คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : + Cruel + Special Part The Beginning (HUNBAEK)
ใครที่อยากจะสั่งซื้อ Cruel ก็สั่งและโอนได้เลยถึง 20 พ.ค. นี้ค่ะ
กดสั่งซื้อได้ที่ลิ้งนี้เลยจ้า http://malamute.lnwshop.com/product/98/cruel
Special Part –The Beginning
“โปรดทราบ นักศึกษาปี 1 ทุกคนกรุณามารายงานตัวพร้อมกันที่หอประชุมใหญ่ภายในเวลา 9.00 น. มิฉะนั้นจะถูก...”
ตึก ตึก ตึก!
“โปรดทราบ นักศึกษาปี 1 ทุกคนกรุณามารายงานตัวพร้อมกันที่หอประชุมใหญ่ภายในเวลา 9.00 น. มิฉะนั้นจะถูก...”
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก!
“โปรดทราบ นักศึกษาปี 1 ทุกคน...”
“กูรู้แล้วโว๊ยยยยยยยยย!” สองเท้าสับกันอย่างเร่งรีบวิ่งวนอยู่พักใหญ่เริ่มโวยวายอย่างเหลืออดเมื่อรู้สึกเริ่มรำคาญเสียงประกาศของอาจารย์ท่านหนึ่ง
“แปดโมงห้าสิบห้า...” ยกนาฬิกาเรือนหรูสุดเท่ที่เพิ่งถอยมาใหม่เพื่อวันเปิดเทอมโดยเฉพาะขึ้นมามองเวลา...นาฬิกาเรือนละเป็นหมื่นแม่งไม่ช่วยอะไรขึ้นมาได้เลย...
“โปรดทราบ...”
“โว๊ย! กูรู้แล้ว! แต่ไม่รู้ว่าหอประชุมแม่งอยู่ที่ไหนต่างหากโว๊ย!” สบถถ้อยคำหยาบคายออกมาอย่างไม่เข้ากับใบหน้าเกลี้ยงเกลาที่แสนหล่อเหลาเท่าไรนัก
‘โอเซฮุน’ นักศึกษาใหม่ที่กำลังเดินหาหอประชุมอย่าราวๆ สิบนาทีได้กำลังหน้านิ่วคิ้วขมวดอย่างหงุดหงิดใจ จะไปถามหาคนรู้ทาง ตอนนี้ก็ไม่มีใครอยู่เลยสักคน วันประชุมวันแรกของนักศึกษาปี 1 จะไม่มีปีอื่นๆ มามหาวิทยาลัยเลย เพราะทางโรงเรียนห้ามไว้ ดังนั้นมันจึงเป็นสาเหตุใหญ่ที่ทำให้เขาหาทางไปหอสมุดไม่เจอ
เมี้ยว~
“เสียงแมว?” เลิกคิ้วอย่างสงสัยพร้อมพูดกับตัวเอง มองซ้ายมองขวาหาที่มาของเสียงอยู่พักใหญ่ กะว่าจะเตะแมวเล่นแก้เซ็งสักนิด...
“คิกๆ...”
“เฮ้ย!” สะดุ้งโหยงเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะแผ่วเบา ไม่รอช้า ขายาวรีบสาวเท้าไปยังต้นตออย่างรวดเร็ว เพราะเมื่อสักครู่เป็นเสียงคน อย่างน้อยๆ ก็น่าจะมีคนบอกทางได้ล่ะนะ...
“กินช้าๆ ก็ได้เจ้าเหมียว มันจะติดคอเอานะรู้ไหม” เสียงหวานที่เปล่งออกมาจากลำคอคนตรงหน้าทำเอาคนใจร้อนหยุดชะงัก
“อ้อนเหรอเจ้าตัวเล็ก?” แมวน้อยขนสีน้ำตาลอ่อนขนฟูฟ่องร้องหง่าวๆ ไม่พอ พอคนให้อาหารบอกให้กินช้าๆ ก็ละออกจากกองอาหารแล้วเอาหัวถูไถไปมากับขาของคนที่นั่งให้อาหารอยู่
“ถ้ากินอาหารหมดเร็วล่ะก็จะอุ้มเดินสิบนาที...รู้หรอกนะว่าชอบให้อุ้มน่ะเจ้าเหมียวเจ้าเล่ห์!”
เมี้ยว~ ส่งเสียงร้องตอบรับแล้วก้มลงสนใจอาหารตรงหน้าทันที
นี่มันแมวแสนรู้ชัดๆ!
รู้ว่าจะอ้อนคนตัวเล็กผิวขาวเสียงหวานตรงนี้ยังไงเนี่ยแหละ
เตะแมวข้อหาหมั่นไส้นี่บาปกรรมไหม?
“อะ เอ่อ...คุณครับ...” เปล่งเสียงออกไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ คนตัวขาวสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมีคนเรียก คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเพียงครู่เดียวคนถูกเรียกก็ลุกขึ้น
“เรียกผมหรือเปล่าครับ?” ถามอีกฝ่ายอย่างไม่แน่ใจ พลางสาวเท้าก้าวไปหาคนถาม แต่ติดที่ว่าเจ้าเหมียวขี้หวงนี่กำลังแสดงความเป็นเจ้าของคนน่ารักโดยการส่งเสียงขู่โก่งตัวขนพองแล้วจ้องไปยังคนมาใหม่อย่างเอาเรื่อง จนทำให้โอเซฮุนถึงกับเบ้ปาก
หนอย...เป็นแค่แมวทำมาเป็นขู่...พ่อจะเตะให้ไส้ทะลักเลยคอยดู
“เจ้าเหมียวไม่เอาสิ ทำแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ” ใบหน้าหวานก้มลงมองเจ้าเหมียวตัวแสบแล้วส่งเสียงดุแต่ก็ดูแล้วน่ารัก เพียงเสี้ยววินาทีที่ก้มหน้าลงเท่านั้น พอเงยหน้าขึ้นก็ทำเอาร่างบางสะดุ้งอีกครั้ง
โอเซฮุนพุ่งตัวเข้าหาอีกฝ่ายอย่างรวดเร็วตอนที่คนตรงหน้าสนใจไอ้แมวน่าเตะนั่น พอเจ้าตัวเงยหน้าขึ้นมาก็เลยตกใจ ตัวของเซฮุนเองก็จะอยู่ใกล้จนได้กลิ่นหอมอ่อนๆ จากคนตรงหน้า
เห็นแบบนี้แล้วอยากจะฟัด...
ใจเต้นแรงว่ะ...
“เอ่อ...มีอะไรกับผมรึเปล่าครับ”
“อะ อ้อ! ผมมาถามทางไปหอประชุมครับ พอดีผมเดินวนๆ แล้วก็หาไม่เจอ แถมยังได้ยินเสียงประกาศน่ารำคาญนั่นอีก...”
“ประกาศ...” พูดไม่ทันขาดคำเสียงประกาศจากประชาสัมพันธ์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง คนตัวสูงดีดนิ้วดังเป๊าะแล้วทำหน้าเซ็งเป็นผักชีแห้งเหี่ยว
“ฮะๆ...” กลายเป็นคนหน้าหวานตรงหน้าหัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้
“เอ่อ...” มือไม้เริ่มอยู่ไม่สุกหาที่ไว้ไม่ถูก โอเซฮุนกำลังใจเต้นแรงกับทุกการเคลื่อนไหวของคนตรงหน้า...
“หอประชุมอยู่ทางนั้น นายต้องเดินไปจนสุดแล้วเลี้ยวซ้าย นายก็จะเจอหอประชุมที่ตอนนี้ทุกคนเข้าไปกันจนที่เกือบเต็มแน่ๆ”
“อ้อ...ขอบคุณนะครับคุณ...”
“บยอนแบคฮยอน...เป็นรุ่นพี่”
สวนหลังมหาวิทยาลัยนี่ก็ร่มรื่นดีจริงๆ พักนี้เซฮุนไม่ค่อยอยากขลุกตัวอยู่ที่คณะตัวเองเท่าไร เพราะตั้งแต่เจอรุ่นพี่หน้าหวานคนนั้น พอเปิดเทอมมาเซฮุนก็ไปสืบหาคณะ ปีและสถานที่ประจำของคนตัวเล็กนั่นมา
และสิ่งที่พี่แบคฮยอนน่ารักคนนั้นทำบ่อยก็คือ...ให้อาหารหมาและแมวจรจัด
พี่แบคฮยอนมักจะมาให้อาหารพวกลูกๆ สุนัขที่อยู่แถวๆ สวนสาธารณะแห่งนี้ตอนห้าโมงเย็น และเซฮุนเองก็แอบมาดูรุ่นพี่ตัวจ้อยนั้นทุกวัน แต่ดูเหมือนว่าวันนี้จะมีอะไรผิดพลาด
“ห้าโมงสามสิบห้า...” ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเวลาเป็นรอบที่ห้า...พี่ชายตัวเล็กหายไปไหนกันนะ? หรือว่าวันนี้จะไม่มา?
“มองหาใครอยู่เหรอ”
“มองหาแฟน”
“แฟน?..คนไหนล่ะ”
“คนที่ชื่อแบค...ฮะ เฮ้ย!” เด้งตัวลุกขึ้นยืนจากที่ซ่อนทันที ก็ว่าแล้วว่าเสียงใครคุ้นๆ ดังอยู่ข้างหู แต่สมาธิที่มัวแต่เพ่งอยู่กับการรอพี่แบคฮยอนก็ทำให้เขาเผอเรอตอบโต้เสียงที่ได้ยิน
...เกือบหลุดชื่อพี่แบคฮยอนไปแล้วดิ...
“ว่าไง...แฟนคนไหน ชื่ออะไร?”
“เอ่อ เปล่าครับ ไม่มีอะไร”
“อ้าว...เมื่อกี้ได้ยิน...”
“ไม่มีอะไรจริงๆ ครับพี่แบคฮยอน” ยกมือขึ้นปัดพัลวันเพราะกลัวความลับแตกว่าแอบทำตัวโรคจิตแอบมองเขาทุกวันแล้วยังติ๊ต่างว่าเขาเป็นแฟนตัวเองอีก
“จำชื่อพี่ด้วยแฮะ”
“จำได้สิ...จำได้แม่นเลย...”
“ฮะๆ...แล้วนี่มาทำอะไรหื้ม?”
“อ่อ...มานอนเล่นน่ะ แล้วพี่แบคฮยอนล่ะมาทำอะไร” แกล้งถามอย่างหน้าตายทั้งๆ ที่จริงแล้วก็รู้อยู่ว่าเขามาให้อาหารหมาทุกวัน เพียงแต่วันนี้อาจจะมาสายก็ได้
“มาให้อาหารเจ้าตัวเล็ก”
“เจ้าตัวเล็ก?”
“ลูกหมาจรจัดน่ะ สนใจจะไปให้ด้วยกันไหม?”
“ได้ครับ!” คุณพระ! โอเซฮุนพูดอะไรออกไป...นี่ความจริงเกลียดหมามากๆ เลยนะรู้ไหม ;_; แต่เพื่อความใกล้ชิดพี่แบคฮยอน...จึงจำเป็นต้องวางตัวดี
“ชิ่ว!” ในขณะที่รุ่นพี่ตัวหอมกำลังให้อาหารหมา ส่วนของเซฮุนก็ให้เหมือนกัน แต่ดูจะทุลักทุเลกว่าเยอะเพราะมีลูกหมาตัวสีขาวตัวหนึ่งพยายามจะปีนขาเซฮุนให้ได้
“ฮะๆ...มันคงอยากจะให้นายอุ้มนะว่าไหม?” ว่าแล้วก็ก้มตัวลงไปอุ้มเจ้าลูกหมาตัวน้อยขึ้นมากอดแนบอก โอเซฮุนเองก็ไม่น้อยน่าหรอกนะ...
“อ๋ออออ ว่าไงครับเจ้าตัวน้อย มามะ มาให้ปะป๊ากอด~” แสร้งทำเป็นพูดดีแล้วเดินเข้าไปโอบเอวบางเข้าหาตัว อีกมือหนึ่งก็หยอกล้อกับลูกหมาอย่างสนุกสนาน
แต่เหมือนคนถูกฉวยโอกาสจะรู้ตัว เพราะยืนนิ่งให้เซฮุนกอดได้ไม่นานก็ส่งยิ้มแหยๆ มาให้พลางส่งลูกหมาให้อุ้มแล้วถอยตัวหนีออกไป
“แฮ่ะๆ...” รุ่นพี่หน้าหวานส่งเสียงหัวเราะเบาๆ แล้วก้มหน้าก้มตาหลบซ่อนริ้วแดงๆ ที่กำลังปรากฏบนใบหน้า แบคฮยอนอาจจะแค่ไม่ชินที่ต้องถูกเนื้อต้องตัวกับคนอื่นก็เลยออกอาการเขินนิดๆ เท่านั้นเอง
“เอ่อ...ผมขอเบอร์พี่ได้ไหมครับ?”
ปุ้ง!!!!! ไอ้บ้าโอเซฮุน...พูดอะไรออกไปวะ!!!!!!!
เขาว่ากันว่าด้านได้ อายอด...เซฮุนชอบอย่างแรก เพราะว่าความหน้าด้านนี่แหละตื้อจนได้เบอร์โทรหาคนตัวเล็กมา จัดการหาไอดี kakao talk แล้วขยันทักไปหาเช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน...
เคยได้ยินไหม...ฝนทั้งให้เป็นเข็ม
แล้วเคยได้ยินไหม...เต๊าะไปให้ตกหลุม
มันได้ได้ผลนะ...หลังจากที่คุยกับรุ่นพี่หน้าหวานมาเกือบเดือน บทสนทนาในหน้าแชทวันนี้ ตอนนี้ก็ทำเอาโอเซฮุนยิ้มอย่างมีความสุข...
โอเซฮุน: พี่ครับ...ถ้าไม่ดูเป็นการรบกวน...ก็จะชวนพี่มารักกัน
บยอนแบคฮยอน: …
โอเซฮุน: แอบจีบพี่มาตั้งนานรู้ไหม...
บยอนแบคฮยอน: ฮะๆ...
โอเซฮุน: รักกันไหม? หัวใจมันอยากเสนอ
โอเซฮุน: รอแต่เธอ...เมื่อไรถึงจะสนอง?
โอเซฮุน: รักกันไหม หัวใจมันอยากจะตีตราจอง ถ้าได้ลอง ลอง ลองก็คงได้รู้ รู้ รู้...
บยอนแบคฮยอน: ใครสอนให้จีบคนอื่นแบบนี้เนี่ย...
โอเซฮุน: ไม่ได้จีบนะ นี่กำลังขอเป็นแฟน
บยอนแบคฮยอน: อ่า...
โอเซฮุน: ผมจะรอนะ...
บยอนแบคฮยอน: ก็...รอนายถามมานานแล้วเหมือนกันแหละ...
“เหยดดดดดดดดดด!” ร้องดีใจออกมาอย่างลืมตัว โอเซฮุนลุกขึ้นยืนแล้วหันไปเขย่าแขนเพื่อนสนิทที่นั่งข้างกายแล้วป่าวประกาศให้ทุกคนรู้
“มึงๆ พี่แบคฮยอนตกลงเป็นแฟนกับกูแล้ว พี่เขาตกลงเป็นแฟนกับกูแล้ว! โอ๊ยยยย แม่ง จีบมาตั้งนาน ในที่สุดก็จีบติดแล้วเว้ย! วู้วววววววว!”
“...”
“อ้าวมึง ไม่ดีใจกับกูหน่อยเหรอ?” หยุดร้องดีใจแล้วหันมามองหน้าเพื่อนสนิทอย่างงงๆ ปกติเพื่อนเขาก็เชียร์เขาอยู่ตลอด แต่พอจีบติดแล้วทำไมถึงไม่แสดงความดีใจด้วย?
“เชิญคุณโอออกไปดีใจข้างนอกดีไหม?”
“!!!”
“เชิญค่ะ”
“อะ อาจารย์ครับ..”
“เชิญ”
ลืมไปเลยว่ากำลังเรียนอยู่ แอ่ก...
---------------------------------------------------------------------------------------
เนื้อหาในหนังสือของตอนนี้อาจจะมีเพิ่มเติมนิดหน่อยนะคะ เนื่องจากหมาน้อยจะรีไรท์ ♥
แล้วเจอกันตอนหน้าของพาร์ทโด้แบคครับผม
รายละเอียดรูปเล่ม Cruel
*ราคาเล่มละ 250 บาท (จริงๆตกเล่มละ 280 เท่า PPL เลย แต่ Cruel ไม่ค่อยมีคนอยากได้ แต่หมาน้อยอยากรวมเล่มมากๆ จะออกเงินเองเล่มละ 30 บาทนะคะ ขอให้คนจองถึง 10 คนเถอะ 555555)
- หนังสือขนาด A5 (14.8 x 21 cm)
- จำนวน 250 หน้า + (ยังเขียนตอนพิเศษไม่จบเลยยังกำหนดจำนวนหน้าไม่ได้ค่ะ)
- ปก พิมพ์สี ใช้กระดาษอาร์ตการ์ด เคลือบด้าน
- เนื้อในพิมพ์ด้วยกระดาษถนอมสายตา 75 แกรม
- เข้าเล่มแบบใสกาว
- ใส่ปกใสห่อบับเบิ้ลให้ทุกเล่ม
รายละเอียดเนื้อหาตอนพิเศษภายในเล่ม
- ตอนพิเศษ ChanBaek
ในไดอะรี่ของแบคฮยอนที่เซฮุนกำลังเก็บห้องแล้วไปเจอเขา เซฮุนอ่านมัน...แล้วมันทำให้รู้ถึงความลับที่แบคฮยอนไม่เคยบอกใคร ในไดอะรี่เขียนเล่าเรื่องราวระหว่างแบคฮยอน...กับ...ชานยอล
- ตอนพิเศษ HunBaek
คุณอยากรู้เรื่องราวของผมกับพี่แบคฮยอนไหม?คุณอยากรู้ไหมว่าทำไมเราถึงเจอกัน ทำไมเราถึงรักกัน แล้วทำไม...ผมถึงได้รักพี่แบคฮยอนมากมายขนาดนี้?
- ตอนพิเศษ BeakDo (เป็นตอนที่เพิ่งคิดขึ้นมาได้ ฮาๆ ไม่รู้จะเขียนได้กี่หน้าเนอะ แต่รักน้องคยองมากง่ะ)
โดคยองซูคนนี้เข้ามาในชีวิตของแบคฮยอนทำไมกัน? มาทำความรู้จักกับแบคฮยอนทำไม เข้ามาช่วยแบคฮยอนตอนที่โดนคริสกลั่นแกล้งทำไม แล้วมายืนรอแบคฮยอนที่หน้าห้องเซฮุนทำไม? อะไรล่ะ อะไรที่ทำให้โดคยองซูผู้มีแววตาเศร้าสร้อยเลือกที่จะเข้าหาแบคฮยอนแล้วขอตามไปดูแลแบคฮยอนที่อเมริกา?
ความคิดเห็น