คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1.หลานชาย
ตอนที่ 1.หลานชาย
"กรกฎหรือครับ ผมไม่แน่ใจว่าถ้าเจอกันแล้วจะจำเขาได้รึเปล่า" จิรายุมองหน้าพี่เขยและพี่สาว รวมทั้งคนที่เป็นพ่อของกรกฎด้วย เขาเคยเจอกับเกริกพลครั้งสุดท้าย เมื่อสิบปีที่แล้ว ตอนนั้นเขาเพิ่งจะอายุยี่สิบแปด ผ่านมาสิบปีเขาก็อายุสามสิบแปดเข้าไปแล้ว สิ่งที่เหมือนเดิมคือ จิรายุยังคงเป็นโสดเหมือนตอนนั้น แต่เกริกพลแต่งงานแล้ว กับภรรยาคนใหม่เมื่อหกปีก่อน ตอนนี้กำลังมีลูกสาววัยกำลังน่ารัก ชื่อ กนกวลัย แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาของเกริกพล ปัญหาของเขาคือลูกชายคนเดียวของเขา กรกฎ ที่เกิดจากอดีตภรรยาของเขาและกรกฎก็เข้ากับภรรยาคนใหม่ของเขาไม่ได้ จิรายุจำกรกฎได้ดี เด็กผู้ชายตัวแสบที่เอาน้ำมาสาดใส่เขา เพียงเพราะเขากอดปลอบใจพี่สาวที่เสียเพื่อนรักไป
"กันยาก็เป็นเพื่อนกับพี่ พี่เลยอยากให้ยุช่วยดูแลกรกฎ ขอให้เขาเข้ามาอยู่ในบ้านด้วยได้ไหม" จิดาภาพี่สาวของจิรายุเอ่ยถาม กรกฎเข้าเรียนโรงเรียนประจำตั้งแต่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่หนึ่งจนจบมัธยมศึกษาปีที่หก ตลอดหกปีที่เรียนในโรงเรียนประจำ แทบไม่ได้อยู่บ้าน อาศัยหอพักของโรงเรียนอยู่ มีคุณครูและเพื่อน ๆ คอยดูแลช่วยเหลือ เสาร์อาทิตย์แม้จะกลับบ้านบ้างก็จะแยกตัวไปนอนบ้านเล็ก ปิดเทอมก็ไปเรียนภาษาที่ต่างประเทศที่จะมีคนคอยดูแลอยู่แล้ว เป็นเพื่อนของเกริกพลที่ทำธุรกิจอยู่ที่นั่น
บ้านเล็กเป็นบ้านที่กันยาเคยสร้างไว้ทำงาน เพราะกันยาสุขภาพร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง จึงไม่ได้ออกไปช่วยงานสามี เธอชอบวาดรูป เธอจึงสร้างบ้านหลังเล็ก ๆ ไว้เพื่อใช้ทำงานที่เธอรัก เมื่อเธอจากไป กรกฎก็มักจะไปขลุกตัวอยู่ที่นั่น เมื่อเกริกพลแต่งงานใหม่ ส่งตัวลูกชายไปไว้โรงเรียนประจำ เขาก็ยังคงรักษาบ้านหลังนั้นให้กรกฎ ตามคำขอของลูกชาย แม้ว่าทิพนาถภรรยาคนใหม่ เคยเปรยว่าอยากทำลายมันทิ้ง เพราะไม่อยากให้เกริกพลมีความทรงจำใด ๆ ของภรรยาเก่า แต่เขาก็ยืนยันที่จะเก็บมันไว้ เพราะลูกชายของเขารักที่นั่นมาก ไม่อยากจะทำร้ายดวงใจของลูกชายเพียงคนเดียว
"กรกฎไม่เคยอยู่นอกบ้านตามลำพัง เขาอยู่หอพักก็มีครูคอยดูแล แต่ตอนนี้เขาจบมัธยมแล้ว และกำลังจะเข้ามหาวิทยาลัย เขาขอผมไปพักคอนโดกับเพื่อน เพราะตัวเขาเองก็สิบแปดแล้ว แต่ผมกลัว ไม่ค่อยจะไว้ใจนักหากไม่มีผู้ใหญ่คอยดูแล อีกอย่างบ้านคุณจิรายุก็ใกล้กับมหาวิทยาลัยที่เขาเรียนอยู่" เกริกพลอธิบาย เพราะเขามาครั้งนี้เพื่อมาขอร้องให้จิรายุรับเป็นผู้ปกครองของกรกฎ เขาไม่อยากให้ลูกชายอยู่ตามลำพังโดยไม่มีผู้ใหญ่คอยดูแล
"ถือว่าเห็นแก่พี่ เห็นแก่หลานเถอะนะยุ กรกฎเป็นเด็กดี เชื่อฟังผู้ใหญ่เสมอ ไม่ดื้อไม่ซน ไม่ทำอะไรให้ยุหนักใจหรอก" จิดาภาช่วยขอร้องน้องชายอีกแรง เธอเอ็นดูและสงสารกรกฎมาก เพราะแม่เสียไปตั้งแต่เพิ่งได้แปดขวบ พออายุสิบสองพ่อก็แต่งงานใหม่ ไม่รู้ว่าไม่ถูกกันกับแม่เลี้ยงขนาดไหน ถึงได้ถูกส่งไปอยู่โรงเรียนประจำตั้งหลายปี
"หลาน หลานชายที่อายุสิบแปดแล้ว บรรลุนิติภาวะแล้วนะครับ สามารถอยู่คนเดียวและรับผิดชอบตัวเองได้แล้วนะครับ" จิรายุก็ใช้ชีวิตอยู่ตามลำพังมาตลอดแม้ว่าจะมีพี่สาวที่อายุห่างกันสี่ปี แต่พอพ่อแม่จากไป พี่สาวของเขาก็ทำงานหนักมาจนไม่มีเวลาดูแลเขา ตอนเข้ามหาวิทยาลัย เขาก็ย้ายไปอยู่คอนโดและใช้ชีวิตตามลำพังที่นั่น เขายังอยู่ได้เลย
"ถ้าจะให้พูดตามตรง ปูเป็นเด็กผู้ชายที่มียีนพิเศษ เขาเป็นผู้ชายที่สามารถท้องได้ พี่ก็เลยเป็นห่วงเขา กลัวว่าจะพลาดพลั้งไปจนท้องขึ้นมาในระหว่างเรียน" ผู้ชายที่มียีนพิเศษ เป็นผู้ชายส่วนน้อยในสังคม ตัวจะเล็ก หน้าหวาน และสามารถมีลูกได้หากมีเพศสัมพันธ์กับผู้ชายด้วยกัน ตอนเรียนมัธยมยังพอมีครูคอยดูแลช่วยเหลือ แต่ตอนนี้กรกฎกำลังจะเข้ามหาวิทยาลัย เขามีสิทธิ์ทำอะไรตามใจเขาเอง ก็ยิ่งน่าเป็นห่วง
"ผู้ชายยีนพิเศษ พี่ก็น่าจะรู้ว่าการที่เขามาร่วมชายคากับผู้ชายด้วยกันมันไม่เหมาะสม คนจะครหานินทาเอาได้" เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เขาจะเป็นคนเสียหาย แต่กรกฎนั่นแหละจะถูกคนว่าร้ายเอาได้ จิรายุโสด แถมอยู่คนเดียว แม่บ้านที่มีก็มาเช้าเย็นกลับ จะให้กรกฎมาอยู่ด้วยได้ยังไง
"นี่ก็อีกเรื่องที่พี่อยากพูด ยุก็อายุอานามปูนนี้แล้ว ยังไม่มีลูกมีเมีย ยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน อย่าว่าแต่แฟนเลย ขนาดคู่ควงคู่ขาก็ไม่มี พี่เลยคิดว่าลองใช้โอกาสนี้ดูใจน้องปูดูสักหน่อยจะเป็นไรไป" จิดาภาลองเอ่ยถามน้องชายดู แม้ว่าคนทั้งสองจะอายุห่างกันถึงยี่สิบปี แต่ก็ไม่ได้ดูน่าเกลียดเท่าไหร่นัก จิรายุก็ไม่ได้ดูแก่จนเกินไป และกรกฎก็โตมากพอที่จะมีแฟนแล้ว เพียงแค่จิรายุยอม เธอก็ยินดีที่จะรับกรกฎเข้ามาในวงศ์ตระกูลในฐานะสะใภ้ของ ธีรเมธานนท์
"ลองนัดเจอกันก่อนไหม ถ้าคุณจิรายุไม่ชอบน้อง และไม่อยากรับเป็นผู้ปกครองจริง ๆ ผมก็อาจจะส่งเขาไปเมืองนอก เพราะที่นั่นยังมีคนคอยดูแลเขาอยู่" จิรายุมองผู้ชายที่เป็นพ่อของกรกฎ ต้องรังเกียจลูกของตัวเองขนาดไหน ถึงขับไสไล่ส่งลูกชายให้ไปอยู่ที่อื่น หกปีในรั้วโรงเรียนมันก็มากเกินพอแล้ว และที่พี่สาวของบอกว่ากรกฎเป็นเด็กดี ไม่ดื้อ ไม่ซน และเชื่อฟังผู้ใหญ่ มันเป็นอย่างที่จิดาภาว่าจริงรึเปล่า เขาจำเด็กตัวเล็ก ๆ ที่เอาแต่ร้องไห้จนแสบแก้วหู เดินมาโวยวายใส่เขาแล้วสาดน้ำใส่ บอกว่าเขาทำให้น้าภาของเขาร้องไห้ เขาจะปกป้องน้าภาเอง
"เฮ้อ ก็ได้ครับ ให้เขาย้ายเข้ามาได้เลย ผมจะเป็นผู้ปกครองให้เขาเอง" จิรายุถอนหายใจเบา ๆ เขาไม่รู้ว่าเด็กคนนั้นจะยังดื้อเหมือนเมื่อก่อนหรือเปล่า ถ้าพูดไม่ฟัง ตักเตือนไม่ได้ ก็คงต้องส่งกลับให้พ่อของเขาดูแลกันเอง
❤❤❤❤❤❤❤
ความคิดเห็น