ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    พิภพราชันย์ออนไลน์ [Online]

    ลำดับตอนที่ #30 : พิภพราชันย์ออนไลน์ :: คำสาปแห่งความโชคร้าย (1)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 4.96K
      37
      14 พ.ค. 57






    พิ ภ พ ร า ชั น ย์  • อ อ น ไ ล น์



     






     

    ตอนที่ 15 คำสาปแห่งความโชคร้าย (1)

     

     

     

     

    ซีแนลยกแขนที่บอบช้ำขึ้นมากอดตัวเองเพื่อควบคุมอาการสั่นอย่างห้ามไม่อยู่เมื่อสบตาเข้ากับดวงตาที่คล้ายเต็มไปด้วยแผนร้ายของปีศาจ

     

     

     

     

    “ข้าบอกเจ้าแล้วไม่ใช่หรือว่าข้าปล่อยเจ้าไป แต่ผู้ที่จะผ่านได้มีเพียงหนึ่ง นั่นหมายความว่าสิ่งมีชีวิตอย่างอื่นที่มากับเจ้าจะต้องถูกกำจัดออกไป ข้าไม่ได้สังหารเจ้านะสาวน้อย เพราะเช่นนั้นข้าจึงไม่ได้ทำผิดอะไรกับราลูเลีย” ริมฝีปากที่แสยะรอยยิ้มน่าสะพรึงกลัวทำให้หัวใจของซีแนลหล่นวูบ

     

     

     

     

    “หมายความว่าไม่ว่าอย่างไรอีดานก็ต้องตายใช่ไหม”

     

     

     

     

    เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงสิ้นหวัง เพราะหากเป็นเช่นนั้นจริง เธอจะไม่ยอมให้เกิดขึ้นเด็ดขาด และขอยืนยันเป็นครั้งที่สองว่าเธอยอมฆ่าตัวตาย!

     

     

     

     

    “จุ๊ๆ ใจเย็นสิสาวน้อย ข้าไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก เพราะข้ามีข้อเสนอบางอย่างให้เจ้าเลือก ไม่สิ นั่นอาจเรียกว่าเป็นหนทางเดียวที่เจ้าต้องการ เจ้ายินดีจะแลกเปลี่ยนกับข้ามั้ยล่ะ” อีกฝ่ายเอ่ยขึ้นขณะแววตาเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์

     

     

     

     

    “ต้องทำยัง!

     

     

     

     

    เธอพยายามระงับอาการตื่นเต้นในน้ำเสียง แน่นอนว่าเธอรู้ดี อีกฝ่ายย่อมมีแผนร้ายอย่างแน่นอน

     

     

     

     

    “เจ้ารู้ใช่ไหม ไม่มีอะไรได้มาง่ายและได้มาฟรีๆ ทุกอย่างบนโลกนี้ล้วนต้องมีข้อแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม”

     

     

     

     

    “อย่ามาลีลา จะแลกเปลี่ยนอะไรก็ว่ามา!” ท่าทางร้อนรนของเธอทำให้อีกฝ่ายหยัดรอยยิ้มที่มุมปาก รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ร้ายกาจของเขาทำให้เธอนึกภาพการแลกเปลี่ยนวิญญาณกับซาตานผู้ชั่วร้ายเหมือนในหนังสือนิยายไม่มีผิด

     

     

     

     

    “รอยสักที่แขนของเจ้าเกิดจากการทำพันธสัญญากับราลูเลียใช่หรือไม่” สัตว์เทพอสูรผู้ทรยศลีมเอ่ยขณะชี้มาที่แขนของเธอ

     

     

     

     

    “ทำไม?” เธอเอ่ยถามขณะจ้องมองอีกฝ่ายด้วยใบหน้าแน่วนิ่ง

     

     

     

     

    เพราะราลูเลียเป็นเผ่าพันธุ์ยมทูตเช่นเดียวกับสัตว์เลี้ยงของเจ้า เช่นนั้นข้าจึงสามารถทำให้รอยสักนั้นเป็นที่ผนึกสัตว์เลี้ยงของเจ้าได้ การสร้างผนึกเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ที่ใครจะสามารถทำกันได้ง่ายๆ หรอกนะ นับว่าเจ้าโชคดีที่มาเจอผู้เก่งกาจเช่นข้าแล้วสาวน้อย ข้าสามารถสร้างผนึกที่คล้ายกับการหลอมรวมกับเจ้าของ เช่นเดียวกับสัญลักษณ์พันธสัญญา เวลาที่เจ้ามีอันตรายสัตว์เลี้ยงของเจ้าสามารถรับรู้หรือออกมาช่วยได้โดยไม่ต้องเอ่ยปากสั่งปลดผนึกเสียด้วยซ้ำ เช่นนั้นเท่ากับว่าเจ้าได้รับสิ่งที่ยิ่งกว่าควรค่ามิใช่หรือ

     

     

     

     

    “หมายความว่ายังไง? หมายความว่าสามารถสร้างผนึกสัตว์เลี้ยงที่รอยสักนี้ได้อย่างนั้นเหรอ” ซีแนลเอ่ยถามขณะยกแขนตัวเองขึ้นมาดู

     

     

     

     

    “ถูกต้อง” อีกฝ่ายเอ่ยตอบด้วยดวงตาที่เป็นประกายวับวาว

     

     

     

     

    ซีแนลหรี่ตามองฝ่ายตรงข้ามอย่างไม่ไว้ใจ อย่างที่อีกฝ่ายกล่าวมาข้างต้นไม่มีอะไรได้มาฟรีๆ ทุกสิ่งล้วนต้องมีข้อแลกเปลี่ยน “ต้องแลกกับอะไร” เธอถาม

     

     

     

     

    “แลกกับทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในตัวเจ้า” สิ้นคำพูด ซีแนลก็มองอีกฝ่ายด้วยสายตาพรั่นพรึง

     

     

     

     

    “อ้อ ข้ายกเว้นชุดที่เจ้าสวมหนึ่งอย่างเพราะดูเหมือนว่าชุดนั้นราลูเลียมอบให้เจ้าสินะ” ซีแนลหรี่ตามองอีกฝ่ายที่ไม่ได้ลดน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ลง

     

     

     

     

    ทุกสิ่งทุกอย่างในตัวเธออย่างนั้นเหรอ มันน้อยเกินไปหรือเปล่าถ้าเทียบกับความไม่น่าไว้ใจของเขา

     

     

     

     

    ซีแนลรู้สึกสับสนอย่างหนัก เพราะสิ่งของที่เธอมีอยู่ตอนนี้ก็มีแค่ไอเท็มบางอย่างไม่กี่ชิ้น ส่วนเงินที่เคยได้จากการทำภารกิจก็ถูกส่งเข้าธนาคารผ่านบัตรเครดิตไปหมดแล้ว เพราะเช่นนั้นเธอจึงไม่เห็นว่าจะมีของสิ่งใดสำคัญอีก

     

     

     

    “สาวน้อย เจ้าคงกำลังคิดว่าสิ่งของที่ในตัวเจ้าตอนนี้แทบไม่มีอะไรสินะ เช่นนั้นข้าก็จะบอกให้เจ้ารู้เสีย ทุกสิ่งทุกอย่างในตัวเจ้านั้น ข้าหมายถึงทั้งหมด! ระดับเลเวลและทักษะที่ยังใช้งานได้และไม่ได้ถูกผนึก รวมไปถึงสิ่งของทุกอย่างที่เจ้ามี เช่นนั้นจงคิดเสียให้ดีๆ ของพวกนั้นเพื่อแลกกับสัตว์เลี้ยงต่อยต่ำเพียงตัวเดียวมันคุ้มไหม”

     

     

     

     

    “ตกลง!” ซีแนลตอบโดยไม่เสียเวลาคิด

     

     

     

     

    เธอจ้องมองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าแน่วแน่ ถ้าเป็นแค่ของพวกนั้นแล้วล่ะก็ มันเทียบไม่ได้กับความซื่อสัตย์จงรักภักดีของอีดานด้วยซ้ำ

     

     

     

     

    “ต่อให้ต้องเริ่มนับตั้งแต่หนึ่งใหม่ก็ไม่เป็นไรเช่นนั้นหรือ” สัตว์เทพอสูรเอ่ยขึ้นคล้ายจะลองใจเธอ

     

     

     

     

    “ใช่!

     

     

     

     

    “อ้อ ข้าลืมบอกเจ้าไปอีกข้อหนึ่ง เจ้าต้องทนรับความเจ็บปวดทั้งหกประการจากคำสาปร้ายที่ปลดเปลื้องแย่งชิงสิ่งที่อยู่ในตัวเจ้าด้วย วิธีการแลกเปลี่ยนของข้าอาจทำให้เจ้าต้องเจ็บปวดทรมานเจียนตายเชียวล่ะ”

     

     

     

     

    “เลิกพร่ามเสียที! จะทำอะไรก็ทำ” ซีแนลตวาดเสียงดังอย่างหมดความอดทน

     

     

     

     

    ตอนนี้เธอไม่อยากอยู่ร่วมหายใจกับสัตว์เทพอสูรผู้หิวกระหายเลือดและเจ้าเล่ห์คดโกงผู้นี้แม้แต่วินาทีเดียว

     

     

     

     

    “เอาล่ะ เช่นนั้นอย่างแรกคือข้าต้องสร้างผนึกที่รอยสักเพื่อเชื่อมโยงสัตว์เลี้ยงให้เจ้า หลับตาเสียสิ” สิ้นเสียงอีกฝ่าย ซีแนลทำสีหน้าลังเล ที่ลังเลมิใช่เพราะความหวาดกลัว แต่เป็นเพราะความไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายหมายจะทำสิ่งใดกับเธอ

     

     

     

    เธอมองสบตาหยั่งเชิงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจหลับตาลง

     

     

     

     

    สัมผัสแรกที่ได้รับคือปลายนิ้วยาวเรียวที่มีเล็บแหลมคมของอีกฝ่ายค่อยๆ บรรจงกรีดลงเหนือหน้าผากของเธอจุดหนึ่ง เมื่อของเหลวแดงข้นไหลหยดลงมากระทบขนตาซีแนลจึงค่อยๆ ลืมตาขึ้น

     

     

     

     

    ริมฝีปากแสยะยิ้มของอีกฝ่ายทำให้เธอรู้สึกขนลุกเกรียว ทว่าเพียงไม่นานอีกฝ่ายก็เลื่อนปลายเล็บยาวเฟื้อยที่เปื้อนเลือดของเธอไปยังแขนที่มีรอยสักและบรรจงใช้เลือดสีแดงสดของเธอวาดลวดลายทับซ้อนลงไป

     

     

     

     

    “โอ้ย!

     

     

     

     

    ซีแนลสะบัดแขนและกรีดร้องอย่างไม่ได้ตั้งใจเมื่อรู้สึกเหมือนถูกไฟแผดเผาตรงบริเวณนั้น อีกฝ่ายเคลื่อนมือออกไปพร้อมรอยยิ้มที่บ่งบอกว่าไม่น่าไว้ใจ

     

     

     

     

    สัตว์เทพอสูรผู้ทรยศลีมพยักพเยิดหน้าไปที่แขนของเธอ ดวงตาทั้งคู่ของเธอเบิกโตกว้างทันทีเมื่อพบว่ารอยสักสีดำลวดลายประหลาดที่พันรอบไปครึ่งแขนมีลายเส้นเปลวเพลิงด้านนอกทับซ้อนอีกเส้นหนึ่ง มันดูงดงามและสวยงามแสดงถึงความมีมนต์ขลังอย่างน่าประหลาด

     

     

     

     

    เหมือนรู้ได้ด้วยตัวเองซีแนลจึงตัดสินใจผนึกอีดานอย่างเช่นวิธีเดียวกับการเรียกใช้ราลูเลีย

     

     

     

     

    “ผนึกอีดาน!” สิ้นเสียงของเธอ ร่างที่บอบช้ำของอีดานก็หายวาบเข้าสู่รอยสักของเธอทันที นับว่าเป็นเรื่องดีๆ เรื่องแรกที่ทำให้ริมฝีปากของเธอหุบยิ้มแทบไม่ลง

     

     

     

     

    “เอาล่ะสาวน้อย ถึงคราวยื่นของแลกเปลี่ยนให้ข้าแล้ว” น้ำเสียงยินดีปรีดาของอีกฝ่ายทำให้ซีแนลเริ่มใจไม่ดี ทว่าสัตว์เทพอสูรก็ไม่ได้ก้าวมาประชิดตัวเธออย่างเช่นเมื่อครู่

     

     

     

     

    กลับปรากฏเก้าอี้ไม้บุกำมะหยี่งดงามสีแดงคล้ายบัลลังก์พระราชาตัวหนึ่งขึ้นกลางห้อง เขาหันหลังกลับไปแล้วนั่งลงช้าๆ พร้อมทั้งส่งรอยยิ้มที่น่าสะพรึงกลัวมาให้เธอ

     

     

     

     

     

    ผู้เล่น ซีแนล เฟลคอน ต้องการรับการทดสอบการแลกเปลี่ยนด้วยคำสาปแห่งความเจ็บปวดทั้งหกประการกับสัตว์เทพอสูรผู้ทรยศลีมหรือไม่ กรุณายืนยันค่ะ

     

     

     

     

     

    “ยืนยัน” สิ้นเสียงระบบเธอก็เอ่ยยืนยันทันที

     

     

     

     

    รอยยิ้มของสัตว์เทพอสูรขยับกว้างขึ้นอย่างไม่น่าไว้ใจ โดยการนั่งจ้องมองเธอในท่านั่งไขว่ห้างราวกับมองดูเหยื่อสิ้นลมหายใจไปต่อหน้าเสียอย่างไรอย่างนั้น

     

     

     

     

     

    ความเจ็บปวดประการที่หนึ่งดำเนินการ ระดับเลเวลในตัวผู้เล่นทั้งหมดจะหายไป

     

     

     

    ผู้เล่น ซีแนล เฟลคอน ระดับเลเวล 857  ถูกลดลงจนเหลือระดับพื้นฐานคือ 1

     

     

     

     

     

    สิ้นเสียงระบบที่ดังขึ้นในหัว ซีแนลก็ส่งเสียงกรีดร้องออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ผิวหนังทั่วร่างของเธอรู้สึกปวดแสบและรวดร้าวเหมือนถูกเฉือนออก

     

     

     

     

     

    “อ๊ากกก!!

     

     

     

     

    ซีแนลส่งเสียงกรีดร้องโหยหวนเมื่อความเจ็บแผ่ไปทั่วร่างอย่างห้ามไม่อยู่ เธอทรุดลงกับพื้นอย่างทุรนทุราย

     

     

     

     

     

    ความเจ็บปวดประการที่สองดำเนินการ ระดับชนชั้นในตัวผู้เล่นทั้งหมดจะหายไป

     

     

     

    ผู้เล่น ซีแนล เฟลคอน ระดับชนชั้นจอมเวท ถูกลดลงจนเหลือระดับพื้นฐาน  ระดับสามัญชน

     

     

     

     

     

    เสียงกรีดร้องโหยหวนยังดังต่อเนื่องเมื่อความเจ็บปวดกรีดบนผิวหนังทวีความรุนแรงราวกับจะแทรกซึมเข้าไปในเลือดเนื้อ

     

     

     

     

     

    ความเจ็บปวดประการที่สามดำเนินการ ไอเท็มในตัวผู้เล่นทั้งหมดจะหายไป

     

    ผู้เล่น ซีแนล เฟลคอน สูญเสียไอเท็มทั้งหมดในตัว

    ไอเท็มถุงมืออัศวินซากศพ ระดับ A หายไป

    ไอเท็มรองเท้าอัศวินซากศพ ระดับ A หายไป

    น้ำยาเพิ่มเลือดขนาดใหญ่ จำนวน 255 ขวด หายไป

    น้ำยาเพิ่มเลือดขนาดเล็ก จำนวน 59 ขวด หายไป

    น้ำยาเพิ่มมานาขนาดใหญ่ จำนวน 225 ขวด หายไป

    น้ำยาเพิ่มมานาขนาดเล็ก จำนวน 93 ขวด หายไป

    น้ำยาลดความเหนื่อยล้าขนาดใหญ่ จำนวน 20 ขวด หายไป

    น้ำยาลดความเหนื่อยล้าขนาดกลาง จำนวน 25 ขวด หายไป

    ข้าวกล่องหน้าทะเล จำนวน 2 กล่อง หายไป

    น้ำดื่มเพิ่มความสดชื่น จำนวน 5 ขวด หายไป

    ไอเท็มหน้ากากวิโอล่า ระดับ A หายไป

     

     

     

    เนื่องจากหน้ากากวิโอล่าของผู้เล่น ซีแนล เฟลคอน หายไป สิทธิพิเศษจากทางระบบถูกถอดถอน  คำสั่งปกปิดรายชื่อและข้อมูลส่วนตัวทุกเว็บบอร์ดของผู้เล่นถูกยกเลิก

     

     

    ผู้เล่น ซีแนล เฟลคอน ถูกประกาศรายชื่อบนเว็บบอร์ดยี่สิบทำเนียบอาชีพลับค่ะ

     

     

     

     

     

    ซีแนลดิ้นทุรนทุรายกับพื้นเมื่อเสียงระบบที่ดังขึ้นยาวเหยียดพร้อมความเจ็บปวดที่เพิ่มหนักขึ้นราวกับกำลังถูกบดขยี้กระดูก เสียงกรีดร้องของเธอดังกึกก้องอย่างโหยหวนโดยเสียงเตือนจากทางระบบไม่ได้เล็ดลอดเข้าหูแม้แต่น้อยเมื่อความเจ็บปวดแล่นพล่านไปทั่วทุกอณูร่างกาย ผิวหนังที่เสียดสีกับพื้นเริ่มมีไหลซึมออกจากบาดแผลตามลำตัวมากขึ้นเรื่อยๆ จนพื้นที่รอบๆ กลายเป็นสีแดงฉานและกลิ่นคาวคละคลุ้งด้วยเลือดที่กระเซ็น

     

     

     

     

     

    ความเจ็บปวดประการที่สี่ดำเนินการ ทักษะที่ไม่ได้ถูกผนึกของผู้เล่นทั้งหมดในตัวจะหายไป

     

    ผู้เล่น ซีแนล เฟลคอน สูญเสียทักษะสลายคำสาป ระดับพื้นฐาน 

    ผู้เล่น ซีแนล เฟลคอน สูญเสียทักษะดาบเดียวปลิดชีพ ระดับพื้นฐาน

    ผู้เล่น ซีแนล เฟลคอน สูญเสียทักษะจากเงื่อนไขลับพิเศษที่ทางระบบไม่ได้แจ้งแสดงบนหน้าจอสถานะ

     

    * เงื่อนไขลับพิเศษ ฆ่าตัวตายด้วยน้ำมือตัวเองหลังจากเข้าสู่เกมครั้งแรก ทำให้ผู้เล่นสามารถพบเหตุการณ์พิเศษ สถานที่พิเศษ  และภารกิจพิเศษ เพิ่มขึ้น 80% เป็นเวลา 45 วัน  ถูกยกเลิก

     

     

     

     

     

    ดูเหมือนว่าพอย่างเข้าความเจ็บปวดประการที่สี่ ความเจ็บปวดที่เล่นงานตามร่างกายของเธอเริ่มทุเลาเบาบางลง ซีแนลหยุดดิ้นทุรนทุรายเหลือเพียงลมหายใจที่หอบโยนและเหงื่อเม็ดโตไหลซึมออกจากไรผมและใบหน้าที่ปนเปื้อนคราบน้ำตาซึ่งบ่งบอกถึงความเจ็บปวดอย่างหนักหนาสาหัส

     

     

     

     

     

    ความเจ็บปวดประการที่ห้าดำเนินการ ผู้เล่นได้รับคำสาปโชคร้ายหกประการ

     

     

     

    ผู้เล่น ซีแนล เฟลคอน จะถูกทางระบบดำเนินการสุ่มโชคร้ายให้กับผู้เล่นเป็นจำนวน 6 ครั้ง ทุกๆ เลเวล 66 และ666 จากระดับชนชั้นสามัญ ระดับนักชนชั้นรบ และระดับชนชั้นจอมเวท

     

     

     

     

     

    ซีแนลฟังเงื่อนไขข้อที่ห้าขณะนอนแผ่หลากับพื้น เธอค่อยๆ สูดลมหายใจเข้าลึกเพื่อข่มความเจ็บปวดตามร่างกายและพยายามขยับตัว นิ้วมือเป็นเพียงอวัยวะส่วนเดียวที่เธอสามารถขยับได้ ขณะที่ลมหายใจแผ่วเบาอย่างรวยระริน แววตาหม่นที่เอ่อคลอด้วยน้ำใสบ่งบอกถึงความเจ็บปวดเจียนจะขาดใจ เธอกะพริบตาด้วยความรู้สึกอ่อนล้าที่เหมือนจะหมดสติทุกเวลา

     

     

     

     

     

    ความเจ็บปวดประการที่หกดำเนินการ ผู้เล่นได้รับคำสาปสะกดผนึกพันธสัญญา

     

     

     

    ผู้เล่น ซีแนล เฟลคอน ไม่สามารถปลดผนึกพันธสัญญามิตรแห่งความตายอัญเชิญสัตว์เทพอสูรราลูเลียและสัตว์เลี้ยงเป็นเวลา 7 วัน

     

     

     

     

     

    เลือดไหลซึมออกจากริมฝีปากบางที่พยายามเม้มแน่นเพื่อให้ตัวเองคงสติเพื่อฟังเงื่อนไขแลกเปลี่ยนข้อสุดท้ายให้จบ ขณะเงยหน้ามองไปยังสัตว์เทพอสูรผู้ทรยศลีมที่แสยะยิ้มอย่างนึกสนุกอย่างอาฆาตแค้น ก่อนที่สติพลันจะวูบหายไป

     

     

     

     

    การแลกเปลี่ยนคำสาปแห่งความเจ็บปวดทั้งหกประการกับสัตว์เทพอสูรผู้ทรยศลีมเสร็จสิ้น

     

     

     

    ผู้เล่น ซีแนล เฟลคอน ได้ทำการปลดล็อคเงื่อนไขภารกิจขั้นที่ 3/4 ด่านสุดท้ายได้สำเร็จ ทางระบบจะส่งตัวผู้เล่นสู่ห้องภารกิจ 4/4 เพื่อรับจิตวิญญาณของอาวุธ  ขอให้ผู้เล่นโชคดีค่ะ

     

    “ขอบใจที่เล่นสนุกกับข้านะสาวน้อย เจ้าทำให้หลายพันปีที่ว่างเปล่าของข้าไม่เหงาเลยจริงๆ” นั่นเป็นประโยคสุดท้ายที่แฝงไปด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนของสัตว์เทพอสูรลีมที่เอ่ยขึ้นโดยอีกฝ่ายไม่สามารถได้ยิน

     

     

     

     

     

    ณ ห้องทำงานแผนกฝ่ายควบคุม

     

     

     

     

    “พี่แจ็คโว้ยยย! เกิดเรื่องแล้วรีบมาดูนี่เร็ว!

     

     

     

    พนักงานในแผนกคนหนึ่งตะโกนขึ้น ภายใต้ห้องที่เต็มไปด้วยหน้าจอขนาดใหญ่ที่กำลังฉายภาพของระบบ ดวงตาคู่นั้นของเขาชะงักค้างจนแทบไม่กะพริบ

             

     

     

     

    “มีปัญหาอะไรอีกวะ” พี่แจ็ครองหัวหน้าแผนกฝ่ายควบคุมที่ทุกคนให้ความเคารพเป็นอย่างดีเดินเกาหัวฟูๆ เข้ามาในห้องที่ถูกรักษาความเป็นส่วนตัวด้วยความมึนๆ จากสภาพแล้วบ่งบอกว่าเขาเป็นคนมุ่งมั่นในการทำงานอย่างหนัก

     

     

     

     

    “พี่ลองดูผู้เล่นที่ทำภารกิจนี้สิ! ผู้เล่นคนนี้ได้รับภารกิจพิเศษค้นหาจิตวิญญาณอาวุธที่ไม่เคยมีผู้เล่นคนไหนเคยรับมาก่อน แล้วยังไม่หมดเท่านั้นนะพี่ เพราะเขาเป็นคนที่ทำภารกิจค้นพบเมืองเซเปียเมืองลึกลับที่ไปโผล่ในทวีปฟรอนได้สำเร็จซึ่งฝ่ายบริหารเพิ่งรับงานไปทำ ผมเลยถูกรับหน้าที่ให้จับตาดูผู้เล่นคนนี้ แล้วพี่ดูล่าสุดนี่เลย! สำคัญมากๆ ผมอยากให้พี่ดู”

     

     

     

     

    “ภารกิจขั้นที่ ¾ สัตว์เทพอสูรผู้ทรยศลีม เฮ้ย! ทำไมไอ้ตัวละครนรกโรคจิตในตำนานนั่นมันไปโผล่ในภารกิจนั้นได้วะ”

     

     

     

     

    “นั่นดิ ผมยังคิดอยู่เลยว่ามีอะไรผิดพลาดหรือเปล่า เพราะถ้าจำไม่ผิดผมเคยได้รับรายงานว่าตัวละครตัวนี้มันถูกย้ายไปใส่ไว้ในภารกิจยากๆ ลึกลับพิเศษท้ายๆ ในแพทที่ยังไม่ได้เปิดให้ผู้เล่นใช้ไม่ใช่เหรอ”

     

     

     

     

    “พี่ก็งงอยู่เหมือนกัน... หรือระบบจะมีปัญหา” อีกฝ่ายหันมาถามเพื่อขอความเห็น

     

     

     

     

    “ระบบทุกอย่างปกติดี ผมตรวจสอบมาสิบกว่ารอบแล้วถึงได้เรียกพี่เนี่ย” คนที่เป็นลูกน้องที่รับผิดชอบดูแลเรื่องนี้ยืนยันอย่างหนักแน่น

     

     

     

     

    “ผมยังคิดอยู่เลยว่าสัตว์อสูรโหดร้ายตัวนี้ไปโผล่ในภารกิจของผู้เล่นใหม่มันทำเกินไปหรือเปล่า” คำพูดของลูกน้องทำให้คนเป็นรองหัวหน้าเงียบโดยไม่คัดค้าน เพราะเขาก็มีความคิดแบบนั้นเหมือนกัน

     

     

     

     

    เสียงถอนหายใจของอีกฝ่ายทำให้ลูกน้องมองด้วยหน้างงๆ

     

     

     

     

    “บ้าชะมัด! เรื่องนี้ชักทำพี่ปวดหัวซะแล้วสิ ถ้าเกิดมีเรื่องผิดพลาดขึ้นจริงๆ มีหวังพวกเราได้ตรวจสอบยาวแน่” พี่แจ็คขยี้หัวยุ่งๆ ตัวเองอย่างสับสน

     

     

     

     

    “แต่ผมรู้สึกสงสารผู้เล่นคนนี้มากเลย ผมว่าฝ่ายข้อมูลทำเกินไป ใส่ข้อมูลนิสัยสัตว์อสูรให้โรคจิตโอเวอร์แบบนี้ได้ไง แล้วนี่ถ้าผู้เล่นโวยบริษัทขึ้นมาผมว่าเรื่องยาวแน่ แล้วพี่แจ็คว่าควรทำไงดี พวกเราต้องรีบรายงานหัวหน้าหรือเปล่า”

     

     

     

     

    คนที่เป็นรองหัวหน้าแผนกมองจอภาพด้วยสีหน้าครุ่นคิด ก่อนจะหันมาพูดกับลูกน้องด้วยสีหน้าจริงจัง

     

     

     

     

    “บางทีกรณีนี้อาจเป็นอย่างที่หัวหน้าเคยพูดก็ได้ เนื้อหาเกมที่ถูกซ่อนกำลังค่อยๆ ถูกผู้เล่นค้นพบ ผู้เล่นคนนี้อาจจะบังเอิญถูกระบบสุ่มไปเจอ เพราะภารกิจตามหาจิตวิญญาณอาวุธเป็นภารกิจระดับ S แล้วไอ้ภารกิจระดับ S พวกนี้จะสุ่มสัตว์อสูรทดสอบผู้เล่นด้วยตัวเองโดยที่ทีมงานของบริษัทไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง เพราะงั้นพี่ว่าไม่น่าจะมีปัญหา นายลองเขียนรายละเอียดไว้ในรายงานเพื่อส่งเบื้องบนแล้วกัน”

     

     

     

     

    “ไม่มีปัญหาแน่นะพี่แจ็ค อย่างนี้ผมค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย แล้วเราควรชดเชยอะไรให้ผู้เล่นมั้ย พี่ดูสิผู้เล่นคนนี้โดนคำสาปแห่งความเจ็บปวดทั้งหกประการจากสัตว์เทพอสูรผู้ทรยศลีมจนระดับและทักษะทุกอย่างโดนลบเหลือแค่พื้นฐานระดับหนึ่ง ไม่ต่างจากผู้เล่นที่เริ่มต้นนับหนึ่งใหม่เลย ผมล่ะโคตรสงสารน้องเขาจริงๆ แล้วดูนะน้องเขายังเป็นแค่เด็กด้วย”

     

     

     

     

    “งั้นนายก็ส่งไอเท็มพิเศษที่เพิ่มระดับความไวในการอัพเลเวล 80% ให้กับผู้เล่นคนนั้นไปสิ”

     

     

     

     

    “พี่แจ็คแต่ไอเอ็มชิ้นนั้นมีไว้สำหรับแจกในอีเว้นท์อย่างเดียวไม่ใช่เหรอ”

     

     

     

     

    “ไม่เป็นไรหรอก ส่งๆ ไปเถอะน่า ยังไงน้องเขาจะได้มีกำลังใจมาอัพเวลให้เหมือนเดิมไวๆ ไง”

     

     

     

     

    “โอเคครับพี่ งั้นเดี๋ยวผมจะรีบจัดการให้”

     

     

     

     

    “งั้นพี่ไปดูโซนไอ้เจย์ต่อล่ะ ถ้ามีปัญหาอะไรก็เรียก”

     

     

     

     

    “รับทราบแล้วคร๊าบบ~

     

     

     

     

    To be continue…

     

     

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×