เนื่องฤทัยในนิรันดร์

เนื่องฤทัยในนิรันดร์

- โรส พิณยา -

ความเจ็บปวดอาจทำให้ให้เราถึงตาย...

แล้วถ้าหากความเจ็บปวดนั้นไม่ทำให้เราตายไปล่ะ

เราจะทรมานขนาดไหนหนอ?

_

“มันเกิดอะไรขึ้นครับคุณเนื่อง” 

เนื่อง ภวินิตย์ หันมาสบตา ความวิบวาวในดวงตาบอกว่าหล่อนร้องไห้ 

หญิงสาวอุทรณ์ด้วยความสับสน ตัดพ้ออัดอั้น กล้ำกลืนในแต่ละคำที่เอื้อนเอ่ย 

“มีคนที่ไหนเขาเกิดมาแล้วไม่แก่ไม่ตายบ้างไหมบุญมี มีใครที่อยากตาย แต่ไม่ตายแบบฉันบ้างไหมบุญมี”

ปากเล็กบางรูปกระจับพูดถึงความเป็นความตายออกมาอย่างง่ายดาย 

ไม่มีแววใคร่ดีในน้ำเสียง มีเพียงความอดสู หมดหนทางในชีวิตปล่อยทิ้งทุกอย่างแล้ว 

หากเป็นคนอื่นพูดคำนี้ออกมาบุญมีคงได้เอ็ดตะโรให้ตีปากพล่อยๆไปเสีย 

แต่เพราะหญิงสาวคนนี้ ผู้เป็นที่รักยิ่งกว่าชีวิต เขาจึงทำได้แค่เงียบ และร่วมเป็นทุกข์ไปด้วยกันเท่านั้น

จริงอย่างที่เธอว่า... มีคนที่ไหนบ้าง ไม่แตะต้องอาหารและน้ำดื่มมากว่าสามวัน...

 ไม่แน่อาจจะมากกว่านั้นด้วยซ้ำ แต่เธอก็ยังไม่ตาย 

มีแค่ร่างกายที่ผอมแห้งจนแทบเหลือแต่กระดูกเพราะขาดสารอาหารเท่านั้นที่ยืนยันว่าเธอยังเป็นมนุษย์อยู่

“ฉันเหนื่อยมากแล้ว ฉันอยากตายเหลือเกินบุญมีเอ๋ย”

_

กาลเวลาไม่อาจนำพาให้ เนื่อง ภวินิตย์ ไปยังที่ที่ควรไป เธอยังเฝ้ารอวันที่ตัวเองจะจากไปเพื่อพบคนที่หล่อนรัก 

เวลาเลยผ่านคนรอบข้างทยอยตายจากเหลือเพียงหล่อนผู้เดียว อะไรกันคือสิ่งที่ยึดเหนี่ยวให้หล่อนไปไหนไม่ได้ 

ให้อยู่เป็นแต่เหมือนตาย ใครกันจะเป็นผู้มาปลดปล่อยให้หล่อนหลุดพ้นไปได้

_

เรื่องนี้เป็นราวของครูเนื่องที่เคยแอบแวบๆในเรื่อง จอมใจพนาดร(ปู+แพรว) มาแล้ว

ครั้งนี้เราจะมาหาคำตอบไปด้วยกันว่า ทำไมคนสวยเก่งฉลาดอย่างเธอต้องกลายมาเป็นครูบนดอย

และอะไรทำให้หล่อนยังดูเด็กอยู่เสมอไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีแล้วก็ตาม

(ย้อนอ่านเรื่องของพี่ปูได้ที่นี่เลย)

ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ ตั้งใจเขียนมากๆ ใช้เวลานานมากเช่นกัน

ให้กำลังใจ นั ก เ ขี ย น ซ่ อ น แ อ บ คนนี้ต่อไปด้วยนะค้า

**ลงเพียง 6 บทนิยายนะคะ **

มีขายที่ Meb แล้ว

ติดตามกันในรูปเล่มด้วยนะคะ

แวะพูดคุยได้ที่ 

https://www.facebook.com/saya.romanticnovel/

รักน้อยๆแต่ขอให้รักนะค้า จุ้บบ