ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เกิดใหม่
ผมย้อนลับมาอนผมอายุยี่สิบสามปี สอปี่อนที่ะถูทรมานนเสียีวิ ทุอย่าำเนิน่อไปในรูปแบบเิมเหมือนหนัาย ผมยัถูนรับใ้ในบ้านูถู และมีเพียมพู่ที่อยยืนหยั่วยเหลือ
เพล้!
“พวเธอทำอะไร ทิ้อาหารทีุ่โรมทำใหุ้ผู้ายแบบนี้ไม่ไ้นะ” น้ำเสียไม่พอใัึ้นนผม้อลไปู
“ไม่มีใรินอสปรานไร้หัวนอนปลายเท้าอย่านั้นหรอ!” น้ำเสียเย้ยหยันับเสียหัวเราะสะใทำผมำหมัแน่น
่อนหน้านี้ผมถูรัแาสาวใ้ในบ้าน ทว่าผมไม่เยอบโ้เพราะเระสร้าวามลำบาใให้อรรเ หาแ่วันนี้มันไม่ไ้เป็นอย่านั้นอี่อไป
“เ็บให้สะอา!” ผมวา พลา้อใบหน้าเหี่ยวย่นอประไพที่แสออถึวามไม่ยำเร่อผมสันิ
“ันแ่ว่าเธอหลายสิบปี มีอำนาอะไรมาสั่!” นแ่วัยหสิบยืนออ
“อำนาอภรรยาเ้าอบ้าน…”
“ใรให้สถานภาพไม่ทราบ!” ป้าประไพสวนลับทันวัน
ผมยืนนิ่้วยใบหน้าแ็ร้าวไม่ยอมเ่นัน แม้นแ่รหน้าะพูถูทุประโย แ่ถึอย่าไรผม็ยัมีสถานภาพเป็นภรรยา เพราะยัไม่ไ้หย่า!
ทุอย่าูะไม่บเอา่าย ๆ แู่่ ๆ เสียทุ้มอเ้าอบ้านัวริ็ัึ้น
“ป้าประไพให้นใ้่วยเ็บเศษอาหาร้วยรับ ยัไโรม็เป็นภรรยาผม ะให้นที่ผม้ามาูแลบ้านูถูแบบนี้็ไม่วร”
นึรึ้มอะไรึ้นมาถึเป็นนีไปไ้ ผมถึับมวิ้วมอ้อร่าหนานั้น้วยแววาแปลใระนหวาระแว
และเหมือนเาะเห็นสายาสสัยอผม “ันแ่ิว่ามันไม่ถู้อ” เาอบพลาเิหน้าึ้น้วยท่าทาไม่ยี่หระ
็แน่ล่ะ ร้อยวันพันปีเยห่วใยผมที่ไหนัน ่าเ้า่าเย็น้วย้ำ วันนี้ผมอนึไม่ไ้ว่าผีเ้าึมาิทำี้วย หรือสำนึบุุที่ผมเย่วยบริาเลือเมื่อสามเือน่อนที่ผ่าั
‘เรื่อ็นานมาแล้ว.ไม่ใ่ แล้วเป็นบ้าอะไรมาปป้อผมไ้’
ความคิดเห็น