หยุด - สต๊อปเฟรมสมายด์ * ft.นทแอป ฮัทแคน ฮั่นส้ม

ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 3 เขิน.

 



Chapter 3
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 



เขิน.


.

.

.

.


" พี่สต๊อปอะนอนข้างล่าง ! " เฟรมพูดเถียงกับสต๊อปก่อนจะเข้ามาอยู่หอด้วยกัน

ก็ไม่ได้คิดมาก่อนเลยว่าต้องนอนด้วยกัน ลืมสนิท ถ้าเธอนอนกับสต๊อป

มั่นใจเลยว่าต้องถูกมือปลาหมึกทำร้ายร่างกายแน่นอน หรือถ้านอนข้างล่าง..

ยังไงเธอก็ไม่ยอมพี่สต๊อปนั่นแหละต้องนอน

" แล้วทำไมหนูไม่่นอนข้างล่างอ่า " สต๊อปที่ตอนนี้กำลังนอนคว่ำลงไปกับหมอนอยู่

เอ่ยขึ้นมาบ้าง เมื่อเห็นเฟรมดื้อไม่เลิกที่จะจับให้เธอลุกขึ้นจากเตียงลงไปนอนพื้นให้ได้

ทำไม เชอะ นอนกับฉัน หรือเธอไปนอนพื้น มันก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยยยย ยัยโก๊ะ







" โอ้ยพี่สต๊อปอะ " เฟรมพยายามดึงสต๊อปอยู่นานแต่ก็ทำไม่สำเร็จ เธอเลยปล่อยแขน

สต๊อปและสบดออกมาอย่างอารมณ์เสีย







" ไปอาบน้ำไปเด็กน้อย เหม๊นเหม็น " สต๊อปพูดเสียง งัวเงียและไม่ลืมที่จะใส่คำแขวะเข้าไป

เฟรมพยักหน้าอยู่คนเดียว อย่างคิดหมันไส้สต๊อป ได้..ด้ายยย..







" เชอะ ด้ายยเฟรมอาบน้ำเสร็จเมื่อไรพี่โดนแน่ " เฟรมพูดพลางกึ่งเดินกึ่งวิ่งเ้ข้าไปในห้อง

น้ำอย่างอารมณ์เสีย โดยลืมและไม่ทันมองบางสิ่งบางอย่าง บนใบหน้าของร่างสูง ที่ตอนนี้

ยิ้มจนหุบไม่ได้แล้ว ยัยโก๊ะโหด  ทำไมน่ารักอย่างนี้











.

.

.




30 นาที ..ต่อมาเฟรมอาบน้ำเสร็จ หึหึ..พี่สต๊อปเตรียมเจอ นรก ถ้าพี่ยังยืนยันจะไม่ลง

เฟรมจะทำให้พี่รู้ว่า ที่นอนเป็นสิ่งสำคัญแค่ไหนสำหรับเฟรม

.

.

เอ๊ะ
.



.



..ซวย ลืมหยิบผ้าขนหนู เสื้อผ้าก็ไม่ได้เอาเข้ามา  ต้องเสียฟอร์มไปขอร้องพี่สต๊อปอีกแล้ว








" พี่สต๊อปหยิบผ้าขนหนูให้หน่อย " ยัยโก๊ะ เธอลืมได้แม้กระทั่งผ้าขนหนู แต่ทำไมนะ

ก็ยังรู้สึกว่าถึงจะโก๊ะยังไงก็น่ารักอยู่ดี สต๊อปเดินไปหยิบผ้าขนหนูสีน้ำตาล เดินตรงไปยัง

ห้องน้ำ ยิ้มแป้นอย่างอด ไม่ได้ในความน่ารักของอีกคน







" โก๊ะ.. " สต๊อปเรียกเฟรมออกมาจากหน้าห้องน้ำ ในชั่วพริบตานั้น เธอเห็นแขนขาว

โอโม่ของเฟรมที่ยืนออกมาเอาผ้าขนหนู มันทำให้ตัวสต๊อปชาวูบ ไปทั้งตัวหัวใจเต้นแรง

ไม่เป็นจังหวะปกติ  หน้าของเธอแดงขึ้นอย่างปิดบังไม่ได้ ขาว..ขาวที่สุด สต๊อปกลืนน้ำลาย

หลับตาและกำลังข่ม สิ่งๆนึงที่เข้ามาในใจของเธอ..อย่านะ อย่ามากกว่านี้เลย






สต๊อปเดินไปที่เตียงรีบฟุบหน้าลงกับหมอนจังหวะหัวใจมันเต้นแรงจนทำให้เธอกลัว

กลัวว่าหัวใจจะวาย กลัวว่าจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ และกลัวว่าอีกคนจะรู้ว่ามันมี

อะไรมากกว่าแค่รูมเมทกัน มีอะไรมากกว่าแค่พี่น้องเท่านั้น เธอหน้าแดงมากตอนนี้ 

แต่อะไรไม่รู้ทำให้เธอบังเอิญเงยหน้าขึ้นมาพอดี






" เห่ย..ทะทะทำไมเธอไม่ใส่เสื้อผ้าก่อนออกมา ตะตะตา ฉันเีีสียหมดแล้ว "




แล้วมันก็พอดีอีกครั้ง เมื่อเงยหน้า ขึ้นมา เธอเห็นร่างบางของเฟรมกับผ้าขนหนูสีน้ำตาล

..ที่มันยิ่งทำให้้เฟรมที่ขาวอยู่แล้ว ขาวขึ้นไปอีก ผมเปียกจากการสระผม สต๊อปใจหล่นวูบ

ตกใจกลัวใจ  เขินอายใจตัวเอง ทำตัวไม่ถูกแล้ว ได้แต่รีบเอามือมาปิดบัง ตาและใบหน้า

เพื่อจะ แสร้งให้สอดคล้องกับคำพูดที่ตัวเองพูด และปิดบังใบหน้าที่ขึ้นสี เห็นได้ชัด

ของตนเท่านั้น







" เอ้าก็เฟรมลืมหยิบเสื้อผ้าอ่า เออไปก็ได้ว้า..เฟรมออกมาถ้าเห็นพี่นอนอยู่อีกนะ โดนแน่ "

เฟรมพูดงอนๆกัดๆพลาง หยิบเสื้อผ้าตัวเอง แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ  เฟรมพี่ยอม

แล้วพี่จะนอนข้างล่าง พี่จะนอนข้างล่างเอง...ทุกอย่างของเธอมันกำลังยั่วพี่





เฟรมเดินออกมาพร้อมกับเสื้อผ้าสบายๆ เสื้อกล้ามกางเกงขาสั้น ที่เธอก็ใส่เป็นประจำ

อย่างไม่คิดอะไร แต่อีกคน...กำลังคิดมาก




" พี่สต๊อป เฟรมนับหนึ่งถึงสามพี่จะลุกมั้ย หนึ่ง ส๊องงงงง... " เฟรมจับสต๊อปให้หงายหน้า

ขึ้นมาเพราะตอนนี้สต๊อปกำลังนอนคว่ำอยู่ แต่เธอก็ต้องรู้สึกตกใจ..ตัวร้อนวูบขึ้นมา

เมื่อเห็นใบหน้าของสต๊อปหน้าแดงกล่ำ ตัวก็เหมือนจะร้อนด้วย เป็นไข้หรือเปล่านะ

เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย





" เห่ยพี่สต๊อปเป็นอะไรแก้มแดงมากเลย ไม่สบายหรอ " เฟรมเอามือทาบหน้าผากตัวเอง

กับหน้าผากสต๊อป ก็ไม่ได้ร้อนนี่นา ปกติดี  ไม่ร้อนสำหรับเฟรม แต่ในใจตอนนี้ สต๊อป

เหมือนกำลังถูกเผาด้วย พลังงานบางอย่างที่ส่งผ่านจากเฟรมมาถึงเธอ...





" ปะป่าวๆๆๆ พี่ป่าว นี่ไงแข็งแรงโคตร " สต๊อปพูดทำท่าทางโชว์ว่าแข็งแรง

ยิ้มออกมา แต่ต้องหลบตาเฟรมอีกครั้งเมื่อ ร่างบางจ้องมองมาและหลบไป มันก็ไปพ้น

โอ้..หน้าอกเฟรม ให้ตาย ซ่อนรูปนี่นา หน้าสต๊อปแดงอยู่แล้วแดงเข้าไปใหญ่ 

เธอหลบตาอีกครั้ง ไม่รู้จะทำยังไงกับสิ่งที่อยู่ในใจ จะทนไม่ไหวแล้วนะ






" โก๊ะมาพี่เช็ดผมให้ " สต๊อปพูด เธอคิดว่านี่คงเป็นทางออกที่ดีที่สุดแค่เช็ดผม

จะได้ไม่ต้องมองตากัน ไม่ต้องมองหน้าอกหรืออะไรทั้งนั้น





" ดี กำลังขี้เกียจเล๊ย " แต่สต๊อปคิดผิดถนัด ไม่ได้มองหน้า หน้าอก แต่ต้นคอ

ยิ่งเธอตัวสูงกว่าเฟรม เสื้อกล้ามเว้าเห็นหลังขาว หัวใจจะวาย โอ้ย...ทำอะไร

ก็ดูจะกระตุ้นอารมณ์ตัวเองทั้งนั้นเลย





" พี่สต๊อป " จู่ๆเฟรมก็พูดขึ้นมา


" หือ.. " สต๊อปตอบเรียบๆให้เป็นปกติสุข ทุกอย่าง





" นอนด้วยกันก็ได้.. " เฟรมอดเป็นห่วงสต๊อปไม่ได้ ก็เมื่อกี้สต๊อปหน้าแดง เหมือนจะ

ไม่สบายด้วย แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีแหละนอนด้วยกันคงไม่มีแรงมาซ่าใส่เธอหรอกนะ






" หะ ไม่เอาไม่เอา " สต๊อปได้ยินก็ตกใจ อย่างออกนอกหน้า และรีบปฏิเสธทันที ที่เฟรม

พูดจบ และเธอไม่ิึคิดว่าเฟรมจะพูด อะไรแบบนี้ด้วย เห่ยถ้านอนด้วยกันฉันต้อง

ตายคาเตียงแน่ๆ  สต๊อปหยุดเช็ด





" ทำไม..รังเกียจกันขนาดนี้เลยหรอ " ร่างบางหันมา หน้าบึ้งๆ สบตากับร่างสูง 

ใบหน้าของสต๊อปตอนนี้เหมือนทำให้เฟรมโดนสะกด แววตามีเสน่ห์ลึกซึ้งกับ

หน้าแดงเหมือนเวลาเขิน เป็นภาพที่มองดูแล้ว ใครดูก็ต้องหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ

ร่างบางเห็นสต๊อป หน้าแดงก็หน้าแดงตามไปด้วย ไม่เ้ข้าใจ...





" พี่นอนข้างล่างเอง " สบตากันอยู่นาน สต๊อปก็เป็นฝ่ายเริ่มพูดขึ้นมาก่อนที่ แรงโน้มถ่วง

และความคิดของทั้งคู่จะทำให้หน้าทั้งสอง ขยับเข้ามาใกล้กันมากกว่านี้ ร่างสูงยิ้ม

พลางลูบหัวเฟรมเหมือนจะส่งความรู้สึกดีๆไปให้อีกคน ก่อนทำท่าจะลุกจากเตียงไป

แต่ก็มีมือของ เฟรมมาคว้าไว้ก่อน





" เอ่อ.. น..นอนด้วยกันดีกว่าค่ะ วันนึงก็ได้ พี่ไม่สบายนะ "




" ถ้าเฟรมรู้ว่าเพราะอะไร เฟรมจะอยากให้พี่นอนข้างล่าง " สต๊อปพูดเป็น นัยน์ๆ ที่

แม้คนฉลาดอย่างเฟรมก็ยังเดาไม่ออก





" พี่สต๊อปนะ แล้วดื้อแบบนี้เมื่อไรจะหาย " เฟรมใช้มือสองข้าง จับหน้าสต๊อปขึ้นมา

พลางส่งยิ้มที่จริงใจไปให้ สต๊อปเหมือนถูกไฟช็อตและเป็นความรู้สึก แว๊บนึง

ที่เหมือนเธอเคยได้รับความรู้สึกแบบนี้จาก แม่... แต่เชื่อสิเทียบกับตอนนี้ มัน

ไม่สามารถมากได้เท่าเฟรมเลย






" ก็ได้เด็กน้อย....เดี๋ยวพี่มานะ " ทันทีที่ตอบตกลงเฟรมส่งยิ้มหวานมาให้หัวใจ

สต๊อปกระตุกเล่น กระตุกมากคนมีความรักคงจะเข้าใจอาการนี้ ตรงกับคอนเซป

หัวใจเต้นแรง  หน้าแดงทุกที สต๊อปเกร็งมากและหากอยู่ตรงนี้ นานกว่านี้วินาที

เดี๋ยวเธออาจจะทำสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดได้ ร่างสูงรีบวิ่งไปที่ประตูแล้วออกไปทันที

ทิ้งให้เฟรมรู้สึก งง หน้าแดงและนั่งเขินภายในห้องอยู่เพียงคนเดียว






ภายนอกห้องตอนนี้สต๊อปกำลังพยายามอย่างมาก ที่จะข่มอารมณ์ที่มีมาก

ในใจเหลือเกิน หน้าแดง หน้าแดง หน้าแดง พยายามเลิกคิด อกุศลกับน้องสาว

รูมเมทของตัวเองสักที โอ้ย ทำไมไม่เิลิกคิดสักที






.
.
.


" คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ " จู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงคนนึงดังมา และสต๊อปก็คิดว่า

หญิงสาวคนนั้นคงพูดถึงเธอเป็นแน่...




" อ้อเปล่าค่ะ " สต๊อปส่งยิ้มไปให้กับร่างสูงกว่าตน 



" ย้ายมาใหม่หรอคะ ไม่ค่อยคุ้นหน้าเลย " ร่างสูงกว่าสต๊อปยิ้มให้ และสังเกตหน้า

ของอีกคนที่ แดงกล่ำมาก คงไม่ใช่เพราะเธอ อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ร่างเ็ล็กคนนี้

ออกมาจากห้องก็ได้




" ค่ะ "



" แอปเปิ้ลค่ะ อยู่ห้องตรงข้าม  567 " แอปเปิ้ลแนะนำตัว 


" สต๊อปค่ะ "




" โดนไล่ออกมาหรอคะ " แอปเปิ้ลลองสังเกตดูอยู่สักพักนึงก่อนหน้านี้แล้ว

อยู่ดีๆ ร่างเล็กกว่าตนก็รีบ วิ่งออกมาจากห้อง หน้าแดงเดินวนๆอยู่หน้าห้อง 

ไม่เข้าไปสักที





" อ้อเปล่าค่ะ อยากออกมา้ข้างนอกบ้าง ข้างในเบื่อๆ " หน้ากับการกระทำ 

มันตรงข้ามกับคำพูดสุดๆ แถไปเรื่อยเลยนะ...



"  งั้นแอปไปก่อนนะคะ "




" ค่ะ " สต๊อปตอบพลางยิ้มให้ก่อนที่ร่างสูงกว่าจะเดินเข้าห้องไป



แอปเปิ้ลหรอ  ทำไมคุ้นจังเลยชื่อนี้ เอ่อะ แต่จะไม่คุ้นได้ไง คนชื่อนี้มีเป็นร้อย






ช่างเถอะ..



- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

 

   

โอ้เย้ ที่บอกไม่อัพอะ ก็ตอนแรกคิดว่าจะไม่อัพจริงๆ
แต่ทำไงได้มันว่างมากจริงๆ แล้วอยู่ดีๆสมองก็แล่น
แล้วก็น่าจะมีตอนหน้าอีกตอน สั้นๆ (มาก) มานะคะ
วันพรุ่งนี้ มะวานประกาศคนไม่ได้ไปต่อ แอบเห็น
เจ้สต๊อปร้องไห้นิดๆ มะวานเฟรมก็ไปดูไม่ได้ อดจิ้น
เสียใจมากๆ ไม่ค่อยมีกำลังใจเลย ขอบคุณทุกคน
มากนะคะ แต่พอตอนหน้าจบคราวนี้คงหายไปจริงๆ
แล้วค่ะ เพราะจะไปเที่ยวทะเลแล้ว ฮี้ววว ดีใจ # เข้มข้นขึ้น
นิดๆแล้ว ฮ่า ตอนหน้าพบกับ นทแอปแบบสั้นมาก เจอกัน

 

บังเอิญป่วยใจ เม้นซะเถอะท่าน -///-

thank theme
:)  Shalunla