จอมใจพนาดร

  จอมใจพนาดร  

นามปากกา :  โรส พิณยา

(ปกแอบวาดเองด้วยน้า ให้กำลังใจมือใหม่ด้วยนะค่าาา)

*********

กนธี เจ้าหน้าที่ผู้พิทักษ์ป่าที่รักและซื่อสัตย์ต่อป่ายิ่งชีพ 

ส่วนเธอ แพรวณิต ลูกสาวของนายทุนผู้จ้องแต่จะหาประโยชน์จากป่าไม้โดยไม่สนใจจะรักษา 

หน้าที่และความรักจะเดินทางไปทางเดียวกันได้อย่างไร 

เขาจะทำใจได้หรือไม่หากรู้ว่าหล่อนถูกใช้เป็นเครื่องมือเพื่อมาทำร้ายป่าอันเป็นครอบครัวของเขา

______

“มาที่นี่เพราะอะไรกันแน่ ... แพรว” เสียงเข้มกดต่ำเอ่ยถามจริงจังไม่มีเคล้าว่ากำลังล้อเล่น ใบหน้าอ่อนหวานนั้นออกไปทางตื่นกลัวอยู่ไม่น้อย หากแต่หล่อนก็พยายามข่มความหวาดกลัวทั้งหมดไว้ในใบหน้าเฉยชานั่น

ตอบเสียงฟังชัด “แพรวมากับคุณลุงคุณป้า เพราะเรื่องหมั้น”

“ตอบความจริงสิแพรว!” กนธีฟิวส์ขาด หยิบเอากระดาษที่มีลายมือของวิริยาโยนไปที่ตักหญิงสาวอย่างไม่ประนีประนอมอีก

แพรวณิตน้ำตาซึม หล่อนไม่เคยเห็นอาการแบบนี้ของเขาเลย แม้จะกลัวแต่ก็ยังฝืนสู้ มือบางรับไปอ่านเงียบๆ เมื่ออ่านจบใบหน้าขาวซีดเริ่มแดงก่ำ กลั้นน้ำตาที่กำลังไหลริน อายจนไม่กล้าเงยหน้ามองเขาที่หล่อนรู้ดีว่ากำลังจ้องมอง

“อยากอยู่ที่นี่จริงๆ หรือเปล่า” ชายหนุ่มเอ่ยถามอย่างพยายามเก็บอารมณ์ เพียงเห็นน้ำตา ใจก็อ่อนยวบไปครึ่ง

แพรวณิตนิ่งไป หากยังคงพยักหน้าช้าๆ “แพรวจะอยู่ ถ้าเป็นคำสั่งของผู้ใหญ่”

“แพรว... นี่มันชีวิตทั้งชีวิตนะ จะต้องทำตามคนอื่นไปถึงเมื่อไหร่ ตัวเองมีความสุขดีมั้ย เคยถามตัวเองบ้างหรือเปล่า หา?”

“แพรวทำตามที่คุณพ่อต้องการ”

กนธีอึ้ง เรื่องราวความสัมพันธ์ของพ่อลูกมันละเอียดอ่อนมากนัก ใครหนอ ...กล้าเอาความรู้สึกเหล่านี้มาใช้เป็นเครื่องมือได้ เลือดเย็นมาก

“สิ่งที่พ่อของแพรวต้องการคืออะไรกันแน่ การที่ส่งลูกตัวเองมาที่นี่ คิดว่าจะช่วยเปลี่ยนแปลงอะไรได้งั้นเหรอ บอกไว้ก่อนเลยนะ ว่าอย่าทำในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้” เขาพยายามที่สุดที่พูดโดยไม่สนใจอาการของหญิงสาว เพราะเขารู้ดีว่าหล่อนมีอิทธิพลเหนือเขา พอๆกับที่พ่อของหล่อนก็คงรู้ ถึงได้ส่งหล่อนมา

เอาเถอะ ลองดูสักตั้งว่าครั้งนี้ใครจะชนะ เขาก็อยากรู้ ว่าเขาจะปกป้องสิ่งที่เขารักทั้งสองไว้ได้หรือเปล่า

****

กนธีกระตุกยิ้มขึ้นช้าๆ ก้มลงไปหาความหอมหวานที่ริมฝีปากเล็กอิ่มอย่างอ้อยอิ่ง มือแกร่งกดกอดร่างเล็กแน่นลำตัว ควานมือเข้าไปสัมผัสเนื้อแท้ สัมผัสแรงซ่านเร่งเร้าให้หญิงสาวห่อไหล่ซุกซบ ริมฝีปากแข็งแรงรุกรานจากอ่อนหวานแปรเปลี่ยนเป็นรุนแรงขึ้นตามลำดับ เขากัดขบเนื้อนิ่มของแพรวณิตจนห้อแดง ไม่ทะนุถนอมเหมือนเคย

หญิงสาวรับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลง พยายามขืนตัวออกก็ยิ่งเหมือนราดน้ำมันเข้ากองเพลิง เขาลงโทษหล่อนอย่างรุนแรง รวบตัวครั้งเดียวหล่อนก็จมหายไปในอ้อมแขน อุ้มพาเข้าไปในเต็นท์นอนอย่างรวดเร็ว

“พี่ปู...แพรวเจ็บ”

แพรวณิตขัดขืน อยากลุกหนีทว่ามือแข็งแกร่งรวบแขนของหล่อนไว้แน่นเหนือศีรษะ กดให้จมหายไปกับที่นอน แววตาที่เคยอ่อนโยนโชนแสงขึ้น เสียงกระซิบเครียด

“พ่อแพรวจะทำอะไรคืนนี้”

ใบหน้าหญิงสาวซีดเผือดลงด้วยความตกใจ หล่อนไม่อาจหลบสายตาคมกร้าวนั่นได้เลย

...เขารู้!

_______

ฝากติดตามผลงานของ โรส พิณยา ด้วยนะคะ เจ้าของเดียวกับ ศยา ที่ฝากผลงานมาแล้วกับเรื่อง หัวใจมิ่งกมล

(SAYA NOVELL ที่คุ้นเคย :)

กดไลค์เพจให้เก๊าด้วย เก๊าเหงา ไม่มีคนคุยด้วย งื้ออออ

_ _ _ _