❥ Malamute Fiction - One Short {exo} 。

ลำดับตอนที่ #1 : 1st ll CHAN x BAEK ll 'หูของฉัน'

Short Fic : EXO – CHANBAEK

‘หูของฉัน’

            “อ้าวจะไปไหนล่ะคุณหูกาง”

เสียงหัวเราะเฮฮาสนั่นดังลั่นหอพักของเด็กฝึกหัดที่กำลังจะเดบิวต์ในอีกไม่กี่อาทิตย์ข้างหน้า เสียงแห่งความสุขของใครหลายคน แต่สำหรับ ‘ผม’ มันไม่ใช่เรื่องตลกสักนิด!

จะอะไรอีกล่ะ! ก็พวกเพื่อนๆ ตัวดีน่ะสิ ล้อเรื่องหูอยู่ได้ :’(

ปาร์คชานยอลผู้นี้งอน! บอกตรงๆ ว่างอน!

“ฉันไม่คุยกับพวกนายแล้ว วันๆ เอาแต่ล้อเรื่องหูอยู่นั่นแหล่ะ ถ้าไม่หยุดพูดจะโกรธจริงๆ แล้วนะ” ผมประกาศออกไปด้วยแววตาเด็ดเดี่ยว บ่งบอกให้รู้ว่าเขานั้นไม่ชอบเลยจริงๆ ที่มีแต่คนเอาปมด้อยของเขามาล้อ

“ขอโทษครับคุณกอลลั่ม...อุ๊บ!...ฮ่าๆๆๆ”

“แบคฮยอนไปไหน?” เป็นอีกครั้งที่ผมเอ่ยเสียงออกไปด้วยน้ำเสียงที่แข็งกระด้าง ผมเพียงแต่ต้องการหารูมเมทคนสนิทของผม บยอนแบคฮยอน

“รุ่นพี่ซูจูไม่ได้อยู่ในหอเราตอนนี้ อีกสักพักคงจะกลับมา”

“อะไร? ฉันถามหาแบคฮยอนไม่ใช่รุ่นพี่ซักหน่อย”

“อ้าว...ก็นายเป็นแฟนคลับรุ่นพี่นี่...”

“ห้ะ?” ผมอุทานออกมาเล็กน้อยกับสิ่งที่ทุกคนกำลังจะสื่อ...อะไร? ผมไปเป็นแฟนคลับรุ่นพี่ตอนไหนกัน? ผมไม่ใช่เอลฟ์ซักหน่อย...

เดี๋ยวนะ!

เ อ ล ฟ์!

“พะ พวกนาย!”

“สมองนายทำงานช้าจังปาร์คชานยอล...ก๊ากกกกกกกกก” ฝ่ามือของผมกำแน่นด้วยไฟโทสะ อะไรกัน พวกนี้เป็นเพื่อนผมจริงๆ หรอเนี่ย! ผมชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ ล้อทั้งวันเลยให้ตายเหอะ

ปังงงงงงงง!

“แบคฮยอนมาแล้วววววว!”

“หืม...เกิดอะไรขึ้นหรอทำไมนั่งหน้าเครียดกันล่ะ?”

“คืออย่างนี้นะตัวเอง...”

...เดือด ร้อน ผม อีก แล้ว...

ทำไมทุกคนถึงชอบแกล้งชานยอลกัน? แล้วพอชานยอลงอนก็ต้องเป็นผมที่ต้องไปง้อ แล้วคำถามคือ...ผมทำผิดอะไร?

พอเปิดประตูแง้มเข้าไปภายในห้องนอนของผมกับชานยอล สิ่งแรกที่ผมมองเห็นคือคนตัวสูงนั่งหลังงออยู่ที่ปลายเตียง แววตาเศร้าหมองบ่งบอกให้รู้ว่าเขานั้นรู้สึกแย่แค่ไหน

“...” ไร้เสียงใดๆ เล็ดลอดออกมา...ห้องทั้งห้องจมอยู่ในความเงียบ ผมค่อยๆ สาวเท้าก้าวเข้าไปหาชานยอล จรดนิ้วเรียวลงไปลูบไล้ใบหน้าของเขาเบาๆ

“เป็นอะไรไปหื้ม?” ผมเอ่ยถามชานยอลพร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานแบบที่เขาเคยบอกว่าชอบ เขาไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่ใช้แขนแกร่งทั้งสองตวัดมาโอบรอดเอวผมแล้วดึงเข้าไปกอด ผมเองก็ปลอบคนไม่เก่งนักจึงได้แต่ยกมือลูบกลุ่มผมสีน้ำตาลที่นุ่มสลวยนี้อย่างแผ่วเบา

“หูของฉันมันตลกขนาดนั้นเลยหรอแบคฮยอน”

“...”

“ทำไมทุกคนถึงได้ล้อกันนะ...”

“...”

“ทั้งๆ ที่เคยพูดแล้วว่าไม่ชอบแต่ทุกคนก็ไม่เคยเข้าใจ...ซ้ำยังจะพูดมากขึ้นกว่าทุกครั้ง”

“...”

“เฮ้อ...ฉันงี่เง่าจังเนอะ ขอกอดนายอีกพักนึงได้หรือเปล่า”

“...ปกติก็นอนกอดกันทุกคืนอยู่แล้ว กอดแค่นี้ทำไมต้องขอ” ผมพูดติดตลกเพื่อหวังจะให้เพื่อนตัวสูงของผมขำกับมุขที่ผมนึกได้ แม้มันจะดูฝืดอยู่ก็เถอะ

“ช่างเถอะ...ฉันว่าฉันอยู่คนเดียวดีกว่า” พูดจบเพื่อนตัวโตของผมก็ปล่อยตัวผมออกจากอ้อมแขนแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินไปยังด้านข้างของเตียง ทิ้งตัวลงนั่งอย่างช้าๆ

ผมยืนมองชานยอลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง...ผมเดินไปหาเขา พยายามแทรกตัวเข้าไป แล้วหย่อนก้นลงบนต้นขาข้างซ้ายของเขา แขนเรียวเล็กตวัดโอบรอบคอพร้อมกับซุกใบหน้าลงที่อกกว้าง คนตัวสูงที่เหมือนจะรู้งานก็โอบกอดผมกลับมาเช่นกัน

“ชานยอล...”

“...”

“อย่าคิดมากเลย ทุกคนสำนึกผิดแล้วนะ พวกเขาให้ฉันเข้ามาขอโทษนาย”

“เวลาฉันโกรธพวกนั้นทีไร นายก็เป็นคนมาง้อให้ทุกที แล้วมันก็เป็นแบบนี้บ่อยๆ จนฉันเบื่อแล้ว นายไม่ได้เป็นคนทำ แล้วทำไมนายต้องขอโทษแทนพวกนั้นด้วย...ครั้งนี้ฉันจะไม่ให้อภัยแล้ว”

“นายจะไม่หายโกรธพวกนั้นหรอ...ถ้านายโกรธพวกนั้นเท่ากับนายโกรธฉันด้วยนะชานยอล (._.)” ผมเงยหน้าขึ้นถามเจ้าตัวด้วยความสงสัย

“ไม่ใช่สิ...โกรธพวกนั้นก็คือพวกนั้น ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับนายสักหน่อย”

“แต่พวกเราเป็นเพื่อนกันนะ ถ้านายโกรธพวกเขา นายก็ต้องโกรธฉันด้วย เพราะฉันคงไม่ดีใจหรอกนะที่นายใจดีกับฉันแค่คนเดียว”

“เฮ้อ...นายนี่เป็นแม่พระหรือไงกัน”

“พ่อพระต่างหากล่ะ” ผมพูดก่อนจะยู่หน้าเล็กน้อย ชานยอลมักจะชอบยกให้ผมเป็นอะไรที่เกี่ยวกับผู้หญิงเสมอ แม่พระบ้าง นางเอกบ้าง นางฟ้าบ้าง...

“นายน่ารักขนาดนี้จะเป็นพ่อพระได้ยังไงหื้ม?” พูดไม่พูดเปล่า ชานยอลส่งนิ้วหนาขึ้นมาบีบปลายจมูกผมเบาๆ เขาหัวเราะให้กับใบหน้ามู่ทู่ของผมเล็กน้อย

“งื้อ! อารมณ์ดีแล้วรึยังชานยอล?”

“อื้อ...ดีขึ้นเยอะแล้ว เพราะนายเลยนะตัวเล็ก”

“คิกๆ ฉันชอบเวลาที่นายยิ้มที่สุดเลยรู้ตัวไหม”

“ฉันก็ชอบนาย...” จู่ๆ ชานยอลก็พดออกมาด้วยท่าทางจริงจัง คนตัวสูงก้มหน้ามองมาที่ผม ใบหน้าของเราอยู่ห่างกันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น...

“ชอบ...ชอบอะไรล่ะ” ผมพูดออกไปด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก มันคงเป็นไปได้ยากที่จะควบคุมเสียงให้เป็นปกติเมื่อหัวใจของผมเต้นรัวขนาดนี้

บางทีผมก็คงจะรู้ตัวช้าไปว่าการที่ผมมานั่งตักคล้องคอชานยอลแบบนี้...อ่อยกันชัดๆ

“ชอบ...ทุกอย่างที่เป็นนายไง”

“ชะ ชานยอลจะทำอะไร” แขนเรียวเล็กที่เคยโอบรอบคอชานยอลอยู่ ถูกเปลี่ยนเป็นดันแผงอกกว้างทันทีเมื่อถูกร่างสูงพลิกตัวให้ลงไปนอนราบกับพื้นเตียง...ปาร์คชานยอลคนเจ้าเล่ห์!

“จูบได้ไหม?”

“มะ ไม่ได้นะ!” ผมเบี่ยงหน้าหลบเขาทันที...ไม่ใช่อะไรนะ แต่ผมรู้ว่าถ้าชานยอลขอจูบ...มันจะไม่ใช่แค่จูบน่ะสิ...

“แค่จูบเองนะ ทำไมไม่ได้ล่ะ”

“ไม่นะ เวลาชานยอลขอจูบทีไรชานยอลไม่เคยหยุดแค่จูบซักครั้ง!” ผมยกมือขึ้นปิดหน้าจนหมด ไม่เหลือที่ว่างให้ชานยอลได้หาทางเอาเปรียบผม

“อะไรกันฉันไม่ได้จะทำอะไรสักหน่อย ขอแค่จูบเอง แบคฮยอนทะลึ่งนะ คิดอะไรอยู่”

“ปละ เปล่าทะลึ่งนะ!” ผมยกมือที่ปิดหน้าอยู่ออกแล้วตวาดชานยอลไปด้วยความเขินอาย ชานยอลแสยะยิ้มเล็กน้อยราวกับผู้มีชัย

บยอนแบคฮยอนพลาดอีกแล้ว!

“อื้อออออ!” ไม่ทันขาดคำร่างสูงจอมเจ้าเล่ห์ก็ฉวยโอกาสที่ผมเผลอฉกชิงจูบของผมไป...ลิ้นร้อนถูกส่งเข้ามาลิ้มรสความหอมหวานอย่างชำนาญ จุมพิตอ่อนโยนที่แฝงความร้อนแรงค่อยๆ ดูดกลืนความรู้สึกต่อต้านเข้าไปช้าๆ กำปั้นเล็กๆ ที่เคยทุบตีบอกกว้างเพื่อหมายจะให้ร่างสูงหยุดการกระทำบัดนี้กลับกลายเป็นการลูบไล้อกกว้างแล้วเลื่อนขึ้นไปขยำกลุ่มผมสีน้ำตาลเพื่อปลดปล่อยความรู้สึกอึดอัดที่มี

ปาร์คชานยอลทำให้ผมคลั่ง!

“อื้อ...หยะ หยุดเถอะชานยอล”

“อีกนิดนะคนดี” กว่าจะรวบรวมเสียงให้เปล่งออกไปได้มันยากนะ ยังมาขอต่ออีกถ้าผมเผลอไผลไปกับรสจูบที่เขามอบให้จะทำยังไง...

“อ๊ะ!...ชานยอลหยุด!” ผมส่งเสียงร้องห้ามชานยอลด้วยความตกใจ เมื่อผมชานยอลถอนจูบออกแล้วเลื่อนปากไปคลอเคลียที่คอของผม

“ห้ามตอนนี้ทันหรอแบคฮยอน?”

“!”

เป็นอย่างนี้ทุกครั้งสินะ! ง้อทีไรลงเอยแบบนี้ทุกที! T__________________T
 

ตัดฉึบ!
ฉากหลังม่านต้องหาเอาในเว็บน้า ♥

            “พี่ชานยอลนี่เจ้าเล่ห์ตัวพ่อเลยเถอะ!”

“อะไรหรอจงอิน?”

“พี่รู้อะไรไหม...มันเป็นแผน!”

“แผน? แผนอะไรหรอ?”

“พี่ชานยอลบอกว่าช่สงนี้ไม่ได้สวีทกับพี่แบคฮยอนเลยเขาไม่รู้จะทำยังไงดีก็เลยมาปรึกษาผมกับจงอินนี่...”

“ฮะ! จริงหรอเซฮุน!”

“จริงล้านเปอร์เซ็นนนนนนนนนนนนนนนนนนน~”

โถ่...แบคฮยอนอาาาาาา...คยองซูขอโทษ คยองซูไม่น่าไปขอร้องให้ฮยองไปง้อพี่ชานยอลเลย (;O;)

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ปุ้ง! จบแล้ว SF ป่วง! ฟิคเรื่องนี้เป็นความผิดพลาดอย่างใหญ่หลวง

ทั้งๆที่หมาน้อยตั้งใจแต่งให้ออกมาหวานแหววแท้ๆ

แต่แต่งไปแต่งมา มันยาก! แต่งหวานๆ มันยาก!

มันโผล่ไปเป็น NC ได้ไงก็ไม่รู้ T^T

ใครอ่านแล้วติดใจหรือตะขิดตะควงใจ (?) อยากคุยหรืออยากด่าไรท์เตอร์

ตามไปติชมได้ที่ >> ` หมาน้อยมาลามิวท์ <<



 

:)  Shalunla