ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : พี่ชายมาหาที่ญี่ปุ่น
[Fujiwara Haru part]
เมื่อผมลับมาหลัาเสร็ธุระแล้วเินลับบ้านามหลัยูเมะมาไม่นาน็ไ้ยินเสียนถูรถน
เอี๊ย!!!
โรมมมมมม!!!
“Yume-neechan!!!!!!!!!!!!! (พี่ยูเมะ!!!!!!!!!!!!!)” เห็นน้อสาวผมร้อเรียยูเมะเสียัและร้อไห้เสียัแล้วร้อให้น่วย “่วย้วย่ะ มีนถูรถน ฮือๆ”
ผมรีบเินไปหาฮานะเมื่อไ้ยินเสียร้ออฮานะ น้อสาวผม
แ่นับรถันนั้นที่อยู่ในที่เิเหุ เาไม่ไ้หนีไปไหน เาเปิประูรถลมาูเมื่อรู้ัวว่าเาับรถนน เามอไปที่นเ็บแล้วพูว่า “ผมไม่ไ้ั้ใะนแม่หนูนนี้เลยนะรับ เธอพุ่เ้ามาระทันหันนผมหยุรถไม่ทันริๆ รับ ผมอโทษริๆ นะรับ เี๋ยวผมะเรียรถพยาบาลให้นะรับ” เาบอแล้วหยิบโทรศัพท์มาโทรเรียรถพยาบาล
หลัวาโทรศัพท์แล้วเา็หันมาบอพวเราว่า “อีเี๋ยวรถพยาบาล็มาแล้วนะรับ ใเย็นๆ นะรับ ผมะรับผิอบทุอย่าเลย ะ่าย่ารัษาพยาบาลแม่หนูนนี้เอรับ”
ผมเป็นนอบเาลับไปว่า “รับ อบุรับ”
เาพูึ้นมาอีรั้ว่า “ผมเป็นนับรถนเธอ ผม้อรับผิอบรับ”
ผมหันมาถามฮานะในระหว่าที่ำลัรอรถพยาบาลอยู่
“เิอะไรึ้นฮานะ หยุร้อไห้ แล้วเล่าให้พี่ฟั่อน”
“ฮึ หนูเล่นบอลอยู่ ฮึ แล้วมันลิ้ไปบนถนน หนูเลยไปามเ็บ แล้วพี่ยูเมะ็เรียให้หนูออมาารนั้น ฮึ แ่หนูมัวแ่ใเลยทำอะไรไม่ถูนพี่ยูเมะ้อเ้ามาผลัหนูออไปแล้วถูรถน่ะ พี่ยูเมะถูรถนเพราะเ้ามา่วยหนูใ่ไหมะ หนูทำให้พี่ยูเมะถูรถนใ่ไหมะพี่ฮารุ”
เมื่อผมไ้ฟัเรื่อทั้หมึอปลอบฮานะแล้วบอว่า “มันไม่ใ่เพราะฮานะหรอ มันเป็นอุบัิเหุ”
ผมเือนฮานะ้วยวามเป็นห่วและไม่อยาให้เิเหุแบบนี้อีว่า “แ่ราวหลัเวลาฮานะเล่น็ระวััวหน่อยแล้วันนะ อย่ามาเล่นบนถนนอี มันอันราย เ้าใไหมฮานะ”
“ฮึ ่ะพี่ฮารุ”
“ฮานะลับบ้านไป่อนนะ บอเรื่อนี้ให้พ่อับแม่รู้้วยนะ เี๋ยวพี่ายยูเมะ็ะมาแล้ว รีบลับไปบอพ่อแม่่อนีว่า ะไ้มีนบอพี่ายยูเมะ้วย”
ฮานะพยัหน้ารับแล้วถามผมว่า “แล้วพี่ล่ะ”
“พี่ะึ้นรถพยาบาลามยูเมะไป พี่ะไปูอาารอเธอที่โรพยาบาล่อน”
เมื่อฮานะเินลับบ้านไปไม่นาน รถพยาบาล็มาถึ…มีเ้าหน้าที่อโรพยาบาลมาพาัวยูเมะึ้นรถพยาบาลไปแล้วผม็ามึ้นไป้วยอีน
เมื่อถึโรพยาบาล ยูเมะถูพาัวเ้าห้อุเิน
พยาบาลบอให้ผมรอ้อมูลอยูเมะในแบบฟอร์มนเ็บ
เมื่อรอเสร็ ผมส่แบบฟอร์มให้พยาบาล
ผมิว่า้อรออีนานแน่ ผมึออมาให้พ้นาห้อุเินเพื่อโทรศัพท์ลับบ้าน
ผมรอสายไม่นาน็มีนรับสาย
(ฮัลโหล…เป็นไบ้าลู)
“เพิ่เ้าห้อุเินรับ” ผมอบแม่และถามถึพี่ายยููเมะว่า “พี่ายยูเมะมาถึหรือยัรับ”
(มาถึแล้ว๊ะ มาถึอน 16.45 พ่อำลัพาเาไปที่โรพยาบาลอยู่๊ะ)
“รับ ั้นผมลับไปรอที่ห้อุเินนะรับแม่”
(๊ะ…ไปเถอะ) ผมวาสายแล้วเินลับไปรอที่ห้อุเิน
ผมลับมานั่รอที่หน้าห้อุเินไม่นาน หมอ็เินออมา
ผมรีบลุึ้นเินไปหาหมอและถามอาารอยูเมะทันทีว่า “ยูเมะเป็นไบ้ารับ”
ุหมอยามาะ ฮิโระอบผมว่า “นเ็บ้อไ้รับารรัษาโย่วนรับ” แล้ว็หมอถามผมว่า “ิ่อาิไ้ไหมรับ”
ผมอบหมอว่า “ำลัเินทามารับ” และบอหมอเี่ยวับยูเมะว่า “เธอเป็นนัเรียนแลเปลี่ยนที่นี่ เธอเป็นนไทยรับ พี่ายเธอำลัมารับ”
“นั่นไรับ มาพอีเลย” ผมบอเมื่อเห็นผู้ายนหนึ่รีบวิ่เ้ามาพร้อมับพ่ออผม
“น้อสาวผมเป็นยัไบ้ารับหมอ” พี่ายยูเมะถามหมอเป็นภาษาอัฤษ
“ุ้อเ็นอนุาให้ผม่อน ผมถึะทำารรัษาไ้รับเพราะเธอยัไม่บรรลุนิิภาวะรับ” หมออบพี่ายยูเมะไปามรเี่ยวับระเบียบในารรัษานเ็บเป็นภาษาอัฤษเ่นเียวัน
“รับ ผมะเ็นให้รับ”
“เิทานี้เลยรับ” หมอบอแล้วเินนำพี่ายยูเมะไป
เาเินามหมอไปและไม่นานเา็ลับมานั่รอหน้าห้อุเิน
“ผมอโทษริๆ นะรับที่น้อสาวผมเป็น้นเหุทำให้เธอ้อถูรถน” ผมบอพี่ายยูเมะเป็นภาษาอัฤษ
“ไม่เป็นไรรับ มันเป็นอุบัิเหุรับ ผมเ้าใ ผมไม่โทษใรรับ”
ผมหันไปถามพ่อเป็นภาษาี่ปุ่นว่า “ฮานะเป็นไบ้ารับ หยุร้อไห้หรือยัรับ”
พ่ออบผมว่า “หยุแล้ว แม่แปลอบนหยุร้อแล้ว”
“รับ”
เวลาผ่านไปสัพั หมอ็ออมาใหม่อีรั้และบออาารอยูเมะเป็นภาษาี่ปุ่นว่า “นเ็บปลอภัยแล้วนะรับแ่สมอเธออาะไ้รับวามระทบระเทือนาอุบัิเหุรั้นี้นะรับ ในอนนี้หมอบอไ้แ่นี้นะรับ ที่เหลือ้อรอูอาารเมื่อเธอฟื้นอีทีนะรับ อีเี๋ยวหมอะให้นเ็นนเ็บไปห้อพัฟื้นนะรับ”
ผมึ้อหันมาบอพี่ายยูเมะเป็นภาษาอัฤษว่า “หมอบอว่าเธอปลอภัยแล้วนะรับแ่สมอเธออาะไ้รับวามระทบระเทือนาอุบัิเหุนี้นะรับและในอนนี้หมอบอว่า้อรอูอาารเมื่อเธอฟื้น่อนถึะบออะไรไ้มาว่านี้รับ อีเี๋ยวะมีนมาเ็นเธอไปห้อพัฟื้นรับ”
“รับ อบุรับ”
เมื่อมีนเ็นยูเมะไปที่ห้อพัฟื้น พวเรา็ามไป้วย
[Fujiwara Haru end part]
ความคิดเห็น