Nostalgia Talk คุยเฟื่องเรื่องวันวาน ?

ลำดับตอนที่ #19 : อจินไตย : หากเราไม่ได้มีผลกระทบอะไรต่อโลก แล้วทุกวันนี้เราตื่นขึ้นมาเพื่ออะไร ?

มีคนตั้งคำถามว่า ทุกวันนี้ ไม่แน่ใจนะว่าใช้ชีวิตทุกวันนี้ไปเพราะอะไร การตื่นนอน กินข้าว ไปออกกำลัง กลับมาทำกับข้าว แล้วก็นอนเป็นลูปไปเรื่อยๆ เป็นคนที่ไม่มีเพื่อนเยอะ วันคืนผ่านไปเรื่อยๆ อยู่ตัวคนเดียว ไม่ค่อยได้คุยกับใครเท่าไหร่ เลยเกิดข้อสงสัยว่าโลกนี้จะเปลี่ยนไปไหม ถ้าไม่มีเขาอยู่ ซึ่งก็คงไม่เปลี่ยนอะไรหรอก พอคิดแบบนั้นก็เลยคิดต่อว่า “ ถ้าเกิดเราไม่ได้มีผลกระทบอะไรเลยต่อโลก แล้วทุกวันนี้เราตื่นขึ้นมาเพื่ออะไร? ”

       โดยส่วนตัวผมคิดว่า หากลองหันมาใช้ชีวิตและให้ความสำคัญกับช่วงเวลาตรงหน้าให้ดี ยินดีกับความสุขที่ได้รับแม้จะน้อยนิดแค่ไหนก็ตาม พยายามมองผ่านและก้าวข้ามปัญหาต่างๆ ที่ไม่จำเป็นไป … แม้เราอาจจะเป็นเพียงเม็ดฝุ่นในจักรวาล แต่เราก็สามารถให้ความสำคัญและดิ้นรนในแบบฉบับของความเป็นมนุษย์ของตัวเราเอง 

       สุดท้าย การพิจารณาปัจจุบันกาลสำคัญสุดครับ หากใครคิดตั้งคำถามเกี่ยวการการเกิดมา ตั้งอยู่แล้วดับไป หากรู้สึกกังวล โปรดคิดว่าคุณไม่ใช่คนแรกที่คิด มีหลายคนที่คิดและมันเป็นสิ่งที่พุทธศาสนาเรียกว่า “อจินไตย” แปลว่า สิ่งที่ไม่ควรคิด หรืออาจจะคิดแบบสมัยใหม่ว่า คำถามที่ไม่พึงเอามาพิจารณาจนจิตใจไม่เป็นสุข (หรือบางคนอาจจะสุขก็ได้ แมื่อได้คำตอบที่พอใจ) 

         ส่วนถ้าให้ผมลองตอบคำถามที่ว่า “ ถ้าเกิดเราไม่ได้มีผลกระทบอะไรเลยต่อโลก แล้วทุกวันนี้เราตื่นขึ้นมาเพื่ออะไร? ” คงขอยกหลักการ “ Butterfly Effect ” ปรากฏการณ์ผลกระทบของผีเสื้อ ที่พอเข้าใจง่ายๆ ได้ว่า ทุกการกระทำใดก็ตามย่อมส่งผลกระทบออกไปเสมอไม่มากก็น้อย และหากมองเป็นปรากฏการณ์ที่เป็นดั่งลูกโซ่ การกระทำเพียงเล็กน้อยบางอย่างอาจพลิกผันหรือเปลี่ยนแปลงเรื่องราวในระดับมหภาคได้เลยทีเดียว และนั่นคือสิ่งที่ตามมาของการมีอยู่ของใครสักคนและผลกระทบที่โลกได้รับ มองดูอาจจะไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ แต่นั่นคือผลลัพธ์ของการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นแล้วจากการกระพือปีกของผีเสื้อ (การกระทำของเราๆ ) ในทุกขณะเวลานั่นเอง