Crazy Love แผนลับลวงเธอให้เกิด'รัก'

ลำดับตอนที่ #4 : - ต อ น ที่ - 3 100%

3
 

          “ฮัดชิ้ว!” (อีกคนแล้วท่าทางนักแสดงจะไม่สบาย)

          “เฮ้ย! ไปซื้อขนมแปป เดี๋ยวมานะ” หนุ่มหน้าหล่อกับหนุ่มหน้าใสลุกขึ้นตามกันไป แม้เขาจะบอกว่า ‘ซื้อขนม’ แต่ไอขนมที่ว่านั่น ในโรงเรียนหรูหราไฮโซอย่างนี้แล้ว คนภายในก็คงจะคิดว่าขนมแบบนี้เป็นขนมธรรมดาปกติทั่วไป แต่สำหรับคนภายนอกนั้น เพียงแค่ได้เห็นขนมที่นี่และราคาก็ต้องถึงกับสลบ

          กลุ่มชายหน้าหล่อนั่งล้มกันเป็นแก๊งค์คุยเกี่ยวกับ ‘นายนักเรียนใหม่’ และวิธีในการตีสนิทเพื่อผลประโยชน์เวลาทำเรื่องต่างๆ ก่อนที่บุคคลในนั้น 2 คนออกไปซื้อขนมในจังหวะที่ร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาแบบหยิ่งๆนั่นเกิดอาการ 'ฮัดชิ้ว' ขึ้นมาเสียก่อน

          “เป็นหวัดหรอไง” หนุ่มสุดร้อนแรงหัวแดงถามไถ่

          “แล้วไง?”

          “เปล่าหรอก จะบอกว่าสมน้ำหน้าว่ะ กร๊ากกกก” หนุ่มร้อนแรงปล่อยขำออกมายกใหญ่ก่อนที่ร่างสูงผมดำอีกคนทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเนื่องจากนอกประเด็นที่คุยกัน

          แต่ว่านะ หลายคนอาจจะงง? ว่าพวกเขานั้นคือใคร แน่ล่ะก็ยังไม่ได้แนะนำตัวกันเลยนี่นา

          เริ่มที่อันดับ 1 ที่กลุ่มนักเรียนหญิงของโรงเรียนหญิงล้วนมอบให้

ชายหนุ่มหัวแดงในลุคสุดร้อนแรง ‘ฟินิกซ์’ หรือในนามที่ใครหลายคนรู้จักกันดีว่าเป็น นกไฟในตำนานโบราณ ซึ่งตรงกับลุคอันเร่าร้อนของเขาได้พอดิบพอดี และย้อมสีผมสีแดงสุดกระชากใจ ที่ใครต่างใครก็ต้องนับถือว่า ไม่หล่อจริงทำผมสีนี้ไม่ได้ ถ้าหากไม่รู้จักกันพวกเขามักเรียกว่า ‘ท่านฟินิกซ์’ แต่ในกลุ่มเพื่อนเรียกกันว่า ‘ฟินิกซ์’ นั่นแหละ

ต่อด้วยอันดับ 2

ร่างสูงย้อมหัวเงิน ‘โซล’ หนุ่มหน้าหล่อที่สุดในกลุ่มแม้ว่าเขาจะอยู่อันดับ 2 ก็เถอะ เขามีฉายาว่า ‘shadow’ก็เพราะเขาเป็นคนที่ค่อนข้างลึกลับมักจะอยู่กับกลุ่มเพื่อน ผู้หญิงที่ได้เห็นใบหน้าของเขามีน้อยมาก แต่ไม่ว่าใครที่ได้เห็นใบหน้าของเขาแล้วนั้นก็ต้องเขินอายม้วนต้วนและเอาไปลือกันให้แซดว่า ‘โซลหล่อลากกระชากมดลูก(?)’ คนนอกเรียก ‘ท่านโซล’

อันดับที่ 3

ชายหน้าใส หนุ่มน้อยน่ารัก ทะเล้นสุดแสบ ขี้เล่น แต่เห็นแบบนี้ก็ค่อนข้างเจ้าชู้ไม่เบา เขามีนามว่า ‘ทริกเตอร์’ แม้เขาคนนี้จะแก่ที่สุดในกลุ่มเพราะอยู่มอปลายปี 3 ทีก็เถอะแต่บางคนเห็นก็แอบนึกว่าเขาอยู่มอต้น แต่เพราะแบบนี้สาวๆที่ได้พบเจอเขาถึงได้เอ็นดูและหลงใหลมากยังไงล่ะ เขามีฉายาว่า ‘คาวาอิ-บอย’

อันดับที่ 4

หนุ่มใบหน้าคมคาย จมูกโด่ง ใบหน้าหล่อเหลาแบบลูกคุณหนูหยิ่งๆ เป็นคนที่ค่อนข้างเงียบ มีมุมน่ารักคือการที่เขามักใช้เวลาที่ไม่มีใครพูดในการปล่อยมุขแป้กๆให้เพื่อนในแก๊งค์ร่วมกันไว้อาลัยสัก 5 วินาที ดังสุภาษิตที่ว่า ‘มุขไม่ฮาพาเพื่อนเครียด’ (ว่าแต่มีสุภาษิตนี้ด้วยหรอ) แต่เพราะความพยายามสุดแสนจะน่ารักทำให้เขายังไม่อยู่อันดับท้าย เขามีชื่อว่า ‘คอปเปอร์’

อันดับที่ 5

ชายร่างสูงผมดำที่เวลาอยู่กลับกลุ่มเพื่อนก็มักทำหน้านิ่วคิ้วขมวดได้อย่างง่ายดาย ผิดกลับผู้หญิงเพียงแค่เห็นไรผมก็กลายเป็นเทพบุตรลงมาจุติ สุภาพบุรุษสุดยอดที่ไม่ว่าสาวคนไหนได้รับการปฏิบัติจากเขาเช่นนี้จะต้องเขินละลายไป 3 วัน 3 คืน แต่แม้การกระทำของเขาที่มีต่อผู้หญิงและกลุ่มเพื่อนจะต่างกันลิบลับ แต่เขาก็ไม่เคยเบื่อพวกนั้นเลย อ้อจริงสิ ชื่อของเขาคือ ‘โอโซน’ กลุ่มเพื่อนเรียก ‘โซน’

          ทั้ง 5 คน ฟินิกซ์ โซล ทริกเตอร์ คอปเปอร์ และโอโซนเป็นผู้ป็อปปูล่าร์ที่สุดทั้งในโรงเรียนชายล้วนและที่อื่นๆ ชื่อ ประวัติ รูปของพวกเขาถูกกระจายไปในที่ต่างๆ ราวกับพวกเขานั้นเป็นซุปเปอร์สตาร์เลยก็ว่าได้ นอกจากนี้พวกเขายังต่อสู้เก่งอีกด้วย ทำให้ไม่มีใครเข้ามากล้าแหยมด้วย

          ก็นะ...ก็แค่สำหรับพวกผู้ชาย -_-; ถ้าให้พูดผู้หญิงล่ะก็ คงเคยได้ยินใช่ไหมว่า ‘ให้ตายก็ยอม’

          “คุณหนูออกัสคะ ได้เวลาแล้วนะคะ”

          “หืม~ อีก 5 นาทีน่า”

          “คุณหนูคะ ไม่งั้นจะสายนะคะ”

          “ก็ได้ๆ ลุกแล้ว เร่งกันจัง -__-;” ฉันปรือตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย ก่อนจะทรงตัวยืนขึ้น เอ? แต่ว่าเมื่อวานไหนบอกว่าพ่อบ้านทิมทอมอะไรนั่นจะมาพาฉันไปไม่ใช่เรอะไงน่ะ

          “นี่ แล้วพ่อบ้านทอมนั่นล่ะ”

          “ขอประทานโทษค่ะคุณหนู วันนี้พ่อบ้านทอมต้องไปดูแลคุณนายค่ะ” สำหรับบางคนประโยคนี้คงจะธรรมดา แต่ไม่รู้ว่าฉันคิดลึกไปหรือเปล่า ทำไมคำว่าดูแลนั่นมันแปลได้หลายความหมายจังเลยแฮะ (คิดอะไรฟระนั่น (-_-;))

          ช่างเถอะ มันไม่ใช่ธุระกงการอะไรของฉันนี่ ฉันก็แค่ต้องเรียนไปเรื่อยๆจนกว่าจะพอใจมารดาสุดที่รักของฉันนี่นา ฉันหันซ้ายหันขวาดูว่ามีกล้องวงจรปิดหรือเปล่า ก่อนจะลงมือถอดเสื้อผ้าเตรียมตัวไปอาบน้ำยามเช้า แต่แล้วซาร่าก็หลุดร้องเสียหลงขึ้นมาขัดจังหวะ

          “กรี๊ด! คุณหนูคะจะเปลี่ยนก็เปลี่ยนในห้องน้ำสิคะ”

          เอ๊ะ! เธอก็เป็นผู้หญิงเหมือนฉันไม่ใช่หรอ กรี๊ดทำไมน่ะ

          “ซาร่าอายงั้นหรอ โทษทีๆ พอดีที่บ้านไม่เคร่งเรื่องมารยาท” (ข้างหลังมันคุ้นๆนะ) ฉันพูดตามประโยคที่เคยได้ยินมาจากในทีวี

          “ต้องอายสิคะ ก็คุณหนูน่ะเป็น ‘ผู้ชาย’ นี่คะ!” ซาร่าพูดออกมาพลางลนลานทำอะไรไม่ถูกและใช้สองมือปิดตาเอาไว้ แต่ฉันนี่สิรู้สึกขัดๆกับประโยคที่ซาร่าพูดมาเมื่อกี้ บอกว่าฉันเป็นผู้ชายงั้นเรอะ! จำได้ว่าก่อนจะมาที่นี่ คุณน้าอะไรนั่นบอกว่าซาร่ารู้เรื่องลับๆของฉันแล้วนี่นา

          “ซาร่า...นี่เธอไม่ได้รู้เรื่องของฉันงั้นหรอ” ฉันพูดพลางใส่ชุดให้เรียบร้อยตามเดิม แต่จริงๆก็ยังไม่ทันจะได้ถอดหรอก แค่กำลังแกะกระดุมเสื้อเองแหละ

          “เรื่องของคุณหนูหรอคะ คุณนายบอกว่าเป็นเรื่องที่คุณหนูเข้าโรงเรียนมากลางเทอมแบบพิเศษใช่ไหมคะ” ซาร่าตอบกลับ และเอามือที่ปิดตาทั้งสองข้างไว้ออก

 

           อืม...ซาร่า เธอไม่รู้จริงๆด้วย

          แสดงว่า...คุณน้านั่นหลอกฉันสินะ -_-;

          “อ่า คงใช่ล่ะมั้ง (-_-;)

          “แต่คุณหนูคะ ไปอาบน้ำก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวจะสายเอานะคะ” ซาร่าพูดขึ้นขัดในขณะที่หัวสมองของฉันมีแต่การประมวลผลว่า ‘แค้นยัยน้าคนนั้น’ ทุกคนอยากจะรู้ไหม ว่าวีรกรรมสุดเด็ดที่ฉันจะก่อไว้ให้โรงเรียนชายล้วนสุดไฮโซที่มีคุณน้าจอมแสบเป็นผู้อำนวยการนี่น่ะ คืออะไร?

          อยากรู้กันล่ะสิ!

          ไม่บอกหรอกน่า!

          เตรียมใจเอาไว้ให้ดี! คุณน้า J



 

                  10 นาทีผ่านไป

          ผ่านไปอย่างง่ายดายเหมือนเคย ด้วยวิธีการเหมือนเคย ถ้าถามว่าคืออะไร จะบอกให้เอาบุญว่ายัยคนแต่งมันกด Enter มาน่ะสิ! แต่ก็ดีแล้วล่ะ เพราะฉันไม่อยากบรรยายให้เห็นรูปการณ์ในขณะที่ฉันอาบน้ำอยู่นักหรอก!

          “คุณหนูคะไปกันได้แล้วค่ะ”

          “อืม”

          อ่า แล้วนี่ก็เหมือนเดิมอีกเหมือนกัน ซาร่าก็ยังคงนำฉันเหมือนเดิม นิยายเรื่องนี้มีแต่อะไรเดิมๆ ถ้างั้นก็ The End เถอะ (ไม่ช่ายยย!) อ่าว ผิดบท ซาร่าเดินนำฉันเพื่อไปยังห้องที่ฉันต้องเรียน แต่ในระหว่างที่เดินนี่สิ....

          นักเรียนชายไม่ว่าใครที่ฉันเดินผ่านต้องหันมามองฉันกันอย่างถ่วนหน้า หน้าฉันมีอะไรติดหรือไง? หรือว่าเป็นเพราะยังไม่คุ้นหน้าและเป็นนักเรียนใหม่ แถมยังคุยซุบซิบกันด้วยนี่สิ ทำอะไรเหมือนผู้หญิงชะมัดเลย (-_-;) (เธอก็ทำอะไรเหมือนผู้ชายล่ะยะ!)

          แต่ด้วยความหูดีเกินไปของฉัน หรือว่าเพราะพวกนั้นคุยดังเกินไป ทำให้ฉันได้ยินเสียงเล็ดลอดเข้ามาจนถึงกับต้องหยุดเดินอยู่กับที่

          “เฮ้ ดูหมอนั่นสิ นักเรียนใหม่อะ ได้ข่าวมาว่าตอนเช้านี้จะถอดเสื้อผ้าโชว์แม่บ้านเลยว่ะ”

          “จริงดิ เด็ดว่ะ!”

          “ไม่เข้ากับหน้าแม่งเลย”

          “เออ”

          “แถมยังมีอีกนะตอนถอดยังถามหน้าตายว่าแม่บ้านอายงั้นหรอ?”

          “นี่มันโครตเด็ดละเฮ้ย!”

          “ใช่มะ?”

          “เออ แต่ว่ากุได้ยินมาอีกแบบว่ะ”

          “ว่าอะไรวะ?”

          “หมอนั่นเข้าเรียนแบบกลางเทอมอย่างพิเศษโดยมีผู้อำนวยการแบ็กหลังให้”

          “เหยด! เออใช่ลืมเล่าไปอีกอย่างนึงนอกจากที่จะถามว่าอายนั่นแล้ว ยังพูดเหมือนว่าตัวเองไม่ใช่ผู้ชายงั้นแหละ พิลึก!”

          “อยากจะตีสนิทนะ แต่พอได้ยินพูดมาแบบนี้ เสียวก้นเลยว่ะ! ฮะๆ”

          ย้อนกลับไป

          ‘กรี๊ดคุณหนูจะเปลี่ยนเสื้อผ้าก็เปลี่ยนในห้องน้ำสิคะ!’

          ‘ซาร่าอายงั้นหรอ โทษทีๆ พอดีที่บ้านไม่เคร่งเรื่องมารยาท’

          ‘ต้องอายสิคะ ก็คุณหนูน่ะเป็น ‘ผู้ชาย’ นี่คะ’

          ‘ซาร่า...นี่เธอไม่ได้รู้เรื่องของฉันงั้นหรอ’

          ‘เรื่องของคุณหนูหรอคะ คุณนายบอกว่าเป็นเรื่องที่คุณหนูเข้าโรงเรียนมากลางเทอมแบบพิเศษใช่ไหมคะ'

          ‘อ่า คงใช่ล่ะมั้ง’

          คำพูดในช่วงเวลาก่อนหน้านี้ไม่นานนักย้อนกลับเข้ามาในหัวสมองของฉัน...

          แม้ตอนแรกฉันจะบอกว่าพวกผู้ชายพวกนี้มันช่างคุยเม้ากันเหมือนผู้หญิงก็เถอะ แต่ตอนนี้ฉันคงต้องกราบขอบพระคุณที่ทำให้ฉันรู้ซึ้ง ไม่ต้องเดาเลยล่ะว่าใครเป็นคนทำ...

          ห้องแบบนั้นเป็นของคุณน้านะ! ถ้าไม่ใช่น้าแล้วไอบ้าโรคจิตที่ไหนจะมาทำฟะ! แทนที่ควรจะเป็นวีรกรรมของฉัน กลับกลายเป็นวีรกรรมของคุณน้าซะงั้น หึ! ตอนนี้ฉันมีเพียงความต้องการเดียว..

          “ซาร่า! พาฉันไปห้องผู้อำนวยการเดี๋ยวนี้!!”

          ไม่รู้ว่าต่อไปจะเป็นยังไงแล้วเว้ยยย! ตอนนี้ฉันจะกลายเป็นก็อตซีล่าพ่นไฟได้อยู่แล้ว กร๊าซ!!! ยัยคุณน้าตัวแสบนั่น! ฉันจะต้อง ล้าง-แค้น ให้ได้!! กร๊าซ! 

 



:) Shalunla