- Long ago - คอนเฟิร์มอีกที...ว่านายคนนี้น่ะแฟนฉัน!

ลำดับตอนที่ #5 : - 04 - งานรับน้อง ณ ผับ ?

- 04 -

งานรับน้อง ณ ผับ ?

คำถามของเขาทำให้ฉันค้างไปชั่วขณะ สงสัยจริงๆ เลยว่าถามออกมาได้ยังไง TT_TT และด้วยความที่ตัวฉันเองก็ไปไม่ถูกทำให้ฉันต้องยืนตาค้าง เขย่งเท้าอยู่ท่าเดิม แต่แล้วฟ้าดินก็เห็นใจส่งคนมาดึงตัวฉันให้ออกห่างจากชายตรงหน้า และทันทีที่เห็นใบหน้าของคนที่ฟ้าดินส่งมาก็ทำให้ฉันอุทานชื่อเขาขึ้นทันที

“แอรอน O_O”

“มานี่หน่อย” ไม่พูดเปล่าเธอยังดึงแขนฉันให้เดินตามไป อะไรกัน คนยิ่งมองไม่เห็นทางอยู่ T^T

“เฮ้ย! กลับมานี่ก่อนสิวะ จะพาพาสต้าไปไหน เฮ้!” ดูเหมือนว่าซีโอยังคงเดินตามมาด้วย แอรอนหยุดเดินเมื่อมาถึงหน้าห้องน้ำที่ฉันเพิ่งเข้าไปเมื่อกี้ก่อนจะหันกลับไปประจันหน้ากับซีโอ

“ห้ามตามเข้ามาอีกนะ” เธอสั่งด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด ก่อนจะชี้ขึ้นไปที่ป้ายหน้าห้องน้ำ “นี่ห้องน้ำหญิง”

กล่าวจบเธอก็ดึงตัวฉันให้เดินตามเข้าไปภายในห้องน้ำหญิง ความจริงฉันเพิ่งรู้...ว่านี่ใช่ไหมคือข้อดีของทอมเวลามีเรื่องกับผู้ชาย ช่างได้เปรียบจริงๆ เสียนี่กระไร -..-

“อ้าว แอรอนมาเร็วจัง” เสียงของอลิซทักขึ้นเมื่อเห็นฉันกับแอรอนเดินเข้ามาในห้องน้ำ

“ฉันอุตส่าห์คิดเชื่อตัวเองว่ามันล้อเล่นเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับมัน แต่ดันมาเห็นพวกเธอยืนจูบกันแบบนี้มันยิ่งทำให้คำตอบชัดกระจ่างมากยิ่งขึ้น โถ่เว้ย! คิดแล้วอารมณ์เสีย!” แอรอนตะโกนขึ้นเหมือนว่าเสียงของอลิซเป็นเพียงเสียงของแมลงบินผ่าน -0-

“เอ่อ...งั้นฉันออกไปรอข้างนอกดีกว่า” เสียงแหลมพูดพลางวิ่งออกไปจากห้องน้ำ และทิ้งฉันไว้กับแอรอนผู้เอาแต่ใจเพียงลำพัง พาสต้าช่างน่าสงสาร ฮือๆ TT_TT

“ไม่พูดไรหน่อยเหรอ”

“พูด”

“ว่ามาสิ”

“ฉันไม่ได้จูบกับซีโอ! แค่ยื่นหน้าไปดูใกล้ๆ ว่าเป็นใคร และตอนนี้ฉันก็ปวดหัวมากมองเห็นภาพไม่ค่อยชัด นายนี่มันใช้อารมณ์ตลอด” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงติดหงุดหงิด

“…” เขาคิดอยู่สักพัก

“…”

“จริงด้วย! อลิซบอกว่าทำคอนแทคเลนส์ของเธอตกพื้น”

“-_-*” ฉันมองหน้าเธออย่างเอาเรื่อง

“แอรอนขอโทษค้าบบบ...แอรอนผิดไปแล้ว TT^TT” จากใบหน้าโกรธเคืองเปลี่ยนเป็นทำหน้าแกล้งร้องไห้

“นายรู้จักฉันน้อยไปแล้ว แบบฉันไม่มีทางทำเรื่องบัดสีอยู่ที่สาธารณชนแบบนั้นแน่”

“ก็เค้าหึงนี่น่า...เลยลืมคิดไปซะสนิท Q^Q”

“คราวหลังก็ใช้เหตุผลบ้างนะ อย่ามัวแต่ให้ความโมโหบังตา”

“สัญญาครับ! O^O ตัวเองไม่โกรธเค้าใช่เปล่า”

“ถ้าสำนึกผิดแล้วก็ไม่โกรธหรอก”

“เย่เย่ รักพาสต้า >.,<” แอรอนพูดพลางกระโดดเข้ามากะจะกอด แต่มีหรือที่ฉันจะยอม =..= ฉันผลักร่างบางนั้นออกตามเคย

“อย่ามาฉวยโอกาสนะ -_-+” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงตำหนิ

“โหย ใจร้ายอ่า L”

“เพิ่งรู้หรอจ๊ะ...แอรอนคนสวย” ฉันตอบกลับด้วยรอยยิ้มล้อเลียน แกล้งคนแล้วมีความสุขจริงๆ เล๊ย >[]<

“ขอคนหล่อได้เปล่า O.O”

“ไม่! อย่ามาเรื่องมาก - -”

“ชิชะ งอน” เธอกอดอกแล้วเบ้ปาก ฉันยิ้มให้เป็นคำตอบว่า ‘ไม่ง้อ’ ก่อนจะเตรียมเดินหนี แอรอนรีบขวางทางตัดหน้าและฉีกยิ้มทันที “หายแล้ว”

“บ้า” ฉันพูดพลางหัวเราะ

เช้าวันต่อมา...

เมื่อมาถึงมหาลัยก็ไม่พบกับร่องรอยของซีโอเลยสักนิด TT__TT สงสัยเขาจะตัดใจตอนเจอไม้เด็ดของแอรอนแล้วจริงๆ ฉันชะโงกหน้าหาเมื่อลงมาจากรถเบนซ์คันงาม (นี่ถ้าบางคนไม่รู้ว่าแอรอนตามตื้อ คงคิดว่าฉันเป็นคนรวยล้นฟ้าไปแล้ว -_-;;)

“หาใครหรือเปล่าพาสต้า” แอรอนถามขึ้นอย่างสงสัยจังหวะเดียวกันกับแฟนคลับของเธอที่วิ่งเข้ามาหา

“หาอลิซน่ะ แฟนคลับนายมาแล้วรีบไปหาเถอะ ขอบใจที่มาส่งนะ บายๆ” ฉันรีบพูดอย่างเร็วรี่ก่อนจะโบกมือบ๊ายบายลาก่อน

“อะอะ...อ้าว”

“กรี๊ดดด! พี่แอรอนจริงๆ หรอคะ *0* หนูเป็นแฟนพันธุ์แท้ของพี่เลยนะคะ รูปในอินเทอร์เน็ตไม่หล่อเท่าตัวจริงเลยอ่ะ ว่ามั้ยยะๆ !@#$%^&*&^%$#”

ฉันรีบปลีกตัวออกมาก่อนจะโดนแฟนคลับเธอเคืองเหมือนเช่นทุกๆ คนที่ผ่านมา และที่สำคัญวันนี้ฉันได้พบกับโลกใบใหม่ แว่นสายตากลมๆ เลนส์หนาๆ ทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก นี่ถ้าไม่ติดที่ว่าคอนเทคเลนส์ตกพื้นห้องน้ำฉันไม่มีทางใส่หรอกนะจะบอก -_-^

“พาสต้า!” ฉันหันไปตามเสียงแหลมและก็พบกับอลิซ เธอเริ่มทำสีหน้าเหมือนเห็นผี

“ว่าไง”

“นี่แกจริงๆ เหรอเนี่ย O[]O” เธอถามขึ้นอย่างไม่เชื่อสายตา

“แล้วจะให้เป็นใครล่ะ -0-”

“โอ้ พระเจ้า! สิ่งใดดลให้แกใส่แว่นนั้นมา O[]O”

“ก็เพราะแกทำคอนแทคฉันตกพื้น”

“ตายละ! ไม่ได้ๆ วันนี้วันรับน้องนะยะ ดูแต่งตัวเข้าซิ” อลิซพูดพลางมองตั้งแต่หัวจรดเท้า นี่ยังไม่สำนึกต่อความผิดที่ตนเองก่อไว้เลยใช่มั้ย -_-^

“เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ฉันอาจจะไปแค่ไม่นาน เพราะได้ข่าวว่าจัดงานอยู่ผับ ฉันไม่ค่อยชอบที่แบบนั้น มันน่าขนลุก”

“ว้า...แย่จังเลย สงสัยงานนี้ฉันต้องบุกถ้ำเสือคนเดียวแล้วสิ สาวมหาลัยน่ารักๆ แบบฉันต้องมีน้องรหัสหรือชายหล่อมาจีบในงานแน่ๆ กรี๊ดดด! แค่คิดก็น่าไปแล้ว >[]<”

“งั้นก็รีบหาชุดให้ได้ไวๆ นะจ๊ะ”

“เรียบร้อยแล้วย่ะ รับประกันว่างานนี้ฉันเลิศ! ^O^”

“จ้า จะรอดู -_-^”

19.22 น.

เวลาผ่านไปเร็วราวกับติดจรวด พระอาทิตย์เริ่มเซย์กู๊ดบายชาวโลกไปทีละนิด แต่ทว่าแอรอนผู้กล้าหาญ ปักหลัก ยังคงเสนอหน้าอยู่ตรงหน้าฉันไม่ไปไหนแม้ว่าจะตอนมีพระอาทิตย์หรือพระจันทร์ก็ตาม ร่างบางยิ้มร่าเหมือนไม่เห็นว่าตอนนี้บนใบหน้าฉันมีแต่ความเซ็งขนาดไหน =__=*

“เอาชุดนี้ดีม๊า” ร่างบางพูดพลางชูเดรสสายเดี่ยวผ้าน้อยชิ้นขึ้น

“จะให้ดิฉันไปเต้นรูดเสาอยู่ที่งานหรอจ๊ะ” ฉันถามกลับด้วยน้ำเสียงประชดประชันเล็กน้อย หรือประชดประชันขั้นรุนแรงก็ว่าได้ -0-

“พาสต้าอ่ะ...เค้าล้อเล่น >..<” คนพูดพูดก่อนจะแขวนไว้ที่เดิม

“พอเถอะ ฉันจะใส่ชุดนี้ไป”

“ชุดนักศึกษานี่นะ? O.O”

“อืม”

“แง เค้าอุตส่าห์จะซื้อเสื้อผ้าให้อ่ะ”

“มีแต่ของแบรนด์แพงๆ ทั้งนั้น อย่าซื้อดีกว่า” ถ่อมตน *0*

“และเค้าก็อยากแต่งตัวให้พาสต้าด้วย *..*”

ผลั้วะ! ฉันตบไปที่แขนเธอแรงๆ ทีนึง แต่มันยังไม่สาสมหรอกนะ -0-

“ลามก!”

“จะเลิกคิดแล้วค้าบ TT__TT”

“โอะ O_O” ฉันอุทานออกมาก่อนจะเอามือกุมที่ท้อง ปวดขั้นรุนแรงแบบนี้...

“อะไรหรอพาสต้า OoO”

“ขะขะ...ข้าศึกโจมตี Y//[]//Y”

20.05 น.

ท้องฉันเริ่มโล่งขึ้นหลังจากที่ได้ปลดปล่อย -..- เอ...วันนี้ฉันกินอะไรไปบ้างนะ หรือว่า...ลูกชิ้น! O[]O คงไม่หรอกก็กินทุกวัน =_= เอ...หรือจะเป็นมะม่วง!

ช่างมันเถอะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว... ^__^

“พาสต้าเราสายมากแล้วนะ” แอรอนรีบเข้ามาเมื่อเห็นว่าฉันเดินออกมาจากห้องน้ำ

“อ่า...จริงด้วย ขอโทษนะ TT^TT”

“ไม่เป็นไรครับ งั้นเรารีบไปกันเถอะ ^^”

ไม่นานนักก็มาถึงจุดหมาย ฉันยืนมองสภาพผับจากด้านนอกก็รู้ได้ทันทีว่าภายในนั้นจะเป็นยังไง ป่านนี้ทุกคนคงจะเมาแอ๋กันไม่รู้สึกตัวกันแล้วแน่ๆ และอลิซก็คงเป็นหนึ่งในนั้น -0- แรกที่ก้าวขาเข้าไปภายในผับพร้อมแอรอนทุกคนต่างจับจ้องฉันและเธอเป็นตาเดียว แต่ทว่าร่างบางข้างๆ ฉันกลับยิ้มกว้างประหนึ่งภูมิใจที่ทุกคนกำลังคิดว่าเราเป็นแฟนกัน U_U

“เฮ้! เห็นพวกเธอมั้ย สมกันจริงๆ เว้ย!” เสียงแหลมของอลิซดังขึ้นพร้อมกับตัวเธอที่เริ่มเดินโซซัดโซเซเข้ามาพร้อมกับแก้วเหล้าในมือและชายหนึ่งคน -_-^

“อลิซ...แกเมาแล้วนะ” ฉันกระซิบบอก

“เมาหรอ! ดี! ฉันเมาแล้วค่ะ พาฉันขึ้นบนห้องเลย! ฮ่าๆๆๆ”

“จะบ้าหรอ! แกกินเข้าไปกี่ขวดเนี่ย!”

“ไม่ได้กินเป็นขวดสักหน่อย 1 โหลต่างหาก ฮิ๊ๆ”

“ส่งตัวอลิซมาเถอะเดี๋ยวฉันจัดการให้” ฉันพูดกับชายที่แบกอลิซมา นี่อย่าบอกนะว่าเธอกำลังจะกินเด็ก? ช่างมันเถอะ เดี๋ยวหายเมาค่อยถามก็ได้ -_-^ “แอรอนไปหาเพื่อนเธอเถอะ เดี๋ยวฉันจะพาอลิซขึ้นไปบนห้อง”

“ไปห้องนอนหรอ! ไปๆ!! >.,<”

“=[]=” ท่าทางจะไม่รอด...

“ให้ตายสิ หนักเป็นบ้า -_-*” ฉันบ่นหลังจากที่แบกภูเขาขึ้นมาบนห้องได้สำเร็จก่อนจะทิ้งตัวนอนลงข้างๆ อลิซอย่างหมดแรง ฉันค่อยๆ สูดกลิ่นแอร์และรับความเย็นฉ่ำอย่างเต็มที่ เฮ้อ...บรรยากาศที่ตรงนี้ดีกว่าข้างล่างที่มีแต่เสียงเพลงและคนแออัดเยอะแยะเลยอ่า >__<

แอ๊ดดด...

จู่ๆ เสียงปริศนาจากประตูที่เหมือนมีคนมาค่อยๆ แง้มประตูออกก็ดังขึ้น คุณพระคุณเจ้า! ผีพันธุ์หน้าย่นปรากฏกายหรือฉันใด TT[]TT ฉันรีบยันกายลุกขึ้นไปที่ปลายเตียงและเตรียมรับมืออย่างกล้าหาญแต่ทว่า

“กรี๊ดดดดดดดดดดดด~ อุ้บ! อื้อ~”