การเดินทางหา ความทรงจำที่หายไป - นิยาย การเดินทางหา ความทรงจำที่หายไป : Dek-D.com - Writer
×

    การเดินทางหา ความทรงจำที่หายไป

    วาเลนไทน์ เป็นเด็กหญิงคนหนึ่งที่สามารถอ่านอดีตอนาคตได้ แต่ความทรงจำของเธอได้หายไปเกือบหมด โดย ดาร์คไซน์ผู้ที่ชอบรวบรวมความทรงจำของผู้อื่นเพื่อสร้างปีศาสขึ้นมา ด้วยเหตูนี้ วาเลนไทน์ จึงได้รับเลือกจาก เทพี ไลซ์ สตาร์ ให้ไปตามหาความทรงจำของทุกคืนมารวมทั้งเธ

    ผู้เข้าชมรวม

    328

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    6

    ผู้เข้าชมรวม


    328

    ความคิดเห็น


    6

    คนติดตาม


    1
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  16 เม.ย. 53 / 11:50 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

     
     
    ประกาศ
               นิยายเรื่องนี้กำลังอยู่ในช่วงรอการรีเม้กใหม่ค่ะ เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราแต่งมานานมากตั้งแต่อยู่สมัยประถม ฉะนั้นเนื้อหาจะมีการเปลี่ยนแปลงไปบ้างแต่เค้าโครงเรื่องจะยังคงเหมือนหรือคล้ายกับของเดิมค่ะ
    คำนำ
    วาเลนไทน์ เด็กหญิงอายุ 13 ปี ที่มีความร่าเริงสดใสและมีความสามารถมากมาย แต่หารู้ไม่ว่า วาเลนไทน์ สามารถอ่านอดีตและอนาคตของผู้อื่นได้ วาเลนไทน์ ไม่อยากให้ใครรู้ความสามารถของเธอเนื่องจากเธอคิดว่า มนุษย์ทุกคนคงไม่อยากให้ใครรู้ว่าชีวิตของตนเป็นอย่างไรเธอจึงปิดปากไม่บอกให้ใครรู้ทั้งสิ้น

    คืนวันหนึ่ง
    ในคืนนี้ วาเลนไทน์ นอนไม่หลับเนื่องจากเธอรู้สึกถึงสิ่งแปลกๆที่จะทำให้ชีวิตเธอเปลี่ยนไป วาเลนไทน์ ลุกออกจากเตียง พลางมองไปทางหน้าต่าง เมื่อเธอเห็นท้องฟ้าที่ไม่เคยมืดมิดแบบนี้มาก่อน นั่นจึงทำให้เธอรู้สึกถึงเวทมนต์นั้นอีกครั้ง
    "เกิดอะไรขึ้นกันนะ..." วาเลนไทน์ พูดพลางคิด "แล้วสิ่งที่ฉันรู้สึกมันคืออะไรกัน..?"
    เมื่อ วาเลนไทน์ หันกลับไป เธอก็ต้องตกใจ! เมื่อเห็นชายวัยประมาณ 20 ผมยาวประมาณบ่าสีเงิน ใส่ชุดคลุมสีดำ(ดูๆแล้วคล้ายพ่อมด)อยู่ในห้องเธอ!!!
    "ท่านเป็นใคร..?!" วาเลนไทน์ เอ่ยปากถาม
    ชายคนนั้นเสยะยิ้ม(แบบคนโรคจิตอ่ะ)แล้วบอกสิ่งที่ตนต้องการไปว่า
    "ความทรงจำของเธอช่างงดงามเสียจริง.."
    "???.."
    "ขอความทรงจำของเธอให้ฉันเถอะหนูน้อย"
    "หา..?!!" คำพูดของชายชุดคลุมนั้นทำเอา วาเลนไทน์ ชะงัก
    ชายคนนั้นเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว แล้วใช้มือจับหัวของ วาเลนไทน์ ไว้!!!
      วาเลนไทน์ ตกใจมากจนพูดอะไรไม่ออก ไม่นานนักสมองของ วาเลนไทน์ ก็เริ่มชาขึ้นทุกที
    และตอนนี้สมองของเธอไม่สั่งการใดๆทั้งสิ้น
    วาเลนไทน์ ทรุดตัวลงไปกองกับพื้น(เหมือนคนตายตาไม่หลับ แต่ไม่ได้ตายนะ)
    ชายชุดคลุมยิ้มเสยะอีกครั้งแล้วพูดว่า
    "อ้อ..ใช่..ฉันชื่อ ดาร์คไซน์ ถ้าสมองของเธอไม่พังล่ะก็ เธออาจจำชื่อฉันได้..." พอพูดจบเขาจึงโดดออกหน้าต่างไป

    จบบทนำ



     
    B B

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น