คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 21 days, วันที่ ๓.
THIRD DAY…
จากการที่คิดทบทวนมาตลอดทั้งวันของเมื่อวาน
ตอนนี้สิ่งที่สงสัยก็ยังคงไม่กระจ่าง
1. ชองยุนโฮรู้จักชื่อฉัน ?
2. ชองยุนโฮอยู่คอนโดเดียวกับฉันมาตลอด 3 ปีโดยที่ฉันไม่เคยเจอ ทำได้ยังไง ?
3. ชองยุนโฮรู้ว่าฉันมีรถขับ ?
4. ชองยุนโฮดูเป็นคนไม่หยิ่งเหมือนที่เค้าว่ากัน - -?
แจจุงจดคำถามพวกนี้ลงในสมุดพกสีสวยที่พึ่งแกะเอามาใช้ ก่อนจะพลิกไปด้านหน้าที่มีปฏิทินแล้วกากบาทวันที่ 3 ลงไป
แจจุงกำลังนั่งรอจุนซูอยู่ที่โต๊ะประจำ ก่อนจะนั่งคิดว่าจะเจอกับยุนโฮได้อย่างไร ?
วันนี้พวกนักบาสก็กลับมากันแล้ว...คงไม่ใช่ห้องชมรมบาส...
ชองยุนโฮ...ทำไมถึงได้รู้สึกอยากเจอจังนะ
หรือจะรอเจอที่คอนโด ? แต่ก็ไม่รู้อยู่ดีว่าอยู่ห้องไหน...
โอ้ยยยยยยยย แล้วถ้าวันนี้ไม่ได้เจอก็ต้องเริ่มใหม่หมดเลยนะ !
เอ๊ะ ? เหมือนสวรรค์เริ่มเข้าข้าง เมื่อร่างสูงที่ดูดีกำลังเดินลัดสวนหลังตึกนิเทศน์นี่ไปไหนซักแห่ง
แจจุงมองซ้ายมองขวา ก่อนจะตัดสินใจลุก และเดินตามยุนโฮไปห่างๆ
เรือนกระจกงั้นเหรอ ? แจจุงเดินตามมาได้ซักพัก ก็มาหยุดอยู่หน้าเรือนกระจกปลูกต้นไม้ที่ยุนโฮเดินเข้าไป...
จะเข้าไปดีมั้ยนะ ?
เอาก็เอาวะ !!!
แจจุงมองไปรอบๆ เรือนกระจกที่ไว้สำหรับปลูกต้นไม้นี่ บรรยากาศเหมือนเค้าอยู่ในป่าลุ่มน้ำอเมซอนยังไงยังงั้นแหนะ !
น่ากลัวพิลึก !
พั่บ พั่บ พั่บ !
เห้ย ตัวอะไรวะ !!
แจจุงผงะอย่างตกใจ เมื่อจู่ๆ ก็มีตัวประหลาดขนาดประมาณฝ่ามือบินโฉบตัดหน้าเค้าไป
ในนี้จะน่ากลัวเกินไปแล้ว จะมีอะนาคอนด้าเหลือมารัดตัวเค้ามั้ยเนี่ย !!!
แจจุงมองซ้ายมองขวาอย่างวางระแวง
กึก !!
“โอ้ยยยยย” แจจุงล้มลงไปกับพื้นเมื่อสะดุดกับรากไม้ของต้นอะไรซักอย่างที่งอนอยู่กลางเรือนกระจก
“ใครน่ะ” เสียงของยุนโฮดังขึ้น ก่อนจะปรากฏร่างสูงที่ยืนมองเค้าอยู่ไม่ห่าง
“มาทำอะไรที่นี่? แล้วเป็นอะไร ?” ยุนโฮค่อยๆ เดินเข้ามาถาม
“ส...สะดุด” แจจุงตอบอย่างขายหน้า
โอ้ยย เจอกับชอง ยุนโฮ มีแต่เรื่องขายหน้าโว้ยย !!!
ยุนโฮเดินมานั่งยองๆ อยู่ข้างๆก่อนจะคว้าข้อเท้าของแจจุงไปดุ
“โอ้ยยย เบาๆ สิ !!” แจจุงว่า
“เงียบหน่า” ยุนโฮว่า แจจุงเม้มปากทันที ก่อนจะมองมือหนาที่ค่อยๆ ถอดรองเท้าหนังสีดำของเค้าออก
กรึบ !
“โอ้ยยยยยยยย ไอ่บ้ายุนโฮ มันเจ็บนะ !!!” แจจุงที่โดนยุนโฮบิดข้อเท้าทุบเข้าที่อกของยุนโฮด้วยความเจ็บ
“แจจุง !” ยุนโฮคว้าข้อมือบางที่เอาแต่ทุบเค้าไว้ ก่อนที่ทั้งคู่จะสบตากันนิ่ง
ดวงตากลมใสจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคม
ปฏิบัติการอ่อยย ย ยย ~~~
ยุนโฮค่อยๆ เลื่อนใบหน้าเข้าใกล้แจจุง...แต่แล้วก็หยุดชะงักไว้ได้ทัน
“หายเจ็บแล้วเห็นมั้ย ?” ยุนโฮบอก แจจุงสะดุ้งก่อนจะจับไปที่ข้อเท้าของตัวเอง
“จริงด้วย ขอบใจนะ” แจจุงเงยหน้าขึ้นมายิ้มขอบคุณจากใจจริง
ครืดด ครืดดด ครืดดด
แจจุงล้วงมือหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก้พบว่าคนที่โทรมาคือจุนซู
“ฉันไปนะ จุนซูโทรมาตามแล้ว” แจจุงค่อยๆ ลุกขึ้นก่อนจะใส่รองเท้าแล้วเดินออกจากเรือนกระจกไป
อย่างน้อยวันนี้ ก็ได้คุยแล้วล่ะหน่า...
ใครอ่านไม่เม้น ระวังเสียสิทธิ์อะไรบางอย่างนะฮ้า :D
ความคิดเห็น