Love Story หัวใจรัก(ร้าย)ของนายจอมพล - นิยาย Love Story หัวใจรัก(ร้าย)ของนายจอมพล : Dek-D.com - Writer
×

    Love Story หัวใจรัก(ร้าย)ของนายจอมพล

    เขา รักแล้วไง ทำไมเขาจะต้องแสดงออกให้คนอื่นเห็นด้วย เธอ ถ้าไม่ใช่เธอ แล้วใครกันจะทนความร้ายกาจแสนเย็นชาของเขาได้

    ผู้เข้าชมรวม

    7,804

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    7.8K

    ความคิดเห็น


    15

    คนติดตาม


    151
    จำนวนตอน :  28 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  8 ก.ย. 67 / 12:19 น.
    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ



    Love Story หัวใจรัก(ร้าย)ของนายจอมพล

     

    (จ้าว) จอมพล เตชะพิทยากิจ

    เขา จอมพล นักศึกษาชั้นปีที่ 4 เฮดว้ากจอมเย็นชาของคณะสถาปัตย์ผู้ชายหล่อร้ายแสนอันตราย แต่ใครจะรู้ว่าเขามีเจ้าของหัวใจแล้ว

    รักแล้วไง ทำไมเขาจะต้องแสดงออกให้คนอื่นเห็นด้วย

     

    (ณดา) บุณณดา ธีระบริรักษ์

    เธอ บุณณดา หรือ ณดา นักศึกษาชั้นปีที่ 1 สาวน้อยผู้กุมหัวใจของเฮดว้ากจอมเย็นชาแห่งคณะสถาปัตย์

    ถ้าไม่ใช่เธอ แล้วใครกันจะทนความร้ายกาจแสนเย็นชาของเขาได้




    ตัวอย่าง

     

    มาเรียนที่นี่ทำไมไม่บอก

    เพิ่งรู้ว่าการมาเรียนที่นี่ไม่เพียงแค่กรอกใบสมัครสอบเข้าได้แต่ต้องรายงานรุ่นพี่ด้วยบุณณดาถึงกับชะงักไปทันทีก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ

    บุณณดายอมรับว่าเมื่อก่อนเธอเคยกลัวเขา กระทั่งตอนนี้ก็ต้องยอมรับว่าเธอยังกลัวเขาอยู่เพียงแต่ความรู้สึกมันต่างกัน

    ฮึ ไม่เจอกันสามปีเก่งขึ้นนี้

    ถ้ารุ่นพี่ไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวบุณณดาถึงกับเม้มปากแน่นก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงเรียบแต่ยังไม่ทันทีเธอจะก้าวเดินกุญแจรถในมือก็ถูกอีกฝ่ายคว้าไปทันที

    เอ๊ะ! นั่นมันกุญแจรถหนูดา เอาคืนมานะ

    หืม หนูดาอย่างนั้นเหรอจอมพลเอ่ยขึ้นเสียงเรียบหรี่ตามองใบหน้าหวานนิ่งพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก

    ขอกุญแจรถฉันคืนด้วยค่ะ

    ไม่แทนตัวเองว่าหนูดาแล้วเหรอจอมพลเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ

    ฉันอยากได้กุญแจรถคืน

    แล้วถ้าฉันไม่คืนให้ล่ะ

    ฉะ ฉันจะฟ้องเฮียภูกับพี่นำทัพดวงตาคู่สวยถึงกับเบิกว้างขึ้นมาทันทีก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงดังอย่างทำอะไรไม่ได้

    คิดว่าฉันจะกลัวพวกมันสองคนหรือไงจอมพลเพียงแต่ยกยิ้มมุมปากมองใบหน้าหวานนิ่งไม่มีวี่แววที่จะกลัวคำขู่ของอีกฝ่ายสักนิด

    แต่อย่างน้อยพวกเขาก็ทำให้ใครบางคนแถวนี้เข้าไปนอนในโรงพยาบาลได้ก็แล้วกัน

    รู้ด้วยเหรอว่าฉันต้องเข้าโรงพยาบาลเพราะฝีมือพวกพี่ชายของเธอ

     

     

    ......................................................................................

     

    "หิว"

    "คะ "บุณณดาถึงกับชะงักไปทันทีไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไรก่อนจะเอ่ยถามออกไปอย่างไม่แน่ใจ

    "ยังไม่ได้กินข้าวหรือคะ"

    คนบ้าจะบอกว่าตัวเองยังไม่ได้กินข้าวก็ไม่พูดออกมาตรงๆต้องให้เธอต้องมาตีความอีก

    "อืม ซ้อมฟุตบอลเสร็จก็ถูกพวกมันลากมาที่ผับ"

    "ตัวเองอยากไปก็บอกมาเถอะ"บุณณดาเอ่ยขึ้นเสียงเง้าพร้อมกับส่งค้อนวงใหญ่ให้อีกฝ่ายผ่านโทรศัพท์ อยากจะพูดเหลือเกินว่าถ้าหิวก็ไปกินข้าวไม่ใช่ไปกินแต่เหล้าอย่างที่เขาทำ

    คนอะไรบ่นว่าตัวเองหิวข้าวแต่กับไปร้านเหล้า แทนที่มันจะอิ่มมีแต่หิวหนักกว่าเดิมสิไม่ว่า

    "ฮึๆ เดี๋ยวไปรับ"

    "รับใครคะ"บุณณดาเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร

    และที่บอกจะมารับ เขาจะมารับใครกัน

    "เราไง"

    "หนูดายังไม่ได้บอกซักหน่อยว่าจะไปด้วย"บุณณดาถึงกับตาโตเอ่ยขึ้นเสียงเง้างอนพร้อมกับส่งค้อนให้อีกฝ่ายทันที

    "ชอบ"

    "คะ"

    "แทนตัวเองว่าหนูดาแบบนี้...น่ารักดี"

     


    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น