- Long ago - คอนเฟิร์มอีกที...ว่านายคนนี้น่ะแฟนฉัน!

ลำดับตอนที่ #7 : - 06 - สัญญา

- 06 -

สัญญา

กล่าวจบแอรอนก็หันมาจ้องหน้าฉันอย่างเอาคำตอบ ฉันยิ้มฝืดๆ ไปเพราะไม่รู้จะพูดอะไร ทำไมฟ้าดินต้องกลั่นแกล้งกันแบบนี้ด้วยนะ ใจร้ายที่สุด TT^TT

“ฉากเลิฟซีนอะไร -_-^”

“คะคะ...คือ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงติดๆ ขัดๆ จะตอบว่าอะไรดีเนี่ย >^<

“แหม...ถามได้ ก็ฉากอะจึ๋ยอะจ๋ายดี๊ด๊าไง >//[]//<” อลิซแย่งตอบแทน

“มะมะ...ไม่มีอะไรจริงๆ นะ T[]T”

“พอเถอะ!”

“เฮ้ย! อันที่จริงก็มีนะ O.O”

“-_-+”

“แต่ซีโอเมา เธอก็รู้...เรายังไม่มีอะไรเกินเลยกันนะ”

“-_-+”

“เธอเชื่อใจกันหน่อยดิ”

กล่าวจบร่างบางตรงหน้าก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่

“ไม่มีอะไรแน่นะ” เธอถามขึ้น

“สาบาน O_O”

“อืม...ฉันเชื่อพาสต้าก็ได้”

“^^”

“แล้วรอยบนคอนั้นห้ามให้พ่อแม่พี่ๆ เธอเห็นเป็นอันขาดเลย รู้ไหม”

“…”

“แล้วจะหาว่าฉันไม่เตือน!”

วันต่อมา...

ทุกอย่างเหมือนเป็นไปตามปกติ แต่สิ่งที่ไม่ปกติคือวันนี้ฉันใส่ผ้าพันคอบางๆ ไว้ที่คอ อลิซดูเหมือนจะจำเหตุการณ์ทุกอย่างได้ แต่ฉันก็แก้ตัวไปว่าเธอคงฝัน แล้วตีหน้าจริงจังเล่าความเท็จให้อลิซฟังว่าฉันพาตัวเธอในร่างไร้สติขึ้นไปนอนพักแล้วเธอก็หลับไปเลย ^o^

“แอรอน...ฉันปวดฉี่” ฉันพูดพลางวิ่งไปข้างหน้า เวลาแบบนี้ไม่มีใครอยู่นิ่งๆ ได้หรอก TT^TT

“อย่าเร็วนักสิ” ร่างบางที่ยังคงเดินอยู่พูดอย่างเหนื่อยๆ เพราะงานเลี้ยงเมื่อคืนก็แทบจะไม่ได้นอน ฉันวิ่งไปข้างหน้าเรื่อยๆ แต่ดูเหมือนว่าแอรอนยังช้าเหมือนเดิม ฉันกระโดดหันหลังไปทางแอรอนก่อนจะวิ่งถอยหลัง

“เร็วเข้า สู้หน่อยสิผองเพื่อน!”

เปรยจบฉันก็เตรียมจะกระโดดอีกครั้งเพื่อหันไปด้านหน้าเพื่อดูทาง

“เฮ้ย! ระวังงง! O[]O”

ตุ้บ!

ดูเหมือนคำอุทานของแอรอนจะบอกช้าไป ใบหน้าฉันปะทะจังๆ กับแผลงอกกว้าง ร่างสูงตรงหน้าประคองแขนทั้งสองข้างฉันไว้ไม่ให้ล้ม ใครกัน เดินไม่ดูตาม้าตาเรือเล๊ย ถ้าดั้งฉันหักแล้วใครจะรับผิดชอบยะ -_-^ บ่นในใจเสร็จฉันก็ค่อยๆ ก้าวถอยหลังเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้ามอง ทันทีที่ฉันเห็นใบหน้าของคนนั้นทำให้ฉันค้างไปสักพัก ใบหน้าเนียนๆ แบบนี้... ใบหน้าหล่อๆ แบบนี้... โอ้อีนาง TT[]TT

“ซะซะ...ซีโอ o_O”

“ตกใจอะไรหรอ” ใบหน้าเรียบเฉยนั้นถามขึ้น

“มะมะ...ไม่ได้ตกใจอะไร๊ O_o” กล่าวจบไม่ทันไรซีโอก็เอื้อมมือขึ้นมาดึงผ้าพันคอบางๆ ที่คอของฉันออกเผยให้เห็นรอยแดงแน่แท้

“นี่รอยแดงอะไร” คำถามทำเอาฉันชะงัก ตอบว่าไรดีเนี่ย T^T

“ไอ้บ้านี่ถามได้!” แอรอนที่เงียบไปนานตะโกนขึ้นอย่างหัวเสียก่อนจะเงื้อมือขึ้นพุ่งไปทางซีโอ ฉันรีบรั้งแขนเธอไว้ก่อนจะทำอะไรไปมากกว่านี้

“ก็เมื่อกี้นายดึงผ้าพันคอฉันออกมันเลยเสียดสีกับคอไง แสบเป็นบ้า” ฉันพูดแล้วหัวเราะเอง

“โกหก -_-*”

“ฮ่ะๆ รู้ด้วย...”

“-_-*”

“ความจริงยุงกัดน่ะ -0-” ฉันพูดพลางหัวเราะฝืดๆ ก่อนจะยกมือขึ้นเกาที่คอ

“คิดว่าฉันโง่หรือไง!” เขาตะคอกใส่หน้าฉันอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ทำเอาสมองของฉันสั่งการให้ลดมือลงอย่างอัตโนมัติ ใบหน้าฉันมันดูออกว่าโกหกขนาดนั้นเลยหรอ TT_TT

“นะนะ...นายรู้­ Q^Q” ฉันถามออกไปด้วยน้ำเสียงกล้าๆ กลัวๆ เป็นไงเป็นกัน! ความลับไม่มีในโลกกก~! >^<

“ใช่ ฉันรู้” เฮือก! O[]O ทำยังไงดี พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกด้วย ฮือๆ “ฉันจำฉากนั้นได้แม่นว่าพวกเธอสองคนทำอะไรกันบ้าง”

“อะอะ...อะไรนะ =[]=” ฉันยืนค้างอย่างงงๆ ว่าเขาพูดเรื่องอะไร

“ฉันรู้ว่ารอยแดงบนคอเธอเนี่ยเกิดจากการ...” น้ำเสียงเริ่มเบาลงก่อนเขาจะยื่นหน้ามากระซิบ “แอรอนดูดคอเธอใช่มั้ย”

“จะบ้าหรอวะ! ความจริงคนที่ทำน่ะมันกะ โอ๊ย!” ฉันไม่รอให้แอรอนพูดจบรีบหยิกไปที่แขนหนึ่งครั้ง ก่อนจะจ้องลึกที่ดวงตาเป็นนัยว่า ‘ห้ามพูดต่อเป็นอันขาด -_-+’

“ฉันเข้าใจว่าพวกเธอกลัวพ่อแม่ด่า เพราะงั้นฉันสัญญาว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร”

“…!”

“แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”

“ได้” ฉันตอบกลับเล่นเอาแอรอนหันขวับมาจ้องด้วยสายตาไม่พอใจ

“ฉันจะทำสัญญาให้อ่านอย่างเป็นทางการ แล้วตอนเที่ยงเจอกันที่โรงอาหาร” ซีโอพูดก่อนจะชี้หน้าแอรอน “แต่ไม่ต้องเอาไอ้นี่มาด้วย -_-^”

“เฮ้ย! พูดงี้ได้ไงวะ!” ร่างบางเริ่มโวยวายตามสไตล์

“โอเค ตามนั้น” ฉันรีบตอบรับอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นอย่างว่าทุกอย่างลงตัวแล้วร่างสูงก็เดินจากไป

ทันทีที่พ้นจากสายตาของซีโอ แอรอนก็รีบหันมาประจันหน้ากับฉันอย่างเอาเรื่อง

“ทำอะไรของเธออ่ะพาสต้า!”

“น่า...อย่างน้อยเขาก็สัญญาแล้วไงว่าจะไม่บอกใคร ทำเหมือนว่าทุกอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้นเถอะนะ” ฉันพูดยิ้มๆ

“แต่!”

“น้าาา...แอรอน *-*” ฉันพยายามทำเสียงอ้อนๆ อย่างน้อยเธอก็ใจอ่อนลงสักนิดล่ะหวา TT^TT

“แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นเวลาของเราก็ลดลงอ่ะดิ”

“ทำไมอ่ะ”

“เพราะไอ้ดูดนั่นมันชอบแกล้งพาสต้า มันจะเรียกใช้พาสต้าเหมือนทาส โดยเอาข้ออ้างเรื่องที่มันทำร้ายพาสต้าแต่โยนมาให้เค้าขึ้นเป็นข้ออ้าง” อะอะ...ไอ้ดูด­ =[]=

“ฉันไม่เข้าใจ”

“ก็สมมุติว่าพาสต้ากำลังเดทกับเค้าอยู่ แต่ซีโอเห็นแล้วหมั่นไส้ก็เลยเรียกพาสต้าไปหา เพื่อทำให้เดทของเราล่ม โดยมีข้ออ้างว่า ‘’ถ้าเธอไม่มาฉันจะฟ้องพ่อแม่เธอ’ อะไรแบบนี้ไง >_<”

“ที่ฉันไม่เข้าใจหมายถึงไอ้ดูดเนี่ยมันมาจากไหน -0-”

“อ้อ ชื่อมันไม่เหมาะกับหน้าเท่าไหร่ ฉันเลยตั้งให้ใหม่เพราะมันดูดคอเธอ”

“…” ตอกย้ำ! TT_TT

“แล้วถ้ามันลวนลามเธอเมื่อไหร่ต้องรีบโทรหาฉันเลยนะ”

“=[]=”

“แต่ถ้ามันจะจีบเธอก็บอกมันไปว่า ‘หน้าตาดีเท่าแอรอนเมื่อไหร่ค่อยมาคุยกัน’ ประมาณนี้เข้าใจมั้ย” คำพูดของเธอไม่ค่อยจะดูเข้าข้างตัวเองเลยว่ามั้ย­ -__-

“…”

“เข้าใจมั้ยพาสต้า!” เสียงนั้นถามย้ำอีกครั้ง

“จ้า -_-^”

เวลาพักเที่ยง... ดูเหมือนว่าเวลานี้เป็นเวลาที่สบายของทุกๆ วัน แต่สำหรับวันหลังจากนี้ดูเหมือนจะเป็นวันโคตรซวยเสียมากกว่าซึ่งตอนนี้ฉันและอลิซกำลังมุ่งหน้าไปทางโรงอาหารที่มีคนเดินขวักไขว่ไปมาอย่างคับคั่งเช่นทุกวัน

“ลากันตรงนี้นะอลิซ” ฉันพูดหลังจากเดินเข้ามาในโรงอาหาร

“อ้าว จะไปไหนยะ”

“มีนัดน่ะ” กล่าวจบฉันก็เหลือบไปเห็นโต๊ะของเพื่อนๆ ที่นั่งติดกับหนุ่มหล่อของมหาลัย ฉันไม่รอช้ารีบชี้ไปยังโต๊ะนั้น “ไปนั่งกับเพื่อนๆ กลุ่มนั้นสิ ใกล้พี่เอ็ดเวิร์ดของแกเลยนะ”

“ไหนๆ” อลิซถามพลางมองไปตามนิ้วฉัน “กรี๊ดดด~! จริงๆ ด้วย งั้นลากันตรงนี้นะยะ บายจ้ะ ^o^”

พูดจบอลิซก็ลันล๊าดี๊ด๊าไปตามกระแสลม คราวนี้ฉันเดินขึ้นไปบนชั้นสองซึ่งมีแต่ร้านอาหารติดแอร์ ถ้าให้เดาซีโอคงจะอยู่ร้านแถวๆ นี้เป็นแน่ และแล้วก็เป็นอย่างที่คิด! เขาอยู่ในร้านพวกนั้นจริงๆ แต่ทว่าร้านที่เขาอยู่แพงกว่าบรรดาร้านอื่นๆ ภายในชั้นสองหลายเท่าตัว ฉันจึงต้องจำใจเดินเข้าไปภายในร้านอย่างเสียไม่ได้ สาวไฮโซที่กำลังนั่งจิบน้ำผลไม้นำเข้ามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะหันไปจิบต่อตามเคย ขอโทษที่หน้าดิฉันไม่ไฮโซนะคะ TT^TT

หลังจากที่พ้นสายตาของบรรดาเหล่าสาวฉันก็ก้าวขาไปยังมุมของร้านซึ่งมีซีโอนั่งอยู่ก่อนจะหย่อนสะโพกลงนั่งฝั่งตรงข้ามของเขาอย่างเกร็งๆ

“เธอมาช้าไปสิบสองนาที สี่สิบห้าวินาที” สายตาคมกริบจ้องฉันอย่างไม่พอใจก่อนจะเลื่อนมือลงไปกดหยุดที่ปุ่มจับเวลาบนนาฬิกาข้อมือ ฉันยิ้มแห้งๆ ใส่แทนคำตอบ

“...”

“ลองอ่านสัญญานี่ดูละกันว่าโอเคหรือเปล่า” กล่าวจบซีโอก็หยิบซองสีน้ำตาลส่งมาทางฉัน ฉันรีบแกะซองและดึงกระดาษออกมาอ่าน

สัญญาว่าจะไม่บอกใคร! -x-

-          ต้องฟังที่ฉันสั่ง

-          ฉันถูกเสมอ

-          หากฉันทำอะไรผิดกลับไปอ่านข้างบน

รับรองสัญญา

.................................

เป็นสัญญาที่ยุติธรรมที่สุดในสากลโลก -_-^ ฉันเงยหน้ามองร่างสูงที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยสายตาที่ยากจะบรรยาย

“นายใช้อะไรคิดสัญญาบ้าบอนี่”

“พูดเพราะๆ สิวะครับ” ซีโอพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“ไม่เว้ยค่ะ!” ฉันตอบกลับอย่างกวนๆ

“งั้นฉันเก็บสัญญาล่ะ” ไม่พูดเปล่าชายตรงหน้าก็เอื้อมมือมาทางเอกสารที่ฉันกำลังถือ ฉันไม่รอช้ารีบดึงเอกสารเข้าหาตัวก่อนที่เขาจะจับได้

“ฉันไม่ให้!”

“งั้นเธอก็เซ็นลงไปในเอกสาร!”

“ไม่เซ็น!”

“งั้นฉันจะเอาเรื่องนี้ไปบอกทุกคน” กล่าวจบซีโอก็ลุกขึ้นเตรียมเดินหนี

“กรี๊ดดดดด~! อย่า!” มีหรือที่ฉันจะไม่ลุกตาม เจอทางตันแล้วไงตัวฉัน TT^TT

“งั้นเซ็นลงไป”

“อ่า...”

“อย่าลีลา!” ฉันเบะปากใส่ก่อนจะวางกระดาษลงแล้วหยิบปากกาข้างๆ ขึ้นเตรียมจะเซ็น อยากจะถามว่าไม่เซ็นได้ไหม L “อย่าตุกติก!”

“โฮ TT[]TT”

“รีบเซ็นเร็วเข้า!”

“อืมๆ” พูดจบฉันก็เซ็นคำว่าพาสต้าใส่รูปหัวใจทิ้งท้ายลงไป ซีโอหยิบไปดูก่อนจะยิ้มกรุ้มกริ่ม ฮึ่ย! คอยดูนะโตขึ้นไปฉันจะไปเปลี่ยนลายเซ็นใหม่! TT^TT

“อืม...ดี เรามาเริ่มข้อตกลงแรกกันเลยดีกว่า”

“ถ้าไม่เป็นเพราะเรื่องนี้ จำไว้เลยนะ! ฉันไม่มีทางยอมทำตามนายแน่ -^-”

“มันเป็นไปแล้วครับพาสต้า...” เหมือนจะเยาะเย้ย YYOYY

“รีบว่ามาดีกว่า”

“เธอต้องช่วยฉันจีบคนคนหนึ่ง!”

“เฮือก! O[]O”