ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    My Love กลับมาพบรัก

    ลำดับตอนที่ #2 : กลับมาพบรัก 1 (ตอนต้น)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 770
      49
      14 ก.ย. 66

    โทรศัพท์มือถือถูกปิดไปแล้ว หญิงสาวยังไม่อยากคุยกับคินภัทร แม้ในตอนนี้ผู้ชายคนนั้นจะยังไม่ได้ทำอะไรผิด แต่เธอยังคิดหาเหตุผลอะไรไปบอกอีกฝ่ายไม่ได้ว่าทำไมต้องบอกเลิกเขา

    น้ำหนาวนอนจ้องเพดานห้องอย่างเหม่อลอย เธอควรทำอะไรต่อไปดี? หญิงสาวพลิกตัวไปมาอย่างคนฟุ้งซ่าน ก่อนจะหันไปสบตากับคนบนเตียงข้างๆเข้า นึกว่ายังไม่ตื่นเสียอีก

    “ฝัน… ตื่นนานแล้วหรอ” หญิงสาวเอ่ยถาม เพียงฝัน คนที่เป็นทั้งเพื่อนสนิทและเป็นเหมือนครอบครัวของเธออีกคน ไม่รู้ว่าฝ่ายนั้นตื่นขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไร แถมตอนนี้ยังเอาแต่นอนจ้องหน้าเธออีก

    “อืม” เพียงฝันลุกขึ้นจากเตียงของตัวเอง แล้วเดินมานั่งอยู่ข้างๆหญิงสาวบนเตียง “ไหน มีอะไรจะเล่ามั้ย”

    “หนาวเลิกกับพี่คินแล้ว” หญิงสาวตอบเสียงสั่นเครือ

    “ได้ยินแล้ว” เพียงฝันยื่นมือไปลูบหัวของเพื่อนสนิทที่ตอนนี้นอนกอดเอวของเธออยู่

    “หนาว…” หญิงสาวที่ทำท่าจะพูดต่อกลับปล่อยโฮออกมาอีกครั้ง น้ำหนาวที่เหมือนจะเข้มแข็งขึ้นแล้วนั้น ในความเป็นจริงกลับไม่ใช่เลย เธออ่อนแอเกินกว่าจะทำใจยอมรับเรื่องนี้ได้

    แม้จะอยากระบายออกมาให้เพื่อนสนิทฟังแค่ไหน แต่น้ำหนาวรู้ดีว่าเรื่องนี้ยากเกินกว่าที่เพียงฝันจะทำใจยอมรับได้ ไม่มีทางที่เพียงฝันจะเชื่อแน่ๆ ถ้าเกิดบอกเรื่องนี้ออกไปตามตรง น้ำหนาวเลยทำได้เพียงกอดเพื่อนตัวเองเอาไว้แล้วร้องไห้ออกมาเท่านั้น

    สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า มนุษย์ รู้ดีอยู่แล้วว่าตัวเองควรหรือไม่ควรทำอะไรเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ตัวเองเสียใจ
    น้ำหนาวเองก็รู้ตัวดีว่าเธอควรทำอะไร เธอควรตัดคนที่ทำให้เธอเสียใจออกไปจากชีวิต เธอควรจะเลิกรักคินภัทร แต่การเลิกรักใครสักคนมันง่ายขนาดนั้นเลยหรือ

    เธอสั่งให้ตัวเองเลิกรักผู้ชายคนนั้นเลยไม่ได้ เธอห้ามตัวเองไม่ให้เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้ด้วย ตอนนี้เธอเปราะบางเกินไป

    เพียงฝันยังคงนั่งอยู่ตรงนั้นเงียบๆ คอยลูบหลังเพื่อปลอบโยนคนที่ตอนนี้เอาแต่กอดเธอร้องไห้สะอึกสะอื้นไม่ยอมหยุด เธอไม่รู้ว่าน้ำหนาวมีเหตุผลอะไรถึงต้องบอกเลิกคินภัทร แต่ถ้าอีกคนยังไม่พร้อมจะเล่า เธอก็ทำได้เพียงคอยอยู่ข้างๆ เพื่อให้กำลังใจเท่านั้น อย่างไรน้ำหนาวที่เธอรู้จักก็ไม่ใช่คนทำอะไรโดยไร้เหตุผลแน่นอน

    ผ่านไปพักใหญ่ น้ำหนาวที่ร้องไห้จนเหนื่อยจึงสงบลง

    “ไปเที่ยวกัน” เพียงฝันเอ่ยชวนขึ้นมา หาอะไรให้อีกคนทำ คงดีกว่าปล่อยให้ร้องไห้อยู่แบบนี้

    “ไปไหน”

    “ไม่รู้”

    “อ้าว” เธอก็คิดว่ามีแผนอยู่แล้วเสียอีก น้ำหนาวนั่งคิดไปสักพักก็พูดขึ้นมาว่า “ไปน่านกัน”

    “น่าน?”

    “อืม” ในชาติก่อนเธอเห็นรีวิวในอินเตอร์เน็ตเกี่ยวกับที่นั่นมากมาย ขอสามีให้พาไปหลายครั้ง แต่เขาก็อ้างว่างานยุ่งตลอด แม้ไม่รู้ว่ายุคนี้ที่นั่นเป็นอย่างไรบ้าง แต่ในเมื่อตอนนี้เธอเป็นอิสระแล้ว เธอควรจะทำอะไรตามใจตัวเองบ้าง

    น้ำหนาวอยากไปเที่ยวต่างจังหวัดมานานแล้ว เธอขอสามีหลายครั้ง เขาได้แต่สัญญาว่าจะหาเวลาพาเธอไปเที่ยว แต่ก็ไม่เคยมีเวลาว่างพาเธอไปที่ไหนเสียที

    น้ำหนาวมีความฝันมากมาย เธออยากทำงาน อยากมีกิจการเป็นของตัวเอง แต่สามีของเธอไม่เห็นด้วย ในความคิดของเขา ภรรยาที่ดีควรจะอยู่ติดบ้าน เป็นแม่บ้านแม่เรือน คอยทำอาหารอร่อยๆ ให้เขาทาน รอส่งสามีไปทำงานในตอนเช้าและรอรับกลับบ้านในตอนเย็น

    สามีของน้ำหนาวไม่อยากให้เธอออกไปทำงานนอกบ้าน เขาให้สัญญาว่าจะดูแลเธอเป็นอย่างดี ค่าใช้จ่ายต่างๆ เขาจะเป็นคนรับผิดชอบหามันมาเอง เขาจะไม่ปล่อยให้เธอลำบากอย่างแน่นอน

    ด้วยคำพูดหวานหูและเพราะความรักที่เธอมีให้เขา หญิงสาวจึงยอมทำตามที่สามีขอ เธอทำได้แค่คอยสามีอยู่ที่บ้าน เป็นภรรยาที่ดีในแบบที่เขาต้องการ มอบความรักและดูแลเอาใจใส่เขาอย่างดี เพื่อที่วันหนึ่งเขาจะพาผู้หญิงกลับมาที่บ้าน แล้วบอกกับเธอว่าเขาทำคนอื่นท้อง

    ช่างเป็นการทุ่มเทที่คุ้มค่า คินภัทรช่างเป็นสามีที่ประเสริฐเสียจริง…

    คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย น้ำหนาวก็ถูกดับฝันลงเมื่อเพียงฝันบอกว่าพรุ่งนี้มีเรียน ลืมนึกไปเลยว่าตอนนี้ตนเป็นนักศึกษา เธอยังต้องไปเรียน

    ใกล้ปิดเทอมหรือยังนะ…

    “ไปใกล้ๆ ก่อนแล้วกันเนอะ” เพียงฝันรีบเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นอีกคนซึมลงอย่างเห็นได้ชัด

    “ไปไหนล่ะ”

    “ไปไหว้พระ 9 วัดเลยเป็นไง ไปขอพรกัน ขอให้มีชีวิตดีๆ ขอให้เจอเนื้อคู่ดีๆ” เพียงฝันเสนอ

    “ศาสนาพุทธสอนไว้ว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน” หญิงสาวเอ่ยขัด

    “ก็ทำเพื่อความสบายใจไง ใครก็ทำ”

    “ร้อน”

    “เป็นผีหรอ เข้าวัดถึงได้ร้อน”

    “จะหักคอฝันคนแรกเลย เอามั้ย” หญิงสาวหันไปแยกเขี้ยวใส่เพื่อนสนิท “หนาวหมายถึงอากาศมันร้อน นี่กรุงเทพนะไม่ใช่ขั้วโลกเหนือ ไปตอนนี้คงได้ละลายกันพอดี”

    “ไปเถอะน่า ไม่กลัวพี่คินมาหาถึงห้องหรือไง”

    “จริงด้วย ไปก็ไป” พอนึกได้ดังนั้น น้ำหนาวก็รีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวทันที

    มองคนที่เดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว เพียงฝันจึงลุกไปหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมาดู โชคดีที่ก่อนนอนเธอมักจะปิดเสียงโทรศัพท์มือถือเอาไว้ก่อนหน้านี้จึงไม่มีเสียงรบกวนพวกเธอ มีทั้งสายที่ไม่ได้รับและข้อความจากแฟนของเพื่อนสนิท อีกฝ่ายคงร้อนใจไม่น้อย แต่อย่างไรความรู้สึกของน้ำหนาวก็สำคัญกว่าอยู่ดี

    หญิงสาวกดส่งข้อความให้คินภัทร ก่อนที่เธอจะลุกไปเตรียมตัวบ้าง

    ‘รอให้หนาวอารมณ์ดีขึ้นกว่านี้ก่อน แล้วค่อยคุยนะคะ’
     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×