หยุด - สต๊อปเฟรมสมายด์ * ft.นทแอป ฮัทแคน ฮั่นส้ม

ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 7 แค่เข้าใจผิด

 

Chapter 7
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -



แค่เข้าใจผิด


.

.

.







" เฟรม..เฟรม..เฟรม โอ้ย ไม่รู้ิดิเฟรมรู้สึกอะไรบางอย่างมันทำให้เฟรมไม่แน่ใจสับสน

ไม่ได้มั่นใจที่จะบอก ว่าเป็นความรู้สึกยังไง แค่หวั่นไหว แค่อารมณ์ชั่ววูบ ไม่รู้ดิ  เจอ

กันก็บังเอิญ ครั้งแรกเฟรมไม่ชอบหน้าพี่ด้วยซ้ำ คนบ้าอะไรชอบทำตัวแปลก ไม่ค่อยคุยกันดีๆ 

แถมพี่ก็น่าเบื่อ น่ารำคาญ กวนตีนสุดๆด้วย แต่ไม่รู้ทำไมเฟรม ใจเต้นเร็วทุกครั้งที่อยู่ใกล้

 พี่บอกเฟรมว่า ฝันดีนะยัยโก๊ะ รู้ป้ะเฟรมเก็บไปคิด จนนอนไม่หลับทั้งคืน ทำไมอะแค่คำ  

สี่ึคำห้าพยางค์  ไม่อยากคิดก็คิด พอคิดนะ หัวใจเต้นแรงทุกครั้งเลย ทรมานที่สุด " 



.

.

.





สต๊อปได้แต่อึ้งในคำพูดของร่างบางทั้งๆที่มันไม่สามารถจะสรุปอะไรได้ชัดเจนแต่

ทำไม..ฟังแล้วรู้สึกดีมากอย่างบอกไม่ถูกเลยถ้าจะพูดอย่างเข้าข้างตัวเอง มันคลับคล้าย

คลับคลา เหมือนกับว่าเฟรมเองก็คิดอะไรแบบเดียวกันกับเธอ คำพูดวาจากริยาท่าทาง

ทั้งหมดของร่างบางติดตรึงในหัวใจของร่างสูง เธอจำได้ทุกประโยคทุกคำพูด คำติดอ่าง

คำสบถหรืออะไรก็ตาม






โอ้ย..เขิน







สต๊อปเผยยิ้มออกมาอย่างมีความสุขแต่ว่าหันหลังให้กับร่างบางอยู่เฟรมจึงไม่สามารถ

เห็นรอยยิ้มของเธอได้ ไม่รู้หรอกเฟรมจะสื่ออะไรกันแน่ แต่ตอนนี้ร่างสูงคิด เองเออเอง

ไปเรียบร้อยถึงขั้วโลกใต้แล้วหละว้า... ร่างสูงไม่กล้าหันกลับไปแล้วได้แต่เดินอมยิ้ม

หนีเฟรมออกไป โดยที่ไม่ทันสังเกต ไม่ทันได้รับรู้อะไรเลยว่าอีกคนที่เธอทิ้งไว้เพียงลำพัง

กลับกำลังนั่งร้องไห้เสียใจ ที่ร่างสูงไม่ได้อธิบายอะไรกับตนเลย..





.

.


.

.





สต๊อปนั่งเหม่อยิ้มอยู่้ในห้องของเธอและเฟรม บนโต๊ะมีหนังสือมากมาย ที่ร่างสูงตั้งใจ

จะเอามาอ่่าน แต่อ่านได้ไม่ถึงห้านาที ก็คิดถึงคำพูดของเฟรมอีกแล้ว ยังเขินไม่หายเลย





แอ้ด..  






เสียงเปิดประตูดังเข้ามาพร้อมกับร่างบางในสภาพตาแดงไม่มีรอยยิ้มใดๆเหมือนที่เคยเป็น

ร่างสูงสะดุ้งพรวดรอยยิ้มที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ เปลี่ยนไปทันที สต๊อปตีสีหน้าทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ 

และรีบเปิดหนังสือทันที เสแสร้งทำเป็นอ่านหนังสือต่อไปโดยไม่คิดจะหันมามองหน้า

ร่างบางก็มันเขินอ้ะ ก็มันยังไม่กล้าคุย โดยที่ไม่ได้รู้สึกถึงอาการที่เปลี่ยนแปลงไปไม่

เหมือนทุกวันของร่างบางเลย เพราะปกติเมื่อเธอเข้ามาจะเป็นฝ่ายที่เริ่มพูดคุยกับสต๊อป

เองมากกว่าหรือไม่ก็มีรอยยิ้มเล็กๆ มอบให้กันเสมอ แต่ครั้งนี้ไม่เป็นอย่างนั้นเธอกลับ

เดินผ่านสต๊อปไปเลยอย่างคนไร้วิญญาณแน่นอนร่างสูงไม่ทันจะเห็น






ไม่รู้หรอกว่า เฟรมมองเธอและมีความคิดมากมายขึ้นมาในหัว ทำไม..พี่สต๊อปถึงไม่

ทักเธอ ทำไมสต๊อปถึงไม่ยิ้มให้ทำไมสต๊อปถึงไม่มากวนตีนมาทำให้เธอรำคาญเหมือน

ทุกครั้ง จะไม่เป็นอย่างนั้นได้อย่างไร นั่นสินะ ก็เธอเล่นบอกอะไรแบบนั้นออกไป

สต๊อปคงเกลียดร่างบางไปแล้วเสียแน่ๆอยากจะร้องไห้







เฟรมหยิบผ้าขนหนูและเสื้อผ้าก่อนจะรีบเดินเข้าห้องน้ำอย่างไว ความเจ็บปวดที่อยู่

ในใจกับน้ำตาที่กลั้นไว้ถูกปล่อยลงมา ก่อนที่เสียงสะอื้นจะเร้นรอด ออกไปถึงร่างสูง

ร่างบางใช้มือ เปิดน้ำจากฝักบัวให้เสียงดังดัง กับน้ำใสๆไหลลงมา ลดเสื้อนักศึกษา

ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป เธอก็ไม่อยากจะอยู่แล้วในเมื่อสต๊อปก็ไม่เคยคิดจะอธิบายอะไรให้





ฟังเลยสักนิด ให้เธอคิดอยู่คนเดียว.. ทำไมมันเจ็บเหลือเกินกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของ

สต๊อป เจ็บกับสถานะที่อาจจะเปลี่ยนไปของเราสองคน พี่น้องที่กลายเป็นแค่คำว่า

คนรู้ัััจัก ที่สต๊อปอาจจะอยากให้เธอเป็นแค่ คนที่เคยเดินผ่านกันด้วยซ้ำไป มันเหมือนกับ

ว่าเป็นความเจ็บที่ยังหาทางจบไม่ได้เลย..

.

.

.



เฟรมออกมาก็เห็นร่างสูงหลับอยู่คาหนังสืออยากจะปลุกก็ไม่กล้าอีกอย่างใบหน้าของหน้า

สต๊อปตอนนี้เฟรมก็สามารถจ้องมองได้อย่างไม่ต้องหลบตา อยากจะจ้องไปนานๆแบบนี้

จังเลย ร่างบางเผลอยิ้มออกมาพลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้ร่างสูงมากขึ้นเพื่อพินิจใบหน้าสวย

ของสต๊อป





" นท.. ทำไมบอกพี่สิ ทำไมนท " เฟรมตกใจและผละออกจากสต๊อปอย่างไวเมื่อเห็น

ร่างสูงละเมอตะโกนชื่อบุคคลปริศนาอย่างคนบ้างมงาย คำถามมากมายผลุดขึ้นมา

ในหัว ใครคือ นท.. แต่เธอก็ไม่กล้าจะถามหรือทำอะไร ร่างบางฟุบลงไปกับเตียง

ท่ามกลางเสียงร้องของสต๊อป 




" นท ! " สิ้นเสียงสุดท้ายสต๊อปสะดุ้งออกจากห้วงเวลาแห่งความฝันมีเหงื่อท่วมตัว

ที่รินไหลมาพร้อมกับน้ำตาอะไรกันอยู่ดีๆ ก็ฝันถึงนท ทั้งๆที่คิดว่าจะลืมได้แล้วแท้ๆ

แต่พอฝันทุกอย่างมันก็ยังชัดเจนเสมอ เพราะอะไรกัน



หมดเวลาแล้วเธอคงต้องไป แต่สิ่งทีเหลือในใจยังอยู่

คือความคิดถึงที่เธอหนะไม่รู้ พูดไม่ได้ ทำได้เพียงแค่คิดถึงเธอ




สต๊อปลุกออกมาจาก เก้าอี้สายตามองไปหาร่างบางที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง หลับไป

แล้วหรอ..ร่างบางคิดในใจก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำไป



.

.

.

.



ทั้งสองนอนหันหลังชนกัน ไม่มีใครรู้ว่าใบหน้าของทั้งสองคนตอนนี้เป็นอย่างไร

ร่างบางไม่กล้าจะพูดอะไร มันทั้งอึดอั้นกลั้นใจ




" มันอาจจะผิดที่เป็นอย่างนี้ ที่มันยังรักเธอจนสุดหัวใจ เมื่อรู้ว่าไม่มีทาง แต่ฉันก็ไม่

ตัดใจ เหมือนคนไม่รู้ตัว "



สต๊อปร้องเพลงขึ้นมาเมื่อคิดถึงนทความรู้สึกของเธอ ยังไงก็ตัดจากนทไม่ได้สักที

แต่ร่างสูงคงไม่รู้หรอกว่า คนข้างๆรู้สึกอย่างไร เหมือนกับว่าทุกคำที่ร้องออกมา

สต๊อปตั้งใจจะร้องเพลงนี้ให้เฟรม ร่างบางกลับคิดไปเอง เรื่อยเปื่อยแล้วก็รู้สึกเศร้า

ร่างสูงคงอยากจะให้เธอไปให้พ้นๆใช่ไหม






" มันอาจจะถูกที่ใครบอกไว้ ความรักมันทำให้ตาบอด จนมองไม่เห็นความจริง

ว่าฉันเป็นใคร ทำให้ไม่เข้าใจ ทำไมยังรักแต่เธอ.. "



น้ำตาของทั้งคู่ไหลออกมา พร้อมกันแต่เพียงแค่มันออกมาเพราะคนละเหตุผลเท่านั้น

ร่างสูงเจ็บกับการที่นททิ้งไปด้วยเหตุผลงี่เง่าสิ้นดีในความคิดของเธอ จนความคิดแบบนี้

มันกลับมาทำร้ายคนข้างๆของเธอให้คิดไปเอง ว่าขับใสไล่ส่งร่างบางให้ไปไกลๆเสียที

ความอยากรู้แต่ไม่อยากถามมันก็เลยทำให้เป็นความทุกข์ที่ทรมานเหลือเกิน







.
 
.


.

.















" ยังไม่เลิกเรียนอีกหรอ " สต๊อปบ่นพึมพำกับตัวเองเมื่อเห็นว่าเฟรมยังไม่ลงมา

พักกลางวันสักที ตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วอะไรก็ไม่รู้ไม่ปลุกเธอแถมยังหนีไปก่อนทำให้เธอ

มาสายไปเกือบจะชั่วโมง





" เห่ยยัยโก๊ะ " สต๊อปหันไปหันมาก่อนสายตาจะไปหยุดที่ร่างบางขาวๆเฟรมนี่นา

ร่างสูงรีบตะโกนเรียกทันที เมื่อเฟรมได้ยินเสียงสต๊อปถึงกับสะดุ้งและเหมือนกับ

ว่าพยายามจะเดินหนีสต๊อปไปให้ไกลที่สุด ไม่อยากเห็นหน้าไม่อยากอยู่ใกล้

เดียวจะแสดงความอ่อนไหวมาให้เห็นอีก




" จะไปไหน หนีพี่ทำไม " สต๊อปก้าวยาวๆไปถึงตัวร่างบางอย่างรวดเร็วก่อนจะ

พูดกับร่างบางด้วยความไม่เข้าใจ เฟรมหยุดการกระทำทุกอย่างเริ่มมีน้ำใสๆ ออกมา

จากแววตาที่ปวดร้าว หันไปมองสต๊อปด้วยความไม่เข้าใจเช่นกัน




" หนูร้องไห้ทำไม "สต๊อปตกใจเมื่อเห็นเฟรมร้องไห้ขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ

พลางใช้นิ้วเรียวเช็ดน้ำตาให้อีกคน





" ออกไป ! " เฟรมตะคอกร่างสูง พลางสะบัดความหวังดีของสต๊อปออกไป

ให้พ้นหน้าเธอแล้วพลักซ้ำไปที่ไหล่ของสต๊อปจนทำให้ร่างสูงเซ ก่อนจะ

รีบเดินไวๆ ออกไป




" เฟรมเดี๋ยวก่อน หนูเป็นอะไรพี่ งงไปหมดแล้ว " ร่างสูงก้าวยาวๆไปถึงตัวเฟรมอีกครั้ง

จับแขนร่างบางไว้ พลางพูดออกไป




" ทำไม.. พี่จะมาทำดีกับเฟรมอีกทำไม ในเมื่อพี่ขับใสไล่ส่งเฟรมขนาดนี้ ! "

เฟรมตะคอกกลับไปเสียงสั่น น้ำตาใสๆ ยังไหลออกมาต่อไปแบบไม่มีท่าทีว่าจะหยุด



" อะไร พี่ไม่เคยไล่เฟรมเลยนะ " สต๊อปมองแววตาเฟรมลึกลงไป มองด้วยความจริง

ใจและอบอุ่น และเฟรมก็สัมผัสมันได้ ไม่เข้าใจแล้วอะไรกันหละ




" ก็ที่เฟรมบอกพี่ไปอย่างนั้น ก็ตอนนั้นที่เฟรมบอกพี่ไป พี่ไม่ได้ตอบอะไรเฟรมเลย

จู่ๆก็เดินหนีไป " ร่างบางใจเย็นลงก่อนจะอธิบายออกมาพลางหลบตาไ่ม่มองหน้าร่างสูง

ทำเอาร่างสูงทั้งตลกและ นึกเขินขึ้นมาที่เฟรมดันเข้าใจในตัวเธอผิดไปทุกอย่าง 






" คือ..ตอนนั้นมัน ตะ ตอนนั้น พี่เขิน.. " สต๊อปบอกกับเฟรมหน้าแดงๆแทบจะสุก

ถูกค้นพบโดยร่างบางเมื่อ เฟรมหั่นหน้าขึ้นมาสบตา เหมือนต้องมนต์สะกดให้

เธอต้องหน้าแดงตาม





" ละ แล้ว..เมื่อคืนหละ ที่พี่ร้องเพลง พี่ไม่ได้บอกให้เฟรมออกไปหรอ "

เป็นเฟรมบ้างที่ติดอ่างแต่เธอก็ยังคงจ้องร่างสูงไม่วางตา





" เปล่า..เปล่า พี่แค่นอนไม่หลับ นึกอะไรไม่ออกเลยร้องเพลงนี้ไง " 


สต๊อปชาวาบเมื่อร่างบางถามคำถามเธอ จะให้บอกไปตรงๆได้ยังไงว่าคิดถึงนท

ร่างสูงหลบตาต่ำไม่กล้ามอง เปล่า คำแรกไม่มีความหนักแน่นในคำพูด อ่อนแรง

เหลือเกินที่จะพูด ก่อนที่ เปล่า คำที่สองจะตามไปติดๆ ให้หนักแน่นและน่าเชื่อใจมากขึ้น





" เฟรมนึกว่าพี่จะเกลียดเฟรม นึกว่าจะเบื่อเฟรมแล้ว " สต๊อปตกใจเมื่อร่างบาง

โผลเข้ากอดเธอนี่เป็นกอดแรกของเธอกับเฟรมเลยที่ร่างบางยินยอมให้กอดและเป็นคนกอด

เธอเอง เขินและกลัวจัง ว่าร่างบางจะรับรู้ได้ถึงหัวใจที่เต้นรัวนับจังหวะไม่ได้เพราะยิ่ง

นานเข้านานเข้า มันก็ยิ่งสั่นไหวแรงขึ้น





" พี่เบื่อหนูตั้งนานแล้วหละ " สต๊อปไม่พูดเปล่ามือเลื่อนไปโอบตอบอีกคนพลางยิ้ม

ออกมา





" ไอ้พี่บ้า " ถึงปากจะพูดด่าพูดว่า แต่ตัวของคนทั้งสองคนกลับกระชับอ้อมกอดให้

แน่นขึ้นไปอีก อยากอยู่กันอย่างนี้นานๆ ตลอดไปจัง









.


.




- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


คือนี่เรื่องสำคัญช่วยอ่านที

ขอย้ำไม่มีเจตนาทำให้ศิลปินเสียหายหรือถูกมองในทางไม่ดี โอเค ?

มีไตรภาค โปรเจคมานำเสนอ ซึ่งขอไปทำ ปิด เทอม หน้า..
โปรเจคที่..

1.เพิ่มตัวละคร แคน เข้ามาค่ะเพื่อเอามาคู่กับ ฮัท แล้วเปิดตอนพิเศษเป็น ฮัทแคน

2.ทำ ภาค 2 ของของ หยุดรักไม่ได้ตั้งแต่เข้าโฟกัสแรก
คือว่ามี เพิ่ม สมายด์ เ้ข้ามาแต่จะไม่บอกหรอกนะว่าเอาเข้ามาเป็นตัวร้ายอะ !


3.ทำเรื่องยาว (มั้ง) สต๊อปเฟรม เรื่อง Fashion Model ไอชิเตะรุ

เรื่องย่อนะคะ ประมาณว่า

..เฟรมเป็นนางแบบของญี่ปุ่นสุดเปรี้ยวรุ่นใหม่ที่ดังในญี่ปุ่น ด้วยหน้าตาที่หวานและอินเทรน

แบบไม่สัญกรรม เช่นเดียวกันกับสต๊อปก็เป็นนางแบบ ที่กำลังดังสุดสุดในไทยและเปรี้ยวพอ

พอกับเฟรม แต่ว่าเฟรมกำลังจะเข้ามาแย่งงานเธอไปความอิจฉาของสต๊อป คิดจะกลั่นแกล้งเฟรม

ทุกอย่างค่ะแต่เรื่องอะไรเฟรมจะยอมให้แกล้ง ในเมื่อสต๊อปแรงมาเธอก็จะแรงกลับเธอไม่ใช่

นางเอก ไม่จำเป็นต้องแอ๊บ เรื่องนี้หวานน้อยมาก ทั้งคู่เป็นสาวเปรี้ยว เป็นนางร้ายกันทั้งคู่อะลอง

คิดดิจะเป็นไง  - 3 - เปรี้ยวมะ !



ปล.เรื่องนี้ รีบปั่นแน่นอนเพื่อให้เสร็จก่อนเปิดเทอมค่ะเรื่องนี้.. (หวังว่านะ)

thank theme 
:)  Shalunla