นิทราหวามรัก
ความทรงจำที่ขาดหายไป...มีเธอเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยเขารื้อฟื้นกลับคืนมาได้
ผู้เข้าชมรวม
2,725
ผู้เข้าชมเดือนนี้
9
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ร่างใหญ่ที่ยังคงนอนปิดเปลือกตาสนิท มือหนาควานหาร่างนุ่ม ๆ ที่เคยนอนกกกอดทุกคืน เอื้อมไปจนสุดความยาวของแขนแต่ก็พบแต่ความว่างเปล่า ลืมตาขึ้นมาแล้วดีดกายลุกขึ้นนั่งด้วยใบหน้าตื่นตระหนก
เทียนหอมหายไปไหน
มือใหญ่สะบัดผ้าห่มออกจากกายแล้วลุกจากเตียงเดินหาเธอให้ควั่ก
‘เทียน’
ในห้องน้ำก็ไม่มี มือใหญ่เปิดประตูออกไปดูด้านนอก
‘เทียนอยู่ไหน’
ห้องรับแขกก็ไม่มี ร่างใหญ่เดินตรงไปยังห้องครัว กวาดสายตาไปทั่วห้องก็ไม่เจอคนที่เขาตามหา แววตาเป็นกังวลว่าเธอหายไปไหน ใจเขาเริ่มร้อนรน เธอหายไปไหนแต่เช้าขนาดนี้ทำไมไม่บอกเขา
ใบหน้าของคนตัวใหญ่ส่ายไปมาอย่างแรง มีเหงื่อซึมออกมาจนจอนผมเปียกชื้น
“เทียน!” ครามตะโกนขึ้นมาจนสุดเสียง
ร่างใหญ่สะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดศีรษะ
“ฝัน?”
เป็นครั้งที่สองแล้วที่ครามฝันถึงเทียนหอมแบบนี้ ฝันว่าเธอหายไปจากเขา คนตัวใหญ่มองหาคนที่นอนอยู่ข้าง ๆ ไม่เจอจึงรีบพากายออกมาข้างนอกโดยเร็ว กลัวจะเป็นเหมือนในความฝัน
เขามองเห็นแผ่นหลังของเธออยู่ในห้องครัว คนตัวสูงพ่นลมหายใจออกมายาว ๆ ใช่เธอจริง ๆ ด้วย
“เทียน!” เขาเรียกเธอเสียงตกใจ
“คะ” คนตัวเล็กหันมาด้วยความแปลกใจ
ใบหน้ายังชื้นไปด้วยเหงื่อ ร่างใหญ่ที่เปลือยแผงอกขาวเดินเข้ามาใกล้ ดวงตากลมมองใบหน้าคมคายด้วยความห่วงใย
“มีอะไรคะ ทำไมเหงื่อออกเยอะจัง” ใบหน้าแววตาของเขาดูไม่สดชื่นเอาเสียเลย
“คิดว่าหายไปไหน” วาดวงแขนรั้งตัวเธอเข้ามากอดอย่างหวงแหน แค่ฝันไปทำไมเขาถึงรู้สึกใจหายราวกับว่าเรื่องมันเกิดขึ้นจริง
“จะหายไปไหนได้คะก็ตื่นมาทำกับข้าวทุกวัน” มันก็จริงเธอตื่นเช้ามาทำอาหารทุกวันแต่เช้านี้เขารู้สึกไม่ดีเอาเสียเลย
“เทียนอย่าหายไปจากชีวิตพี่นะ” ว่าแล้วก็กระชับร่างนุ่มนิ่มแน่นขึ้น
“…”
“ได้ไหม”
“หึ พูดอะไรแปลก ๆ คะ จะให้เทียนไปไหน มีแต่พี่ครามนั่นแหละจะทิ้งเทียนไปหาสาวอื่น” พูดพลางเอานิ้วแตะซับเหงื่อที่กรอบหน้าให้เขาอย่างรักใคร่ เขาจะรู้ตัวบ้างไหมว่าเขาทำตัวเป็นเด็กขี้อ้อนยิ่งกว่ามังคุดกับฟักทองเสียอีก ทำไมแววตาเขาดูน่าสงสารจัง
อีบุ๊ก
ผลงานอื่นๆ ของ แก้วใบเล็ก ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ แก้วใบเล็ก
ความคิดเห็น