Love trouble❤'แกล้งร้ายไม่แกล้งรัก

ลำดับตอนที่ #4 : ☁ ☂ Chapter 3 .เป็นห่วง?

Chapter 3 เป็นห่วง?

Crepper part

ฉันงงเป็นไก่ตาแตกทำอะไรไม่ถูกได้แต่กระโดด แด่วๆและ ตะโกนว่า

“นับหนึ่ง!!นับหนึ่งตกน้ำ นับหนึ่งตกน้ำ”

ก่อนจะตั้งสติเพื่อ สมน้ำหน้านายลิง ที่ตะเกียดตะกายว่ายน้ำเหมือนจะว่ายน้ำไม่เป็น 

“อุว้ะห้าห้า ^O^ สมน้ำหน้าเห็นมั้ยๆ ฟ้ามีตาสวรรค์มีจริงเวรกรรมติดจรวจนายแกล้งอะไรฉันไว้ โดนซะแล้ว โฮ้ะ โฮ้ะ โฮ้ะ”

“แค่ก!! แค่ก!! ชะชะ ชะช่วยด้วยย”   

“ฮ่าๆๆ นี่นาย เลิกเล่นได้แล้วขึ้นมาได้แล้วนะเบเบ้ :3 ”

“แค่กกก ช่วยด้วย ฉันว่ายน้ำไม่เป็น” 

เขาสำลักน้ำและตะโกนบอกฉัน เขาแกล้งรึเปล่าเนี่ย?

“แหน่ะอย่ามา ออกแอคติ้ง - -”

“ช่วยด้วย ช่วยด้วย แค่กก ฉันว่ายน้ำไม่เป็นจริงๆ”

หลังนายลิงพูดจบ นายลิงก็จมหายลงไปในน้ำ  เฮอะนายนี่ต้องแกล้งฉันอีกแหงเลย….

“นับหนึ่ง!!..”

“........ !!”

“นับหนึ่งไม่ตลกนะ ”

“นับหนึ่ง!!..”

“ไม่สนุกจริงๆนะนายขึ้นมาเดี๋ยวนี้”

ไม่มีเสียงใดๆตอบกลับมา บรรยายกาศเงียบลง เงียบมาก มีเพียงเสียงคลื่นของทะเล ที่ตอบกลับมา

ฉันชักไม่สนุกแล้วนะ ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจกระโดดลงไปช่วยนายลิงทำไมฉันต้องช่วยเขาด้วยนะ

ฉันคว้าคอเสื้อนายลิงได้ก็ตะเกียดตะกายขึ้นมาบนเรือจนได้

“นับหนึ่งตื่นตื่นสิ ตื่น  :( ”  ฉันตบหน้านายลิงเรียกสติให้นายบื้อตื่นขึ้นมา

ผัวะ!! “ตื่นสิ” “นายลิงตื่น! ตื่น ตื่น” ผัวะ ผัวะ ผัวะ

ฉันเอาหูแนบลงไปที่หน้าอกของนายนับหนึ่ง -//- เพื่อฟังว่าหัวใจยังเต้นอยู่รึเปล่า ... เฮือก เงียบ!!

คนจมน้ำต้องปั้มหัวใจสิ ฉันเขย่าตัวนับหนึ่งหลายครั้งเพื่อเรียกสติก่อนที่จะปั้มหัวใจ แต่!! มันทำยังไงล่ะ

ใช่แล้วฉันเคยเห็นในหนังเขาทำกันเอามือประสานกันแล้วทุบ ทุบ ทุบ ลงไปที่หน้าอกมันต้องทำอย่างนั้น (เหรอ?)

ตุ้บ!ตุ้บ! ตุ้บ!ตุ้บ!  ตุ้บ!

“นายจะตื่นมั้ยเนี่ยฉันทุบจนเจ็บมือแล้วนะ”

ตุ้บบบบบ!! ฉันใช้ส้นเท้ากระแทกกระแทกลงไป ถ้าไม่ตื่นก็ให้มันรู้ไป ก่อนจะยกขึ้นอีกครั้งและ

“ย้ากก” ตุ้บบบบบ

“แค่ก แค่ก แค่ก”

นายนับหนึ่งลุกขึ้นมานั่งสำลักน้ำ

“ตื่นแล้วนายตื่นแล้..” พรวดด!!!

ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบไอ้นายนับหนึ่งก็พ่นน้ำใส่หน้าฉัน -O-

“ถุย แค่ก”

“กรี้ดด นาย นาย นาย ไอ้นับหนึ่ง นายทำอะไรของนายห้ะ!!”

“สำลักน้ำ! แค่ก ขากถุย”   

“กรี้ดด อย่ามากวนส้น ฉันช่วยชีวิตนายไว้นะรู้ม้าย”

“หยุดเลยยัยปีศาจเธอไม่ได้ช่วยฉันเธอจะฆ่าฉันด้วยซ้ำไปถ้าฉันไม่รีบตื่นขึ้นมา ฉันตายแน่ๆ T T’ ”

“เอ้ะ นายพูดแบบนี้แสดงว่านายแกล้งตายงั้นหรอ?”

“ไม่ได้แกล้งนะ เค้าว่ายน้ำไม่เป็นจริงจริง YoY”

“มีอะไรกันรึเปล่าครับ?”

                เสียงของคนขับเรือที่วิ่งขึ้นมาจากห้องขับเรือข้างล่างดังขึ้นขัดจังหวะฉันกับนับหนึ่ง

ที่กำลังเถียงกันพอดี แหมเพิ่งจะโผล่ออกมา - - ปีหน้าค่อยมาถามใหม่ก็ไม่สายนะคะ

“มะไม่มี้ ไม่มีอะไรหรอกฮะ(- - )( - -)(- - )( - -)”

นายลิงพูดเสียงสูงและส่ายหัวด้อกแด้ก เฮอะ!คงอายละสิท่า เป็นผู้ชายว่ายน้ำก็ไม่เป็นแถมยังให้ผู้หญิงช่วยอีก ว้าย! น่าไม่อาย :p

“มีสิค้ะ เมื่อตะกี้นายนี่ตก อุ้บ!!”

นับหนึ่งรีบกระโดดมาล็อกคอและเอามืออุดปากฉัน มือนายลิงนี่ นุ้ม นุ่ม นุ่มโคตร นุ่มมากมันนุ่มจริงๆนะ ฮึ่ย!ฉันคิดอะไรเนี่ย

“ไม่มีจริงจริงคร้าบ ^[++]^”  นับหนึ่งรีบปฎิเสทและฉีกยิ้มกลบเกลื่อน

“เห็นได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย คิดว่ามีใครตกน้ำตกท่าไปรึเปล่า”

“อ้อ ไม่เห็นมีอะไรนี่ครับ” 

“งั้นก็ดีครับผมจะมาบอกว่า อีกสิบนาทีเราจะถึงเกาะแล้วนะครับเตรียมตัวด้วย”

คนขับเรือพูดจบก็เดินลงไป ฉันรู้ตัวอีกทีก็อยู่ในอ้อมแขนของนับหนึ่งซะแล้ว

ฉันรู้สึกร้อนวูบวาบที่ใบหน้าอย่างบอกไม่ถูก หัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะขาสั่นไปหมด เกิดอะไรขึ้นกับตัวช้านน :(

“ปละ ปล่อยฉันได้แล้ว>//<”

นับหนึ่งค่อยๆปล่อยตัวฉัน และยืนหน้าเข้ามาใกล้ฉัน นี่หรือว่าไอ้นายนับหนึ่งนี่จะจูบเรารึเปล่า

(นางเอกเราไม่ค่อยจะเข้าข้างตัวเองเลย = =)  เฮือกก !! ฉันรีบก้าวถอยหลังแต่นับหนึ่งก็สาวเท้า

เดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆและยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉัน จนฉันต้องชะงักหลับตาปี๋ เพราะไม่อยากมองสิ่งที่จะเกิดขึ้น

>/////////<

“นี่เรื่องที่ฉันตกน้ำวันนี้อย่าไปบอกใครนะ”

เขากระซิบที่ข้างหูฉัน ประโยคที่ได้ยินทำฉันแทบลงไปหัวเราะเกลือกกลิ้งกับพื้น อ่าว! นี่ไม่ได้จะจูบเราหรอ?

ฮู่ว.. ตกใจหมดเลย ฉันลืมตาขึ้น ใบหน้าของฉันกับนายลิงอยู่ห่างกันเพียงแค่คืบเดียว

ถ้าฉันสูงกว่านี้จมูกนายนั่นต้องจิ้มหน้าผากฉันแน่เลย ><

“นี่อย่าบอกใครนะตอบฉันเส้ะ”

“เฮ่ย ยัยตัวซวย!!”  

“หะหา? อะอื้ม ๆ”

“ยืนเอ๋ออยู่ได้ยัยปีศาจเอ้ย นี่เธอ เป็นอะไรน่ะ? หน้าแดงแจ๋เลย”

“หือ ฉะฉะฉันหน้าแดงหรอ?”     “อืมแดงมากด้วย ฮั่นแหน่ะ ^^;”

“อะไร? -//-”       “ชอบฉันล่ะสิ เหอ เหอ เหอ :)”

“อะไรบ้าเหรอ”   “จะบอกว่าไม่ได้ชอบรักเลยใช่มั้ยล้า ♥”

“อีตาบ้าฉันหน่ะเหรอจะไปชอบคนอย่างนาย :(”

“แล้วหน้าแดงทำไม?”

นับหนึ่งทำเสียงกวนประสาทพร้อมหลีตามองฉันอยางคาดคั้นด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

กรี้ด อย่าทำอย่างงี้ได้ไหม?มันหวั่นไหว U_U แล้วฉันจะตอบว่ายังไงละทีนี้ - -?

“ว่าไง? ฮึ ฮึ ฮึ อุว้ะห้าห้า”

“ก็นาย...นายนั่นแหละ!!มาล็อกคอฉันผู้หญิงบอบบางอย่างฉัน ฉันก็หายใจ พอหายใจไม่ออกขาดออกซิเจนก็เลยหน้าแดงไง มั้ง :p”

“อ๋อ  หรอ?”  “เออสิ้”

ในที่สุดฉันกับนับหนึ่งก็นั่งเรือมาจนถึงเกาะล้านจนได้ เย่เย่อากาศที่นี่ดีมากเลย :D

ขณะที่ฉันกำลังยืนชมบรรยากาศรอบตัวอยู่หันหลังมามองอีกทีนายลิงเดินนำฉันไปที่รีสอร์ทไปแล้ว  จะรีบไปไหนฮะเนี่ย :(

“สวัสดีค่ะคุณนับหนึ่ง”

พนักงานต้อนรับและพนักงานคนอื่นต่างก็ยกมือไหว้นายบื้อ คนอย่างนายนี่ก็มีคนนับถือด้วยแฮะ ฉันคิดในใจพร้อมเบ้ปาก

“นี่ค่ะคีย์การ์ดห้อง VIP ที่คุณจองไว้ : )”

เฮอะห้องวีไอพีซะด้วย :pp

“เออนี่ เพิ่มห้องให้ฉันอีกห้องสิ” 

“อ๋อคงไม่ได้หรอกค่ะ พอดีว่าห้องที่นี่ไม่ว่างเลยค่ะ”

“หาว่างไงน้ะ ไม่ว่าง?!! เธอก็จัดให้มันว่างสิ” 

“ไม่ได้จริงๆค่ะ!!!”

“แค่นี้ทำไม่ได้หรอ? นี่เธอไม่รู้หรือไงว่าฉันเป็นใคร?”

นายนี่มันลูกเบ่งชัดๆ พนักงานคนนั้นถอนหายใจอย่างเอือมระอาก่อนจะอ้าปากพูดขึ้น

“ทราบค่ะดิฉันทราบดีว่าคุณคือลูกเจ้าของรีสอร์ท อย่าคิดนะว่าจะมาเบ่งแถวนี้ได้ คุณพ่อของคุณสั่งดิฉันเอาไว้ว่าไม่ให้

คุณมาสร้างความวุ่นวาย และไม่ให้ก่อเรื่องที่กระทบกระเทือนต่อธุรกิจและ”

“พออ!! แจ้ไม่ต้องบ่นแล้ว ฉันเข้าใจแล้วครับป้า T T”

พนักงานคนนี้เจ๋งมาก แต่เอ้ะ นายลิงนี่นะลูกเจ้า ของรีสอร์ท ฉันไม่ได้หูฝาดใช่มั้ย?

นายลิงนี่น่าจะเป็นลูกวินมอไซค์แถวบ้านฉันมากกว่า :p

“แต่เดี๋ยวก่อน เฮ่ยนี่ก็แสดงว่า!!! O_O”

อยู่นายนับหนึ่งก้อโพล่งเสียงดังขึ้น

“อะไรของนาย”

“ฉันก็ต้องนอนห้องเดียวกับเธองั้นสิ .... ว้าก!!ไม่ ไม่เอา ไม่เอ้า ฉันจะไม่นอนห้องเดียวกับยัยปีศาจตัวซวยขาสั้นนี่เด็ดขาด ม่าย YoY”

ดู ดู้ ดู สิ ดูมันเรียกช้าน ดูมันเรียกฉัน :(  นายลิงแหกปากร้องลั่นราวกับว่ามีใครมาเหยียบหางไม่

อายชาวบ้านชาวช่องเค้าเลย ฉันอายแทนนะ หน้าฉันยิ่งบ้างบางอยู่ด้วย (?)

“คิดว่าฉันอยากนอนห้องเดียวกะนายงั้นสิ”   

“ใช่!!T^T ”

“ทำไมนอนห้องเดียวกับฉันแล้วมันเป็นยังไงห้ะ?”

“ถ้าฉันนอนห้องเดียวกับเธอเธอจะต้องจับฉันฆ่าข่มขืนฉันแน่เลย YOY”

“นี่นายจะบ้าเรอะนายคิดได้ยังไงใช้สมองส่วนไหนคิด”  

“Y_Y”

ฉันกระชากคีย์การ์ดในมือนายบ้านั่นมา

“ถ้านายกลัวฉันนักละก็ ไปนอนตากยุงหน้ารีสอร์ทนู่น ไป้!! (- -)/ ”

ฉันตะคอกใส่พร้อมชี้นิ้วไปที่ประตูทางออกและเดินหนีไป ปล่อยให้นายลิงเกลือกกลิ้งร้องห่มร้องไห้ฟูมฟาย

เหมือนมีใครตายอยู่ตรงนั้นฉันเปิดประตูเข้าไปในห้องพัก แล้วกระโดดขึ้นเตียงทันที

“เฮ้อ!เหนื่อยจัง.. ฮู่ว วันนี้มันวันอะไรเนี่ยทำไมมันวุ่นวายจัง แล้วจะได้กลับบ้านเมื่อไหร่เนี่ย แต่จะกลับไปได้ยังไงกลับไปก็ต้องไปหมั้น”

ฉันบ่นกับตัวเอง

“ฮึ่ย ไอลิงบ้าเอ้ยเห็นฉันเป็นตัวอะไร เช้อะ รังเกียจกันมากใช่มั้ยนี่แหน่ะๆๆๆ”

ฉันคว้าหมอนข้ามาทุบและจินตนาการว่าหมอนข้างใบนี้คือนายลิง

อุว้ะห้าห้า! สะใจโว้ยทุบให้หน้านายเละไปเลย (นางเอกเราเป็นพวกโรคจิตชอบทำลายข้าวของ)

“สมน้ำหน้าต้องไปนอนตากยุงหน้ารีสอร์ทให้ยุงกัดตายไปเลย!!”

เดี๋ยวยังไงนายลิงก็ต้องร้องไห้หน้าประตูแล้วก้อทุบ ปัง! ปัง! และพูดว่า

“ฉันผิดไปเลี้ยวให้ช้านเข้าห้องเถอะ แงแง้”  แน่ๆเลย อุว้ะห้าห้า(พูดเองเออเองเหมือนคนบ้า)

.ห้านาทีผ่านไป.....

.สิบห้านาทีผ่านไป...

.ยี่สิบนาทีผ่านไป.......

.ครึ่งชั่วโมงผ่านไป.........

“ครึ่งชั่วโมงแล้วนะหายหัวไปไหนเนี่ยทำไมยังไม่มาสักทีนะ?”

“เราเป็นห่วงเขา?”

“จะไปห่วงมันทำไม- -”

 ☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁☁
' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' '' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' '
 ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' '  ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' ' '
☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂☂

สวัสดี = = (ด้วยน้ำเสียงหมดแรงแหบแห้ง)
 

มาอัพตอนที่สามแล้วนะคะ ที่เสียงแหบเพราะเม้นน้อยจุง - -

แต่ไม่เป็นไร้ไม่เป็นไร ไรเตอร์ไม่ท้อเล้ยย ! ตั้งใจแล้วว่า แต่งนิยายเรื่องนี้

ไม่ได้ต้องการกระแสตอบรับที่ดีเว่อร์ (หรอ?) แต่ต้องการแต่ง เพราะอยากแต่ง :D

แต่ถ้าได้กระแสตอบรับที่ดีคอมเม้นบู้มบึ้ม ยอดวิวพุ่งกระฉูด โหวตเยอะแยะวิจารณ์ท่วมท้น

นั่นก็เป็นของแถม  :D   ยังไงก็

ขอบคุณที่มาอุดหนุนนะคะ (คล้ายๆมาขายของ)

 

......................................................................................................................................................

*มุมตอบเม้น

เราจะตอบทุกคอมเม้นแม้มีอยู่น้อยนิด แต่ก็เป็นหนึ่งกำลังใจที่ยิ่งใหญ่ให้ไรท์
 

@ N'kapook เรียกเค้าว่า'แนต'ก็ได้ รึจะเรียก'หอยหลอดหอยดอง'ก็จัดไป
เราแต่งได้ออกอรรถขนาดนั้นเชียว? *0* อยากขอบคุณงามๆอีกสักสามร้อยครั้ง
สำหรับคอมเม้นน ;3  ไม่รู้จะตอบต่อว่าอะไรดี มีแค่คำคำเดียว ขอบคุณ

@~ yAyee* ~ นับหนึ่งไม่ได้จุ้ปน้า เม้นนี้นานมาก ตั้งแต่ นิยายเรายังโหลย (กว่านี้) เพิ่งได้ตอบ ขอโทษเน้

@ ยิ้มยิ้ม  กลายเป็นที่รักเธอซะแล้วเหร้อะ? 55  มาช่วยนับหนึ่งเร้ว ><

@ Eveeva : เย้ยยย จริงป้าว? มันคงไม่สั้นไปเน้อะ?  ชอบก็จีบเลยชอบก็จีบเลยเซ่ ชูวับชูวับ (บ้าแล้ว)><

......................................................................................................................................................




1คอมเม้น= เป็นหนึ่งกำลังใจให้ไรท์
 ขอบคุณไว้ล่วงหน้าเลยนะคะ

จ้วบบ ♥







 

© Tenpoints !