ลำดับตอนที่ #13
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : My daddy : chapter 11 100%
My daddy : chapter 11
“เห่ย! ุำรว แฟนผมับลูหายไปทำไมไม่เห็นไ้เรื่ออะไรเลย นี่หายมาั้วันว่าๆแล้วนะ”
“โอ๊ย ไอ้แฟนวิปริอนายอาะหนีามผู้ายนอื่นไป็ไ้ พวผิเพศนี่มันเรื่อมาันริๆ” ำรวแ่ๆส่ายหัวให้ผมที่โวยวายอยู้บนสน.
อะไรว่ะ แ่รัับผู้าย็โนหาว่าวิปริเหรอ? พ่อ่อยปาแหีมั้ย?
“ไหลุพูาหมาๆแบบนี้ว่ะรับ? บับผู้ายมันแปลมารึไ ่อยันมั้ยๆ? อีอย่าอีเหยินมันไม่ไ้มีนิสัยเสียแบบหนีามผู้ายว้อยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“่าย ถ้าเป็นอาปายุ็ว่าไปอย่า”
“เยสสสสส เห่ย! ไม่ใ่สัหน่อยเมสัน อาปาเยหนีามใรที่ไหน นี่ผู้ายแมนว่าออมม่าฮิมานอี”
“แ่วัน่อนเมสันยัเห็นอาปาทำท่าุ๊แอยู่เลยนะ”
“อันนั้นเล่นำๆเถอะรับ” =_=
“นี่ๆ ว่าันมานัรึไที่มาป่วนสน.เล่นเนี่ย านารไม่มีทำ หนัสือหนัหาไม่เรียนรึไ เี๋ยวพ่อับเ้าุะนี่ ไปไ้แล้วโว้ยยยย อีพวุ๊!!!” ลุำรวแหปาใส่ผมับเมสัน่อนะโบมือไล่หยอยๆ โหยยย ำ็ุ๊สอำ็ุ๊ เี๋ยวพ่อับอัถั่วำแม่!!!
“ทำไมลุหนว้อไล่ผมับอาปา้วย น้อายับออมม่าผมหายนะ ลุหนวนิสัยไม่ีเลย!!” เมสันที่เือยิ่ว่ามวิุ่๊ๆไปปีนเ้าอี้แล้วึหนวลุำรวอย่าแร
“โอ๊ย! ไอ้เ็บ้านี่ เี๋ยวพ่อเะหัวทิ่ม”
“อย่าทำอะไรเมสันนะเว้ย เี๋ยวพ่อเอาเหือเาะหน้า!” ผมู่เมื่อเห็นท่าทาอาลุหนวที่ทำท่าะเะเมสัน เมสันรีบวิ่มาให้ผมอุ้ม่อนะบอทั้น้ำา
“เราไปันีว่าอาปา าลุหนวนิสัยไม่ี่วยเราไม่ไ้หรอ เมสันไม่รัแล้ว บู่ว์ๆ”
“ไหนใรมันโหออมม่า!?!” เสียอผมัลั่นบ้านหลัให่อแฮ(แฮรี่)นที่เป็นพ่ออเมสันับเมวิน
“็เมวินอยาเห็นออมม่าทำหน้าล” ไอ้ัวแสบที่อนนี้หลบอยู่หลันับรถหนวรึ้มโผล่หน้ามาบอ
“มันใ่เรื่อมั้ย ออมม่าใหม เิออมม่าเื่อแล้วเอามีแทป๊ะป๊าอเมวินแล้วะทำยัไ??”
“ทำศพ -0-!!!” ไอ้ัวเล็โผล่หน้ามาบอหน้าทะเล้น่อนะรีบหหัวเ้าหลัอนับรถหน้าหนว
“ไอ้นี่นิ!! ออมาเลยนะ โอ๊ย! ไอ้หนวนี่็เะั!!” ผมโวยวายใส่ลูเ้านายับลูน้อที่พาันแล้ผมทัู้่
เพื่อนเล่นเหรอห๊า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เออ เพื่อนเล่น็ไ้ -_________-
“ออมม่าโรธเมวินเหรอ? อย่าโรธเลย ีันนะ” ผมนั่ออบนโฟาแล้วเิหน้าหนีเมวิน่อนเลยู่แฮ่ๆอาหนวะัมา หาาผมลอเหลือบไปมอาหนวนิๆ่อนะยอมแพ้แล้วยอมีันเมวิน
โอ้วแม่ หน้าโหสา
โรปาีฯัๆ
“ยอม็ไ้ ออมม่าเห็นแ่เมวินเลยนะเนี่ย” นิ้ว้อยผมเี่ยวับนิ้ว้อยอเมวิน แหมมมม ที่พูไป็อาบปาเหมือนันนะ ,______,
“เย้ๆๆๆ! ออมม่าหายโรธเมวินแล้ว เราไปเล่น่อนแอบันเถอะ”
“ไม่เอาอ่ะ ออม่า้อโทรหาอาปายุ่อน อาปายุ้อเป็นห่วแน่ๆ” ผมบอแล้วเินหาโทรศัพท์บ้านที่วาอยู่รทาึ้นบันไ โอ๊ยยยย ไอ้บ้านนี่็ว้าเิ๊นนนนนน าเรียวหมแล้ว
“โอ๊ะ!! ริ้วย ้อโทรหาพี่เมสัน ออมม่าโทรเลยๆ” ไอ้ัวเล็ว่าแล้ววิ่มาระโเหยๆอยู่้าๆัวผม ผมเลยแมะเหไปให้หนึ่ที
“โอ๊ยยย เ็บั” เมวินุมหัวป้อยๆละบอ แ่ไอ้หนวหน้าโหที่เินามมาทีหลัเนี่ยิ
มึิะแหัวูใ่มั้ย!?!
อบบบบบบบบบบบบบบ!!!!!!!!!!!!!
“โอ๊ะ ออมม่า เมวินว่าเราไม่้อโทรไปหาอาปาหรอ เราให้เนไปส่เลยีว่า ใ่มั้ยเน” ไอ้ัวเล็ว่าแล้วึโทรศัพท์ามือผมไปวาไว้ เน(าหนวนั้นแหละ)อุ้มเมวินึ้นส่วนเมวิน็เอามือบบ่าแบบผู้ให่
ไอ้นั่น็เินัวละเิน!
สัพัพ่ออเมวิน็เินยิ้มแ่อย่าอารม์ีเ้ามา ำไ้ว่าอนแรแหน้าโหว่าาหนวที่อุ้มเมวินะอี
“Hello baby!!”
“Yo! Brother!!”
เออ เริ บ้านนี้สอนพ่อเรียัวเอว่าพี่าย ระูลหอยม!!
“What are you up to?”
“Nothing special”
“Oh! Ok, now dad must be going to the company, you must stay here with zayn and omma! Ok?”
“What I can say?”
“You can say Yes and Yes”
“บู่วๆ” ผมเห็นสอพ่อลูพูันสัพั่อนเมวินะทำหน้ายู่ แล้วแฮรี่็เินออไป ทันทีที่เสียสาร์ทรถ้านนอัึ้นและหายออไปเมวิน็รีบวิ่มาหาผม
“ไปันเถอะออมม่า ไปหาพี่เมสันับอาปาัน”
“เราะไปันยัไ?”
“แ๊ทิ้เนไว้ให้เรานะ!!”
“แ่ออมม่าว่าแฮรี่ทิ้เนไวุ้มเรามาว่า”
“โนวๆๆๆๆ เนุมเมวินไม่ไ้หรอ ฮิฮิ” ว่าแล้วเ้าัวแสบ็แสอิทฤทธิ์้วยารส่สายาอ้อนแมบัับไปหา
“zaynnnnnnnnn Pleaseeeeeeeeeee ><”
“N..No I can’t do”
“วั๋นนนนนนน”
“โนววววว”
“ทู๋......”
“-0-!!!!”
“ทระ ...ทรี๊!!!”
“โอเ”
นี่เป็นรั้แรที่ผมิว่านิสัยอบแล้นอื่นอเมวินโรมีประโยน์
เริ่ไปเลย!!!!
“ฮืออออ เินมาั้ไลเมื่อไรเมสันะหาน้อะออมม่าเอละฮะ” เสียบ่นอัวน้อยัึ้น่อนะทิ้ัวนั่ลบนถนนทาเท้า ใบหน้าาวๆอน้อแเพราะแแถมมีเหื่อไหลเ็มไปหม ผมส่ผ้าเ็หน้าอฮิมานที่ัทิ้ไว้ให้ไปให้เมสันแล้ว็เริ่มแามน้อบ้า
“โฮฮฮฮฮฮฮฮฮ ผ้าเ็ูอิเหยิน มึอยู่ไหนเนี่ย!!!!!!!!!!!!” ผมแหปาัลั่น่ออนะระทืบเท้าไปมาเหมือนเ็โนแม่ัใ
ฮือออออ แฟนเราหาย มีใรเ้าใเราบ้า!!!! TOT!!!!!!!
“อาปาอย่าร้อไห้เลย เี๋ยวออมม่าับน้อเมวิน็มา ฮือออออออออ”
เออ ่าน่าร้อไห้ ฮืออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
“เป็นอะไรเหรอะ? เิอะไรึ้น” เสียผู้หิที่ื่อามเินเ้ามาถามหลัาที่เห็นผมัิ้นัออยู่ับเมสัน่อนน้อะระโัวึ้นแล้ววิ่ไปอเธอ
“แม่๋า!!”
“เมสัน” ผมนั่มอสอแม่ลูที่อันลมิแล้ว็ปาน้ำา โมเม้น์อฮิมานแน่นๆอูอยู่หนายยยยยยยยย
“เป็นอะไรรับเมสัน ใรทำอะไรลูแม่”
“แ้ๆๆๆ เมวินหาย เมวินับออมม่าฮิมานหายอ่า” เมสันร้อเสียัในอ้อมออาม่อนเธอะลูบหัวลูพลาน้ำาไหล
“ไม่เป็นไรนะลู เี๋ยวน้อ็ลับมา”
“ฮืออออ แ่น้อหายไปหลายวันแล้ว” เมสันว่าแล้ว็ร้อไห้้าอีรอบ ามโอบอลูไว้แล้วหันมาถามผม
“เม.. เมวินไปไหนเหรอะ หายไปไ้ยัไ หายไปับใร” โหป้า รัวำถามเป็นุแบบนี้แล้วผมะอบยัไอ่ะ -0- อัว่วยมีป้ะ?
“ไม่รู้รับ วันที่ผมเอุรั้แรฮิมานับเมวิน็หาย”
“ให้ายสิ!!”
“ฮื่อออออออออออออออ” ผม เมสันและามยืนมืแป้านันอยู่อย่านั้น่อนะมีรถิฟิลม์ำสนิทที่อย่ารวเร็วมาอ้าๆัเอี๊ย
ไอ้หน้าหนวนหนึ่เินลมารไปที่ามับเมสัน่อนะ้อนัวน้อึ้นไปไว้บนบ่าแล้ววิ่ลับึ้นรถไปอยารวเร็วท่ามลาสายาผมที่ยืนะลึ
ิบ... ิบหอยแล้ว!!!
______________________________________________________________
อิอิ ไม่มีไริพู อไว้นาน บรั๊ยยยยย
เอ็นอยรีิ้้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น