renji x akaya yaoi

ข้อมูลเบื้องต้น

เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่แต่ง ผิดถูกยังไงก็ข้อโทษด้วยนะคะ

เหมียวหง่าว

เนื้อเรื่อง

“นี่อาคายะ”ผู้เป็นรุ่นพี่เรียกรุ่นน้องที่กำลังซ้อมเทนนิสอยู่ในคอร์ดคนเดียว

“มีอะไรหรอครับรุ่นพี่”อาคายะหยุดซ้อมแล้วหันมาถามรุ่นพี่ของตน

“มันเย็นมากแล้วนะ กลับบ้านได้แล้ว” เร็นจิกับบอกรุ่นน้องด้วยความเป็นห่วง

“แต่ผมอยากจะซ้อมต่ออีกหน่อยน่ะครับ”อาคายะบอกกับรุ่นพี่ด้วยท่าทางที่เหนื่อยอ่อน

“ดื้อ จริงนะ กลับบ้านก่อนเถอะเดี๋ยวฉันไปส่ง”พูดจบเร็นจิก็เข้าไปลากคนตัวเล็กออกจากคอร์ด

“ผะ ผมกลับก็ได้ ไม่ต้องลากกันหรอก” อาคายะรีบดึงมือของตัวเองออกจากมือของเร็นจิ แล้วรีบเดินไปหยิบกระเป๋า แล้วทั้งสองก็เดินออกมาจากโรงเรียนพร้อมกัน

“รุ่นพี่ไม่ต้องไปส่งผมก็ได้”อาคายะบอกกับรุ่นพี่ที่เดินอยู่ข้างๆตัวเอง

“ก็ฉันอยากไปส่งนี่ แล้วตอนนี้มันก็เย็นมากแล้วด้วย ฉันไม่อยากให้นายกลับคนเดียวมันอันตราย” อาคายะมองหน้าของร่างสูงพรางคิดว่า การที่รุ่นพี่มาเป็นห่วงผมแบบนี้มันทำให้ผมหวั่นไหวนะครับ

“หืม มีอะไรรึเปล่า”เมื่อเห็นว่ารุ่นน้องมองหน้าของตนแล้วไม่พูดอะไรจึงถามออกไป

“ทำไม”อาคายะก้มหน้าถามรุ่นพี่ของเขา เพราะตอนนี้หน้าของเขาคงจะแดงเป็นลูกตำลึงแล้วแน่ๆ

“ทำไม?”

“ทำไมรุ่นพี่จะต้องเป็นห่วงผมด้วย”อาคายะถามเร็นจิทั้งที่หน้ายังก้มอยู่

“ก็นายเป็นรุ่นน้องของฉันนี่นา”นั้นซินะ เราก็เป็นได้แค่รุ่นน้องนี่นา นี่เรากำลังหวังอะไรเนี่ย

แล้วทั้งสองคนก็เดินเงียบมาตลอดทางจนถึงบ้านของอาคายะ

“ขอบคุณที่มาส่งนะครับ”พูดจบอาคายะก็รีบเดินเข้าบ้านทันที

“แล้วเจอกันที่โรงเรียนนะ”เร็นจิบอกลารุ่นน้องพรางโบกมือให้

“กลับมาแล้วครับแม่”อาคายะบอกกับแม่ของตนก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้อง แล้วทิ้งร่างของตัวเองลงบนที่นอนนุ่มๆ แล้วน้ำตาของคนร่างบางก็ไหลเป็นทาง รักข้างเดียวเนี่ยเจ็บใช่ย่อยเลยแฮะ

ณ โรงเรียน

ระหว่างที่อาคายะกำลังเดินไปที่คอร์ดเทนนิสเพื่อจะไปซ้อมตามปกติก็บังเอิญไปเจอเข้ากับภาพบาดตาบาดใจ และภาพนั้นก็คือภาพของรุ่นพี่ที่ตนแอบชอบกำลังกอดกับผู้หญิงอยู่ ภาพนั้นทำให้คนร่างบางถึงกับหมดเรี้ยวแรงที่จะยืนจึงทำให้ร่างของคนร่างบางทรุดลงไปอยู่กับพื้นและร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดกับภาพที่เห็นตรงหน้า

“อาคายะ!!!”เร็นจิเรียกชื่อของคนร่างบาง เมื่อได้ยินเสียงของร่างสูงสติของคนร่างบางก็ถูกเรียก

กลับมา เมื่อสติกลับมาคนร่างบางจึงรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นทันที

เมื่อเร็นจิเห็นว่ารุ่นน้องของตนวิ่งหนีไปก็รีบวิ่งตามไปติดๆ และคว้ามือเรียวของรุ่นน้องของตนเองไว้ได้

“อาคายะวิ่งหนีฉันทำไม แล้วก็ร้องไห้ทำไม”เร็นจิยิงคำถามใส่อาคายะเมื่อจับตัวไว้ได้

“ปล่อยผม”อาคายะตะโกนใส่หน้ารุ่นพี่ที่ตนเองเคารพและรักสุดหัวใจ และสะบัดมือแรงๆเพื่อให้ร่างสูงปล่อยมือ แต่ก็ไม่สำเร็จ

“นายเป็นอะไรของนาย”คนร่างบางหยุดดิ้นแล้วก็หัวเราะออกมาอย่างไร้สาเหตุ

“ฮา ฮา ฮา นั้นน่ะสิผมอะไรของผมกันนะ รักคนที่เขาไม่เคยแม้แต่จะหันมามอง รักเขาข้างเดียวมาได้ยังไงตั้ง 2 ปี ฮา ฮา ฮา”เร็นจิทำหน้างงงวยกับสิ่งที่รุ่นน้องของตนพูดออกมา

“นี่นายแอบชอบฉันมานานขนาดนี้เลยหรอเนี่ย”พูดเสร็จก็ประกบจูบรุ่นน้องที่ร้องไห้อยู่ตรงหน้าทันที อาคายะเบิกโพลงเมื่อรุ่นพี่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าจูบตนเอง แล้วร่างสูงก็ค่อยๆถอนจูบแล้วพูดกับรุ่นน้องตรงหน้า

“ฉันก็รักนายเหมือนกัน ตั้งแต่แรกเห็น”คราวนี้เป็นทางอาคายะบ้างที่ทำหน้างง

“รุ่นพี่อย่ามาล้อผมเล่นนะรุ่นพี่มีแฟนอยู่แล้ว รุ่นพี่จะมารักผมได้ยังไง”

เร็นจิเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งก่อนจะถามรุ่นน้องตรงหน้า

“ใครเป็นคนบอกนายว่าฉันมีแฟนแล้ว”อาคายะทำหน้าไม่พอใจ เห็นอยู่ตำตายังจะมาพูดแบบนี้อีก

“ก็ผู้หญิงคนที่รุ่นพี่กอดเมื่อกี๊นี้ไง”เร็นจิยิ้มแก้มปริ

“ผู้หญิงคนนั้นน่ะเขาแค่จะล้มฉันก็เลยเข้าไปรับไว้ก็แค่นั้นเอง”แก้มสีขาวใสของอาคายะตอนนี้เจือไปด้วยสีชมพูระเรื่อ

“สรุปก็คือนายหึงฉันสินะ”ร่างสูงพูดพรางโอบกอดร่างบางเอาไว้ในอ้อมแขนแกร่ง

“ปะ เปล่า ซักหน่อย”ร่างบางพูดตะกุกตะกักอู้อี้อยู่ในอ้อมกอดของร่างสูง

“งั้นต่อไปนี้เราก็เป็นแฟนกัน”

………………………………………………..

END