ปรารถนารักเมียเด็ก (มี E-Book)
โรมานซ์ + คอมมิวดี้ สไตล์โคแก่กินหญ้าอ่อน พี่พิมเขาชอบนาย อย่างนั้นเหรอ "แต่นายมีหนูอยู่แล้ว ห้ามนายยุ่งกับพี่พิมนะ ไม่อย่างนั่นหนูจะไม่ให้นายกอด ไม่ให้นายจูบ ขึ้นไปกรุงเทพก็จะไม่ให้นายเข้าห้อง"
ผู้เข้าชมรวม
4,319
ผู้เข้าชมเดือนนี้
25
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ปรารถนารักเมียเด็ก
โรมานซ์ +
คอมมิวดี้ สไตล์โคแก่กินหญ้าอ่อน
ลม>> วายุ ภูบดินทร์ (อายุ 34 ปี)
หนุ่มหล่อมาดนิ่งวัย 34 ปี เจ้าของไร่และโรงงานผลไม้แปรรูปส่งออกรายใหญ่ของประเทศ
เจ้าพ่อผู้ทรงอิทธิพลของเชียงใหม่ และหนุ่มฮอตที่ผู้หญิงครึ่งค่อนประเทศต่างหมายปอง
“นาย” ที่ทุกคนต่างเกรงกลัว
ขวัญ>>ขวัญข้าว แดนสรวง (อายุ 21 ปี)
สาวน้อยแสนสดใสวัย 21 ปี นักศึกษาชั้นปีที่ 4 ที่เป็นแค่ลูกสาวหัวหน้าคนงานซึ่งน้อยคนนักจะรู้ว่าจริงๆแล้วเธอคือเด็กในอุปการะของเขา
“เป็นอะไร”
ขวัญข้าวที่เดินหน้างอเอาปิ่นโตไปวางไว้ยังโต๊ะมุมห้องถึงกับส่งค้อนขวับไปให้คนหน้านิ่งที่เดินกลับไปนั่งทำงานต่อทันทีหลังจากทานข้าวเสร็จไม่ได้สนใจสักนิดว่าเธออยู่ในอารมณ์ไหน
"นายรู้"เสียงหวานเอ่ยขึ้นอย่างเง้างอด
ใจจริงเธออยากจะคุยกับเขาตั้งแต่เข้ามา
แต่ก็อดทนรอให้อีกฝ่ายทานข้าวจนเสร็จ แล้วดูเขาทำสิ
ขนาดเธอทำปากยื่นปากงอหน้านิ่วคิ้วแทบผูกโบว์ให้เห็นเขาก็ยังเอาแต่นิ่ง กว่าจะเอ่ยปากถามออกมาก็ทำเอาเธอลุ้นตัวเกร็ง
"รู้อะไร"วายุเอ่ยขึ้นเสียงเรียบก่อนจะหยิบเอกสารแฟ้มใหม่ขึ้นมาตรวจทานอย่างไม่เห็นเป็นเรื่องสำคัญ
"ก็รู้ว่าหนูกำลังงอนนาย"ขวัญข้าวถึงกับอดไม่ได้ที่จะส่งค้อนให้คนหน้านิ่งอีกครั้ง
"เธองอนฉันอย่างนั้นเหรอ"วายุเลิกคิ้วเงยหน้ามองใบหน้าหวานพร้อมกับรอยยิ้มมุมปาก
“ก็ใช่นะสิ หนูกำลังงอนนายเรื่องพี่พิมอยู่นะ"
"เรื่องอะไร"
"นายให้เขาทำงานที่นี่"
ขวัญข้าวถึงกับหน้ามุ่ยขึ้นมาทันทีก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงงอนเมื่อยังเห็นใบหน้านิ่งเฉยของอีกฝ่าย
เธอล่ะเกลียดจริงๆไอ้ใบหน้านิ่งที่ทำเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรของเขา
ทำไมนะเวลาที่อยู่บนเตียงด้วยกันเขาไม่นิ่งให้มันได้อย่างนี้บ้าง
ไม่นิ่งไม่พอยังเรียกร้องเอาจากเธออย่างร้ายกาจอีกต่างหาก
ไหนจะเสียงครางต่ำอย่างซาบซ่าน ไหนจะเสียงเรียกขานที่แสนจะอ่อนหวาน
แล้วดูสิ่งที่เขาทำตอนนี้สิมันช่างห่างไกลกันราวฟ้ากับเหว
“พี่พิมเขาชอบนาย”
ขวัญข้าวเอ่ยขึ้นเสียงหวานขยับตัวนั่งลงบนที่วางแขนเก้าอี้นวมตัวโตที่ร่างสูงนั่งอยู่บดเบียดด้านข้างให้เสียดสีกับไหล่แกร่งก่อนที่มือเรียวจะค่อยๆบีบนวดลงตามสะโพกหนาไปยังต้นขาแกร่งเน้นจังหวะจะโคนอย่างรู้ดี
ยิ่งร่างสูงหายใจติดขัดเธอก็ยิ่งนวดย้ำอย่างอ้อยอิ่ง
“อย่างนั้นเหรอ”วายุเอ่ยขึ้นเสียงเรียบขยับนั่งตัวตรงมองใบหน้าหวานด้วยสายตารู้ทัน
"แต่นายมีหนูอยู่แล้ว ห้ามนายยุ่งกับพี่พิมนะ ไม่อย่างนั่นหนูจะไม่ให้นายกอด ไม่ให้นายจูบ ขึ้นไปกรุงเทพก็จะไม่ให้นายเข้าห้องด้วย"ขวัญข้าวเอ่ยขึ้นอย่างข่มขู่โดยที่มือเรียวยังทำหน้าที่ไม่ยอมหยุด
ผลงานอื่นๆ ของ ศมณมาลย์ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ศมณมาลย์
ความคิดเห็น