คุณชายลูกข้าเรียกท่านว่าแม่

มู่หนิงซือและมู่หานซือคือฝาแฝดใบหน้าคล้ายคลึงกันจนแยกแทบมิได้  สกุลมู่นั้นเป็นสกุลขุนนางฝ่ายบู๊มีอำนาจในชายแดนมีผลงานมากมายนัก  บิดาของนางตำแหน่งเจิ้นเป่ยโหว  พี่ชายของนางถือตำแหน่งซื่อจื่อ  แต่ผลงานนั้นก็โดดเด่นเกินบิดาของนางมากไปแล้ว  

มู่หนิงซือนั้นเป็นสตรีที่ทั้งแคว้นนั้นเล่าลือกันปากต่อปากไปว่านางนั้นงดงามอ่อนหวานดั่งนกขมิ้นน้อยๆในกรงทอง ว่ากันว่าเสียงนางหวานปานน้ำผึ้งในฤดูสารท ก้าวย่างงดงามดั่งนางพญาหงส์

แต่นั่นล่ะคือสิ่งที่บิดานางตั้งใจนักหนาอยากจะให้เป็น  ส่วนชีวิตนางนั้นหรือ  นางควบม้าสับเปลี่ยนตนเองอยู่ในค่ายชายแดนอย่างไรเล่า  ทหารเดนตายทั้งหลายล้วนคุ้นชินกับนางดี  นางมีอภิสิทธิ์เหนือผู้อื่นในกองทัพอยู่มากนัก

ยามพี่ชายนางตกเขาลงไประหว่างรบ  นางก็สวมรอยแทนทำศึกพิชิตสามดินแดน  ก่อนที่พี่ชายของนางจะถูกค้นพบได้นั่นคือตำนานของนางเช่นนั้นเอง

ผู้ใดจะรู้กันเล่าว่าอยู่ๆนางในคราบท่านแม่ทัพพิชิตสามดินแดนจะต้องมานั่งเลี้ยงเด็กผู้หนึ่งที่เรียกนางในคราบบุรุษว่าเป็นแม่กัน  อีกทั้งยามเจ้าคนเป็นพ่อหน้าตายนั้นกลับมาจากสนามรบแล้ว  นางก็ถูกประชิดกายและทำตาหวานน้ำตาคลอใส่ในทันใด

"เพ๊ยยย..ถวายบังคมองค์ไท่จื่อพะยะค่ะ.กระหม่อมคือมู่หานซือ  แม่ทัพพิทักษ์ชายแดนพะยะค่ะ  ยามนี้กระหม่อมเพียงอาสามารับใช้องค์ชายน้อยเป็นการชั่วคราวเพียงนั้นเอง  เพราะองค์ชายน้อยเข้าใจผิดว่ากระหม่อมคล้ายพระมารดาพะยะค่ะ  "

ใบหน้าคล้ายปลาตายที่ขึงตึงแย้มรอยยิ้มส่องสว่างออกมาในทันใด

"คุณชายลูกชายข้าเอ่ยว่าท่านเป็นมารดา  เช่นนี้ท่านก็ยอมเป็นมารดาให้ไปเถิด  องค์ชายน้อยยังเล็กเช่นนี้ห่างอกมารดานานนัก  เกรงจะป่วยไข้ลงไปได้  ส่วนเรื่องชายแดนใต้ยามนี้นั้น  เปิ่นไท่จื่อจะส่งแม่ทัพมู่ลงไปก่อน  ยามผ่านเยี่ยมเยียนนั้น  พบว่าแม่ทัพมู่นั้น  ตื่นฟื้นแล้ว  และเร่งรีบไปตามหาของที่สูญหายในชายแดนจึงมิได้ร่ำลาบุตรชายตนเองแล้ว  เช่นนี้...คุณชาย...ท่านก็เป็นแม่ไปก่อนเถิด..จนกว่า..เปิ่นไท่จื่อจะกล่าวเอง  ว่ามิต้องการแม่ของบุตรแล้ว"

เสียงสุดท้ายเจือความน่าขนลุก ปนน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งนัก  ร่างบางขนลุกเกรียว  ขนในกายลุกตั้งชันไปทั้งตัว  ความรู้สึกมิอยากอยู่ใกล้ผสมเกลียดชังแผ่ออกมาจากกายนางอย่างมิรู้ตนในทันใด

ใบหน้าคมขยับเข้ามาชิด  และแสร้งยัดบางสิ่งลงในคอเสื้อนางในทันใด

"หยกผ่านทางนี้เก็บไว้ใช้ยามที่เจ้านั้นต้องการเปิ่นไท่จื่อ  ต้องการยามใดก็ยามนั้น  ผ่านทางมาๆได้เลย เปิ่นไท่จื่อสะดวกนัก  "

มู่หนิงซือขนลุกเกรียว  ข่าวลือแปลกๆในหลายปีก่อนในวังหลวงเล่าลือว่า  รัชทายาทองค์นี้นั้นเป็นต้วนซิ่วจึงมิสนใจในสตรีเพศ  ยามสตรีใดถวายตัวเข้าในวังก็ทรงส่งกลับบ้านเดิมจนหมดสิ้น

จิตของมู่หนิงซือพลันวิปลาสไปในทันใด  หากว่าองค์ไ่ท่จื่อวิปริตผู้นี้พบว่านางเป็นสตรี  นอกจากฐานลวงเบื้องสูงด้วยแล้ว  นางคงโดนบีบคอตายหรือถูกบั่นคอตายโทษฐานเป็นสตรี

"ฮึ้ยยย  คิดแล้วก็ขยะแขยงนัก!!!  "

  เร่งถอยกรูดออกมาหลังจากเข้าเฝ้าแล้ว  นางใส่เท้าสุนัขวิ่งออกมาอย่างมิคิดชีวิตเลยในยามนั้น