เมื่อแรกปลูกชะตารัก ( มี E-BOOK )

เมื่อแรกปลูกชะตารัก

         “หัวไชเท้าหัวเดียว เหตุใดจึงต้องทำเรื่องให้ใหญ่โตราวกับภูเขา” หลี่ซินเหมยบ่นพึมพำ

“แปลงผักของตระกูลโจว คัดส่งเข้าวังหลวงก่อนจะส่งขายตามตลาด คงมิต้องอธิบายกระมังว่าโทษของการขโมยของหลวงนั้นหนักหนาสาหัสมากเพียงใด”

“ที่นี่คือแปลงผักหลวงหรือเจ้าคะ!” หลี่ซินเหมยอ้าปากค้าง พร้อมกับกะพริบตาปริบ ๆ จนกระทั่งคุณชายของบ้านทนมองมิได้ จึงต้องใช้พัดดันคางของนางให้ปากกลับมาปิดสนิทดังเดิม

“ทำสัญญาหนึ่งปี หากเจ้าทำงานในสวนให้เสมอกับคนงานของข้ามิได้ ก็ต้องทำงานอย่างอื่นทดแทน”

“ทำอะไรหรือเจ้าคะ”

“เจ้าชื่อว่าอะไรนะ” คุณชายรูปงามยื่นหน้าเข้ามาใกล้ หมายเพ่งมองผ่านคราบดินโคลนที่นางนำมาป้ายหน้าเพื่อพรางตัวก่อนนี้

“ซินเหมยเจ้าค่ะ หลี่ซินเหมย” นางตอบเสียงตะกุกตะกัก

“หากเจ้าทำสวนได้ไม่ดีพอ เจ้าจะต้องคอยดูแลข้า งานเริ่มหลังตะวันขึ้นได้ครึ่งชั่วยาม และเลิกงานก่อนตะวันตกดินหนึ่งชั่วยาม เวลากลางวันให้มาดูแลข้าที่บ้าน หากคิดว่าทำมิได้ ข้าจะได้ให้อาเหยียนแจ้งทางการให้มารับตัวเจ้าไปเสีย” รอยยิ้มของคุณชายแสดงออกชัดว่าพึงพอใจที่ได้แกล้งหัวขโมย

“ทำได้เจ้าค่ะ ซินเหมยทำได้!”

“เช่นนั้นก็เจอกันในวันพรุ่งนี้เช้า แล้วก็อย่าลืมเอาหัวไชเท้าของเจ้าไปด้วย”

“เจ้าค่ะ!” หลี่ซินเหมยก้าวขาออกจากแปลงผักสกุลโจวด้วยท่าทีมึนงงราวกับศีรษะเพิ่งจะถูกทุบ โดยมิลืมอุ้มเอาของที่นางตั้งใจขโมยกลับออกไปด้วย

นอกจากความสำอางจนมิยอมถูกแดดต้องผิวของคุณชายแล้ว เขานับว่าเป็นบุรุษมากน้ำใจคนหนึ่ง หากทำสวนมิได้ ก็ยังอนุญาตให้รับใช้กันเป็นการตอบแทน แม้นางจะเสนอตัวเองว่าจะทำงานไถ่โทษ แต่เขาก็ยังยอมมอบค่าจ้างให้ตามสมควร ทว่ามีสิ่งหนึ่งกวนใจหลี่ซินเหมยอยู่มาก นั่นคือดวงตาของคุณชายเจ้าของแปลงผัก ทอประกายคล้ายมีแผนอันตรายซ่อนอยู่ในใจ แต่จะเป็นเรื่องอะไร นางกลับนึกไม่ออก

เพราะหัวไชเท้าเพียงหัวเดียวแท้ ๆ!

***************************

เทียนเหอขออนุญาตฝากผลงานเรื่องใหม่ด้วยนะคะ

** คำเตือน **

พระเอกของท้องเรื่อง คุณชายโจวเล่อเทียนของเรา เจ้าสำอางจริงๆ นะคะ

ส่วนน้องหลี่ซินเหมยก็ไม่ใช่สาวหวาน 

แต่อย่างไรก็ฝากอ่าน แนะนำ ติชมกันได้นะคะ ^^

TB