ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Story : 1
Story: 1
10 ปีผ่านไป..
เสียงนกกระจิบยามเช้าทำให้เจอร์รี่ที่ยังนอนอยู่บนเตียงนั้นลุกขึ้นมารับยามเช้า แล้วเหลือบมองไปดูเจ้าหูแหลมซึ่งเป็นใครไปไม่ได้นอกจากทอม เจ้าแมวหง่าว ที่กำลังนอนฝันหวานจนน้ำลายนั้นเยิ้มออกมาจากปากของมัน
“สภาพดูไม่ได้จริงๆ -_-;” เจอร์รี่พูดพร้อมกับทำหน้าเอือมระอาใส่คนที่หลับไหลโดยไม่รู้สึกตัว ว่าแล้วเจอร์รี่ก็เดินเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วก็ลงไปข้างล่างเพื่อไปเตรียมอาหารเช้าให้กับทอม เพราะตอนนี้มิสซิทเคทได้ไปต่างจังหวัด คงจะกลับมาก็อีกหลายวันทีเดียว
“วันนี้จะทำอะไรดีนะ?” เจอร์รี่ทำหน้าพลางคิดไปว่า มื้อเช้าจะทำอะไรให้เจ้าแมวหง่าวนั่นกินดี นึกไปนึกมาเขาก็นึกออกจนได้เลยรีบลงมือทำอาหารก่อนที่ทอมจะลงมา เพราะว่า ถ้าจะทำอาหารให้คนอื่นควรจะทำเสร็จก่อนที่เขาจะมารับประทาน
“ฮ้าวววว~ วันนี้มีไรกินมั่งอ่ะ - O - ”
“อืมก็.. สเต็กเนื้อลาดซอสสลัด น่ะ รีบกินจะได้รีบไปโรงเรียนกัน ^^”
“อืม =_=”
และระหว่างการเดินทางไปโรงเรียนนั้น แสนจะยากลำบากเพราะว่า มีเจ้าแมวหง่าวนั้นดูเหมือนจะยังนอนไม่เต็มอิ่ม ตอนเช้าพอกินข้าวเสร็จก็หลับภายในพริบตา จนต้องให้เจอร์รี่นั้นแบกไปที่โรงเรียนให้ได้ ลำบากมากจริงๆ -_-;;”
“ในที่สุดก็ถึงโรงเรียน ทอมถึงโรงเรียนแล้ว”
เจอร์รี่พูดพร้อมกับเอามือเขย่าทอมให้ตื่นจากห้วงความฝันซะ แต่ดูเหมือนการปลุกทอมให้ตื่นนี่จะยากกว่าการลากทอมมาโรงเรียนซะอีก การนอนของทอมนั้นเรียกว่า ‘ถ้าไม่มีอะไรน่าสนใจก็จะไม่ตื่น’ เป็นแมวที่ขี้เวามากที่สุดในโลกเลยจริงๆ
“อ่ะ! เจอร์รี่มาแล้วพวกเราไปรอรับเจอร์รี่กันดีกว่า ^O^” เสียงแฟนคลับคนคลั่งเจอร์รี่ร้องเรียกตะโกนให้พวกสาวๆ ในโรงเรียนนั้นหันมาดูคนดังในโรงเรียนที่ตอนนี้นั่งปลุกทอมอย่างเอาเป้นเอาตาย
ซวยแล้วสิ! เจอร์รี่คิด เขาพยายามปลุกทอมก็ไม่ตื่น แต่ดันมาเจอพวกผู้หญิงหูแมวผสมหูหนูอีก ตอนนี้พวกสาวๆกำลังวิ่งมาที่หน้าประตูโรงเรียนอย่างกับคลื่นที่จะซัดเข้ามาในฝั่ง
“ทอมตื่นสิ!” เจอร์รี่พยายามปลุกทอม แต่ทอมก็ไม่ยอมตื่นสักที ตอนนี้พวกนั้นกำลังเข้ามาใกล้แล้วน่ะสิ ทำไงดี ทำไงดี เจอร์รี่คิด
“เป็นไงก็เป็นกัน! ขอโทษนะทอม ฉันต้องลากนายไปด้วยแล้วล่ะ”
สุดท้ายเจอร์รี่ก็ลากเจ้าแมวหง่าวนั่นถูพื้นกับดินซะ เพื่อหนีพวกแฟนคลับพวกนั้น ตอนนี้เจอร์รี่ได้พาเจ้าทอมไปหลบอีกมุมหนึ่ง ซึ่งตอนนี้พวกสาวๆกำลังตามหา แต่ยังไงซะก็หาไม่เจอหรอก เพราะมุมที่เจอร์รี่มาซ่อนตัวนั้นเป็นมุมตึก เลยทำให้ไม่มีคนผ่านเลยสักคน
“เฮ้อ~ รอดจนได้”
“อืม... ถึงโรงเรียนแล้วเหรอ? เจอร์รี่”
“-_-;” คงจะถึงมากเลย ไม่สังเกตเลยหรือไงนะ
“อ้าว! O_O นี่มันที่ไหนเนี่ย นี่! นายจะฆ่าฉันหมกถังขยะ เพราะแต่ก่อนฉันเอาแต่แกล้งนายน่ะเหรอ ไม่เอาน้า~ ผมขอโทษคร้าบ~”
“ฉันจะทำอย่างนั้นทำไม ฉันหนีพวกสาวๆมาต่างหากเล่า! -_-;”
“ฉันล่ะอิจฉานายจริงๆ ที่มีแต่พวกสาวๆรุมล้อม >_<”
“แต่ฉันว่านายควรรีบกลับไปที่โรงเรียนดีกว่า จะสายแล้วนะ -_-;”
“อื้ม ^^”
และแล้วทั้งสองคนก็เดินเข้าไปในโรงเรียนพร้อมเสียงกรี๊ดกร๊าดแสบแก้วหูของแฟนคลับที่คลั่งไคล้เจอร์รี่อย่างกับอะไรดี จนทำให้เจ้าแมวหง่าวถึงกับอิจฉาเจอร์รี่ขึ้นมา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น