คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ปลาดาวร้องไห้ เพราะผู้หญิงใจร้ายอีกครั้ง
..ระท่อม ริมทะเล..
"ปลาที่ะเอาไปส่บ้านนายอำเภอ เรียมใส่ลัไว้เรียบร้อยแล้วใ่ไหมพี่" อพุเอ่ยถามสามี
"เรียมเรียบร้อยแล้ว" ระเบนเอ่ยยลัึ้นท้ายรถสามล้อถีบ
"หนูอยาไป้วย่ะพ่อ" สาวน้อยปลาาวเอ่ยยิ้มีใวิ่มาับแนพ่อ
"ไปทำไมลู แมาร่วมานันเยอะ ไปวุ่นวายเปล่าๆ" พ่อ้มหน้าเอ่ยบอลูสาว
"หนูอยาไปนี่่ะ ไม่วุ่นวายหรอ่ะพ่อ แอบเ้าไป้านหลับ้าน็ไ้" เ็สาวเอ่ยเสียอออ้อน
ระเบนยืนมอหน้าลูน้อย ไม่อยาให้ลูไปเห็นสัมที่หรูหรา อยาให้เธออยู่ในโลอเธอแบบนี้ แู่เหมือนว่าเ็น้อยรหน้าะไม่ยอม เธออยาไปพบเห็นวามสวยหรูอสัม
"ให้ลูไปเถอะพี่ เ้าไปทาหลับ้าน ส่ปลาเสร็็ลับ" อพุเอ่ยบอสามีเพราะมอเห็นลูน้อยอยาไป น่าสสาร
ระเบน้มมอหน้าลูสาวที่อนนี้ึแนเย่าแนไปมา สายาอร้อพ่ออยาไปานวันเิุหนูเปรมวัยเ้าวบ เาไม่ไ้เื้อเิเธอเพราะเธอมีรอบรัวที่ยาน แ่เธอ็อยาไปูผู้น ามประสาเ็ไร้เียสา
"ไปลู! ึ้นรถ นั่้าลัปลาพ่อไป" ระเบนเอ่ยอุ้มลูสาวึ้นไปนั่บนรถ
"อบุ่ะพ่อ" สาวน้อยเอ่ยีในั่ยิ้มไปลอทา
........................................
..บ้านนายอำเภอ ยามเย็น..
แเริ่มมาในานันมามาย เป็นเพื่อนุหนูเปรม และลูหลานนมีเิน มีหน้ามีาแถวนี้ รวมถึพ่อแม่ที่านะร่ำรวย ็พาันมา
"มาแล้วเหรอาระเบน! เอาปลาเ้ามาในรัวะไ้รีบทำอาหาร" เสียป้าแ้วเอ่ยเรีย เมื่อเห็นระเบนปั่นัรยานเ้ามาทาหลับ้าน
"รับ.." ระเบนเอ่ยรับำป้าแ้ว "ยืนรอพ่อรนี้นะลู อย่าเ้าไปวุ่นวายในานนะ รู้ไหม" พ่อเอ่ยอุ้มลัปลาเินามป้าแ้วเ้าไปในรัว
"่ะพ่อ" สาวน้อยเอ่ยยืนมอนมามายที่เินไปเินมาสนามห้าหน้าบ้าน
"อ้าว! ปลาาว มา้วยเหรอ"เ็ายวัย 13 ปี เอ่ยทัยิ้มๆ ท่าทาใี
"่ะ! มาส่ปลาับพ่อ่ะ พี่ปลาทู"
"ไป..ไปหาอะไรินในานัน"
"ไม่หรอ่ะ พ่อให้ยืนรออยู่รนี้"
"ไปเถอะ ไปหาอะไริน เี๋ยวพี่พาไป"
ปลาาว้มมอุัวเอที่เ่าและีมา เยหน้ามอเ็ายรหน้า
"ไม่เห็นเป็นไรเลย ไม่้อสนใใรหรอ ไปับพี่ ไม่้ออายใร" เ็ายเอ่ยยิ้มๆ เินูมือสาวน้อยปลาาวเินเ้าไปในาน
แที่มาร่วมานพาันมอมาที่ปลาทู และ ปลาาว ปลาทููมือสาวน้อยมาที่โ๊ะอาหาร ไม่สนใสายาใร "ินิ! อ่ะ" ปลาทูเอ่ยยื่นานนมให้สาวน้อยยิ้มๆ
"ใรเิเ็นนั้นเ้ามาร่วมานเหรอุ" เสียผู้ปรอเ็นหนึ่เอ่ยมอไปที่ปลาาว ทำหน้าารัเีย
"ินิ! มาพี่หยิบให้" ปลาทูที่แ่ัวูีเอ่ยย้ำ ทำท่ายื่นนมให้
"เ็ายนนั้นือลูายนายอำเภอใ่ไหม ที่ยืนอยู่้าเ็แ่ัวอม่อน่ะ"
"ใ่เธอ" ผู้ปรอพาันเอ่ยุบิบมอมาที่เ็หิปลาาว และเ็ายปลาทู
"พี่ปลาาว! มา้วยเหรอะ" หนูเปรมเอ่ยถามเินเ้ามาหายิ้มๆ ามประสาเ็เ้าวบ รวยนสำหรับเ็ไม่มี่าเท่าไหร่
"่ะ..แ่พี่ไม่มีอวัมาให้หรอนะ พอีมาส่ปลาับพ่อ" ปลาาวเอ่ยมอหน้าหนูเปรม
"ไม่เป็นไรหรอ่ะ" หนูเปรมเอ่ยยิ้ม
"อวัวันเิหนูเปรม!" เ็หิายแ่ัวูี เินมาหายื่นอวัให้เธอ พาันเินไปที่อื่น
ปลาาวยืนมอ้มมอูุัวเอ ้มหน้า
ปลาทูยืนมอปลาาว ยิ้มๆ "ินนมัน่อีว่าน๊อ" ปลาทูเอ่ยยื่นนมให้ปลาาว
"นาปลาาว! ใรให้แเ้ามาเะะในานัน" เสียหิใร้ายเอ่ยวาเสียั เินเ้ามาหาสาวน้อย
"ผมพาน้อเ้ามาเอรับ" ปลาทูรีบเอ่ยบอแม่
"แพาเ็แ่ัวอม่อสปรแบบนี้เ้ามาในานทำไม ไม่อายแเหรื่อบ้าหรือไ ผู้นในานเาะหาว่านบ้านนี้อบบนั้น่ำ เินั้น่ำมาร่วมาน" ุนายอรเอ่ยุลูายเสียั
"แม่รับ! ถึเสื้อผ้าน้อะูเ่า แ่เนื้อัวน้อไม่ไ้มอมแมมสปรนะรับ" ลูายเอ่ยเถีย
"แอย่าไปยืน้ามัน มายืนอยู่้าันรนี้ เี๋ยวนอื่นะหาว่าลูายบ้านนี้บหาับพวนั้น่ำ" ุนายอรเอ่ยึแนลูายมายืน้าัวเอ
แที่มาร่วมานยืนมุูันมามาย
"รนั้นมีเรื่ออะไรัน" เสียุสาธิพ่ออธันวาที่นั่อยู่โ๊ะเอ่ยมอ ุาริาภรรยานั่มอาม
นายอำเภอยิ่ยศที่นั่ร่วมโ๊ะอยู่้วยหันมอาม รีบลุึ้นเินไปูทันที
"ออไป! ออไปาานันเี๋ยวนี้" เสียุนายอรวาสาวน้อยรหน้าเสียัลั่นาน
"ฮื่อๆ .." สาวน้อยยืนร้อไห้เสียั เินถอยหลัหนี
"อะไรันุ! ุไปุ่าปลาาวทำไม" นายอำเภอเินมาเอ่ย่อว่าภรรยาเสียั
"็มันไม่เียมัว มาร่วมานหนูเปรม" ภรรยาเอ่ยเถีย
"เ็นเียว ินไม่เยอะหรอุ พอแล้ว อายแเหรื่อบ้า มอันเป็นาเียวแล้ว" นายอำเภอเอ่ยบ่นภรรยา
เ็สาวร้อไห้ เินถอยหลัหนี มือเธอเผลอปัแ้วหล่นลพื้นปูน เพ๊! แ้วแระาย เธอถอยหลัเหยียบเ็มแร"โอ๊ย!" สาวน้อยเอ่ยร้อนั่ลับเท้าัวเอที่อนนี้เลือไหลเ็มา
"ปลาาว! " นายอำเภอ และ ปลาทูเอ่ยใ ะวิ่เ้าไปู แ่หิใร้ายึแนไว้
"ปลาาว!" เ็หนุ่มเอ่ยวิ่มาา้านหลัลนั่ับาสาวน้อย เาอุ้มเธอลุึ้นทันที ยืนมอหน้าหิใร้ายรหน้าไม่ละสายาเหมือนเมื่อห้าปี่อน
"ฮื่อๆ..พี่ธันวา..หนูเ็บ" เสียสาวน้อยในอ้อมอร้อไห้เสียั เพราะวามเ็บปว
ธันวายืนมอหน้าหิใร้าย เป็นอีรั้ที่ปลาาวร้อไห้โอบอเาเพราะผู้หินนี้ "พี่ะพาเธอไปหาหมอ อย่าร้อไห้นะ ปลาาว" ธันวาเอ่ยเินพาปลาาวออาานเลี้ยทันที พ่อและแม่ธันวา เินามลูายไป
"ปลาาว!" ระเบนเอ่ยวิ่ออมาาในรัว "ลูผมเป็นอะไรเหรอรับนายอำเภอ" ระเบนเอ่ยถาม ไม่ทันที่นายอำเภอะเอ่ยอบ เารีบร้อนวิ่ามลูสาวไปทันที วิ่มาหยุยืนมอรถธันวา ที่ับพาลูสาวออไปแล้ว
"ธันวาพาปลาาวไปไหนรับ" ระเบนเอ่ยมอหน้าุสาธิ
"พาไปโรพยาบาล นายระเบนไม่้อเป็นห่วนะ ลับไปรอที่บ้าน่อนเถอะ" ุสาธิเอ่ย
ระเบนยืนมอรถแล่นออไป ใอไม่ี
........................
..โรพยาบาล..
"แผลไม่ลึแ่้อเย็บ ทนเ็บหน่อยนะรับ เี๋ยวหมอะียาา" เสียหมอหนุ่มเอ่ยน้ำเสียใี
"ฮื่อๆ..หนูลัว" ปลาาวนั่ร้อไห้ โอบอเอวธันวาไว้แน่น
"ไม่้อลัวนะ พี่ะยืนรออยู่รนี้" ายหนุ่มเอ่ยปลอบสาวน้อยัวเล็รหน้า
"ไม่เ็บหรอรับ หมอเย็บนิเียว" ุหมอหนุ่มใีเอ่ย ียาา เรียมเย็บ
"ฮื่อๆๆ.." ปลาาวร้อไห้ไม่หยุ ยื่นเท้าให้หมอเย็บ สอแนโอบอธันวาแนบแน่นเพราะวามลัว
................................................
"ยาใส่แผล และยาแ้ปว่ะ" เ้าหน้าที่ห้อ่ายยาเอ่ยบอธันวา
"อบุรับ" ธันวาเอ่ยเินไป่ายเิน เินมานั่้าปลาาว ที่อนนี้เท้าเธอมีผ้าพันแผลพันอยู่
"ไป! ลับบ้านัน" ธันวาเอ่ยอุ้มสาวน้อยเินออาโรพยาบาล เินรไปที่รถ ับรถออาโรพยาบาล มุ้รลับบ้านระท่อมริมทะเล
..ระท่อม ริมทะเล..
"ปลาาวมาแล้วพ่อ!" ปลาะพเอ่ยบอพ่อที่อยู่ในบ้าน ยืนมอรถเ๋ธันวาวิ่มาอ ธันวาเปิประูอุ้มปลาาวเินมาที่ระท่อม ่อยๆ วาเธอล
"เป็นไบ้าลู" แม่รีบเอ่ยถามลูสาว ามอที่เท้า พ่อ้มมอูที่เท้าเธอเ่นัน
"หมอเย็บให้แล้วรับ ้อพาไปล้าแผลทุวัน" ธันวานั่เอ่ย
"เ็บมาไหมลู" พ่อเอ่ยถามมอหน้าลูสาว
"ฮื่อๆ.." ปลาาวร้อไห้สวมอพ่อทันที
"วัเอ๊ยวัมานะลู หมเราะห์หมโศสัทีนะลูนะ" พ่อเอ่ยลูบศีรษะปลอบประโลมลูสาวเบาๆ
.....................................................
ความคิดเห็น