คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตุ๊กตาตัวแรกในชีวิต ของปลาดาว
..บ้านนายอำเภอ..
"ไม่มีอะไร่ะ" ุนายอรเอ่ยยืนมอหน้านายระเบน ้มอุ้มหนูเปรมเ้าบ้าน"ปลาทู! ามแม่เ้าบ้าน" เธอเอ่ยเรียลูายเสียั
"รับแม่" ปลาทูเอ่ย วิ่ามแม่ไป
นายอำเภอยิ่ยศยืนมอหน้าธันวา"เ็นนี้น่ะเหรอ ที่นายเอที่ริมหา" เอ่ยถามระเบน
"อรับ"
"พ่อ แม่ หนูื่อเสียเรียนามอะไร มาาที่ไหน" นายอำเภอเอ่ยถาม เ็ายยืนเอ่ยอบนายอำเภอทุำถาม.....
"ระหว่าที่ันสืบหารอบรัวหนู หนูะพัอาศัยอยู่บ้านัน หรือะพัอาศัยอยู่บ้านนายระเบน" นายอำเภอเอ่ยถาม
"ผมอพัอาศัยอยู่บ้านลุระเบนรับ" เ็ายรีบเอ่ยอบทันที เพราะเหุาร์เมื่อสัรู่ทำให้เาไม่อยาอยู่ใล้ผู้หิใร้ายนนั้น เายืนมอเ้าไปในบ้านหลัให่ ที่ไม่น่าอยู่เลยสันิ
"อืมไ้..ถ้าันทราบ่าวไ้เรื่ออย่าไร ะรีบแ้ไปนะ" นายอำเภอเอ่ยมอหน้านายระเบน
"อบุ อรับ"นายระเบนเอ่ยยิ้ม "้มไหว้อบุท่านนายอำเภอท่านิ!" ระเบนเอ่ยบอเ็าย
"อบุรับ" ธันวาเอ่ย้มไหว้
..........................
..ลาริมทะเล..
ระเบนปั่นัรยานสามล้ออัวเอ พาเ็ๆ ลับบ้าน ผ่านลา ธันวานั่มอลา
"เออยาลไปเินเล่นรึ" ระเบนเอ่ยถามธันวา เพราะหาาเาเหลือบเห็นธันวานั่มอลา ไม่ะพริบา
"รับ" เ็ายเอ่ยอบเสียีใ
"เี๋ยวลุอรถให้เอลไปเินเล่น แ่ลุไม่มีเินื้ออให้เอหรอนะ"
"รับ" เ็ายเอ่ย ้าวาลรถสามล้อ ่อยๆ ประอปลาาวลรถ เ็ายล้วมือเ้าไปในระเป๋าาเเ่าๆ ใล้า หยิบนาฬิาออมา "ลุระเบนรับ ผมอยาายมัน ลุ่วยเอาไปายให้ผมหน่อยไ้ไหมรับ"
"หึ..เอะายนาฬิาเอรึ พ่อ แม่ เอื้อให้หรือเปล่า"
"มันไม่มี่าอะไรหรอรับ ที่บ้านมีหลายเรือน ลุเอาไปายเถอะรับ" เ็ายเอ่ยยื่นให้
ระเบนยืนมอหน้าเ็าย "ไ้! ลุะเอาไปายให้ แ่ไม่รู้ว่าะไ้สัี่บาทนะ"
"รับ" ธันวาเอ่ยยิ้มๆ
..........................................
..ร้านายนาฬิา ในลา..
"เอไปโมยมารึเ้าระเบน" เฮีย เ้าอร้านนาฬิาเอ่ยถาม น้ำเสียใ มือับแว่นยายส่อมอที่ัวเรือนนาฬิาในมือ
"เปล่ารับ! มีนฝาผมมาาย เฮียะให้เท่าไหร่รับ"
เฮียรยืนมอหน้านายระเบน
.................................
..หน้าลาริมทะเล..
"นาฬิาเ้าเ็นนั้น มีราามานานี้เลยหรือวะ" ระเบนเอ่ยนับเินในมือ เินรมาหาธันวา "อะ! เินอเอ" ระเบนเอ่ยยื่นให้เ็าย
ธันวามอเินในมือายแ่รหน้า"ผมอแบ์นี้แบ์เียวรับ ลุระเบนเอาไว้ใ้เถอะ" ธันวาเอ่ยหยิบแบ์ที่สามารถื้ออิ้นหนึ่ออมา
"เอให้เิน้าหมนี่เลยริเหรอวะ ไอ้หนู" ระเบนเอ่ยทำหน้าใ
"รับ" ธันวาเอ่ยอบยิ้มๆ เินูมือปลาาวเินรไปยัร้านายุ๊า มีุ๊าัวให่หลายัว "เลือเลยอยาไ้ัวไหน พี่ื้อให้" เ็ายใีเอ่ยบอปลาาวยิ้มๆ
"ริเหรอะ" เ็สาวเอ่ยยิ้มีใ หันหน้ามอเ็าย้าาย เยหน้ามอพ่อ
"ริ!" ธันวาเอ่ยย้ำ
"ปลาาว เอาัวนี้่ะ" เธอรีบเอ่ยีุ้๊าหมีสีน้ำาลัวให่ เ้าอร้านเินมาหยิบให้เธอ ธันวายื่นเินให้ ยืนรอรับเินทอน
"ผมให้ลุระเบนรับ" ธันวาเอ่ยยื่นเินทอนเป็นเหรียและแบ์ให้ายแ่ทั้หม
ระเบนยื่นมือรับ ยืนมอหน้าเ็ายรหน้าอมยิ้ม
ระเบนปั่นัรยานสามล้อลับบ้านพร้อมรอยยิ้ม เหมือนวันนี้เาะถูราวัล เพราะในีวินี้ไม่เยมีเินในระเป๋าเยอะนานี้ ธันวานั่มอปลาาวอุ๊าหมีแน่น ใบหน้าเ็หิมีวามสุ เ็ายอมยิ้ม
...............................
..ระท่อม ริมทะเล..
"ลับมาแล้ว่ะแม่.." ปลาาวเอ่ยอุ้มุ๊าหมีัวให่ึ้นมาบนบ้าน
แม่ับปลาะพยืนมอ ๆ "ไปเอาุ๊าใรมาลู" แม่เอ่ยถามทันที
"พี่ธันวาื้อให้่ะ" เ็สาวเอ่ยอบแม่ น้ำเสียีใ
แม่ยืนมอหน้าเ็าย ทำหน้าๆ หันหน้ามอสามีเห็นสามียืนยิ้ม
.............................
..ริมทะเล ยามเย็น..
ปลาาว ันทร์ ิน และ ธันวา วิ่เล่นันริมายหาสนุสนาน
ระเบนยืนมอเ็ๆ วิ่เล่นาานบนบ้าน
"ธันวาน่าะเป็นลูนมีั์นะพี่ แ่นาฬิาเรือนเียว ายไ้เินมานานี้" อพุยืนเอ่ยับสามี ามอไปที่ธันวาที่วิ่เล่นอยู่
"ใ่! พ่อ แม่ อธันวาน่าะรวยมา" ระเบนเอ่ยามอธันวาเ่นัน
"เป็นนรวย และ น่าะเป็นนี้วยนะพี่ เพราะธันวามีิใี เาสั่สอนลูมาี"
"ใ่! พ่อ แม่ ธันวาเป็นีริๆ" ระเบนเอ่ย
.........................................................
..ร้าน้าายอำริมทะเล ยามเย็น..
"ไ้่าวว่านายหัวทายสัมปทานไปแล้ว ไม่ไหว เศรษิย่ำแย่" า้อนายแ่ นั่เอ่ยที่แร่ไม้ไผ่ริมทะเล
"นิใสปร ทำอะไร็ไม่เริ เวรรรมามทัน" ระเบนนั่เอ่ยน้ำเสียโมโห
"แยัโรธนายหัวท เรื่อใส่ร้ายแโมยรัน ทำให้แิุใ่ไหม"
"อืม..มันอยาใส่ร้ายผม เวรรรมามมันทัน"
"แล้วทำไมนายหัวท้อลั่นแล้เอ้วยวะ" า้อนนั่เอ่ยถาม ทำหน้าสสัย
"นายหัวท มันอบนาอพุไ ะว่าถ้าไอ้ระเบนิุะเอานะในาอพุไ้ แ่็เอานะใไม่ไ้ เพราะนาอพุมันรัผัวมันนเียว" ป้าฝนเ้าอร้านายอำเอ่ยแทรึ้นมา
"เรื่อมัน็ผ่านไปแล้ว อนนั้นเมียเอ็สวยมานี่หว่า" า้อนเอ่ยหัวเราะเสียั
"า้อน!" ป้าฝนผู้เป็นเมีย เอ่ยะอผัวเสียั
"เออ.. ้าล้อเล่น" า้อนเอ่ยหยุำ นั่มอวิว้านหน้าือท้อทะเลที่ว้าให่
..........................
..ริมทะเล ใล้่ำ
"ลับบ้านไ้แล้วปลาาว! ธันวา!" ผู้เป็นพ่อยืนเรียาายหา เ็ทั้สี่ยืนมอ "พี่ธันวาลับบ้านัน" ปลาาวเอ่ยวนธันวา ธันวาพยัหน้าพาันวิ่ไปหาพ่อระเบน ทั้สามนพาันเินลับบ้าน
ระท่อมน้อยริมทะเลเวลา่ำ เ็ายนั่อเ่ามอูลื่นทะเลัสาระทบฝั่
"ิอะไรอยู่วะ ธันวา" ปลาะพเอ่ยถาม นั่ลห้อยาลาบนานไม้ไผ่อบ้าน
"ิถึพ่อ ับ แม่รับ" เ็ายเอ่ยน้ำาลอ
"พ่อ แม่เอไม่เป็นอะไรหรอ พวเาำลัามหาเออยู่ เี๋ยวมารับเอลับบ้าน"
"ถ้าไม่มารับล่ะรับ" เ็ายเอ่ยถาม้มหน้า
"เอ็อยู่ับพวเราที่นี่ไ อาะไม่สุสบาย อาหารไม่มีราา แ่ินอิ่มทุมื้อ" ปลาะพเอ่ยยิ้มๆ
ธันวาหันหน้ามอปลาะพ มีรอยยิ้มออมา
"เ้ามุ้นอนันไ้แล้วลู มืแล้ว" เสียแม่อพุะโนออมาาในบ้าน
"ไป..ไปนอนัน" ปลาะพเอ่ยลุึ้นยืนเินเ้าบ้าน ธันวาเินามไป
........เ้าวันใหม่........
ปลาาวใสุ่นัเรียน นั่ยิ้มอยู่บนบ้าน
"สสัยะยาไปโรเรียน ื่นมาแ่ัวแ่เ้า" แม่เอ่ยยิ้มๆ มอหน้าลูสาว
"ไป..ไปโรเรียนัน"ผู้เป็นพ่อเอ่ยอุ้มลูสาวเินลบ้าน เินรไปึ้นรถสามล้อ ปั่นไปส่โรเรียนที่อยู่ไลหลายิโล ้อออาบ้านแ่เ้า เป็นโรเรียนในหมูบ้าน
ปลาาวนั่ในรถสามล้อ มีพ่อปั่นพาไปโรเรียน เธอนั่อมยิ้มไปลอทา
"พี่ไปโรเรียน่อนนะธันวา เอันอนเย็น ปลาะพเอ่ยเินไปร่อมัรยานปั่นไปโรเรียนเ่นัน อนนี้ปลาะพเรียนอยู่อีโรเรียนหนึ่ เป็นโรเรียนเพาะมัธยม
ธันวายืนมอส่เ็ทั้สอนไปโรเรียน
"อยาไปเรียนเหรอธันวา" อพุเอ่ยถามเ็ายรหน้า
"รับ" ธันวาเอ่ย้มหน้า
"รอให้พ่อแม่เอมารับ่อนนะ ไ้ไปเรียน"
"ถ้าไม่มารับล่ะรับ" เ็ายเอ่ยเสียเศร้า
อพุยืนมอเ็าย"ถ้าไม่มารับ ป้าะให้เอไปเรียนโรเรียนเียวับปลาาว ีไหม"
"ีรับ" เ็ายเอ่ยอบน้ำเสียีใ เยหน้ามอหิใีรหน้า
"อนนี้เอ ่วยป้านปลาไปายที่ลา่อนนะ๊ะ"
"รับ ป้า" เ็ายเอ่ยวิ่ไปเอาอุปร์เรียมปลาที่ะาย ไปลา เาอยู่ับรอบรัวนี้มาเือบเือนแล้ว ธันวาและปลาาวะไป่วยแม่นั่ายปลาที่ลาเป็นประำ ทุวันเาะุ้นเย วันนี้แ่รู้สึแปลๆ เพราะปลาาวไม่ไ้ไปายปลา้วย เพราะเธอ้อไปเรียนหนัสือ เปิเทอมวันแร
................................
..ลาส ายปลา
"ปลารับ ปลาสๆ ใหม่ๆ าท้อทะเลเลยรับ" เสียเ็ายเอ่ยร้อายปลานั่้าป้าอพุ มีปลาในะละมัหลายนิ ร้าน้าๆ ็ายปลามามายหลายร้าน แู่เหมือนร้านอพุะายีว่าร้านอื่น อาเป็นเพราะเสียเรียลู้าาเ็ายธันวานนี้
....................................................
ความคิดเห็น