คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 21 days, วันที่ ๔.
บางตอนอาจจะย๊าวยาวยาวยาว
บางตอนอาจจะสั๊นสั้นสั้นสั้น
เพราะว่าแต่ละตอนเป็นเรื่องราวภายใน 1 วันค่ะ บางวันอาจจะมีเรื่องราวเยอะ บางวันอาจจะมีเรื่องราวน้อย
เพราะฟิคปกติเนี่ย ในตอนนึง อาจจะมีหลายวันรวมกัน หรือวันเดียว
แต่ฟิคเรื่องนี้ วันต่อวันอ่ะค่ะ เพราะงั้นเลยสั้นบ้างยาวบ้าง
เพราะงั้นจะสั้นจะยาว ขึ้นอยู่กับยุนแจแล้วแหละว่าจะเยอะมั้ย 555555555555.
FOURTH DAY...
โอ้ยยยยย วันนี้มีเรียนแค่วิชาเดียว ขี้เกียจมาสุดๆ เลย ! เป็นวิชาที่ปกติก็ไม่ค่อยจะเข้าเพราะอ.ที่สอนไม่ซีเรียสอะไรมาก แค่ทำงานมาส่ง มาเทสย่อย ก็โอเคแล้ว...
แต่ถ้าไม่มา ก็ไม่ได้ปฏิบัติภารกิจ !!!
แจจุงและจุนซูนั่งอยู่แถวเกือบหลังสุดของห้องเลกเชอร์นี้
“แปลกเนอะ ทำไมวันนี้คนดูมาเยอะจัง ?” จุนซูหันมาถามเพื่อนเมื่อสังเกตว่ามีนักศึกษาเดินเข้ามาไม่น้อย
“ก็อาจจะอยากเข้า...นานๆ ทีจะเข้าหน่า” แจจุงตอบอย่างไม่ใส่ใจอะไรมากนัก
แต่แล้วก็เริ่มมีเสียงกรีดร้องเบาๆ ของผู้หญิงกลุ่มนึง ก่อนทีตัวต้นเหตุจะเดินเข้ามาในห้อง
“อ๊ายยย ฉันดีใจจังเลยที่เข้าเรียนวันนี้ จะได้จ้องหน้ายุนโฮตลอด 2 ชั่วโมง ~” เสียงเพ้อฝันลอยเข้ามากระทบหูของแจจุง
ทำให้แจจุงต้องเงยหน้ามองไปยังคนที่พึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับปาร์ค ยูชอน
ยุนโฮเดินขึ้นขั้นบันไดที่แต่ละขั้นจะมีโต๊ะเลกเชอร์วางอยู่ ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ขั้นเดียวกับแจจุง !
แจจุงใจกระตุกอย่างคาดไม่ถึงว่าจะได้เจอคนที่เค้าจำเป็นต้องเจอ แต่ไม่คิดว่าจะมาเจอในคาบเรียนที่ไม่สำคัญอะไรแบบนี้
ปกติคาบเรียนที่สำคัญๆ ชองยุนโฮยังไม่ค่อยเข้าเลยไม่ใช่รึไง !!
แต่แทนที่ยุนโฮจะเลี้ยวซ้ายมาทางที่แจจุงนั่งอยู่ กลับเลี้ยวไปทางขวาห่างกับแจจุงประมาณ 10 โต๊ะ
“เห้อออ....” แจจุงลอบถอนหายใจ
“จะมาเรียนทำไมวะไอ่ยุนโฮ น่าเบื่อ !” เสียงโวยวายของปาร์คยูชอนดังแว่วมาขณะที่เจ้าของเสียงกระแทกตัวนั่งลงกับโต๊ะเลกเชอร์ ก่อนจะยื่นขาไปพาดไว้กับโต๊ะตัวที่อยู่ข้างหน้า
“เงียบหน่า...” ยูชอนฮึดฮัดกับการที่โดนยุนโฮขัดใจ ก่อนจะเสียบหูฟังแล้วก้มหน้าหลับอย่างไม่สนใจ
“ไม่อยากเรียนแล้วจะเข้ามาทำไมกัน !” จุนซูพูดขึ้นลอยๆ
ทำเอายูชอนค่อยๆ ลืมตาขึ้นก่อนจะชะเง้อหน้ามามอง แต่จุนซูก็ทำได้เพียง ลอยหน้าลอยตาอย่างกวนประสาท
“มีอะไรรึเปล่า ?” แจจุงยื่นหน้ามาสบตากับยูชอน...
“ป...เปล่า !” ยูชอน กลับไปนั่งปกติดังเดิม
“ไปคุยกับมันทำไมน่ะแจจุง” จุนซูหามาแหว
“พอเถอะหน่าจุนซู ไม่ชอบเค้าก็อย่าไปยุ่งสิ ฉันรำคาญ”
“ชิ....”
ตลอดระยะเวลา 2 ชม. แจจุงได้แต่ลอบมองปฏิกิริยาของยุนโฮ
ไม่สนใจฉันเลย ?
อะไรกัน ชองยุนโฮ...แบบนี้จะต้องหาเรื่องคุยซะแล้ว...
เมื่อหมดคาบเรียน นักเรียนหลายๆ คน ลุกขึ้นยืนบิดร่างกายที่เมื่อยล้า แจจุงเมื่อเห็นยุนโฮลุกขึ้นกำลังจะเดินออก
ก็ค่อยๆ ยกแขนขึ้นสูง ก่อนจะบิดตัวไปมาคลายความเมื่อย...
ทำไมจะไม่รู้ ว่าเสื้อที่ไม่ได้ยัดเข้ากางเกงน่ะ มันลอยขึ้นมาสูงขนาดไหน !
แจจุง ทำตัวปกติ ก่อนจะคว้าหนังสือและเดินมายังช่องทางเดิน
ปึก !!
แจจุงตั้งใจสร้างภาพให้เหมือนบังเอิญชนกับยุนโฮที่กำลังออกมาเช่นกัน
“เห้ย ขอโทษ” แจจุงรีบก้มลงเก็บหนังสือให้ยุนโฮ ก่อนจะลุกขึ้นมาและยื่นให้
“ข...ขอบใจ...” แจจุงฉีกยิ้มกว้างที่หวานน นน นน น มาก ! ก่อนจะเดินนำหน้ายุนโฮไปอย่างไม่สนใจอีก
ประโยคนึง ก็เท่ากับคุยแล้วล่ะหน่า !!!
เดี๋ยวดึกๆ มาอัพต่อนะคะ เนื่องจากสั้นติดกันมา 2 ตอนละ :D
ความคิดเห็น