พลิกรักร้ายยัยลูกสาวมาเฟีย [B.A.P SECRET T-ARA] END

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 3

เช้าวันต่อมา

@ แดฮยอน

     เพื่อเตรียมแผนประชดกับยัยนั้นนอกจากผมจะต้องใช่พวกสาวๆแล้ว สิ่งนี้แหล่ะที่จะช่วยได้ดีที่สุด ! ตำแหน่ง ! ตอนนี้ผมเดินมาถึงห้องครูที่ปรึกษาของพวกเรา และยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งไปให้ท่าน

“ผมจะขอสมัครเป็นประธานสภานักเรียนครับ” ผมพูดขึ้น

“จ๊ะ ! มาช้าไปหหน่อยนะ ! แต่ก็ช่าง” ครูรับกระดาษแผ่นนั้นไปดู

“ครูครับ จีอึนมาสมัครยังครับ” ผมถามครูไปด้วยจิตใจจดจ่อ

“ตั้งแต่วันแรกแล้วจ๊ะ” ครูตอบมา

“อ่อ ครับ!” ผมพูด แต่ก็ยังยืนสังเกตุการต่อ

“เดี๋ยวนะ ! คือ จงออบ กับยงกุกเขาอยู่ทีมจีอึนนะ ทำไม...”

“คือ !จีอึนบอกให้ผมมาบอกครูด้วยว่า 2 คนนั้นออกจากทีมนั้นแล้วครับ เธอบอกว่าอยากได้แต่ผู้หญิง” ผมใช้ความหน้าด้านโกหกครูไป ขอโทษนะครับครู..

“อ่อ ! โชคดีนะที่ยังไม่ได้ส่งไป” ครูพูดก่อนจะหยิบกระดาษอีกแผ่นในลิ้นชักขึ้นมา

“งั้นผมขอตัวนะครับ!” ผมพูดจบก็เดินออกมา

.

.

.

.

.

พักเที่ยง

@ จีอึน

“วันนี้ฉันต้องเอาเลือดออกมาจากหัวนายให้ได้ !” ฉันพูดขึ้นด้วยความโมโหและลุยเดี๋ยวบุกเข้ามาในห้องน้ำชาย

“ไอ้แดฮยอน ! ไอ้หน้ายับ ! ไอ้ปลาไหล ! ออกมานะ !!” ฉันถีบประตูห้องน้ำทีละห้องโดยไม่สนใจเหล่านักเรียนชายที่กำลังยืนทำภาระกิจส่วนตัวอยู่

“จีอึน !!” เสียงทุ้มๆของบังยงกุกพูดพร้อมกับมือที่คว้าแขนเพื่อรั้งฉันไว้

“ปล่อยฉันนะ!!” ตอนนี้ไฟในตัวของฉันมันระเบิดออกมา จนบังยงกุกก็ไม่กล้าที่จะขัดใจ พอเขาปล่อยมือฉันฉันก็เดินตรงไปที่ห้องน้ำห้องสุดท้ายทันที

“คุณ !! นี้มันห้องน้ำชายนะ !!!ผู้หญิงเข้าไม่ได้!” ไม่ทันได้เปิดก็มีเพื่อนตัวแสบของไอ้แดฮยอนมาห้ามเอาไว้

“ไม่ใช่เรื่องของนาย ! ออกไปห่างๆ ก่อนที่หน้าหล่อๆของนายจะกลายเป็นหน้าศพที่ยังไม่ได้แต่ง !!” ฉันพูดขู่นายเพื่อนตัวแสบของไอ้แดฮยอน หลังจากที่จุนฮงกลายเป็นหมาเชื่องๆของฉัน ฉันก็ทีบประตูเข้าไปทันที

/ปัง !!/

“กรี๊ด !!” ภาพแรกที่เห็นคือไอ้แดฮยอนกำลังคลอเคลียกับผู้หญิงคนหนึ่งในห้องน้ำ

“ไอ้-แด-ฮยอน !!” ฉันสะกดชื่อมันทีละตัว จนตอนนี้ความโมโหของฉันมันระเบิดออกมากลายเป็นโกโก้ครันซ์สีเลือด

“เธอเป็นบ้าอะไรเนี่ยะ !!มาขัดความสุขของฉัน หรืออยากได้เหมือนเธอถึงตามเข้ามาถึง ห้อง-น้ำ-ชาย” ไอ้แดฮยอนพูดด้วยคำพูดที่สุดแสนจะกวนโอ้ย !!! แต่สำหรับฉันตอนนี้มันไม่ตลก

“หมดเวลาของแกแล้ว ตายซะเถอะ!” ฉันจู่โจมเข้าไปทั้งทุบ ทั้งแตะ และต่อยไอ้แดฮยอนอย่างเหลืออด

“ยัยนางมาร!!ปล่อยแดฮยอนของฉันนะ!!” ยัยคนนั้นพูดขึ้นปกป้อง

“เธอนี้มันน่าสมเพศจริงๆ !! ออกไปซะถ้ายังอยากมีชีวิตรอด !” ฉันพูดกับยัยนั่น

“เธอนั้นแหล่ะต้องออกไป !! กล้าดียังไงมาทำร้ายพี่แดฮยอนของฉัน รู้ไหมว่าฉันลูกใคร !! ฉันลูกของผอ.โรงเรียนนี้นะย๊ะ !!”

“อ่อ !! ยัยซอลลี่ !! สวยแต่โง่ ! เธอนี่เองได้ยินชื่อมานานแล้ว !!” ฉันด่ายัยนั้นไป

“นี่เธอว่าฉันเหรอ ?! โดนตบสั่งสอนสักหน่อยเป็นไง !!” ยัยนั้นง่างมือทำท่าจะตบหน้าฉัน แต่ฉันรับมือนั้นเอาไว้และผลักยัยนั้นออกไป

“วันนี้ฉันไม่ได้มามีเรื่องกับเธอ !!” ฉันหันไปพูดกับยัยนั้นที่โดนฉันผลักล้มกลิ้งลงไปกับพื้น ด้วยสายตาของเหล่านักเรียนชายหลายคนที่อยู่ตรงนั้น

“เธอบ้าไปแล้วหรือไง !!” นายนั้นพูด

“ไม่ต้องมาทำเป็นหน้าโง่ ใสซื้อไม่รู้เรื่อง ฉันขอให้นายถอดตัวเดี๋ยวนี้ ถ้านายไม่อยากมีปัญหากับฉันจนอยู่ที่นี้ไม่ได้ !!!” ฉันขู่แดฮยอน

“ถ้าเป็นเรื่องประธานสภานักเรียนละก็ ...ไม่มีวัน สู้กับเธอสนุกจะตาย !!” นายนั้นปฏิเสธฉัน

“นายกล้าดียังไงมาปฏิเสธฉัน !!! งั้นก็เชิญไปเดินเล่นบนดาวมาโทให้สบายใจแล้วกัน” ฉันว่าจบก็ต่อยหน้าแดฮยอนไปทีนึง และพยายามต่อนายนั้นอีกที แต่นายนั้นจับหมัดของฉันเอาไว้ ก่อนมันจะดึงตัวฉันเข้าไปกอด

“ปล่อยนะ !!!” ฉันพยายามดิ้นออกมา แต่ก็สู้แรงนายนั้นไม่ได้

“เธอนี่คนหรือควาย ! แรงดีจริงๆ” นายนั้นพูด ยี๊…!ขนลุก

“ฉันบอกให้ปล่อย !!จะไม่ปล่อยใช่ไหม ?” ฉันหยุดดิ้นเพื่อรอคำตอบของนายนั้น แต่คำตอบคือไม่ยอมปล่อย !!

“...จะไม่ยอมปล่อยใช่ไหม..” ฉันพูด ก่อนจะใช้ช่วงเผลอเหยียบเท้านายแดฮยอนจนมันเผลอปล่อยตัวฉันออกมา

“โอ้ย !!” เสียงนี่ไม่ใช่เสียงของนายแดฮยอน แต่เป็นเสียงของฉัน เพราะใครมันจะไปรู้ยัยซอลลี่นั้นมันมาดึงผมของฉัน

“เอาน้ำล้างสมองหน่อยเป็นไง !!” ยัยนั้นว่าจบก็ดึงหัวฉันไปที่อ่างล้างหน้าแล้วเปิดน้ำจนน้ำรดหัวของฉัน

“หยุดนะ ฉันเปียกหมดแล้วบอกให้หยุด !!” ฉันพยายามขัดขืน แต่เพราะยัยนั้นดึงผมของฉันอยู่ฉันจึงทำอะไรไม่ได้

.

.

.

.

.

ณ ห้องน้ำชาย

@ จุนฮง

     ตอนนี้เกิดศึกกลางห้องน้ำชาย และตอนนี้ผมก็ไม่รู้ว่ามันเกิดศึกอะไรขึ้นระหว่าง ศัตรูคู่บัดดี้ หรืออีนี้อย่ามายุ่งกับคนของฉัน แต่ไม่ว่าจะอย่าง 1 หรือ 2 มันก็ไม่ดีกับไอ้แดฮยอนเพื่อนผมทั้งนั้น

“ยัยจียอน ! ยัยโหดนั้นต้องช่วยได้แน่ !!!” ผมว่าจยก็รีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำเพื่อมาหายัยจียอน

ณ ห้องม. 5/1

“จียอน !!!” ผมสังหรใจว่ายัยนั้นต้องอยู่ห้องนี้แน่ๆ ใครจะไปรู้เซ็นต์ผมน่ะแรงไม่เบานะ

“จะตะโกนทำไม” แล้วก็ถูก ยัยนั้นอยู่ที่ห้องนี้ แต่ตอนนี้ยัยนั้นกำลังเรียนอยู่ ผมจึงต้องจำยอมหน้าด้านเข้าไปหาเธอ

“ตอนนี้พี่เธอกำลังจะโดนฆ่าตายอยู่แล้ว รีบไปช่วยพี่สาวเธอก่อน !!!” ผมเดินเข้าไปกระซฺบที่หูเธอกลางสายตาของครูและนักเรียนคนอื่นๆ

“อะไรน่ะ!!” ยัยนั้นอุทานขึ้น ผมรีบเอามือไปอุดปากเธอก่อนที่คำพูดอื่นๆจะออกจากปากเธอ

“ไปกันก่อนเร็ว !!” ผมพูดเบาๆ

“.....” ยัยนั้นพยักหน้ามาก่อนจะลุกขึ้นจากที่นั่ง

“เดี๋ยว!! นักเรียนจะไปไหน ??” ครูที่ยืนดูอยู่นานถาม

“คือ.... ครูประจำชั้นของผมเรียกน้องจียอนครับ” ผมโกหกครูแกไป ก่อนแกจะทำหน้าหมาไม่งง ผมจึงลากตัวยัยนั้นออกมา

“ที่หลังไม่ต้องมาเรียกฉันว่าน้องอีกนะ !! คิดแล้วสยอง !!” ยัยนั้นพูดพร้อมกับเอามือมาลูบแขนทั้ง 2 ข้างของตัวเอง

“ฉันก็สยองไม่แพ้เธอหรอกยัยเตี้ย !!”  ผมพูดไป

“นายนี้มันกวนโอ้ยฉันจริงๆ ! ถ้าไม่เห็นแกว่าพี่ฉันกำลังลำบากฉันจะจัดการกับนายก่อนใครเลย !! แล้วพี่ฉันอยู่ไหนล่ะ ??” ยัยนั้นบ่นๆใส่ผมก่อนจะถาม ให้ตาย !! ทำไมยัยนี้ขี้บ่นอย่างนี้นะ

“ห้องน้ำชาย !”  ผมพูดก่อนจะทำท่าจะเดินไป ก็แง่งล่ะ ยื่นเถียงกับยัยนี้นานๆ ไม่เพื่อนผมก็กิ๊กเพื่อนผมต้องมีใครเลือดตกยางออกเพราะยัยนั้นแน่ๆ

“อะไรน่ะ !! ห้องน้ำชาย !!!” ยัยนั้นแหกปากออกมาพร้อมกับทำหน้าตกใจ

“เธอจะบ้าเหรอ ?? จะตะโกนออกมาทำไม ??” ผมรีบเอามือไปอุดปากเธออีกครั้ง ยัยนี้เดาอะไรยากจริงๆ

“เป็นผู้หญิงทำไมไปที่ห้องน้ำชายนะพี่จีอึน !!” แล้วยัยนั้นก็พูดด้วยหน้าเป็นห่วง

“ตกลงเธออารมณ์ไหนกันแน่เนี่ยะ ??” ผมถามเธอไปด้วยความงง ผมงงจริงๆนะ

“ยังจะมายืนเฉยยู่อีก ! รีบไปสิ !!” แล้วจู่ๆยัยนั้นก็สั่งผมพร้อมกับเดินนำไปก่อนเลย อะไรกันว่ะ !!

.

.

ณ ห้องน้ำชาย

/ผลัก !!/ พอมาถึงห้องน้ำชายผมก็เห็นร่างไอ้แดฮยอนเพื่อนผมโดนผลักออกมาจากห้องน้ำห้องที่ 3 ซึ่งอยู่ใกล้อ่างน้ำที่ยัยพวกนั้นพึ่งเอาหัวล้างน้ำตบกัน ด้วยสภาพร่างกายที่ยับเยื่อน เสื้อของมันดูไม่เป็นระเบียบยับยู่ยี่ และผมเผ้าที่ยุ้งไปหมด

“เกิดอะไรขึ้น !!” ผมพูดเสียงดังๆแต่ก็ไม่มีใครสนใจ ตอนนี้ทุกคนที่อยู่ในห้องน้ำชายทำหน้าอยากรู้อยากเห็นไม่แพ้กับผม

/เพี้ยะ!!!/ จีอึนเดินออกมาจากห้องน้ำห้องนั้นด้วยสีหน้าไม่ดีนัก และผมสักเกตุเห็นน้ำตาของเธอด้วย เธอร้องไห้ ?!

“กรี๊ด !!” เสียงกิ๊กไอ้แดฮยอนมันกรี๊ดขึ้นมึงแดฮยอนจู่โจมเข้าไปจูบจีอึนอย่างตั้งใจ

“ไอ้หน้างั่ง กล้ามาจูบพี่สาวฉันเหรอ ?” ผมรีบคว้ามือเธอมาก่อนที่จะเข้าไปทำร้ายเพื่อนผม

“อย่าไปยุ่งกับเขา !!” ผมพูด

“มันจูบพี่สาวฉันนะ !!! นายจะให้ฉันอยู่เฉยได้ไง ?!” ยัยนั้นพูดและพยายามแกะมือผมออกเพื่อไปช่วยพี่สาวเธอ

“ฟังฉันดีนะ !! ไอ้แดฮยอนมันไม่หยุดแน่ต่อให้เธอไปช่วย !! ตอนนี้มันกำลังโกรธ !” ผมดึงร่างของยัยนั้นให้เธอมาฟังผมให้ดี

“นายนั้นโกรธแล้วทำไมล่ะ !! ยัยซอลลี่ยืนหน้าโง่อยู่ตรงนั้นทำไมไม่ยอมไปจูบทำไมต้องเป็นพี่สาวฉัน !!” เธอพูด ทำไมต้องจูบ ! ไอ้แดฮยอนมีท่าทีเปลี่ยนไป ยัยคนนี้ก็เหมือนกำลังจะร้องไห้ ใครก็ได้ช่วยทำให้ผมเข้าใจที

“เธอไม่เข้าใจหรอก !! แล้วฉันจะเล่าให้เธอฟังมานี่ก่อน !!” ตอนนี้ผมเริ่มเข้าใจความรู้สึกเธอจึงพาเธอออกมาอธิบายให้เธอฟังด้านนอก

.

.

.

.

.

@ จีอึน

 “หยุดนะ ฉันเปียกหมดแล้วบอกให้หยุด !!” ฉันพยายามขัดขืน แต่เพราะยัยนั้นดึงผมของฉันอยู่ฉันจึงทำอะไรไม่ได้

“เธอกล้ามายุ่งกับแดฮยอนของฉันก่อนทำไม เจอแบบนี้ก็สมแล้ว !” ยัยนั้นพูด แล้วฉันก็รวบรวมแรงทั้งหมดผลักตัวเองขึ้นมาจากอ่างนี้

/เพี๊ยะ/

“นี้สำหรับที่เธอทำร้ายฉัน!!”

/เพี๊ยะ/

“นี้สำหรับที่เธอทำให้ฉันโมโห”

/เพี๊ยะ/

“นี้สำหรับที่เธอทำให้ฉันเสียเวลา”

/เพี๊ยะ/

“นี้สำหรับความคิดโง่ของของเธอที่มาทำอะไรบ้าๆในห้องน้ำชาย !!” ฉันตบยัยซอลลี่ไปไม่ยั้งมือและไม่คิดจะหยุดด้วย เพราะตอนนี้ฉันกำลังจะโมโหมาก ถ้าไม่ใช่นายแดฮยอนก็ต้องเป็นยัยนี้แหล่ะที่ต้องเข้าโรงพยาบาล

/ควับ!/ ฉันยกมือฉันจะตบยัยนั้นอีกฉากแต่ไอ้แดฮยอนมันมาคว้ามือฉันไปก่อน

“ปล่อย !” ฉันสบัดมืออกและยกมือขึ้นจะตบยัยนั้นอีก

“มานี่เลยมา !” ไอ้แดฮยอนมันไม่ปล่อยให้เป็นอย่างนั้นมันแบกฉันขึ้นบ่าเอามาในห้องน้ำที่ใกล้ๆตรงนั้นและมันเป็นห้องที่ 3 พอเข้ามาถึงมันก็ปิดฝาโถและวางฉันให้ฉันอยู่ตรงนั้นก่อนจะปิดประตูและใส่กรอนอย่างดี

“นายจะทำอะไร ?อยากตายในนี้ใช่ไหม ?” ฉันพูด

“เธอนั้นแหละอยากตาใช่ไหม ?!” นายนั้นพูดตะคอกใส่ฉัน

“ทำร้ายฉันฉันไม่ว่า แต่เธอไปทำร้ายคนอื่นมันถูกหรือไง !! เธอตบซอลลี่เอาเป็นเอาตายอย่างนั้นได้ไงห๊ะ!” จู่ๆนายนั้นก็โมโห และท่าทางนายนั้นก็น่ากลัว ตอนนี้ฉันรู้สึกกลัว กลัวว่าจะมีเรื่องอะไรไม่ดีกับฉัน ฉันกลัวนายแดฮยอน

“นายบ้าไปแล้ว !! ไอ้หมาบ้าปล่อยฉันออกไปเดี๋ยวนี้!!” ฉันผลักแดฮยอนออกไป แต่นายแดฮยอนกลับไม่ขยับเลย ไม่ได้แล้วตอนนี้ฉันอยู่ที่นี้ไม่ได้อีกแล้ว ตอนนี้ที่ตรงนี้ไม่ใช่ห้องน้ำชายแต่มันกลายเป็นนรกไปเรียบร้อยแล้ว

“ถ้าเธอไม่ฟังฉัน !!” นายแดฮยอนลั่นคำพูดออกมาจากปากไม่ทันหมด ฉันก็ถอยทับกลับหลังจนลงไปนั่งบนโถนั้นอีกครั้ง

“ถ้าเธอตบซอลลี่จนตายเธอก็จะมีความผิด แต่ถ้าพ่อแม่เธอมีอำนาจพอเธอก็จะสามารถพ้นผิดได้ แต่บาปก็จะติดตัวเธอ เธออย่าปล่อยให้อารมณ์มาก่อนสติไม่งั้นเธออาจจะตกเป็นเหยื่อได้เข้าใจไหม ?” นายแดฮยอนพูดด้วยสติที่สงบกว่าครั้งก่อน แต่ท่าทางก็ยังน่ากลัวอยู่

“นายนั้นแหล่ะ ! โง่! คนที่จะอยู่บนโลกนี้ได้ต้องมีอำนาจ ฉันมาหานายเพราะจะสั่งสอนให้นายรู้ว่าอย่ามาสู้กับคนอย่างฉัน ถอนตัวในการลงเลือกประธานสภานักเรียนซะแล้วชีวิตนายจะสงบสุข และฉันจะเป็นแค่บัดดี้ของนายตลอดไป นายมีทางเลือกที่จะเดินไปสู่แสงสว่างอย่าโง่เดินในทางที่เป็นป่าทึบเพราะมันจะทำให้นายหลงและออกมาจากป่านั้นไม่ได้” ฉันพูดสั่งสอนนายแดฮยอนไป ยังไงคนอย่างฉันก็ไม่เคยกลัวอะไรอยู่แล้ว

“เธอว่าไงนะ” นายแดฮยอนพูด

“ฉันหมายความว่านายไม่ควรมาสู้กับคนอย่างฉัน ให้นายยอมแพ้ตอนนี้ดีกว่าทรมานในวันข้างหน้า อย่าเลือกทางโง่ๆจำเอาไว้ !!!” ฉันพูดจบนายแดฮยอนก็เอามืหนึ่งมาค้ำที่ผนัง ส่วนอีกมือหนึ่งมาจับที่ข้างแก้มฉัน ก่อนจะก้มหน้าลงมาใกล้ๆหูฉัน

“เธอต่างหาก ! อย่าเลือกทางโง่ๆ” นายแดฮยอนพูดกระซิบ

/ผลัก!/ ฉันพยายามผลักหน้าอกนายแดฮยอนออกไป  แต่นายแดฮยอนก็ไม่มีทางว่าจะขยับเลย

“นายควรจะออกไป ฉันไม่อยากอยู่ใกล้นายไปมากกว่านี้ !” ฉันพูเมื่อเห็นมาเขาไม่ยอมออกไปจากร่างฉันง่ายๆ

“เธอรังเกียจฉัน” คำพูดที่เย็นชาของนายแดฮยอนมันทำให้ฉันหนาวสะท้านไปหมดทั้งตัว ตอนนี้ความน่ากลัวกลับมาคุมพื้นที่อีกแล้ว

“ฉัน-ไม่-อยาก-อยู่-ใกล้-นาย-ไป-มาก-กว่า-นี้” ฉันสะกดทีละตัวใส่หูนายแดฮยอน แล้วแดฮยอนก็เงยหน้าขึ้นมามองฉัน

“เธอเคยเสียน้ำตาไหม ?” นายแดฮยอนถามมา

“จะถามฉันเพื่ออะไร ! ไม่มีวันที่ฉันจะเสียน้ำตาโดนเฉพาะกับคนถ่อยๆอย่างนาย !” ฉันตอบไปอย่างเต็มปากเต็มคำ

“งั้นก็จำหน้าของฉันเอาไว้ให้ดีๆ !!” นายแดฮยอนพูดคำสุดท้ายจบก็จู่โจมเข้ามาประกบปากกับฉันอย่างแรง มือที่ค้ำกับกำแพงอยู่ก็เปลี่ยนมาจับที่ใบหน้าของฉัน

“....” ฉันเบิกตากว้างจนตาจะถล่นออกมาจากเบ้า มือทั้ง 2 ข้างฉันฉันพยายามผลักร่างของนายแดฮยอนออกไป แต่นายนั้นกลับไม่ยอมและใช่มือที่จับใบหน้าของฉัน เลื่อนลงมาดันหลังของฉันไม่ให้ขัดขืน นายแดฮยอนสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากของฉัน และลิ้นที่ซุกซนนั้นมันก็เริ่มสำรวจสิ่งที่อยู่ในปากของฉันอย่างรุนแรง น้ำตาของฉันไหลลงมาที่ 2 ข้างแก้มอย่างช้าๆ ภายในใจฉันคิดอย่างเดียวว่า ทำไมเขาถึงได้ทำร้ายฉันได้มากขนาดนี้ ......

“จำได้หรือยังล่ะ ?” แดฮยอนถอนจูบและมองมาที่ฉัน

“ฮึก !” ฉันไม่ตอบและยังร้องไห้

“....” สีหน้าของนายแดฮยอนดูแย่ลงกว่าเดิม

“นายมันแย่ที่สุด !! จูบนี้ฉันจะถือว่าไม่เคยเกิดขึ้น !!” ฉันพูดก่อนจะลุกขึ้นและเดินหนีออกจากนรกบนดินแห่งนี้

“ไม่ !! เธอไม่ควรจะลืมมัน!!!” นายแดฮยอนคว้าข้อมือของฉัน และผลักร่างของฉันไปให้ติดกับผนังห้องน้ำ

“นายอาจจะเอาชนะฉันได้ !! แต่นายไม่มีวันเข้าใจว่าคำว่าชนะที่แท้จริง!! คนอย่างนายมันต้องทรมาน !” ฉันพยายามกลั้นน้ำตาและพูดกับนายแดฮยอนไป

“ไม่มีวัน !!!” นายแดฮยอนพูดจบก็จู่โจมเข้ามาจูบฉันอีก ครั้งนี้ฉันไม่ยอมให้เขาสอดลิ้นเข้ามาได้เช่นครั้งก่อน แต่เขาก็ไม่ได้ถอดจูบออกจากฉันเลยทีเดียว ฉันพยายามทุบไปที่หน้าอกของเขา หลายต่อหลายครั้ง จนกระดุมเสื้อเม็ดของเขาหลุดติดมือฉันมา

(นายทำให้ฉันเจ็บปวดทำไม ?) เสียงในหัวของฉันมันดังก้อง แต่เขาคงไม่ได้ยินมันเลย กลิ่นคาวเลือดคลุ้งไปทั่วปาก ตอนนี้ฉันปากแตกเพราะพิษจูบของนายแดฮยอน ไอ้คนใจร้าย !!

“จำฉันได้หรือยัง” นายแดฮยอนถอดจูบออกเมื่อพอที่ใจฉันปากแตก

“ให้นายฆ่าฉันจะดีกว่านี้อีก !” ฉันพูดพลางกำกระดุมเสื้อที่หลุดติดมือฉันเอาว้แน่

“ฉันไม่มีทางฆ่าเธอหรอก!”

/เพี๊ยะ !/ ฉันตบไปที่หน้าของแดฮยอน

“ตบมาให้พอใจ ! ให้มันล้างความผิดของฉัน ! เธอกล้าไหมล่ะ!” นายแดฮยอนพูด

/เพี๊ยะ/ “นี้คือสำหรับสิ่งที่นายทำกับฉัน”

/เพี๊ยะ/ “นี้ด้วย”

/เพี้ยะ/ “นี้ด้วย”

/เพี๊ยะ/ “นี้ก็ด้วย”

/เพี๊ยะ/ “นี้ก็ด้วย”

~เธออย่าปล่อยให้อารมณ์มาก่อนสติไม่งั้นเธออาจจะตกเป็นเหยื่อได้เข้าใจไหม ?~ เสียงของแดฮยอนดังก้องเข้ามาในหัวของฉันอีกครั้ง ฉันกลัวการตกเป็นเหยือ เพราะฉนั้นฉันต้องระงับอารมณ์ ถ้าฉันหนีฉันจะกลายเป็นผู้แพ้ แต่ถ้าฉันหนีจากคนอย่างแดฮยอนฉันจะกลายเป็นคนพลิกเกมส์

/ผลัก/ ฉันผลักนายแดฮยอนออกไปไกลจากตัวฉัน

/เพี๊ยะ/

“ตอนนี้ฉันแก้แค้นนายได้แล้ว !! นายคือคนที่แพ้” ฉันพูดพลางมองไปที่ตาของแดฮยอน ฉันสื่อไปให้เขารู้ว่า ‘ต่อให้นายทำร้ายฉันมากกว่านี้ฉันก็จะเป็นผู้ชนะ’ แล้วนายแดฮยอนก็ทำท่าจะลวงเกินฉันเช่นเดิม เพราะการกระทำของเขาครั้งก่อนมันทำให้ฉันตั้งตัวทัน ฉันถีบนายแดฮยอนจนออกไปนอกประตู แน่นอนว่าแรงถีบเพราะความแค้นของฉันมันทำให้ประตูพัง

/เพี๊ยะ/ ฉันเดินออกไปตบนายแดฮยอนอีกครั้ง

/หมับ/ แล้วนายแดฮยอนก็คว้าร่างฉันเข้าไปจูบเช่นเดิมกับที่ทำในห้องน้ำ

“กรี๊ด” เสียงยัยซอลลี่กรี๊ดออกมา ยัยนั้นควรจะโดนแบบนี้แทนฉัน ! ทำไม ? ฉันไม่ควรมาในเวลานี้เลยจริงๆ

“ไอ้หน้างั่ง กล้ามาจูบพี่สาวฉันเหรอ ?”

“อย่าไปยุ่งกับเขา !!”

“มันจูบพี่สาวฉันนะ !!! นายจะให้ฉันอยู่เฉยได้ไง ?!”

“ฟังฉันดีนะ !! ไอ้แดฮยอนมันไม่หยุดแน่ต่อให้เธอไปช่วย !! ตอนนี้มันกำลังโกรธ !”

“นายนั้นโกรธแล้วทำไมล่ะ !! ยัยซอลลี่ยืนหน้าโง่อยู่ตรงนั้นทำไมไม่ยอมไปจูบทำไมต้องเป็นพี่สาวฉัน !!”

“เธอไม่เข้าใจหรอก !! แล้วฉันจะเล่าให้เธอฟังมานี่ก่อน !!” ฉันได้ยินเสียงสนทนาของจียอนและจุนฮง จียอนต้องเสียใจมากแน่ๆที่ฉันต้องมาเสียจูบแรกให้กับคนที่ฉันไม่ได้รัก และยังเกลียดไปด้วยซ้ำ น้ำตาของฉันไหลลงมาอีกครั้ง ไม่ใช่เพราะนายแดฮยอนที่ทำให้ฉันเสียใจได้มากขนาดนี้ ความเสียใจของแดฮยอนฉันกลืนมันลงคอไปหมดแล้ว แต่ฉันเสียใจที่ฉันไม่สามารถมอบจูบนี้ให้กับคนที่ฉันรักตามคำสัญญาที่ฉันให้ไว้กับน้องสาวคนเดียวของฉันได้ ตอนนี้ปากของฉันกลายเป็นของเล่นของนายแดฮยอนไปแล้ว กลางสายตาของคนหลายคนฉันกลับไม่อาย แต่ฉันเสียใจที่พวกเขาไม่ช่วยเหลือฉัน !

/วูบ/

.

.

.

.

.

@ แดฮยอน

     ตลอดเวลาที่ผมจูบเธอตอนนี้ผมสัมผัสได้ ร่างกายของเธอสั่นเทาเพราะร้องไห้ เธอคงเสียใจกับมันมาก ผมยอมรับว่าครั้งแรกผมทำลงไปเพราะอารมณ์โกรธ และครั้งต่อๆมาทำไมผมถึงทำมันอีก รวมถึงครั้งนี้ ตอนนี้ในหัวของผมมันบอกมาแค่ว่า ไม่ใช่แค่ริมฝีปากของเธอเท่านั้นที่เป็นของฉัน แต่ทั้งร่างกายของเธอก็เป็นของฉัน ผมไม่อยากทำอย่างนี้ต่อหน้าสาธารณะแต่ทำไม ? ทั้งๆที่ผมอยากจะหยุดแล้วแท้ๆ

     แล้วร่างของเธอก็ค่อยๆหนักขึ้น หรือเธอจะสลบไปแล้ว ตอนนี้ผมถอนจูบออกจากเธอและมองไปที่ดวงตาของเธอ ใช่! ตอนนี้เธอสลบไปแล้ว หรือผมเล่นแรงเกินไปนะ ? ผมประคองร่างของเธอให้ค่อยๆนั่งลงช้าช้า ผมเอามือข้างหนึ่งไปปาดน้ำตาจากการเล่นอะไรแผลงๆของผม ผมไม่สามารถนับบาปที่ทำไว้กับเธอได้เลย นอกจากเธอจะกลายเป็นเหยื่อทางอารมณืที่ควบคุมไม่ได้ของผมแล้ว เธอยังเป็นเหยื่ออารมณ์แปลกๆซึ่งผมไม่เคยเจอมาก่อน

“รุ่นพี่จีอึน ....” เด็กชายคนหนึ่งพูด

“ไปดูสิว่ามีใครอยู่บ้าง” ผมบอกกับเด็กคนนั้นไป แล้วเด็กคนนั้นก็วิ่งปดู ก่อนจะกลับมาส่งสัญญาณว่าไม่มี

แล้วผมก็อุ้มร่างบางๆที่ไร้สติของเธอไปห้องพยาบาลในทางที่ปลอดคนที่สุดโดยมีเด็กคนหนึ่งในห้องน้ำนำไป ผมไม่ควรเล่นอะไรตลกๆกับความรู้สึกของคนเลยจริงๆ ตอนนี้ลวดหนามมันมัดแน่นขึ้นในหัวใจของผม เราเจอกันแค่ไม่กี่วันทำไมผมถึงมีความรู้สึกแบบนี้นะ .. ?

:) Shalunla