที่หน้าจอเป็นสีดำตัวผมก็สะดุ้งเฮือกกับเสียงปืนปริศนาซึ่ง

                                      ดังกรอกหูผมพร้อมภาพเงาสะท้อนบน หน้าจอทีวีของ

                                      ชายวัยกลางคนผู้นึ่งที่ใช้ปืนพกยิงกรอกปากปลิดชีพตัวเองบน

                                      เก้าอี้โซฟาที่ผมนั้งอยู่จนเลือดสาดกระเด็นตามวิถีหัวกระสุนปืน

                                      ลูกนั้นไปติดที่กำแพงข้างหลัง แล้วภาพสะท้อนในหน้าจอดำไม่กี่

                                      วินาทีนั้นก็ราวกับค่อยๆละลายย้อมกลับมาเป็นภาพปัจจุบันรอย

                                      เลือดข้างฝากำแพงค่อยๆถูกปิดด้วยกระดาษวอเปเปอร์มีตัวผมกำลัง

                                      นั้งมองทีวีอย่างเดิม แต่ตัวผมยังคงตกตะลึงค้างแทบไม่หายใจ 

                                      สายตาของผมไม่ได้จดจอที่ภาพในโทรทัศน์แต่ยังคงจ้องมองรอลุ้น

                                      ภาพสะท้อนจังหวะที่หน้าจอดำมืดอีกหลายครั้ง เมื่อผมมั่นใจแล้วว่า

                                      ภาพเงาสะท้อนมีเพียงตัวผมอยู่คนเดียวภายในห้อง จึงค่อยๆขยับ

                                      หายใจทั้วท้องหันชำเลืองไปมองสำรวจกำแพงข้างหลัง และทันทีที่

                                       ผมแงะลอกกระดาษวอเปเปอร์นั้นเปิดออกดูก็พงะหลังล้มเพราะพบ

                                       คราบเลือดกับรอยหัวกระสุนฝังอยู่บนกำแพงนั้นจริง    

Blackapple

              

                                              ---------------------------------------------------