มาตาลดา

เธอ ข่าวดี ตอนนี้มาตาลดาได้เซ็นสัญญาเพื่อทำละครกับทางช่องสามแล้วนะคะ ^^

                       (เครดิตคุณ Wirun Ya Pongraveevongsa) ขอบคุณสำหรับภาพแฟนอาร์ตสวยๆนะคะ^^

‘ทุกคนบอกว่าเธอไม่เต็มบาท พวกเขาพูดเป็นเสียงเดียวว่าเธอเป็นคนพิลึก เป็นผู้หญิงแปลก เป็นผู้หญิงที่น่าสงสาร

ส่วนเขา... ทุกคนมองว่าเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบ ทำงานมีเกียรติ เรียนจบสูง เป็นคนที่สังคมนับหน้าถือตา... เป็นที่น่าริษยาของใครต่อใคร  พ่อแม่มักจะยกเขาเป็นตัวอย่างสั่งสอนให้ลูกทำตาม

บางครั้งเขาก็อยากจะหัวเราะ เพียงแต่มันขื่นในลำคอจนเปล่งเสียงไม่ได้

เขาเล่นละครเก่ง ... สังคมมันเบี้ยว... หรือคนพวกนี้ความคิดตื้นเขินนะ ถึงได้มองทุกอย่างกลับด้านไปหมด เขาต่างหากที่น่าสงสาร... และเธอต่างหากที่น่าริษยา’

ถ้าเปรียบชีวิตของคนเราเป็นสีสัน สีของเขา ชายหนุ่มผู้เรียนจบสูงจากมหาวิทยาลัยชั้นนำของประเทศ ได้รับเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง  หน้าตาดี และทำงานเป็นหมอใหญ่ในโรงพยาบาลหรูหรามีชื่อ ก็คงเป็นสีกรม สีที่ทึบ หม่นและให้ความรู้สึกเรียบง่ายที่สุด ในขณะที่หญิงสาวอีกคนที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านจัดสรรแห่งเดียวกัน เธอเป็นแม่สีสามสี ที่สามารถผสมออกมาได้หลายสีเหลือเกิน 

***********************************************************************************************************************************************************************************

B B

     เวลาเธอเดินผ่านเพื่อน ทุกคนจะชี้มาที่เธอแล้วหัวเราะ กลุ่มไหนทำท่าใจกล้าและเก๋าหน่อยก็จะร้องเรียกเธอว่า

     "มาตาลูกตุ๊ด มานี่หน่อย"

     แรกๆ เธอก็อดทน แต่พอวันนึงไปนั่งกอดเข่าร้องไห้ แล้วพ่อมาเจอ พอเธอเล่าให้ฟัง พ่อก็เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มแล้วลูบหัวเธอเบาๆ สอนเธอว่า

     "ทนได้ก็ทน แต่ถ้าอดทนแล้วมันรู้สึกว่าไม่ไหว เขารังแกเราเกินไปก็ไม่ต้องทน"

     ดังนั้นวันรุ่งขึ้นเมื่อมาตาลดาไปโรงเรียนอีกครั้ง และเดินผ่านกลุ่มปากเปราะนั่นอีกหน พอพวกเขาเริ่มล้อเลียนเธอพร้อมกับตะโกนเรียกด้วยประโยคเดิมๆ

     "มาตาลูกตุ๊ด มาตาลูกตุ๊ด"

     แทนที่จะกัดฟันแล้วเดินหนีไป เธอเปลี่ยนเป็นตะโกนดังๆเป็นการปลุกใจ

     "เป็นลูกตุ๊ดแล้วหนักหัวแม่แกเหรอ!" 
     ก่อนจะพุ่งเข้าไปโดยหมายหัวไอ้คนที่ล้อเธอเสียงดังที่สุดไว้ สู้ไม่ได้ก็จะสู้ขาดใจดีกว่าไปแอบร้องไห้คนเดียว

     ผลน่ะหรือ แพ้สิ... พวกนั้นตั้งโขยงเธอคนเดียว แต่เธอก็ฝากรอยฟันบนแก้มขาวๆของเด็กผู้หญิงคนนั้นไว้ได้เหมือนกัน

     พ่อแม่ของเด็กคนนั้นและครูพากันดุเธอในห้องปกครองของโรงเรียน และพ่อของเธอที่โดนโทรเรียกมาโรงเรียนนั้น เขานั่งฟังเสียงต่อว่านั้นเงียบๆ และฟังครูรายงานความประพฤติของเธอด้วยสีหน้าเรียบเฉย กระทั่งทุกคนพูดจบ พ่อของเด็กผู้หญิงคนนั้นก็ชี้นิ้วมาที่มาตาลดา แล้วถามด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดว่า

     "คุณจะจัดการกับลูกคุณยังไง"

     มาตาลดาเงยหน้ามองพ่อ และเห็นอีกฝ่ายหันมามองเธอเช่นกัน เธอกลั้นหายใจฟังคำดุ หรืออาจจะโดนตีสักที โทษฐานที่เธอสร้างเรื่อง แต่ว่าพ่อเธอกลับยิ้ม แล้วก็เอามือมาลูบแก้มของเธอพลางชมว่า

     "เด็กดีๆ ทำดีมากลูก จำไว้นะมาตา ใครหยาบคายต่ำช้ามาไม่จำเป็นต้องดีตอบด้วย คนนิสัยไม่ดี บางทีต้องโดนสั่งสอนบ้าง ยิ่งพ่อแม่ของเขาไม่สั่งสอนเขา และครูก็เอาหูไปนาเอาตาไปไร่ ก็เป็นหน้าที่ของเราที่ต้องสั่งสอนเขานะลูกนะ"

ผลงานเรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ของณัฐณราแต่เพียงผู้เดียว ไม่อนุญาตให้นำไปเผยแพร่ ตัดทอน หรือลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งไปโดยเด็ดขาด ห้ามเอาบางฉากไปยำด้วยนะคะ^^

มิเช่นนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย โดยไม่มีการรอมชอมใดๆทั้งสิ้นค่ะ

ณัฐณรา

**************************************************************

นิยายที่วางขายในอีบุคนะจ๊ะ ^^

มาตาลดา ณัฐณรา www.mebmarket.com 'เธอคือของขวัญอันสดใส'จากนวนิยายรักชวนอมยิ้ม ที่ทะยานสู่อันดับ1ในทุกหมวดของเว็บเด็กดี สู่การรวมเล่มเพื่อสร้างรอยยิ้มที่กว้างมาดขึ้นให้นักอ่านมาตาลดา หญิงสาวที่ใครๆมองว่าเป็นคนประหลาด ไม่เต็ม กับหมอหนุ่มที่ใครๆคิดว่าสมบูรณ์แบบแต่ทว่าในความเป็นจริง สิ่งที่ทุกคนคิดนั้นมิได้เป็นความจริงเลย...น.พ.ปุริม หรือเป็นหนึ่งคือคนที่ขาดแคลนความสุข และแบกรับความหวังของครอบครัวไว้จนหนักอึ้งการได้พบกันของคนทั้งสอง ก่อเกิดการเติมเต็มซึ่งกันและกัน แม้นว่าหลายครั้งการกระทำและคำพูดของมาตาลดา จะทำให้ปุริมต้องยิ้มแหยก็ตามที'การได้รู้จักและรักกับมาตาลดา ทำให้ปุริมเข้าใจว่า การได้รักและถูกรักจากใครสักคน...มันดีอย่างนี้นี่เอง'