คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ขัดขืน
วอนสืบเท้ายาวามหิสาวเ้ามาและแทรายเ้าไปในลิฟ์ทัน่อนที่ลิฟ์ะปิล มีอาทำท่าเมินเยและเบือนหน้าหนีไปทาอื่นราวับไม่รู้ัันับเา ประธานหนุ่มำใยืนมอหน้านัวเล็แน่นิ่เพราะเรในอื่นที่ำลัใ้ลิฟ์เ่นเียวัน
้อมือเล็อมีอาถูวอนรั้ไว้ทันทีที่ประูลิฟ์เปิออ
"มานี่!"
"ไม่่ะ ปล่อยนะะ!"
"ส่โทรศัพท์อเธอมานี่!"
"ไม่่ะ!"
"ะส่ีๆ หรือะให้ันทำให้นอื่นหันมามอเธอันทั้โรแรม ฮะ? " วอนู่เสียุัน
"ูุะห่วื่อเสียอัวเอเหลือเินนะะ แ่ทำไมถึไม่เยิว่านอื่นเา็หวศัิ์ศรีอเาเหมือนัน!"
"อย่ามายอย้อน!"
"ันไม่ไ้ยอย้อน ันพูวามริ ถ้าุิว่าันเป็นนใ่ายแล้วยอมนอนับุ่ายๆ ุ็ิผิ!"
"ันิไม่ผิหรอ" ร่าบาถูวอน้อนึ้นมาไว้ในอ้อมแน
"รี๊! ปล่อยนะ!" มีอารีร้อ้วยวามใับารระทำอันป่าเถื่อนอเา
"หุบปา! เรียร้อวามสนใให้นอื่นมอหรือยัไ?" เาเินลับเ้าไปในลิฟ์และปุ่มไปยัั้นที่นอห้อโรแรมไว้่อนหน้านี้ วอนอโรแรมไว้เพราะ้อารเ้าพัที่นี่หลัาทำ้อลับมีอาเรียบร้อย ิไม่ถึว่าหิสาวะพยศถึเพียนี้
"ปล่อยนะะ! ปล่อยันนะไอ้บ้า" นัวเล็ิ้นลุลัในอ้อมแน
"เรียันว่าไอ้บ้าเหรอ? ันเป็นเ้านายเธอนะ!" ร่าบาถูวอนวาลเพราะเา้อเปิประูห้อโรแรม ทว่ามือหนายัรั้้อมือเล็อเธอไว้ านั้นึผลัร่าบาเ้าไปในห้อ่อนที่นะแทรัวามเ้าไป
"ปล่อยันไปนะะ! อย่าทำแบบนี้นะ" มีอาถอยหลัไปเรื่อยๆ เมื่อถูเาู่โมา้านหน้า หิสาวเสียหลัล้มลบนเียนอนเมื่อถอยมานสุทา
"ลบเสียแล้ว่อยให้ันเอาเธอ หรือให้ันเอาเธอเสร็่อน่อยลบเสียนั้น" วอนระุยิ้มมุมปาเ้าเล่ห์
"ันไม่ลบหรอ และที่สำัุอย่ามาทำแบบนี้ับันนะ ันเป็นลูมีพ่อมีแม่ และัน็มีแฟนแล้ว้วย!" มีอารวบรวมวามล้าที่ะพูออมา ทว่าน้ำเสียับสั่นเรือเพราะวามหวาลัว
"็อย่าสำััวเอิว่าันะเอาเธอมาเป็นแฟนสิ ันแ่เอาเธอแ้อยา็เท่านั้น แล้วัน็ไม่ไ้ิะเอาับเธอบ่อยนานั้นหรอ หวัว่าแฟนเธอไม่ถือนะ" วอนพูเ่นนั้นแล้ว็ระาเสื้อนัศึษาอมีอาออนระุมหลุระเ็นไปหลายทิศทา เสื้อนัศึษาถูถอออนเห็นบราเียที่ห่อหุ้มเ้านมอวบอิ่มไว้ ายหนุ่มยับมือึ้นมานวลึมัน้วยวามหลใหล ่อนที่ะยับมือไปามแผ่นหลัเนียนและปละอบราเียอออย่า่ำอ
"รี๊! ปล่อยนะ! แำลัะ่มืนันนะ ฮือออ...ปล่อยนะ! รี๊!" หิสาวรีร้อทว่าเาลับะโบมูบัวูมสลับับูื่มเ้านมอวบอิ่มนเป็นรอยแไปทั่วเ้า มือหนาึระโปรนัศึษาอเธอึ้นมาไว้เหนือเอวและระาาเั้นในผืนบาอออย่า่ายาย เรือนายามว่าผู้หินไหนที่เาเยเห็นมาปลุอารม์ิบให้พุ่ระู
"รนี้อเธอมันอวบแล้ว็เนียนีนะ ทำมาหมเยอะมั้ย?"
"ไอ้นทุเรศ! ไอ้นหยาบาย!"
"อวีนะ!"
"อ๊าาา!" มีอาราออมาเมื่อมือหนายับลมาบยี้หนัหน่วลบริเวเม็เสียวอเธอ เรือนายอันบริสุทธิ์ที่ไม่เยผ่านมือายใมา่อนลับำลัถูผู้ายัฬะรุล้ำอย่าป่าเถื่อน
"อึ ฮืออออ ปล่อยันนะ! ันยอมลบลิปเสีย็ไ้ ไ้โปร ฮือออ....ปล่อยันไปเถอะนะ" หิสาวร่ำไห้ออมา ทว่าอนนี้น้ำาที่ไหลอาบแ้มลับไม่สามารถที่ะุรั้มนุษยธรรมในใอวอนให้ลับมาไ้
หิสาวไร้แรัืนเมื่อถูเาบยี้นิ้วมือลเม็เสียวอเธอหนัหน่วยิ่ึ้น เรียวาสวยแยออาันโยอัโนมัิ
วอนยอมปล่อยมือออาเนินเนื้ออวบนั้น เาล้วมือเ้าไปในระเป๋าาเเพื่อนำอถุยาอนามัยออมา มือหนาปลเ็มัและรูิปาเอนล เาึวามให่โออมาาภายใ้าเั้นใน อถุยาอนามัยถูีออและสวมเ้าับแท่เนื้อที่โอบล้อม้วยเส้นเลือปู
"อย่านะ ัน ันไม่เยมีอะไรับใร ันลัว อย่าทำอะไรันเลยนะ ันอร้อ ฮืออ..." ำอร้ออ้อนวอนอมีอายิ่ทำให้วอนพึพอใ เาเหยียยิ้มมุมปา
แ่นายเเ็ันถูเบียแทรเ้าไปในโพรเนื้อนุ่ม อย่าป่าเถื่อนและปราศาวามนุ่มนวลใๆ มือหนาเรียวาทั้สอ้าลับเียนอน
"ปึ!"
"อ๊ะ รี๊...เ็บ เอาออไปนะ!" เสียรีร้ออมีอาไม่ไ้เรียร้อวามสนใาวอนไ้ีเท่าเลือบริสุทธิ์อเธอที่ำลัไหลึมออมาโอบล้อมถุยาอนามัยที่รอบลำแท่เนื้ออเาอยู่
"อื้อ...บริสุทธิ์ริ้วยสินะ แ่โหันว่ามีแฟน! อ่าส์!" เารา
"ปึ ๆ ๆ!"
"รี๊! เ็บนะ เอาออไป อ๊าส์!" มีอารีร้อออมาทั้น้ำา แม้ะรู้ีว่าวินาทีนี้ไม่มีใรสามารถ่วยเธอไ้ แ่หิสาว็หวัลึๆ ในใว่าวอนะปราีเธอบ้า
"อ่าส์! ฟิะมั" เารา ายหนุ่มปลระุมเสื้อเิ้อนเอออเผยให้เห็นหน้าอแร่ำยำ ล้ามเนื้อเป็นมััเนบ่บอว่าเาออำลัายอย่าหนั รอยสัที่้นแนลมายัแผอทำให้มีอาเผลอ้อมอเล็น้อยับวามามอมันแม้เธอะำลัเ็บปว
วอน้อมือเรียวลับพี่นอน่อนที่เาะโน้มัวบูบริมฝีปาอวบอิ่ม้วยระหายหิว ปลายลิ้นร้อนสอเ้าไปในโพรปาหอมสื่นและวัวามหารสหวาน สะโพสอบยัอยาระแทระทั้นเ้าหาร่าบอบบา้วยวามโหยหา
"อ่าส์" ี..." เาราออมา้วยวามเสียวระสัน
"อื้อออ เ็บ! พอแล้ว ไ้โปร" ในะที่มีอาเอาแ่ร่ำรวออมาเพราะวามเ็บปว
"อ่าส์ ให้ันแ่อน โอวส์ ี..." วอนเร่ัหวะหยัสะโพหนัหน่วึ้นเรื่อยๆ านั้นเาึ้อนร่าบาึ้นนั่บนัอนในะที่สอายยัเป็นหนึ่เียว
"อึ อ๊าาาา ุนะ!" วอนอุ้มร่าบาให้ยับึ้นไปนอนลลาเียนอน ้นาแร่้อนร่าบอบบาไว้ เายาเรียวทั้สอ้าึ้นมาพาไว้บนลำแนแร่ ร่าสูำยำหยัายึ้นรและระแทระทั้นแ่นายเ้าหา่อรัับแบที่เปียุ่มไป้วยเลือพรหมรรย์
"อ๊าาา! มันลึ มันลึเินไป เ็บนะ! ไอ้นบ้า อ้าส์!" มีอารวราออมาในที่สุ แม้วามเ็บปวที่เธอไ้รับะมามาย ทว่าอนนี้มันลับมีวามรู้สึบาอย่าผสมแทรึ้นมา วอนยัเร่ัหวะรัหนัหน่ว เาระแทระทั้นสะโพสอบอนเอเ้าหาร่าบอบบาอย่าหนัหน่วโยปราศาวามทะนุถนอม ายหนุ่มไม่รู้ว่าทำไมร่าายอเาอนนี้ถึำลัโหยหาวามบริสุทธิ์นี้อย่าที่ไม่เยเิึ้นมา่อน
"โอวส์ ี เสียวะมั ไม่ไหวแล้ว อ๊าาาส์!" เาราระเส่าออมา เลือพรหมรรย์อมีอาเปรอะเปื้อนเ็ม้นาอนและผ้าปูที่นอนสีาวผ่อ
"อึ อื้ออออ เ็บนะ!"
"อีนินะ อ่าส์! ำลัะแแล้ว โอวส์ อ่าส์!" เสียรวราอวอนึ่ไม่ไ้เิึ้นบ่อยๆ เวลาเามีิรรมบนเียเปล่ออมาให้มีอาไ้ฟัอย่าอิ่มใ ทว่าหิสาวลับไม่ไ้รู้สึพิศวาสอย่าเ่นที่ผู้หิทุนใฝ่ฝันหา
"ฮืออ...เ็บนะ ไอ้นบ้า อ่าส์!" นัวเล็ยัร่ำไห้ออมา้วยวามรู้สึเ็บปวทั้ัวและหัวใในเวลาเียวัน
"โอวส์ อ้าส์! ี" วอนเร็ายำยำระุปลปล่อยน้ำาวอนเอออมาโยมีถุยาอนามัยเป็นปราารวาั้นไว้ บ่บอว่าเธอะปลอภัยาารั้รรภ์ลูอเา
"โอวส์ อ่าส์!" เสียรวรานั้น่อยๆ แผ่วเบาล มูโุ่ลบนลำอระหที่เปียุ่มเพราะเหื่อ ใบหน้าิ้มลิ้มที่อาบน้ำาเบือนหนีไปทาอื่นเพราะวามรู้สึเ็บปวับารระทำอวอน
"ถอยออไป!" เธอผลัไสเา
* ออภัยในเนื้อหาไม่เหมาะสมอนนี้นะะ เป็นเพียบทนิยายที่เพิ่มอรรถรสในารอ่านเท่านั้น
พยายามะแ้บทแล้วแ่ไม่สามารถแ้ไ้ริๆ ่ะ
ฝาอมเมน์ให้ำลัใัน้วยนะะ
ความคิดเห็น