สุขก้รัก เส้าก้รัก

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ณ โรงเรียนแห่งหนึ่งเป็นโรงเรียนระดับอำเภอ ที่หญิงสาวที่ชื่อว่าอันดิวส์ ได้เข้าไปเรียนในระดับชั้นมอ 4 อันดิวส์นั้นได้แอบชอบรุ่นพี่คนนึง ซึ้งเทอก้ไม่เคยบอกไคมาก่อน รุ่นพี่คนนั้นชื่อพี่ฝน อยุ่ ม 5  แร้วทุกครั้งที่อันดิวส์เจอรึเดินผ่านพี่เขา อันดิวส์จะรู้สึกตื่นเต้นจนแถบก้าวขาเดินต่อไปไม่ได้  แต่อันดิวส์ก้ไม่เคยคิดที่จะบอกพี่เขา จนปิดภาคเรียนที่ 1 ไป  พี่เขาก้ไม่เคยรุ่เรยว่ามีรุ่นน้องคนนึงแอบชอบพี่มากแค่ไหน  จนกระทั้งวันฟังผลสอบ อันดิวส์ได้เดินไปล้างมือที่ก๊อกน้ำด้านบรรไดทางขึ้นห้องสังคม  แร้วได้เจอกับพี่ฝน พี่เขากำลังเดินเข้ามาหาอันดิวส์   ตอนนั้นหัวใจของอันดิวส์เต้นถี่มาก  ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก จนพี่เขามายืนอยุ่ตรงหน้า แร้วพูดว่า  " คิดถึงจัง มากอดหน่อย " ในตอนนั้นอันดิวส์เขิลมาก ยิ้มให้พี่เขาแร้วเดินหนีไป แต่ในใจแร้วอันดิวส์อยากกอดพี่เขาใจจะขาด  หลังจากนั้นอันดิวส์ก้ได้แต่รอเวลาให้โรงเรียนเปิด   พอเปิดภาคเรียนที่ 2 อันดิวส์ก้ทำตัวปกติเหมือนทุกวัน จนกระทั่งเย็นวันนึง อันดิวส์และเพิ่ลๆ ก้ไปนั่งเร่นที่โรงอาหารเพื่อรอเข้าแถวกับบ้าน แต่เทอนั้นก้ดันหันไปเจอพี่ฝนกะแฟนสาวนั่งคุยกันอยุ่ อันดิวส์ถึงกับร้องไห้ออกมา   พร้อมพูดให้เพิ่ลๆฟังว่า " พี่เขามีแฟนแล้ว" แร้วเพิ่ลๆก้นั่งปลอมใจเทอยุ่พักใหญ่จนถึงเวลากับบ้าน พี่ฝนก้ตระโกนถามอันดิวส์ว่า " ดิวส์ร้องไห้เป็นอะไร " แต่อันดิวส์ก้ทำเป็นไม่สนใจ แต่ในขนาดเดียวกันพี่ฝนก้ไปถามเพิ่ลคนสนิทของอันดิวส์ว่า " แก้ว ดิวส์เป็นอะไร ?? "  แก้วที่เป็นเพิ่ลคนสนิทของอันดิวส์ก้บอกเขาไปจนหมด   นั้นแหระการเริ่มต้นความรักของอันดิวส์

เนื้อเรื่อง

หลังจากวันนั้น พี่ฝนก้ทักอันดิวส์ทุกครั้งที่เจอน่า  โดยที่อันดิวส์ไม่เคยรุ่เรยว่าเพิ่ลคนสนิทของเทอบอกพี่เขาไปหมดแร้วว่าเทอรุ่สึกยังไง
เวลาผ่านไป 2 วันเพิ่ลคนสนิทของอันดิวส์ก้เดินเข้าไปหาอันดิวส์แร้วพูดขึ้นว่า " ดิวส์กูมีข่าวดีจะบอกพี่ฝนเขาก้ชอบมึงมานานแร้วเว้ย !!! "  อันดิวส์ตกใจยุ่สักพัก แร้วเดินเข้าหาแก้วแร้วพูดว่า " แก้วมึงไม่ตลกน้ะ ความรุ่สึกกู มึงอย่ามาล้อเล่นได้ป่ะ " แร้วอันดิวส์ก้ทำเป็นไม่สนใจ  แต่แก้วก้ยังยืนยันที่จะพูดแบบนั้นให้อันดิวส์ฟัง จนวันนึงในช่วงเดือน พฤษภา  พี่ฝนก้ได้มาขอเพิ่มเพิ่ลอันดิวส์ในเฟส อันดิวส์ดีใจมาก แร้วรีบกดยืนยันคำขอด้วยความเต้นตื่น ดีใจ จนลืมคิดไปเลยว่าพี่เขามีแฟนยุ่แร้ว  หลังจากนั้น อันดิวส์ก้เร่นเฟสคุยกับพี่ฝน  หยอกล้อกันไป จนวันที่ 18 ธันวาคม มีรุ่นน้องคนสนิทของทั้งอันดิวส์แระพี่ฝนเข้ามาหาอันดิวส์ ตอนพักกางวัน แร้วขอเบอ อันดิวส์ก้ให้ไปโดยไม่ได้อะไร เพราะก้สนิทกับน้องเขาพอตกเย็น ก้มีเบอแปลกโทเข้ามาหาอันดิวส์ ในตอนที่เทอกำลังกินข้าว " ฮัลโล ใครอ่า "    " นี่ใช่ดิวส์ป่ะ "   " อือใช่แร้วนี่ใครอ่า ??? "  " พี่ฝนเองจำไม่ได้หรอ ?! "  อันดิวส์ถึงกับอึ้งเมื่อรุ่ว่าเป็นพี่ฝนที่โทรมาหา แร้วถามกับว่า " เอาเบอมาจากไหนอ่า ?? "  พี่ฝนก้ตอบแบบกวนๆตามภาษาของเขา " เอามาได้แร้วกัน เด่วดึกๆพี่โทไปไหม่น้ะ "  " อือ ค้ะ " หลังจากนั้น อันดิวส์ก้นั่งรอโทรสับตลอดจนกระทั้ง สี่ทุ่ม โทรสับก็ดังขึ้น กรี๊งงงงงง  กรี๊งงงงงง  หลังจากนั้้นเทอก้คุยกันมาตลอด จนกระทั้งวันที่ 22 ธันวา เป็นวันเกิดของแก้วเพิ่ลสนิทของอันดิวส์ แถมแก้วเองก้ยังสนิทกับพี่ฝนอีกด้วย  อันดิวส์เรยชวนให้พี่ฝนมากินเลี้ยงวันเกิดแก้วซึ้งจัดกันที่บ้านของอันดิวส์ แร้วพี่ฝนก้มา  ในวันนั้น อันดิวส์ยิ้มทั้งวันเลย ได้ยุ่กับพี่ฝนตลอดเวลา  แถมพี่ฝนยังได้ขึ้นมานอนในห้องของอันดิวส์ด้วย แต่ ..  เพิ่ลๆก้นอนยุ่ด้วยกันหมด  แต่มีประโยคนึงที่พี่ฝนพูดในขนาดที่นอนกับอันดิวส์ว่า " สิ่งที่พี่ทำไป พี่ไม่ได้เมาน้ะ พี่รักดิวส์น้ะ " คำนั้นแหระที่ทำให้อันดิวส์น้ำตาไหล หลังจากวันนั้น อันดิวส์กับพี่ฝนก้เริ่มห่างกัน