Nostalgia Talk คุยเฟื่องเรื่องวันวาน ?

ลำดับตอนที่ #7 : รักคนที่เรารัก และไม่รักคนที่รักเรา ?

เมื่อคิดเกี่ยวกับชีวิตเรื่องของความเหมาะสมหรือพอดีกับตัวเรา เข้ากับตัวเรา เราอาจจะเคยถูกสอนหรือได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับอะไรทำนองนี้มามาก แต่เคยคิดจริงๆ จังๆ ไหมว่าเมื่อมองกลับมาที่ตัวเอง ตัวเราเองอยู่ถูกที่ถูกเวลา หรือใช้ชีวิตในทางเลือกที่เหมาะสมหรือเข้ากับตัวเราเอง จริงแท้แค่ไหน ?
 
ถ้ามองผิวเผิน ลองแบ่งทางเลือกชีวิตเป็นธีมใหญ่ๆ มองเป็นธีมสว่างและธีมดาร์กๆ (มืดหม่น) ไม่ค่อยให้ความสำคัญกับความเทาในชีวิต (เดี๋ยวมีโอกาสจะลองร่ายเรื่องนี้ดูด้วย) คนส่วนใหญ่ก็คงสอนหรือบอกว่ามองไปทางสว่างสิ ทางนั้นดีและเหมาะสม เป็นทางที่ถูกต้อง แต่จริงๆ แล้วผมเชื่อว่าบางคน Born to be เพื่อเป็นคนที่มีชีวิตเทาๆ เอ๊ะ เอาอีกละ บอกให้มองธีมหลัก โอเค เป็นคนที่มีชีวิตคลุกคลีกับเรื่องหม่นๆ ดำมืด 
 
แล้วคุณๆ เคยคิดเล่นๆ ไหมว่าตัวเราเหมาะกับแบบไหน ทำความดี หรือไม่ทำอะไรเลย หรือเหมาะกับทำอะไรไม่ค่อยดีนัก แต่ทำแล้วรุ่ง หรือพวกที่ตรงข้ามกับคำที่ว่า "ทำบาปไม่ขึ้น" เช่น ถ้ามองการตกปลาเป็นการทำบาป จะมีคนประเภทนึงตกปลาไม่ได้ หรือได้ก็ไม่ค่อยมีดวงในด้านนี้เท่าไหร่นัก (ทักษะอาจจะมีแต่ไม่มีดวงก็สำคัญนะในการยิงปลา เอ้ย ตกปลา) แต่จะมีคนกลุ่มนึงที่ตกปลาแล้วได้ปลาดีๆ ตกได้ของดีตลอด ทำคอนเท้นท์ตกปลาก็ปัง เอาไปขายก็ได้เงินอีก บลาๆ ถึงตรงนี้ ลองตั้งคำถามใหม่อีกหน่อย การตกปลา บาปจริงไหม ? แล้วมีการแบ่งแยกจริงๆ ไหมว่าตกปลาเพื่อเป็นกีฬากับตกปลาเอามากิน บาปต่างกันจริงไหม ? 

ทีนี้มาย้อนคิดเรื่องของความรัก ความรู้สึกที่สลับซับซ้อนเป็นอันดับต้นๆ ในชีวิตมนุษย์ หรือจะมองว่าไม่ซับซ้อนเลยก็ได้ ถ้าตัดหลักเหตุผลออกแล้วสรุปด้วยความรู้สึกแทน หรือจะเอาหลักของผลประโยชน์มาใช้ก็ได้ (ซึ่งมันอธิบายได้อีกเยอะเลยนะ เรื่องของผลประโยชน์ทางตรงและทางอ้อมของความรักเนี่ย)
 
บางคนเกิดมาเพื่อความรัก มีความรักได้ง่าย ถูกรักได้ง่ายและสมหวัง แต่บางคนไม่ได้ถูกดีไซน์มาให้มีความรักแบบคู่รัก แต่เขาก็อาจจะมีความรักกับสิ่งหนึ่งใดได้ เช่นครอบครัว สัตว์เลี้ยงหรือกิจกรรมบางอย่าง (ซึ่งประเภทหลังนี่จะสามารถอธิบายครอบจักรวาลได้เลยว่า สุดท้ายแล้ว ทุกคนสามารถมีความรักได้) แต่ถ้ามองเรื่องความรักไม่กว้างขนาดนั้น มองเฉพาะความสัมพันธ์ของคนกับคน การที่เราเลือกว่าเราจะรักคนไหน เราไม่รักคนไหน หรืออะไรทำนองนี้ มันเป็นปัจจัยหลักและวนในกรอบของเรื่องความเหมาะสมหรือเข้ากับเราด้วยไหม ? 
 

เคยได้ยินคำนี้ไหม คนเราชอบที่จะรักคนที่เราไม่รัก และไม่รักคนที่รักเรา หลายคนเลือกความคิดและตัดสินใจที่จะเสี่ยงกับความเสียใจเพื่อรักคนที่ตนรัก และปฏิเสธคนที่ตัวเองรู้สึกไม่รัก และนั่นก็เป็นไลฟ์สไตล์ที่ไม่ได้ถูกหรือผิด ไม่ได้ผิดแบบที่หลายคนคิด เพราะท้ายที่สุดหากการที่เราไปรักคนที่เรารัก แล้วเขารักเรา มันก็สมบูรณ์และน่าจะดีกว่าพยายามรักคนที่เราไม่ได้รักแต่แรก แล้วพยายามรักหรือให้เหตุผลเพื่อที่จะรัก และนั่นอาจจะไม่แฟร์กับตัวเอง หรือไม่แฟร์กับอะไรสักอย่าง แต่ช่างมันเถอะ มันคือไลฟ์สไตล์ที่เห็นได้บ่อย และเชื่อว่าหลายคนรู้ว่าในจุดนั้น ตัวเองต้องทำตัวยังไง 
 

พิมพ์มายาวเหยียด สุดท้ายก็เหมือนเป็นเพียงการเล่าสิ่งที่เป็นธรรมดา เป็นธรรมะ เป็นธรรมชาติของสิ่งมีชีวิต ที่เป็นไปและจะยังมีแบบนี้อยู่เสมอ แล้วพวกเพื่อนๆ ล่ะ ในชีวิตที่ผ่านมาเคยมีประสบการณ์เลือกคนที่เรารัก และปฏิเสธคนที่รักเราไหม ... ถ้าถามผม ผมบอกเลย เยอะมาก บ่อยมาก และนั่นคือสิ่งที่ผม Born to be and Still Continue (ถูกไวยกรณ์ไหมน่ะ ทำเท่พิมพ์อังกฤษ 55+)