Nostalgia Talk คุยเฟื่องเรื่องวันวาน ?

ลำดับตอนที่ #13 : พออายุมากขึ้น กลับใช้หลักเหตุผลและครุ่นคิดมากกว่าจินตนาการ ?

ย้อนกลับไปสมัย ม.ต้น ผมเคยเขียนนิยายในสมุดการบ้านเพื่อนให้เพื่อนๆ ได้อ่านกัน "เทพบุตรลิ้นทอง" คือเรื่องที่ว่านั้น มีแฟนคลับตัวยงที่ชอบเรื่องนั้น และอยากอ่านเรื่องแนวๆ นั้นอีก ผมก็คิดนะว่าเวลาเขียนนิยายแล้วมีคนอ่านนี่โคตรจะมีความสุข มีฟีดแบ็คที่ดีก็ยิ่งรู้สึกดี และผมก็อยากจะเอาเรื่องนี้มาเขียนจริงๆ จังๆ ใหม่

แต่แล้วก็ต้องนั่งกลุ้มเพราะความคิดและหลักการจะเขียนนิยายของตัวเองมันเริ่มเปลี่ยนไปจากก่อนนี้ เมื่อก่อนผมแต่งนิยายด้วยจินตนาการ ใส่ความคิดที่อยากจะใส่ลงไป ไม่ต้องมีเหตุผลหรืออะไรมากมาย เน้นแต่งมันส์ๆ คนอ่านก็อ่านไปตามเรื่องตามวัย (ในระดับ ม.ต้น-ม.ปลาย) แต่พออายุมากขึ้น มันไปเข้าแก็บ เราจะเปลี่ยนลักษณะนิสัยและทัศนคติทุกๆ เจ็ดปี จากก่อนนั้นเคยด้วยจินตนาการและความสะใจ ตอนนี้คิดเยอะ กังวลและอยากให้มันมีหลักเหตุผลมากขึ้น ซึ่งยิ่งโตยิ่งรู้สึกว่าตัวเองอ่อน ไม่ได้เฟรชหรือมีจินตนาการล้ำโลกเหมือนสมัยก่อน 

อาจเพราะการเป็นอยู่และการใช้ชีวิตเปลี่ยนไป และนั่นคือปัญหาใหญ่ที่ผมเจอในตอนนี้ คราวนี้ผมก็เลยอยากรู้เลยว่าคนอื่นคิดเหมือนกันไหม หรือถ้าเป็นคุณ คุณอยากแก้ไขปัญหานี้ยังไง เพื่อจะเริ่มเขียนนิยายต่ออีกครั้ง ในความรู้สึกที่จะสนุกกับการเขียน ไม่คิดมากหรือคิดเยอะจนเกินไป