ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Love messy:Were here
Were here
ความเดิม (นิดนึงเดี๋ยวงงๆ ^^):
“ฉันจะพาเธอไปที่ๆนึงก่อน”
“ที่ไหนเหรอ”
“ถึงแล้วก็รู้”
ปัจจุบัน:
เคย์จูงมือฉันเดินไปที่รถของเขา แล้วเขาก็หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมา พอฉันฉันเห็นเขาหยิบขึ้นมาฉันก็เอ่ยปากถามเขาทันที
“เอาออกมาทำไมอ่ะ (. . )”พูดพลางก้มลงมองที่ผ้าเช็ดหน้า
“เอามาปิดตาเธอไง -_-”
“ปิดทำไมอ่ะ (. . )”ยังคงมองอยู่
“มันเป็นสถานที่ๆพิเศษมาก”
“(. . )”ยังคงมองอยู่เหมือนเดิม
“สถานที่พิเศษสำหรับคนพิเศษเท่านั้น”
“ฉันไม่พิเศษเหรอ ( . .)”หันหน้าไปทางอื่น
“ฉันกลัวเธอรู้แล้วจะพาคนอื่นไปต่างหาก”เขาพูดพลางก้มตัวลงมากระซิบที่ใบหูของฉัน
“ปิดตาๆ >////<”เขินจึงเปลี่ยนเรื่อง
“หึ..หึ”เอาไอ้นิ่งคนเดิมมาน้าาา
พอเขาปิดตาฉันแล้วเขาก็จับฉันยัดใส่รถทันที อ่านไม่ผิดหรอก ยัดนั้นแหละ -_-;;;;
พอออกรถไปได้สักพักรถก็เงียบมาก มาก มากไปน่ะ
“นี่นาย เบาแอร์หน่อยสิฉันหนาว”ที่จริงหาเรื่องชวนคุยน่ะ ก็มันเงียบนี่นา
“ไม่”เขาตอบแต่มือก็เบาแอร์ลง
“ไหนบอกว่าไม่ไง ><”
“เงียบไปเหอะ”
“ชิ”พอคนตัวเล็กเงียบไปได้สักพัก คนตัวใหญ่ก็หันหน้าไปมอง ก็เห็นว่าคนตัวเล็กนั้นหลับไปแล้ว ถ้าคนตัวเล็กไม่ได้หลับไปหรือมีผ้าปิดตาปังอยู่ก็คงจะได้เห็นรอยยิ้มน้อยๆของคนตัวใหญ่แล้วล่ะ J
ผ่านไปได้ 1.30 น.
คนตัวใหญ่หันไปปลุกคนตัวเล็กที่นอนหลับอย่างสบายใจอยู่
“ตื่น”หันไปปลุก
“อื้อออ”ดิ้นๆ
“ยัยบ้าตื่นได้แล้ว”เป็นอีกครั้งที่คนตัวใหญ่ได้ลอบยิ้มออกมาแต่คนตัวเล็กก็ยังไม่ได้เห็นมันสักที
“ไม่อาวววว”
“หึ”คราวนี้เคย์ไม่ใช่แค่ปลุกแล้ว เพราะเขาช้อนร่างเล็กมาไว้ในอ้อมอกและเดินไปสถานที่ๆเขาชอบมาและมันก็พิเศษสำหรับเขาจริงๆ
คราวแรกคนตัวเล็กที่ไม่ได้สติก็ได้สติทันที่ๆถูกอุ้มออกมา
“อ๊ายยยยย นายปล่อยฉันน่ะ”ได้แต่ดิ้นขลุกขลิกไปมาในอ้อมกอดนั้น
“ปลุกแล้วไม่ตื่นเอง”
“ก็ทำไมไม่ปลุกนานๆหน่อยเล่า”
“ขี้เกียจ”โอ้โหเหตุผลช่างน่าฟังอะไรอย่างนี้ -_-**
“เนี่ยน่ะเหตุผลนาย!!”เริ่มขึ้นเล็กเบาๆ(?)
“อือ -_-”หึ๊ย
“แล้วนายพาฉันมาที่ไหนเนี่ย”ฉันหันไปถามเขาพลางมองไปรอบๆ รอบๆของฉันเป็นต้นไม้เยอะไปหมดเลย ><
เขาจะพาฉันมาฆ่าหมกป่าเหรอ T^T (ดูนางเอกเราคิดสิค่ะ -_-:ไรเตอร์)
“ถึงแล้วก็รู้”
อ๋อ ถ้าท่านผู้อ่านยังไม่รู้สภาพตอนนี้ก็คือ อีตาหน้าเดียวยังคงอุ้มฉันอยู่ในท่าเจ้าหญิงอย่างนี้ ซึ่งมัน...เขินมากก >////<
“ปล่อยฉันลงได้แล้วมั้ง”ฉันหันไปถามเขาอีกรอบ
“ไม่”และใช่ เขาตอบเสียงดังฟังชัดว่า ไม่! T^T
“ทำไมอ่า”ก็มันสงสัยอ่ะ
“เดี๋ยวเธอหลง”ปะ..เป็นห่วงเหรอเนี่ย >///<
พอเขาพูดจบฉันจะทำอะไรได้นอกจาก เขิลลล
เขามาสักพักก็ถึงพอดีแต่มันก็ลึกพอสมควรอ่ะน่ะ และบรรยากาศที่ฉันเห็นก็คือ บ้านต้นไม้!! บรรยากาศรอบๆเป็นต้นไม้ต้นเล็กต้นใหญ่ล้อมรอบบ้านหลังนี้เอาไว้ และก็มีบันไดห้อยลงมาจากตัวบ้านข้างบน ส่วนบ้านที่ฉันเห็นก็คือบ้านไม้สักลายสวย จากที่ฉันเห็นอ่ะน่ะมีหน้าต่างประมาณสองบานต่อข้างๆตัวบ้านอ่ะน่ะ แล้วก็มีประตูดูน่ารักๆอยู่บานนึงด้วย ดูน่ารักสุดๆเลย ><
“บ้านต้นไม้อ่ะเหรอ”
“อืม”
“น่ารักอ่ะ ><”ตอนนี้เขาปล่อยฉันลงแล้วน่ะ
“จะขึ้นไปดูหรือจะอยู่ตรงนี้”
“ขึ้นเหรอ ><”
“ยัยบ้า”เขาด่าฉันอีกแล้วอ่า
“อ้าว”
“ขึ้นได้อยู่แล้ว”
“แต่นายบอกว่าเอาไว้ให้คนพิเศษเท่านั้นน่ะ ><”
“แล้วบอกหรือยังล่ะว่าเธอไม่พิเศษ”
“>///<” แล้วก็เขิลอีกรอบ
ตอนนี้เขาเริ่มปีนขึ้นไปบนบ้านต้นไม้แล้วล่ะ
“ขึ้นมาสิ”เขาเริ่มเรียกฉัน เพราะเขาปีนขึ้นไปในตัวบ้านแล้ว
“อือ”แล้วฉันก็รีบปีนขึ้นไปบนตัวบ้านทันที ข้างนอกยังสวยขนาดนั้น ข้างในจะขนาดไหนกันน่ะ อยากเห็นไวๆจัง
พอฉันขึ้นมาเสร็จก็ต้องตะลึงเลยแหละเพราะข้างในมีเตียงเล็กที่พอนอนได้ประมาณสองคน มีโต๊ะเล็กๆน่ารักๆ มีทีวี มีเกมส์ มีตู้เย็น มีเก้าอี้มีประมาณสามสี่ตัว แต่ที่ต้องงงก็คือมันรกมาก =[]=
“ทำไมมันรกจังล่ะ =[]=”ยังตะลึงอยู่
“เมื่อวานนี้ไอ้พวกนั้นมันมากกันน่ะ”
“เอ๋???”
“ไอ้พวกนั้นไง”อ๋อ เพื่อนๆของเขาล่ะมั้ง
“อ่อๆ”ไหนบอกว่าพิเศษไงทำไมคนรู้เยอะจัง
“ฉันได้อยากให้พวกมันรู้แต่มันแอบตามา -_-”เขาอ่านใจคนได้รึไงน่ะ
“ฉันไม่ได้อ่านได้ แต่มันแสดงออกทางหน้าเธอ”ฉันแสดงออกขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย –O-???
“ไม่ต้องงงหรอกน่า”
“อือๆ”ฉันพยักหน้ารับทั้งทีในใจยังคงงงอยู่
“ที่ฉันพาเธอมาที่นี่เพราะอยากให้ช่วย”
“ช่วย??”
“อืม ช่วยทำมันไง” =[]= ทำอะไร??
“ทำ??”
“ไอ้นั้นน่ะ”เห้ยยย
Download 50%
“ตกใจทำไม -_-”
“ก็นาย >////<”จะให้ฉันทำอะไรเล่าาา
“ฉันทำไม”เค้าพูดพลางเดินเข้ามาใกล้ฉันขึ้นเรื่อยๆจนตอนนี้ฉันอยู่ติดกับผนังบ้านของเขา อ๊ายยย ทำไมสถานะการณ์มันล่อแหลมแบบนี้น้า O///O
“นะ...นายจะให้ฉันทำอะไรเล่า”
“แล้วเธอคิดว่าอะไรล่ะ”เขาพูดพลางโน้มหน้าลงมากระซิบที่ข้างหูฉัน ด้วยเสียงเซ็กซี่ เฮ้ยยย ไม่ใช่ๆหมายถึงเสียงแบบแหบๆน่ะแหบๆ
จริงๆน่ะ!!
“กะ...ก็ฉันไม่รู้ไงถึงได้ถาม”
“ฉันน่ะ...”
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
“ทำ...”
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
“...ความสะอาด”ห๊ะ แค่เนี้ย โธ่!~ นึกว่าจะทำมากกว่านี้ซะอีก เย้ยย ม่ายช่ายยยย!~ ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นน่ะ ม่ายช่ายยย!~
“อะ...อืม”ฉันจะทำอะไรได้อีกล่ะนอกจากก้มหน้างุดๆเนี่ย
“เธอคิดว่าฉันจะทำอะไร...”เขาพูดพลางคลอเคลียซอกคอของฉัน
อ๊ายยยยย มันมากไปแล้วน้า >////<
“กะ ก็ทำความสะอาดไง ทำความสะอาด!”
“เหรอ”เขาพูดแล้วผละออกจากฉันไป โดยทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย... เขาทำแบบนั้นได้ยังไงกันน่ะ
ปึก!!
เขาโยนไม้กวาดมาให้ฉัน ส่วนฉันก็ก้มหน้ามอง (. .)
“กวาดด้วยน่ะ เดี๋ยวฉันจะเก็บขยะไปทิ้ง”
“แล้วทำไมนายไม่จ้างแม่บ้านล่ะ (. .)”
“แม่บ้านลา”เขาหันกลับมาตอบฉัน
“แล้วทำไมเราต้องทำเองล่ะ (. .)”
“ทำไปเหอะ -_-”สงสัยเขาจะรำคาญฉันล่ะ (. . )
ฉันก้มหน้าก้มตากวาดพื้นห้องไปๆมาๆ แต่ดูเหมือนยิ่งกวาดก็ยิ่งทำให้ฝุ่นกระจายมากขึ้น =[]=
“เธอทำบ้าอะไรน่ะ -_-”เขามองฉันแบบเซ็งๆ
“ฉันกวาดไม่เป็น (. . )”ก็เกิดมามีแต่คนทำให้แล้วนี่นา (. . )
“=_=”ทำไมเขาต้องทำหน้าเบื่อหน่ายขนาดนั้นล่ะ ( . .)
“( . .)”มองไปทางขวา
“=_=”จ้องหน้า
“(. . )”มองทางซ้าย
“=_=”ยังคงจ้องหน้า
“(. .’’)”เริ่มเหงื่อตก
“=_=”ยังคงจ้องอยู่
“( ’’. .)”เหงื่อเริ่มท่วม
“เฮ้อออ”สุดท้ายเขาก็ถอนหายใจยาวๆแล้วก็เดินมาทางฉัน
“จะทำอะไรเหรอ (. . )”
“สอนเด็กโง่ไง”คำว่า โง่ กระแทกหน้าฉันเต็มๆ
“สอนยังไงอ่ะ ( . .)”ฉันยังคงถามเขาต่อ
เขามองหน้าฉันแล้วจับฉันหันหลัง จากนั้นก็เดินเข้ามากอดฉันจากด้านหลัง ความจริงไม่ได้กอดหรอกแต่เขาแค่เอามือมาจับมือฉันแล้วก็จับมือฉันให้ไปตามแรงของเขา
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
อ๊าาา เขาจะได้ยินไหมน่ะ เสียงหัวใจของฉัน...
เขาทำแบบนั้นประมาณสองถึงสามนาทีก็ผละออกแล้วหันมาหาฉัน
“ทำแบบนั้นแหละ”
“อะ...อืม”ฉันพูดพลางพยักหน้าหงึกหงัก แล้วฉันก็กวาดแบบที่เขาทำให้ดู ฉันทำได้แล้วด้วย!~
“เย้ เย้! ฉันทำได้แล้ว ><”
“อืม”เขาหันไปเก็บขยะต่อหลังจากที่มองฉันกวาดเพียงหนึ่งนาที = =
“แล้วถ้ากวาดเสร็จแล้วะไปไหนต่อเหรอ”ฉันหันไปถามเขา
“เดี๋ยวมาดูหนังกัน”
“เรื่องอะไรอ่ะ ><”
“Battleship”
“ไม่เอาอ่ะ ฉันอยากดูกวน มึน โฮ (>< )( ><)”ฉันพูดพลางสบัดหน้าไปด้วย ก็ฉันอยากดูหนังรักนี่นา >3<
“แลกกับอะไรล่ะ J”
“ละ...แลกเหรอ”ฉันถามด้วยความหวาดกลัว มันต้องเป็นอะไรที่อันตรายต่อหัวใจฉันแน่ๆเลย T^T
“อือ”เขาพูดพลางเดิมมาใกล้ฉันและต้อนฉันไปจนสุดกำแพง อีกแล้วๆๆ ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ทุกทีเลยน่ะT^T
“ยอมไหม”เขาถามฉันที่ข้างหูด้วยเสียงเซ็กซี่~ เอ๊ย เสียงเจ้าเลห์น่ะๆ T^T
“T^T”จะตอบอะไรได้ TOT
“ไม่ตอบแปลว่ายอมสิน่ะ”แล้วเขาก็ก้มลงปิดปากฉันด้วยปากของเขา เขาจูบฉันอย่างอ่อนโยนก่อนจะค่อยไล้ริมฝีปากเบาๆจนเลยมาถึงซอกคอของฉัน >///<
เขาจะทำอะไรเนี่ยยย
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
ก่อนที่เขาจะทำอะไรไปมากกว่านี้ก็มีเสียงโทรศัพท์ของเขาและของฉันดังขึ้นพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย ทั้งฉันและเขาต่างผละออกจากกันทันที ฉันรีบเดินไปตรงกระเป๋าและเอาโทรศัพท์ออกมาดู ก็มีภาพและตัวอักษรขึ้นมาบนหน้าจอแสดงชื่อของผู้ที่โทรมาทันที
‘Lisa’
เธอนี่เอง ลิซ่า = =;;;
Talk with you : 50%
เอ๊ะ!! เคย์จะให้ริสทำอะไรหว่า รีดเดอร์คิดว่าจะให้ทำอะไรค่ะมาโหวตกันดีกว่าค่ะ :)
LM 1:จุ๊บๆจูบๆ
LM 2:ไม่ต้องจุ๊บๆแล้วปล้ำเลยดีกว่า (อุวะฮะๆๆ)
Talk with you : 100%
ไรเตอร์อยากจะบอกว่า...แต่งเรื่องไหม่อีกแล้ว =..=
คราวนี้เป็นเรื่องของชินนะกับลิซ่าค่ะ จะเจอในตอนหน้าค่ะ
ฝากเรื่องนี้หน่อยน่ะค่ะ ไปอ่านไปชมกันก่อน คิกๆ
Love Danger รักร้ายๆยัยมาเฟีย
:) Shalunla
7ความคิดเห็น