bl / 冬季一夜晚 หนึ่งราตรีแห่งเหมันต์ (ชั่วคราว)

     จางเสวี่ยเคยมีชีวิตอยู่ในยุควันสิ้นโลกมาก่อน

     โลกนั้นไม่มีอะไรน่าจดจำนัก รอบด้านเต็มไปด้วยคนตาย ศพเดินได้ และซากปรักหักพัง ชีวิตของเขาต้องดิ้นรนเอาตัวรอดด้วยลำแข้งของตัวเอง ทุก ๆ วันดำเนินไปอย่างโหดร้ายและทรมาน ไม่มีอะไรดีเลยสักนิด

     ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็เลยฆ่าตัวตาย

     จางเสวี่ยก็แค่อยากจะนอน เขาอยากนอนให้คุ้มค่ากับที่ใช้ชีวิตสะบักสะบอมมาตลอดหลายปี ใครจะรู้ว่าตื่นขึ้นมาอีกทีกลับโผล่มายังที่อื่นเสียแล้ว เขากลายเป็นเด็กอายุสิบสาม รอบ ๆ กลับเต็มไปด้วยความไม่คุ้นเคย จางเสวี่ยทั้งมึนงงทั้งสับสน พอทบทวนดูถึงได้รู้ว่าตัวเองได้มาเกิดใหม่ในร่างใครคนหนึ่งที่มีหน้าตาและชื่อเหมือนเขาไม่มีผิด

     แน่นอนว่านี่คือโอกาสที่เขาจะนอนเต็มอิ่มเสียที

     นับจากนั้นเขาจึงกลายเป็นจางเสวี่ย บุตรชายคนที่เจ็ดจากทั้งหมดสิบสามของตระกูลจาง

     สภาพความเป็นอยู่ของจางเสวี่ยในจวนแห่งนี้จึงเรียกได้ว่าจืดจางและไร้ตัวตน มารดาของเขาเป็นเพียงอนุเล็ก ๆ คนหนึ่ง ไม่ได้มีอำนาจและไม่ได้เป็นที่โปรดปราน หลังจากเลี้ยงดูร่างนี้ได้ไม่นานก็ตายจาก บ่าวไพร่ส่วนใหญ่ก็ถูกเหล่าฮูหยินดึงตัวไป ตอนที่เขาเข้ามาในร่างนี้ ทั้งตำหนักก็ไม่เหลือใครเสียแล้ว

      แต่เขาเป็นคนง่าย ๆ อยู่คนเดียวแล้วอย่างไร โลกที่แล้วก็ใช่ว่าจะมีคนอยู่ข้างกาย ในเมื่อมีที่ให้ซุกหัวอยู่และห้องครัวยังคงส่งอาหารมาให้ ก็ถือว่าชีวิตยังไม่น่าอดสูถึงขนาดต้องไปร่ำไห้คร่ำครวญขอความเป็นธรรมต่อเทพเซียนเสียหน่อย

     และเพราะชีวิตที่ผ่านมาของเขาหนักหน่วงมามากเกินพอ จางเสวี่ยจึงทำการปิดเรือน วัน ๆ เอาแต่นอนอยู่แต่ในห้องแทบไม่ออกไปไหน อุดอู้อยู่อย่างนั้นจนบรรดาพี่น้องขี้อิจฉาหวังแย่งชิงความโดดเด่นยังต้องล่าถอย ข้างนอกจะลือไปว่าอย่างไรก็ไม่สนใจ ชีวิตประจำวันของเขาจึงดำเนินไปอย่างเรียบง่ายและไร้สีสัน สงบสุขจนกระทั่งปีที่จางเสวี่ยย่างเข้าสิบเก้าหนาว บิดาโลภมากของเขาที่เป็นถึงขุนนางใหญ่มีอำนาจซึ่งเชี่ยวชาญด้านการประจบประแจงคนเป็นที่สุด พอรู้ว่าฮองเฮาไม่พอใจเยว่คุนหยาง ตั้งใจจะส่งบุรุษไปคลุมถุงชน จึงไม่รีรอเสนอตัว ยกบุตรตัวเองให้อย่างใจกว้างจนแทบอยากลุกขึ้นปรบมือชื่นชม

     และไม่รู้ว่าดวงของจางเสวี่ยดีเกินไปหรืออย่างไรบิดาถึงได้พลิกป้ายได้ชื่อเขา ด้วยแผนการหวังเอาใจฮองเฮา จางเสวี่ยจึงต้องกลายเป็นผู้รับกรรมไปโดยปริยาย

     เยว่คุนหยางผู้นั้น เป็นบุตรชายคนที่สามขององค์ฮ่องเต้ที่ละทิ้งศักดิ์องค์ชายและขอถวายตัวเป็นแม่ทัพ ไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับสงครามแย่งชิงตำแหน่งรัชทายาท เพียงสามปีก็สร้างผลงานเสียยิ่งใหญ่ ใครต่อใครต่างก็เลื่องลือไปว่าท่านแม่ทัพทั้งเก่งกาจและโหดเหี้ยมเย็นชา ทั้งที่เป็นเพียงลูกของนางสนมต่ำต้อย แต่กลับโดดเด่นเป็นที่หนึ่ง ฮ่องเต้ทั้งรักทั้งชื่นชมเกินหน้าเกินตาองค์ชายใหญ่ รู้ทั้งรู้ว่าอีกฝ่ายไม่หวังขึ้นครองบัลลังก์ แต่ความอิจฉานั้นบังตาเสียจนฮองเฮาไม่อาจทนเห็นคนได้ดิบดี และเพราะไม่อาจทำอะไรที่รุนแรงจนกลายเป็นก่อกบฏ อะไรนิด ๆ หน่อย ๆ ก็ขอให้ได้กลั่นแกล้ง ถึงคราวส่งของขวัญก็จงใจมอบของเก่า ๆ พัง ๆ จับผิดท่านแม่ทัพเสียทุกอย่างจนแม้แต่ฮ่องเต้ยังต้องส่ายหัวอย่างอ่อนใจ

     พอรู้ว่าเยว่คุนหยางลั่นวาจาจะแต่งฮูหยินเพียงคนเดียว ฮองเฮาจึงตั้งใจส่งบุรุษไปเป็นภรรยาให้อีกฝ่ายหวังสร้างความอับอายและไร้สายเลือดสืบทอด พอดีกับที่ขุนนางจางถวายบุตรชาย นางจึงไม่รีรอที่จะขอสมรสพระราชทาน อ้างว่าเป็นรางวัลที่นำทัพตีค่ายศัตรูสำเร็จ และเพราะเหตุนี้ จางเสวี่ยจึงถูกบิดาฉุดขึ้นจากเตียง ถีบส่งขึ้นเกี้ยวเจ้าสาว กลายเป็นคู่สมรสของท่านแม่ทัพแห่งค่ายพระจันทร์เสี้ยวอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

     ระหว่างเดินทางนั้นเต็มไปด้วยถ้อยคำนินทาและดูถูกจากชาวบ้าน พอถึงที่หมายก็ต้องเผชิญกับสายตาไม่เป็นมิตรจากเหล่าทหารและองครักษ์ เรียกได้ว่ารอบด้านมีแต่ความโดดเดี่ยวอย่างแท้จริง

     จางเสวี่ยผู้แสวงหาการนอนเป็นที่หนึ่ง เมื่อถูกความวุ่นวายโยนใส่หัว สุดท้ายจึงตัดสินใจที่จะ—นอนต่อไป

/////

     (เวอร์ชั่นดิบ อนาคตอาจมีการเปลี่ยนแปลงหรือเกลาสำนวนเพิ่ม)

     แต่งเล่น ๆ ๆ ๆ ๆ อัพช้า ไม่มีสาระ สำนวนอาจจะแปลก ๆ พล็อตคลิเช่ ตัวละครเทพทรู เนื้อเรื่องสโลว์ไลฟ์ และขอบอกไว้ก่อนว่าไม่มีความรู้เรื่องจีนโบราณเลยยยย แบบว่าชอบอ่าน แต่ไม่เคยจำ ฮาา ผิดพลาดตรงไหนทักท้วงกันได้นะ ไม่อิงประวัติศาสตร์ ไม่อิงความเป็นจริง ไม่อิงอะไรเลย บางอย่างก็ตั้งขึ้นมาเอง ฉะนั้น เรื่องนี้คือที่สุดของยำรวมมิตรสนองนี้ด

     สกรีมแท็ก #โปรดปล่อยให้แมวนอน

     ด้วยรัก

     @2_____nd