หยุด - สต๊อปเฟรมสมายด์ * ft.นทแอป ฮัทแคน ฮั่นส้ม

ลำดับตอนที่ #20 : Chapter 16 เผลอทำร้าย

 


Chapter 16
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

คำเตือน : มีคำที่ไม่สุภาพและ เนื้อหาค่อนข้างไปในทางเกินจริงมาก ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน




เผลอทำร้าย


 
.


.

 

"เธอมันก็แค่ผู้หญิงจอมปลอม"




.

.
 

 

 

" เห่ยสต๊อปใจเย็นดิ " ร่างสูงของฮัทพยายามจะแก้สถานการณ์ที่เกิดขึ้น ผู้คนบริเวณนั้น

ก็แตกตื่นไม่แพ้กัน ร่างสูงโปร่งจับแขนของสต๊อปแล้วกระชากให้ถอยออกจากเฟรมทันที

ตอนนี้เขารู้สึกเคืองอย่างมากที่สต๊อปต่อว่าแล้วทำกับเฟรมราวกับไม่ใช่คน แบบนี้จิตใจ

ทำด้วยอะไร แต่อย่างว่า คนอย่างเขา ..จะไปทำอะไรได้

.


.





" ปล่อย ไอ้ฮัทมึงอย่ามาเ-สือก " ร่างสูงตะคอกเสียงดังใส่อีกฝ่ายพลางสะบัดแขนออกจาก

ฮัทแล้วออกแรงผลักจนร่างสูงโปร่งล้มลงไปกับพื้นปูนจนทำให้คนรอบข้างรู้สึกแตกตื่น

ในตอนนี้สต๊อปกำลังจ้องมองฮัทด้วยสายตาที่เกรี้ยวกราดและดุร้าย แววตาแบบนี้มันทำให้

ฮัทเกรงกลัวร่างสูงขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ เขาได้แต่ นิ่งเงียบไปเฉยๆ แววตาสื่อว่า

หวาดกลัวเป็นอย่างมากกับท่าทีของสต๊อปในตอนนี้ ..เหมือนจะฆ่ากันเสียให้ได้








ก่อนที่สต๊อปจะละสายตาจากฮัท มามองร่างบางที่ยืนตกใจและเริ่มหวาดกลัว กับเหตุการณ์

ตรงหน้า เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อน ว่าคนอย่างร่างสูงจะสามารถร้ายได้ถึงเพียงนี้

สายตาจริงจังดุร้าย ร่างสูงไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน







" มานี่ ! " เขากล่าวกันว่า โกรธคือโง่  โมโหคือบ้า แล้วมันก็คงเป็นความจริงโดยถ่องแท้

 ร่างสูงกระชากแขนเฟรมอย่างรุนแรงจนทำให้อีกคนน้ำตาไหล ออกมาด้วยความเจ็บปวด






" พี่สต๊อป.. ปล่อย เฟรมเจ็บ.. พี่เป็นบ้าอะไรของพี่เนี่ย " ร่างสูงไม่ได้หยุดฟัง คำขอร้อง

ขอโพยของเฟรมสักนิด เธอยิ่งรีบเร่งสปีดเข้าไปอีกทำให้ร่างบางที่ใส่ส้นสูงข้อเท้าผลิก

หลายต่อหลายครั้งและ มันทั้งเจ็บปวดและทรมาน มากแต่ก็ต้องฝืนเดินต่อไป ด้วยแรง

ลากของอีกฝ่าย








" พี่สต๊อป โอ้ย..เฟรมเดินไม่ไหวแล้ว " ร่างบางบอกกับสต๊อปเมื่อทั้งคู่เดินมาถึงบันได 

ถ้าให้ฝืนเดินขึ้นไปข้างบน ให้ขยับขาอีกมากกว่านี้เธอ คงจะเดินไม่ได้แน่ๆและครั้งนี้

ร่างสูงหยุดฟัง ใช้สายตาแข็งกระด้างมองไปที่เท้าของอีกฝ่ายที่แดง และบวมด้วยความ

เพิกเฉย








" สำออยอยู่ได้.. เธอก็เดินได้อยู่ทุกวันไม่ใช่หรือไง "




สต๊อปตะคอกใส่ร่างบางอย่างรุนแรง อะไร อะไร ตอนนี้มันไม่สามารถทำให้เธอหยุดได้แล้ว

ในเมื่อเฟรมไม่เคยบอกอะไรให้เธอเข้าใจสักอย่าง มาทำให้เธอเจ็บไม่เคยคิดจะขอโทษ

และไม่อธิบายอะไรเลยสักครั้งจนต้องทำให้ร่างสูงสร้างตัวละครร้ายๆ ขึ้นมาในจิตใจ

ของตนอย่างเสแสร้ง ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นตัวตน ของเธอเลยสักกะนิดเดียว

.

.





ถึงปากจะตวาทตะคอกใส่อีกคนไปเท่าไร แต่สต๊อปก็ใช่สองมือของเธออุ้มร่างบางขึ้นมา






แล้วเดินขึ้นตั้งแต่ชั้นแรกไปจนถึงชั้นที่ห้า ยิ่งใกล้ถึงในใจของเฟรมมันยิ่งรู้สึกใจเสียมาก

ขึ้นเท่านั้นใน ตอนแรกร่างบางคิดว่าเธอจะใช้โอกาสในการหนีแต่ เพราะความเจ็บปวด

ที่เท้าถึงจะหนีได้ก็จริงแต่ยังไงก็คงไปไม่ได้ไกลแน่นอน ได้แต่ปล่อยให้ร่างสูงอุ้มไป

อย่างที่ร่างกาย ไม่สามารถปฏิเสธได้แทบจะในทันที..






เมื่อเปิดประตูเข้ามาในห้อง ร่างสูงโยนเฟรมลงบนเตียงอย่างไม่ใยดีก่อนจะไม่ลืมที่จะ

ล็อกประตูไว้








" เธอมันก็แค่หาข้ออ้างเพื่อที่จะไปหาไอ้ฮัทแค่นั้นแหละ ทำไมมันมีอะไรดีมากนักเหรอ "


.

.

ประโยคตะคอกยาวๆจากร่างสูงทำเอาเฟรมเงียบไม่สามารถตอบอะไรได้เธอ ไม่รู้ว่า

ร่างสูงกำลังคิดอะไรอยู่







" ทำไม.. เฟรมเกลียดพี่มากขนาดนั้นเลยหรอ " ในเสี้ยววินาทีสายตาของสต๊อปมันช่าง

อ่อนไหวราวกับจะร้องไห้ก่อนที่จะแปลเปลี่ยนเป็นแข็งกระด้างอย่างรวดเร็วและน่าหวาดกลัว

แล้วขึ้นคร่อมร่างบอบบางของเฟรมไว้ทันที







" พี่จะทำอะไร.. " ร่างบางผวาขึ้นมาทันทีน้ำตามันหลั่งไหลออกมาอย่างไม่หยุดยั้ง

เมื่อสต๊อปใช้สายตาเย็นชามองไปทั่วร่างกายของเธอ







" ถ้าเป็นของคนที่เธอเกลียดดูสิว่าเธอจะตายไหม " สต๊อปยืนหน้าเข้ามาใกล้จนจมูกชน

กันแล้วพูดรัวๆใส่ร่างบางก่อนจะประกบปากจูบลงไปทันทีแล้วกดริมฝีปากลงไปให้แน่น

จนเฟรมปวดร้าวไปหมดเฟรมร้องโอดครวญออกมาด้วย ความเจ็บปวดเป็นจังหวะเดียว

กับที่ร่างสูงแทรกลิ้นลงไปในรสจูบนั้น







อย่างรวดเร็ว หนักหน่วง และล้ำลึกจนทำให้อีกฝ่ายรู้สึกอยากจะสำลักออกมาก่อน

ที่จะถอดริมฝีปากออกมาแล้วซุกไทร้ไปที่ต้นคอแล้วทำคิสมาร์กลงไปจนสร้างความเจ็บ

ปวดให้อีกฝ่ายเป็นอย่างมากจนต้องสะดุ้งออกมา








" โอ้ย.. พี่สต๊อปเฟรมเจ็บ " แต่เหมือนกับว่าร่างสูงไม่ได้สนใจอะไรแล้วกระชากเสื้อ

นักศึกษาของเฟรมออกอย่างรวดเร็วจนกระดุมหลุดออกมา เผยให้เห็นผิวที่ขาวเนียนกว่า

ใบหน้ามากในระดับนึงจึงทำให้ตอนนี้ท่อนบนของเฟรมเหลือเพียงบราสีชมพูอ่อน

เท่านั้นแล้วทำคิสมาร์กอีกครั้งบริเวณหน้าท้อง






คราวนี้ยิ่งสร้างความเจ็บปวดทรมาณ ให้ร่างบางเพิ่มขึ้นไปอีกจมูกของร่างสูงเริ่มเลื้อย

จะเข้าไปในบราเซียนของเธอ








" อย่า อย่านะ " ร่างบางพูดแล้วร้องไห้ออกมาอีกครั้งใช้แรงเฮือกสุดท้ายผลักสต๊อปที่

ไม่ได้ทันตั้งตัวออกไป


.

.

.


เพียะ! เพียะ! เพียะ! เพียะ! เพียะ! เพียะ! เพียะ!

.


.

.

แล้วรุมตบไปที่หน้ามากกว่าห้าครั้งอย่างเต็มกำลังที่มีเหลืออยู่จนทำให้ร่างสูงรู้สึกช็อค

และเหมือนกับว่าพึ่งได้สติและรับรู้ว่าตัวเองกำลังจะทำอะไรลงไป



.

.



" อย่าอย่านะ "  เฟรมยังคงพร่ำเพ้อพูดคำนี้ราวกับว่าเป็นคนสติฟั่นเฟือนทำให้แววตาแข็ง

กระด้างของสต๊อปหายไปโดยสิ้นเชิง







" เฟรมพี่ขอโทษพี่ขอโทษ " ร่างสูงประคองเฟรมให้ลุกขึ้นแล้วกอดไว้อย่างไม่อยากจะ

จากไปไหน ตอนนี้ร่างบางคงจะเกลียดเธอจริงๆแล้วใช่มั้ย







" ทำไมพี่ทำกับเฟรมแบบนี้ " ด้วยความไม่เข้าใจเฟรมจึงถามร่างสูงทำไมกัน ทำไมต้องมา

ทำกันแบบนี้ แค่นี้ก็เจ็บจนจะตายอยู่แล้วนะ






" พี่ขอโทษพี่จะไม่ทำหนูแบบนี้อีกพี่สัญญานะเฟรม ยกโทษให้พี่นะ" ร่างสูงพูดแล้ว

ระดมจูบเบาๆไปที่ริมฝีปากเฟรมรัวๆ จนทำให้ร่างบางรู้สึกดีขึ้นมากและไว้ใจว่าสต๊อป

จะไม่ทำแบบนี้กับเธออีกแล้วแต่ก็ไม่ได้พูดอะไีรออกไปและไม่ได้คัดค้าน






" เจ็บเท้ามากไหมพี่ขอโทษ " สต๊อปอุ้มเฟรมมาบนเตียงพลางจับเท้าของร่างบางเบาๆ

แล้วลองขยับเล็กน้อยจนเฟรมแสดงสีหน้าเจ็บปวดสต๊อปจึงค่อยๆบรรจงนวดลงไป

อย่างเป็นจังหวะและพยายามจะเบามือที่สุดและสามารถบรรเทาอาการปวดของร่างบาง

ได้เป็นอย่างดี


.


.


.

.





มันเป็นความรู้สึกที่่ร่างบางเองก็ไม่สามารถจะเข้าใจได้ อยากจะเกลียดแต่ก็ทำไม่ลง

เพราะยิ่งทำให้ใจพูดดังๆว่ารักอย่างมั่นคงทุกวินาที แต่มันอาจจะถึงเวลาแล้วที่มี

ใครสักคนต้องปล่อยกันสักที แล้วก็ขอให้เป็นเธอเอง








" ให้คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายของเราสองคนนะคะ " ด้วยความอ่อนล้าร่างบางหลับตาลง

เพื่อก้าวหน้าไปสู่อีกวันทิ้งคำพูดประหลาดๆไว้ให้ร่างสูงได้ใจกระตุกวูบคำพูดนี้มัน

เหมือนเธอกำลังจะต้องเสียร่างบางไปยังไงอย่างนั้นแหละ








บ้าน่า.. คิดไปเองหรือเปล่านะ




.

.


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


งงๆนิดหน่อยนะคะ สำหรับตอนนี้ ไม่รู้จะจบยังไงอ่า 

เราขอโทษจริงๆ วันนี้ไม่มีข้ออ้างที่ดี เอ้ย.. ยังไงก็ช่วยคิด

หน่อยนะคะ เพื่อผู้อ่านทุกคนจะได้มีส่วนร่วม 55555


( ความจริงอินี่มันขี้เกียจ .. )

เย้เย้ ติดท็อปนิยายกับเขาด้วย เว้ยเห้ย 

 





ัthank theme

 

:)  Shalunla