คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Trap xxx 5 ::: Funeral Third
Trap xxx 5
Funeral Third.
<<ศพที่สาม>>
Talk::: Wu yifan
ผม... ไม่อยากมาที่นี่เลยให้ตายสิ...
ถ้าไม่ใช่เพราะชานยอล ผมก็คงจะไม่มา...
อีกอย่างพอมาถึงที่นี่ความทรงจำเลวร้ายที่ผมทำมันก็ยังตามมาหลอกหลอนไม่หยุด
ไหนจะเกมส์บ้าๆนี่อีก
แต่....
ผมก็เลือกที่จะทำตามเกมส์นี้ แม้จะรู้ว่าประวัติศาสตร์อาจจะซ้ำรอยอีกก็ได้
อีกอย่างก็เพราะผมได้ลงมือฆ่าเพื่อนแล้วไง มาถึงตรงนี้แล้ว จะถอยกลับก็คงจะไม่ได้
ถ้าถามว่าทำไมไม่หนีหรอครับ...
...ก็เพราะมันหนีไม่ได้ไง ประตูบ้านกับกระจกทุกบานแม้จะดูใสๆแต่มันกลับแข็งแรงมาก ผมเคยลองไม่สิผมพยายามอย่างมากที่จะพังมัน แต่ผลลัพธ์คือไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน...
"อู๋ฟานๆ นายเป็นอะไรหรือเปล่า.."
เสียงของจงแดเรียกผมขึ้นมาจากห้วงความคิด
"โทษที "
"ฉันได้ยินเสียงชานยอลบอกจะเอาล่ะนะด้วยล่ะ ท่าทางฝ่ายนั้นจะนับเสร็จแล้วมั้งเราควรหาที่ซ่อนให้ดีกว่านี้กันเถอะ "
จงแดลากผมเข้าห้องๆหนึ่งก่อนที่ผมจะโต้ตอบคำพูดของ
ดูเหมือนว่าห้องนี้จะเป็นห้องเก็บของล่ะมั้ง ถึงได้ดูรกลุงลังอย่างนี้
"โอ้ย!! ฝุ่นเยอะชิบเลย ชานยอลมันเคยให้แม่บ้านทำความสะอาดบ้างมั้ยเนี่ย"
จงแดบ่นไปเรื่อยๆตามประสาคนไม่ชอบความลำบาก พร้อมหาที่ซ่อนของตัว ทันใดนั้นสายตาของผมก็ไปสะดุดที่เชือกฟางเส้นใหญ่เส้นหนึ่งที่วางอยู่ใกล้ๆตัวผม
ผมหยิบมันขึ้นมาดูช้าๆ ก่อนจะมองไปที่แผ่นหลังของจงแด...
ฆ่าซะสิ!!!!
ฆ่าเขาเลย!!!!
ฆ่าซะ !!!!!!
แล้วนายจะรอด !!!!
ฆ่าซะคนดี….!!!
นายถนัดอยู่แล้วนี่...
ฆ่า!!!
ฆ่า!!!!
เสียงใครก็ไม่รู้เข้ามาดังในหัวของผม พยายามที่จะโน้มน้าวให้ผมฆ่าเขา
ฆ่า...งั้นหรอ...
"อู๋ฟาน?"
"อ่าา มีไรจงแด?"
"นายเป็นอะไร เหม่อตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว"
"อ๋อ ฉันกลัวจะแอบได้ไม่ดีน่ะ" แล้วผมก็ส่งรอยยิ้มไปให้เขาคลายกังวล
"เอ้อ แล้วคนอื่นเขาไปซ่อนที่ไหนกันนะ"
จงแดถามผมหลังจากที่เริ่มสังเกตว่าไม่มีใครนอกจากเราสองคน
"ไม่รู้สิ นายเล่นลากฉันมาอย่างนี้โดยสนใจใครก็ย่อมไม่เจอใครเป็นธรรมดา ฮ่าๆๆ "
ผมพูดเพื่อให้บรรยากาศผ่อนคลาย... ดูเหมือนว่าจงแดจะไม่ค่อยระวังตัวซะเลย...
"ฮ่าๆๆ นั่นสิ"
แล้วจงแดก็หันหลังไปต่อ...
ฆ่าสิ~~~
เสียงปริศนากระซิบที่หูของผมอีกครั้ง
เอาเลย..ฆ่าเลย...~~~
ผมก้มดูเชือกในมืออีกครั้ง...
....ก่อนตัดสินใจ....
...ที่จะ....
.....ฆ่าเขา!!!!...
End talk Wu Yifan
Talk kim Jongdae
ผมรู้สึกแปลกๆ....
ราวกับว่าทุกคนเปลี่ยนไป ตั้งแต่มาที่นี่ ทุกคนดูอึดอัด ซึ่งสาเหตุมาจากอะไร...ผมก็ไม่รู้..
ผมรู้แค่ว่า....
ชานยอลพยายามกู้สถานการณ์ที่น่าอึดอัดนี้ให้ผ่อนคลาย...
ผมก็เลยเข้าร่วมเกมส์นี้ด้วย เผื่อบางที ใครสักคนอาจจะอยากระบายสิ่งที่อยู่ในใจออกมาได้บ้าง..
ผมเป็นห่วงพวกเขา...
ยิ่งเรื่องของอี้ชิงกับคยองซู ดูเหมือนว่าจะมีอะไรมากกว่าที่แค่ 'อี้ชิงกลับบ้านแล้ว' กับ 'คยองซูป่วย’ เพราะอะไรนะหรอ คุณยังจำตอนที่เรากินข้าวกันได้หรือเปล่า...
ตอนนั้นที่มีคนถามว่าอี้ชิงไปไหน...
...คยองซูก็ดูแปลกไป...
ส่วนของคยองซูที่ป่วย...
...แบคฮยอนก็ดูเป็นห่วงเกินไปเมื่อคนที่จะไปส่งคยองซูที่ห้องนอนคืออู๋ฟาน...
...ส่วนเรื่องอะไรนั้นที่ทำให้พวกเขาแปลกไป....
ผมก็ไม่รู้...
.
.
.
"จงแด..."
"มีอะไรหรออู๋.. อ๊อก!!"
อู๋ฟานที่เป็นบ้าอะไรไม่รู้จู่ๆก็เอาเชือกมารัดคอของผม!!!!!
"นาย!! ทำ..บ้า..อะไ...ร!!"
"เงียบๆเถอะ ถ้าไม่อยากตายแบบศพเละๆ!!!"
นี่มันเรื่องอะไรกัน!!! ทำไมอู๋ฟานถึงพยายามที่จะฆ่าผม!!! เราเป็นเพื่อนกันนะ!!!
"นาย..ทำ...แบบ..นี้ทำ..แค่กๆ..ไม!!"
"อย่ามาใสซื่อหน่อยเลย จงแด!!! นายก็ได้รับข้อความนั่น!!!"
อู๋ฟานพูดอย่างเกรี้ยวกราดพร้อมกับดึงเชือกให้รัดแน่นอีก!!!
"ข้อควา..มอะไร ฉันไม่เ...ห็นได้..เลย!!!"
ผมพยายามที่จะเอามือแกะมือและเชือกของเขาออก แต่ดูเหมือนมันจะไม่ผลกับคนที่ตัวโตอย่างเขา
"ข้อความเลือดบนผนังไง!!!"
"นาย...บ้าไปแล้ว ใครมันจ...ะไปได้ของอย่..างนั้นกัน!! แค่กๆๆ"
ผมท้วง อู๋ฟานที่ตอนนี้ราวกับคนสติแตก ข้อความนั่นผมก็ไม่ได้รับอะไรเลย หรืออู๋ฟานจะเป็นไอ้โรคจิตไปแล้ว!!!
"ไม่จริง ไหนจะมือถืออีก แต่ก็ช่างมัน!!! นายควรจะตายได้แล้ว คิม จงแด!!!!"
อู๋ฟานพูดพลางลากตัวผมให้ยืนขึ้นและเดินตามเขา
ซึ่งกำลังจะเอาตัวผมไปแขวนกับคานเหล็กที่เสริมชั้นวางของในห้องเก็บของ
เขาต่อยผมจนจุกก่อนจะมัดมือมัดเท้าของผมเพื่อกันผมหนี
แล้วตัวเขาก็ไปจัดการถอดชั้นล่างของชั้นวางของออกจนหมด จากที่เคยรกรุงรังกลับกลายเป็นที่ว่างสำหรับใช้แขวนผมกับเชือกผูกคอ!!!
End talk ::: kim Jongdae
Talk;:: wu yi fan
"อย่า! ไม่เอาอู๋ฟาน ฮือ ฉันขอร้องล่ะ อย่าฆ่าฉันเลย ฮือๆ "
จงแดร้องออกมาทันทีที่เห็นผมจัดแจงสถานที่เพื่อเขาเสร็จ
น้ำตาของเขาทำเอาผมเขวไปเล็กน้อย...
ฆ่าสิ...คนดี~~~
ฆ่าเขาเลย... เหมือนกับนายทำกับคยองซู....
ถ้าไม่ฆ่า....
นายอาจตายก็ได้นะ อู๋ฟาน~~~
เสียงปริศนาก้องอยู่ในหูผมอีกครั้ง
ฆ่ามัน!!!!
น้ำเสียงเกรี้ยวกราดจนผมลนลานด้วยความกลัว
ผมตรงเข้าไปแก้เชือกของจงแดที่โดนผมมัดไว้อยู่ก่อนที่จะลากเขาไปที่คานเหล็ก
"ไม่!!!! อู๋ฟาน ฮือๆ ปล่อยฉันเถอะ ไม่ ฮือๆ อุบ!!!"
ผมต่อยเข้าไปที่ท้องของเขาอีกครั้ง ตัวเขาโค้งงอด้วยความเจ็บปวด พร้อมกับปล่อยให้น้ำตาไหลพรากออก พลางมองผมอย่างโกรธแค้น...
ส่วนทางผมนั้นตอนนี้ก็เอาเชือกที่ผูกกับคอของเขาไปผูกกับคานเรียบร้อยพร้อมกับเตะเก้าอี้ที่ใช้รองเท้าของเขาออก..
เขาดิ้นไปมาเพราะไม่มีอากาศหายใจ และมองผ่านม่านน้ำตา ส่งสายตาผิดหวังในตัวของผมออกมา...
En
Talk ::: kim jongdae
ผมมองเพื่อนที่หักหลังผมผ่านน้ำตาแห่งความเสียใจ
ทำไมเขาต้องอย่างนี้ด้วย!!!
นี่คือผลตอบแทนของคำว่าเพื่อนของเขาใช่มั้ย
"อู๋ฟาน...นายมันใจร้าย ข้อความบ้าบอนั่นฉันไม่ได้รับ แต่ฉันก็พอจะเดาออกว่ามันส่งมาว่าอะไร แต่ถ้าเป็นฉัน ฉันไม่ทำแบบนายแน่!!!"
"..."
ผมรวมรวบลมหายใจเฮือกสุดท้ายก่อนจะบอกเรื่องราวของผมให้เขาฟังเป็นสุดท้าย หลังจากดูจากสีหน้าท่าทางที่ไม่เชื่อในสิ่งที่ผมบอก
"ที่ฉันไม่รู้อะไรก็เพราะฉันไม่ได้เอามือถือมานะสิ!!!"
"!!!"
ใช่!!! ผมลืมเอามือถือมาเพราะงั้นผมก็เลยไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น และกลายเป็นไอ้โง่อยู่คนเดียว!!!
"นาย..ไม่ได้ตายดีหรอก อู๋ฟาน..."
ผมพูดแค่นั้นก่อนที่ลมหายใจเฮือกสุดท้ายจะหายไป พร้อมกับกระชากวิญญาณของผมไปด้วย!!!
End talk ::: kim jongdae
ทางด้านหนึ่ง
สายตาๆหนึ่งหนึ่งมองไปที่อยู่ฟานอย่างเย็นชาและน่ากลัว
“นายมันก็แค่คนโง่ที่เล่นไปตามเกมส์ฉัน อู๋ อี้ฟาน!!!! “
แล้วเขาก็กดมือถือเพื่อจะส่งข้อความเข้ามือถือของอู๋ฟานทันทีที่เกมส์ระหว่างอู๋ฟานกับจงแดจบลง
To You…
ว้า~~~ น่าเสียดายที่จงแดดันมาตายซะได้ นายนี่ใจร้ายจังน้า~~~ อู๋ฟาน ฆ่าคนที่ไม่รู้อะไรเลยได้ลงคอ ฮึ!!!
จำคำพูดของเขาไว้ด้วยก็ดีนะ เผื่อซักวันมันอาจจะเป็นจริง..
แล้วก็...ขอแสดงความยินดีด้วยที่นายได้ไปต่อ ส่วนศพของจงแดนั้นจะจัดการยังไงก็เรื่องของนาย
อ้อ ขอให้พระเจ้าคุ้มครองก็แล้วกัน!!!
xxx-xxx-xxxx
…TO BE CONTINUED…
Trap XXX
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
สวัสดีค่าาาา -/\-
ตอนนี้แต่งไปแทบร้องไป ฮือออ สงสารพ่อมหา T^T
สั้นไปมั้ยฮ่าๆๆ
หวังว่าจะสนุกกันนะคะ >_<
ขอบคุณค่าาา >/\<
เม้นๆๆ ฮ่าๆๆๆ ^O^
:) Shalunla
ความคิดเห็น