อินฟินิทลั้ลลา

(พึ่งเคยทำครั้งแรกในชีวิตนะค่ะ ผิดพลาดตรงไหนก็ขอโทดไว้ณที่นี้ด้วยนะค่า) 



ณ กรุงโซล  มีผู้ชายคนหนึ่งที่ทุกคนตั้งฉายาให้กับเขาว่าผู้ชายยิ้มยาก ผู้ชายคนนี้เขาจะยิ้มก็ต่อเมื่อเขามีความสุขมากๆจิงๆหรือชื่อจิงๆของเขาคือ คิม มยองซู หรือ แอล นั่นเลย ผู้ชายคนนี้มีเพื่อนสนิทอยู่1คน ชื่อ ซองยอล เขาทั้ง2สนิทกันมาก แม้กระทั่งนอนเขายังนอนอยู่ด้วยกัน(ป่าวนอนเตียงเดียวกัน) มีอยู่วันหนึ่งทั้ง2คนนี้ได้เดินไปหน้าคอนโดเพื่อจะไปหาอะไรกินหลังจากตื่นนอน 

แอลได้ถามซองยอลว่า: วันนี้เราจะไปกินอะไรกันดี   

ซองยอลตอบว่า กินอะไรก็ได้ที่แอลกินเขากินได้หมดล่ะ (หวานกันจิง) 

แอลซบอกงั้นเราไปหาพี่กยู(กยูมาจากไหน)กันดีกว่าเพื่อพี่เขาจะเลี้ยงข้าวเราเพราะตอนนี้เราไม่มีตังซักบาทเดียว (ก๊อกๆเคาะห้องกยู)

แอล:กยูฮยองๆ (เปิดประตู)

กยู:อะไรแอล  

ซองยอล:พี่ผมหิวข้าวอ่าไปกินข้าวกัน(ร้อยวันพันปีไม่เคยมาชวน) 

กยู:อะไรของพวกแกเนี่ยมาชวนฉันไปกินข้าวไม่มีตังกันล่ะสิ  

แอลซองยอล:รู้ได้ไงเนี่ยพี่นี่เก่งจิงๆเลย  

กยู:พวกแกนี่จิงๆเลยนะ เดี๋ยวฉันไปปลุกนัมอูก่อนมันยังนอนอยู่เลย(กยูเดินเข้าไปในห้องนอน)  

กยู:อูฮยอนตื่นได้แล้วไปกินข้าวกันแอลกะซองยอลมารอแล้ว  

นัมอู:ไปกินเลยฮยองผมยังอยากนอนอยู่เลยเมื่อคืนหนักไปหน่อย 

กยู:อะไรหนักเมื่อคืนแกไปทำไรมา

นัมอู:ป่าวพี่ผมไม่ได้ทำไร (นัมอูหนีไปเที่ยวมา)

กยู:ไปด้วยกันไม่งั้นฉันงอลแกแน่

นัมอู:งั้นผมไปอาบน้ำแปป

แอล:กยูฮยองไปเจอกันที่ร้านเดิมนะ เดี๋ยวพวกผมไปหาซองจงก่อนโทไปไม่ติด

กยู:เออ แล้วเจอกัน อย่าลืมไปตามดงอูกะโฮย่า ล่ะ จะไปครบทีมเรา

ซองยอล: ครับคุณลีดกยู ผลจะทำตามคำสั่งของคุณทุกอย่างเลยครับ

แอลกะซองยอลนั่งรถโดยสารไปหอพักของซองจง

แอล:ซองยอลมันใช่หอนี้แน่นะ ไม่ใใช่มาผิดล่ะงานเข้าเลยตังไม่มีค่ารถแล้ว

ซองยอล:ใช่สิ  ฉันเคยมาครั้งนึงตอนที่นายล็อคห้องไม่ใช่ฉันเข้า(ทะเลาะกัน)

แอล:โอเคฉันเชื่อนายไปกันเหอะ (เดินขึ้นไปที่ห้องของซองจง)

(ก๊อกๆๆ)

ซองจง:ใครครับ?

แอล:แอลเองเปิดประตูหน่อย

ซองจง:มีไรครับฮยอง 

ซองยอล:ทำไมโทรมาหาแล้วไม่รับ

ซองจง:ก็ผมอาบน้ำอยู่  แล้วมากันถึงนี่มีไรรึป่าว

แอล:ไปกินข้าวกัน เดี๊ยวกยูฮยองกะนัมอูฮยอง ไปรอที่ร้าน

ซองยอล:ไปเร็วๆ(เสียงเร่งรีบมาก)หิวจะตายอยู่แล้ว แอลนายโทรหาโฮย่ากะดงอูยัง ว่าให้ไปร้ายเดิมของเราอ่า

แอล:นายก็โทรดิโทรศัพท์ไม่มีตังแล้ว

(ซองยอลโทหาโฮย่า)

โฮ่ยา:ฮัลโหล มีไร ซองยอล

ซองยอล:ทำไรกันอยู่

โฮย่า:ก็คุยโทศัพท์กะนายนั่นล่ะ(โฮย่ากวน) ส่วนดงอูเล่นของเล่นปัญญาอ่อนอยู่(ของเล่นเต็มเป๋าพี่แว๊น)

ซงองยอล:เจอกันร้านเดิม โอเคนะ เร้วๆล่ะผลหิวจะแย่แล้ว 

โฮย่า:โอเค

(ผ่านไป30นาทีทุกคนถึงร้าน)

ดงอู:กินไรกันดีสั่งเลยเต็มที่ เดี๋ยวลีดกยูของพวกเราจ่ายวันนี้

กยู:กวนล่ะดงอูนายเป้นพี่ใหญ่รองจากฉันคนละครึ่งล่ะกัน

ดงอู:ก็ได้แต่ผมขอจ่ายไม่ครึ่งได้ไหมเพราะตอนนี้เอาตังไปซื้อของเล่นหมดล่ะ

กยู:แกนี่ไม่โตจิงๆ  

(อาหารมาส่งแล้ว)

กยู:รีบๆกินกันหน่อยจะได้ไปซ้อมกันสักที

น้องๆ:ครับลีดเดอร์กยู

(ผ่านไป30นามีทุกคนก็ทานเส็จ แต่ยังเหลือลีดของเรา) 

ซองจง:กยูฮยองทำไมบอกให้พวกเรากินเร็วๆแต่ทำไมพี่กินช้าสุดเลยอ่า(จะบอกว่าแก่)

กยู:นิ ซองจง  นายก็รู้ว่าฉันแก่แล้วมันก็ต้องช้าเป็นธรรมดา

(ทุกคนก็ไปห้องซ้อมที่รัก)

แอล:กยูฮยอง วันนี้บอสไม่มาดูพวกเราซ้อมหรอ

ซองยอล:นิแอล จะให้มาทำไม เดี๋ยวพอซ้อมเส็จเราก็ไปเที่ยวกันไม่ได้เปิดหูเปิดตามานานมากแล้ว

นัมอู โฮย่า ดงอู ซองจง : ใช่ๆ เราจะไปหาอินสปิริท กันนนนน !!!!!!!!!!!!!!

กยู:โอเค งั้นรีบซ้อมกัน  แต่ต้องห้ามผิดนะ ไม่งั้นอด

(พูดพร้อมกัน ไม่ผิดแน่ๆฮยอง)

.

..

...

....

.....

......

.......

........

.........

รอติดตามตอนต่อไปนะจ้าาาาาาา