คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #55 : Da Capo 15 : I dont have anything for stay beside you
ระหว่างทางกลับบ้านมีแต่ความเงียบ พวกผมนั่งแถวหลังเลยไม่เห็นว่านิว เนม ไฟว์มันทำอะไรกันบ้าง ซีนั่งเงียบไม่ยอมพูดอะไรสักคำ เป็นความเงียบงันที่ผมนึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก มีไม่บ่อยนักหรอกที่ซีจะทำท่าทางแบบนี้ใส่ผม ตีความได้ว่าถ้าไม่ใช่ว่ามันกำลังคิดอะไรสักอย่างหนักๆอยู่...มันก็คงโกรธผมมากเลยทีเดียว
ผมนั่งหน้ามุ่ยแข่งกับมัน อะไรวะ...ไอ้ห่านี่ชอบทำตัวเข้าใจยาก...คราวนี้ผมทำอะไรผิดอีกล่ะเนี่ย...
“ซี”ผมเรียกมันเบาๆ ยอมตัดใจเป็นฝ่ายออกปากพูดก่อน “...จะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ”
ก็ผมไม่รู้ว่ามันโกรธอะไรผมนี่หว่า...ผมทำอะไรผิดยังไม่รู้เลย อยู่ๆมาทำเป็นเมินแบบมึนๆงี้ใครมันจะไปตรัสรู้ได้ล่ะวะ...
ซีเหลือบมองผมนิดหนึ่งด้วยหางตา โห...ตามันตอนนี้ดูดุชิบ...ดุแบบ...ส่อชัดเลยว่ากำลังอารมณ์ไม่ดีอย่างแรง เพียงครู่เดียวมันก็ค่อยๆหลับตาลงแล้วผ่อนลมหายใจยาวนาน มือคู่ใหญ่กำแน่นจนผมรู้สึกหวาดๆ เกรงว่ามันจะกำลังจินตนาการว่าผมเป็นอะไรสักอย่างในอุ้งมือมันแล้วมันก็กำลังค่อยๆบีบให้ตาย - -
“อย่าเพิ่งพูดอะไร...ขอกูปรับอารมณ์ก่อน”ซีบอกช้าๆชัดๆอย่างคนกำลังพยายามอดกลั้น ผมเลยต้องรีบหุบปากฉับ...กันแม่งพ่นไฟใส่
มานึกๆดูแล้วก็ใช่ว่าจะไม่รู้หรอกว่ามันโมโหเรื่องอะไร
ซีคงเป็นห่วงผม คงโกรธผมที่ผมกระโดดเข้าไปแบบไม่คิดหน้าคิดหลังอย่างนั้น แต่จะพูดไปแล้วถ้าตอนนั้นมันไม่ชกไอ้บ้านั่นออกไปเสียก่อน ผมก็คงถูกมันเล่นงานไปด้วยอีกคนแน่
นานเท่านานกว่าที่ซีจะยอมเปิดปาก
“กูใจหายวาบเลย...รู้หรือเปล่า...กูแทบจะฆ่าไอ้ห่านั่นได้อยู่แล้วตอนที่เห็นมันกำลังจะชกหน้ามึง”
พอเจอแบบนี้ผมจะทำอะไรได้อีกล่ะนอกจากตอบอุบอิบๆแบบไม่กล้าหือ “ขอโทษ...”
ซีสบตาผมตรงๆ มือข้างหนึ่งยกขึ้นมาแตะสันคางผมเบาๆ “ถ้ามึงบาดเจ็บ...กูคงด่าตัวเองตายห่า”
ผมเงียบ ไม่รู้จะพูดอะไรตอบมันดี
“พูดออกมา”เสียงซีเปลี่ยนเป็นหนักแน่นจริงจังแบบที่ผมยังต้องหยุดฟังมัน มันคว้ามือผมไปกุมเอาไว้แล้วบีบเข้าหา ในขณะที่ผมได้แต่เลิกคิ้วงุนงง
“หือ...?”
“สัญญากับกู...ว่าจะไม่ทำอะไรเสี่ยงๆแบบนั้นอีก”
ดวงตาชั้นเดียวตามแบบลูกคนจีนแท้จ้องผมนิ่งจนทำให้อดรู้สึกหวาดๆไม่ได้ สายตาของมันทั้งมั่นคงทั้งจริงจังชนิดที่ว่าถ้าผมตอบไม่เข้าหูมัน ผมคงโดนบีบคอตายเป็นผีเฝ้ารถเมล์แน่ - -
แต่เหนือสิ่งอื่นใด...ผมก็รู้ว่าทั้งหมดที่มันพูดออกมาก็เพราะว่ามันเป็นห่วงผม
“อืม...สัญญา...วาจะไม่ทำแบบนั้นอีก”ผมยิ้มให้มันนิดๆ “อย่าห่วงเลยนะ วาจะไม่ทำให้ซีลำบากใจหรอก แล้วก็จะไม่บุ่มบ่ามทำอะไรแบบนั้นอีกแล้ว”
มุมปากไอ้ซีกระตุกขึ้นเป็นรอยยิ้มอย่างพออกพอใจ มันไล้มือมันกับมือผมเล่นไปมาโดยที่สายตาที่ดูแฝงความหมายแบบแปลกๆยังเอาแต่จับจ้องผมไม่หยุดหย่อน ผมรู้สึกร้อนไปทั่วหน้าเสียจนไม่อาจทนหน้าด้านให้มันมองต่อไปได้เลยจำต้องออกปากโวยออกมาด้วยความกระดาก
“จ...จ้องหาอะไรนักเล่า...”
กูเขินนะโว้ยยย!!
ไอ้ซียิ้มหึ แล้วเอ่ยสั้นๆ “มึงแทนตัวเองว่าวาแล้วน่ารักดี”
ปุ้ง!! ผมรู้สึกเหมือนภูเขาไฟในหัวระเบิดออกแล้วปล่อยให้กระดาษสีหลากลวดลายโปรยปรายลงมา(เกี่ยวอะไร?) โอ้...พระเจ้าเหา...ให้ไส้เดือนลุกขึ้นมาเต้นแซมบ้าเหอะ...
มาชมกันตรงๆแบบนี้...กูก็เขินตายห่าสิเฟ้ยยยยย!!!
“ล...เลิกโว้ยๆ! เลิกพูดๆ!!”สุดท้ายแล้วผมก็เลือกที่จะหันหน้าหนีมันตัดความอาย ฮึ่ย...นั่งรถกลับบ้านทางนี้ทุกวันก็เพิ่งจะมีวันนี้แหละที่รู้สึกว่าพุ่มเฟื่องฟ้าข้างทางแม่งสวยชิบ!
ไอ้ซีนี่ไม่ค่อยเล้ย...ทำกูอายได้ตลอดอ่ะ!
บรรยากาศวันต่อๆมาที่โรงเรียนก็ยังคงเป็นอะไรที่สงบสุขสุดๆ งานวิชาการโรงเรียนผมจะมีช่วงกลางเดือนกรกฎาคม และนี่ก็เหลือเวลาอีกแค่สัปดาห์เดียวเท่านั้น
แต่ว่า...แต่ว่า!!!
ผมมัวแต่ซ้อมวงเตรียมประกวดเพลินจนลืมไปเลยว่ะ...ว่าพรุ่งนี้ก็จะถึงวันเกิดซีแล้วนี่หว่า!!
ซีเกิด 7 กรกฎาฯครับ มันเป็นคนวันศุกร์ที่ตามตำราแล้วเป็นคนเจ้าสำอาง(จริง) รักสวยรักงาม(???) เจ้าชู้(ฮึ่ย..) และที่สำคัญที่สุดคือ...มีเสน่ห์!
...อันที่จริงที่แพล่มๆมานี่ไม่ได้เกี่ยวอะไรเลย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้แฮะว่าข้อสุดท้ายนั่นไม่ใช่
โอ๊ยยยยย แล้วผมจะให้อะไรเป็นของขวัญมันดีวะเนี่ย!!!?
ทุกปีที่ผ่านมา...ของขวัญที่ผมให้มันก็มักจะเป็นของธรรมดาทั่วไปแบบที่เพื่อนให้เพื่อน แต่ตอนนี้มัน...เริ่มไม่เหมือนเดิม...แล้วผมก็อยากให้อะไรที่มันพิเศษกว่าแต่ก่อนเพราะยังไงซะตอนนี้ผมก็เป็น...เอ่อ...แฟนไอ้ซี...
วะ ก็คนมันไม่เคยมีแฟนนี่หว่า แล้วจะรู้ได้ไงว่าแฟนกันมันต้องให้อะไร!
“เป็นอะไรไปน่ะพี่วา คนอื่นเขาซ้อมกันแล้วนะ”เสียงคุ้นๆของไอ้หนูตะวันดังขึ้นข้างหูพร้อมกับที่มันเดินมานั่งลงข้างๆผม “พี่วาอู้ซ้อม...คนอื่นเขายังเล่นกันอยู่เลย”
“พูดเหมือนเอ็งซ้อมอยู่งั้นแหละ”ผมตอบกลับเซ็งๆ มือลูบๆคลำๆทรัมเป็ตเล่นอย่างคนมือว่าง “ฮึ่ย...คิดไม่ตก...เอาไงดีวะเนี่ย...”
“เป็นไรไป ทำหน้ายังกะโดนพี่ซีบอกเลิก”
ผมหันขวับไปมองหน้าไอ้เด็กปากเสีย...เจ้าเด็กนี่...เดี๊ยะปั๊ดตบเกรียนแตก...อุ้ย...ไม่ได้...เดี๋ยวพี่กานต์ได้มาบีบคอฆ่าผมตายโทษฐานไปตบหัวแฟนเขา...แต่มันน่าจริงๆนะ แช่งกันอยู่ได้!
“เคยตายแบบไม่รู้ตัวปะตะวัน - -?”
“ฮ่าๆ อารมณ์เสียได้แบบนี้แสดงว่าไม่ใช่ ^^ “
ผมถอนหายใจเฮือกที่เห็นใบหน้ายิ้มๆของไอ้เด็กหน้าขาว เออ...แต่จะว่าไปตะวันมันก็ไม่เด็กมากแล้วนี่นะ มันสูงขึ้นกว่าเก่านิดนึง แต่รู้สึกยิ่งโตมันก็ยิ่งขาวเหมือนเรืองแสงได้เป็นหลอดไฟฟลูออเรสเซนต์(เริ่มเว่อร์) ถึงอย่างนั้นมันก็ยังเตี้ยกว่าผมอยู่ดี(ผมสูงร้อยเจ็ดสิบเอ็ด) ใบหน้า ปาก จมูก ทุกๆอย่างดูลงตัวไปหมด ดู...น่ารัก...จนผมอดคิดไม่ได้ว่ามิน่าล่ะพี่กานต์ถึงได้หวงนักหนา
ผมเกาหัวแกรกๆเหมือนเพิ่งนึกอะไรขึ้นได้ เกือบจะลืมไปแล้วนะเนี่ยว่าเคยมีช่วงหนึ่งที่พี่กานต์เคยหลง(ผิด)มาชอบผม ระหว่างสองคนนี้ผมเองก็ไม่รู้ว่าไปได้กัน(เป็นแฟน)อีท่าไหน แต่ก็ดีแล้วล่ะ...เห็นพี่กานต์มีความสุขดีผมก็พลอยรู้สึกดีไปด้วย เพราะถ้าเขายังชอบผมอยู่ผมนี่แหละที่จะต้องเป็นฝ่ายลำบากใจ...
เออ พอนึกถึงพี่กานต์กับตะวันแล้วก็นึกอะไรขึ้นได้อีกอย่าง
“ตะวัน เวลาถึงวันเกิดพี่กานต์ตะวันให้อะไรเป็นของขวัญอ่ะ”ผมหันไปถามเจ้าเด็กม.ต้นข้างๆ(ฮาๆ กล้าเรียกมันว่าเด็กม.ต้นเพราะตัวเองขึ้นม.ปลาย(มาแบบหมาดๆ)แล้ว)
ตะวันมองหน้าผมครู่หนึ่งเหมือนค้นหา ก่อนที่มันจะฉีกยิ้มกว้างอย่างคนที่เพิ่งเดาอะไรๆได้
“หาของขวัญวันเกิดให้พี่ซีไม่ได้ล่ะสิ”
ผมเกลียดคนรู้ทัน - -
“แหม...แต่พี่กานต์กับพี่ซีเหมือนกันที่ไหนล่ะ”ตะวันขยับเข้ามาใกล้ผมอีกนิดแล้วลดเสียงให้เบาลง เอานะ ถึงมันจะชอบกวนประสาทไปบ้างแต่อย่างน้อยมันก็ยังเข้าข้างผม(รู้สึกว่าจะเป็นอย่างนั้น)
ระหว่างนี้คนอื่นๆเริ่มมองมาที่เราแล้วสงสัยว่าพวกเราทำบ้าอะไรอยู่ถึงได้ไม่ยอมซ้อมซะที
“พี่อยากให้อะไรที่พิเศษๆอ่ะ”ผมบอกตะวันตามตรง คิดว่าเรื่องนี้คงมีแต่ตะวันเท่านั้นแหละที่จะช่วยผมได้ “แต่นึกไม่ออกว่าจะให้อะไรดี คือทุกปีก็ให้แหละแต่มันก็เป็นแค่ของธรรมดาๆ”
“พอเข้าใจ”ตะวันพยักหน้าหงึก แล้วมันก็ฉีกยิ้มกว้างแบบที่ทำเอาผมสะดุ้งเฮือก..ตะวันมันยิ้มแบบนี้ทีไรชีวิตผมไม่เคยมีเรื่องดีเลย... “ถ้าพี่วาอยากให้ของขวัญแบบแฟน...ก็ลองเอาตัวเองผูกโบว์ดูดิ ^^ “
“จะบ้าเรอะ!!”ผมโวยวาย หน้าร้อนฉ่า แต่แล้วก็นึกอะไรได้เลยลดเสียงลงแล้วกระซิบตอบ “อะฮ่า...อย่าบอกนะว่าตะวันเคยทำ?”
“เฮ้ย! เปล่า!”ผมล่ะสะใจที่เห็นหน้าขาวๆของตะวันมันขึ้นสีพรวดพราด อืม...ดูแบบนี้แล้วจริงหรือไม่นี่ตอบไม่ถูกแฮะ แต่เห็นท่าทางพี่กานต์เป็นแบบนั้นก็น่าจะสุภาพบุรุษพอตัว ถึงตะวันมันจะทำจริงก็ไม่น่าจะทำอะไรมันตอบหรอก(มั้ง...)
“แกทำแน่ๆ พี่เดาว่าอย่างงั้น”ผมฉีกยิ้มกวนประสาท ได้เวลาเอาคืนแล้วไอ้น้อง...
“เปล่าซะหน่อย!!”ตะวันแหกปาก ผมเลยยิ่งหัวเราะหึๆ
“งั้นก็ต้องพิสูจน์”ผมบอกมันแค่นี้ ก่อนจะหันไปหามือกีต้าร์ประจำวง “พี่กา...!!”
ยังเรียกไม่ทันจบมือของตะวันก็ตะปบป้าบลงมาที่ปาก ผมชักสีหน้านิดๆ เจ็บปากโว้ยยยย ตะวันแม่งมือหนัก มันดิ้นพราดๆพยายามปิดปากผมส่วนผมก็แกล้งสะบัดออก ฮ่าๆ ถึงจะเห็นงี้แต่ผมก็แรงเยอะกว่าตะวันนะ ภาพตอนนี้เลยกลายเป็นว่าตะวันกำลังตะกายอยู่บนตัวผม มือหนึ่งปิดปากผมส่วนอีกมือพยายามกดแขนผมลงกับพื้นกันไม่ให้ดิ้น และผมที่ดิ้นขลุกขลักไปมาอยู่บนพื้นก็กำลังหัวเราะจนตับไตไส้พุงแทบกระเด็นออกมาทางปาก
แต่เล่นไปเล่นมาผมก็สำเหนียกได้ว่าเราชักจะเป็นเป้าสายตากันเกินไปแล้ว เสียงซ้อมหยุดลงตอนไหนก็ไม่ทราบ...ความเงียบอันน่าประหลาดนี้ทำให้ผมต้องหยุดเล่นแล้วมองไปมารอบๆ
ผมว่าตอนนี้หลายๆคนในห้องคงกำลังอึ้ง งง หรืออะไรก็ตามแต่ อันดับแรกที่ผมหันไปมองคือซี ก่อนที่ในใจจะกระตุกวาบที่เห็นมันมองมาด้วยสายตาเรียบๆ และนั่นก็เป็นสัญญาณเตือนภัยที่ยอดเยี่ยมที่สุด
ผมแหกปากร้องโวยวายในใจ
ชิบหายล่ะ...งานงอกแน่
ตะวันรีบตะกายลงจากตัวผม มันนั่งคุกเข่าทับส้นเรียบร้อยแล้วส่งยิ้มแหยๆไปรอบห้องเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมมองตามสายตาตะวันแล้วก็ต้องอุทานอะเมซิ่งในใจที่เห็นพี่กานต์ที่ทำเป็นแต่หน้ายิ้มๆชักทำหน้าบึ้ง คุณพี่คนดีหันหน้าไปอีกทางก่อนจะลงมือกรีดกีต้าร์แล้วลีดเป็นทำนองรัวเร็วแบบไม่สนใจใครหน้าไหน และนั่นก็ทำให้บรรยากาศแห่งการซ้อมกลับคืนมาอีกครั้ง
พอทุกอย่างเข้าที่ตะวันมันก็หันขวับมาจ้องหน้าผมทันที “พี่วาอ่ะ...ชวนผมเล่นจนเกือบซวยเลยเห็นมะ”
“เฮ้ย โทษกันเห็นๆเลยว่ะ!”ผมอุทานโต้สายตาจิกๆของมัน “พี่เองก็ซวยเหมือนกันล่ะน่า”
“ไม่รู้ล่ะ พี่วาเป็นคนเริ่ม“
โห...พูดแบบนี้มาต่อยกันเหอะไอ้น้อง ผมขี้เกียจเถียงต่อเลยเลิกคุย คว้าทรัมเป็ตแล้วยืนขึ้นซ้อมต่อแต่โดยดีขณะที่ในหัวก็คิดไปด้วยว่าจะเอายังไงกับของขวัญของซี...
วันรุ่งขึ้นมาถึงเร็วยังกะนิยาย...วันนี้เป็นวันเสาร์ที่ม.ปลายโดนบังคับให้เรียนแต่ก็แค่ครึ่งวันครับ หลังเรียนเสร็จพวกเราเลยคุยกันว่าจะแวะไปถล่มบ้านซีตอนไหนดี
“เดี๋ยวกูค่อยตามไปทีหลัง”เนมตัดบทเรียบๆ ออกตัวชิ่งไปก่อนใครเพื่อนทั้งที่ไม่มีใครถาม - - แล้วมันก็หันฟื้บบบบไปหาไอ้นิว “มึงไปกับไฟว์ละกัน”
“อ้าวเฮ้ย ทิ้งกันโต้งๆเลยนี่หว่า!”นิวโวยวายใส่ไอ้แฝดน้องที่เพิ่งจะแสดงออกว่ารักมันชิบหาย แต่มันฮึดฮัดอยู่ได้แค่แป๊บเดียวมันก็เลิกแล้วหันมาหาผม “แล้ววาไปไงอ่ะ? ไปกับนิวปะ?”
“กูคงไปพร้อมซี...”ผมตอบเบาๆ แต่พวกเพื่อนแม่งดันแซวกันสนั่นโต๊ะ
“โว้วววว รักกันจริงนะพวกมึง”เป็นไอ้ห่านัทจอมปากมากนั่นเอง พวกไอ้แฝดบอลบาสเลยช่วยกันโห่แซวตบท้าย ไม่น่าเชื่อว่าแม้แต่เพชรก็ยังหัวเราะคิกๆจนผมได้แต่นึกปวดประสาท
“กูผิดมากมั้ยเนี่ยที่ไปพร้อมมัน“ผมเกาหัวแกรกๆถามด้วยความข้องจิตข้องใจ “กูแค่จะไปช่วยมันเตรียมงานเฟ้ย...ไม่มีไรซะหน่อย”
“ซีมันใช้งานแฟนยังกะคนใช้เลยว่ะ”ความเห็นนี้เป็นของไอ้กรีนครับ เฮ้ย...ว่าแต่พวกมันรู้ได้ไงอ่ะว่าซีกับผมเป็นอะไรกัน...
“อย่าสงสัยเลยวา เขารู้กันทั้งบางแล้วล่ะ”คราวนี้เป็นทีไอ้จูนบ้าง มันบอกยิ้มๆแต่ทำเอาผมอยากหาอะไรเขวี้ยงหัวมันเหลือแสน แต่เพราะตอนนี้ไม่มีอะไรให้เขวี้ยงได้นอกจากแก้วน้ำที่เหลือน้ำแข็งติดก้นถ้วยหน่อยๆผมเลยได้แต่คาดโทษมันไว้ก่อน
“อย่าให้มึงมีแฟนบ้างนะจูน กูจะเอามึงให้ยับเลย ฮึ่ย...”
“อะไรๆวา มึงจะเอากับไอ้จูนมันเหรอ เดี๋ยวซีก็ฆ่ามึงตายหรอก”มุกควายๆใต้เข็มขัดแบบนี้ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าเป็นของไอ้นัทชัวร์ แต่ผมก็แอบสะใจที่เห็นเพชรมันแอบหยิกแขนไอ้นัทอย่างแรงโทษฐานเล่นอะไรลามกๆในที่สาธารณะ “โอ๊ยยยย ขอโทษคร้าบ นัทไม่พูดเล่นแล้ว อย่าหยิกเด้”
“ก็อยากปากมากเองทำไม”
“พวกมึงอย่าเพิ่งมาสวีท...ไสหัวกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันก่อนดีปะแล้วค่อยไป”บอลกับบาสผลักหัวไอ้นัทออกไปนอกจอแล้วแย่งกันพูด จูนกับกรีนเลยพยักหน้าเออออ
“เออ นานๆทีจะได้ยินพวกมึงพูดอะไรเหมือนคนว่ะ ไอ้แฝดแกะ”
“ทำไมต้องเป็นแฝดแกะ - -?”แฝดแกะทำหน้างง ลืมที่โดนหลอกด่าแบบกะทันหัน ไอ้ไฟว์เลยช่วยเป็นผู้เฉลยความข้องใจให้พวกมัน
“เพราะพวกมึงหน้าเหมือนกันดิ๊กไงล่ะ ช่วยไม่ได้ กลุ่มเราดันมีแฝดสองคู่นี่หว่า ไม่เหมือนนิวกับเนม ไอ้สองคนนี้หน้าแม่งแค่คล้าย ไม่รู้เกิดมาเป็นแฝดกันอีท่าไหน”
“ถ้ามันเหมือนกันเด๊ะแล้วจะเรียกว่าแฝดคนละฝาหาป้าแกเรอะ!”แล้วก็เป็นไอ้นิวที่แทรกไฟว์ขึ้นมาแบบเซ็งๆ หัวข้อสนทนาจากทีแรกเป็นเรื่องงานวันเกิดซีเลยกลายเป็นหัวข้อทะเลาะกันว่าด้วยเรื่องของแฝดหน้าเหมือนและหน้าไม่เหมือนแทน
ผมมองไอ้พวกเพื่อนจอมงี่เง่าทั้งหลายแบบไม่อยากจะเข้าไปร่วมวงโขกสับลับฝีปากหรืออะไรก็ตามนี้กับพวกมันทั้งสิ้น พอเลิกเรียนเราก็มากินข้าวกันที่โรงอาหารในขณะที่ซีมันต้องออกไปที่สนามบาสเพราะเรื่องเด็กเข้าใหม่ในชมรมตีกัน พี่นนท์กำลังใกล้จะอาละวาดฆ่าเด็กตายซีมันเลยต้องไปเสนอหน้าเป็นไม้กันหมา กันรุ่นพี่ฆ่ารุ่นน้องเสียก่อน
“เออ งั้นแยกย้ายกันเลยนะ ไว้ค่อยเจอกันอีกทีตอนเย็น”ไฟว์บอกคนอื่นๆก่อนจะแยกไปกับนิว เอ่อ...ผมเง็งไอ้สองตัวนี้จริงๆเลยว่ะ ยังข้องใจตอนที่กลุ่มผมมีเรื่องกับพวกไอ้เพียวไม่หาย ไม่รู้ไฟว์มันพูดเล่นพูดจริงที่บอกว่านิวเป็นแฟนมัน - - แต่รู้สึกว่านิวมันจะบอกว่าไฟว์มันมั่วตั้วนี่หว่า...
เนมแยกไปคนเดียว ส่วนนัทไปกับเพชร และไอ้บอลไอ้บาสก็รวมกลุ่มไปกับจูนและกรีน เหลือแค่ผมที่ยังอยู่ที่โรงเรียน ผมไปที่สนามบาส คิดว่าจะไปหาไอ้ซีแล้วก็ไปดูสถานการณ์ด้วยว่าเป็นยังไงถึงไหนแล้ว(เสือกนั่นเอง)
ที่สนามบาสมีเด็กมาเล่นกันทั้งสองแป้นแต่ไม่ใช่เด็กในชมรม ผมเลยเปลี่ยนเป้าหมายไปทางห้องล็อกเกอร์ของชมรมแทน เป็นอย่างที่คิดจริงๆ ผมมองผ่านหน้าต่างเข้าไป ทุกคนมารวมกันอยู่ที่นี่โดยที่ตรงกลางเป็นพี่นนท์และข้างขวาพี่นนท์ก็เป็นไอ้ซี คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าพี่นนท์แบบสงบเสงี่ยมเรียบร้อยน่าจะเป็นเด็กที่มีเรื่องกัน คนหนึ่งเป็นเด็กในชมรมบาสแต่อีกคนใส่ฟอร์มของพวกฟุตบอลและข้างๆน้องที่อยู่ชมรมฟุตบอลก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมไม่ค่อยคุ้นหน้าแต่จำได้ลางๆว่าเธอเป็นเด็กใหม่ชั้นเดียวกันที่อยู่ห้องวิทย์สองห้องเดียวกับไอ้ซี
“นาต้องขอโทษพี่แทนน้องเขาด้วยค่ะ”ผู้หญิงคนนั้น...รู้สึกว่าจะชื่อจริงๆว่านารา เป็นคนจีนแท้เหมือนกับซี อย่าแปลกใจนะ...ที่ผมรู้นี่ก็เพราะพวกไอ้มิกซ์มันชอบไปหลีเด็กใหม่สวยๆแล้วเอามาคุยฟุ้งกับผมต่างหาก “ในฐานะผู้จัดการชมรมนาจะขอรับผิดชอบด้วยการลาออกเอง...แล้วนาจะไปคุยที่ชมรมไม่ให้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก”
“พี่ไม่ได้อยากให้น้องรับผิดชอบด้วยการลาออกหรอกนะ แค่ขอโทษแล้วรับปากว่าจะคอยระวังให้ก็พอ”พี่นนท์ตอบผ่านๆ ท่าทางหงุดหงิดฮึดฮัดพิกล “เรื่องคราวนี้เด็กพี่มันก็มีส่วนผิดด้วย เอาเป็นว่าจบกันแค่นี้ดีกว่า”
นาราคนนั้นพยักหน้าเบาๆ ผมว่าเธอเป็นคนที่สวยมากคนหนึ่งเลยล่ะ ท่าทางดูเป็นผู้ดีแต่ไม่เชิดหยิ่ง...เหมือนแค่เป็นคนบุคลิกดีเท่านั้น
“ขอบคุณพี่มากนะคะ”
พวกชมรมบาสหลายๆคนเริ่มทยอยออกจากห้อง ผมเลยต้องรีบวิ่งไปหลบหลังพุ่มไม้ แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าจะหลบหาพระแสงอะไรวะ...แต่ก็เอานะ คนมันหลบไปแล้วนี่...ผมรอจนคนทยอยเดินออกมากันเกือบหมด แต่ว่า...ไม่มีซี?
ผมเดินกลับไปที่ข้างหน้าต่าง แอบมองเหตุการณ์อยู่เงียบๆด้านนอก
“เอ่อ...ขอบคุณนะศิระ”ผมขมวดคิ้วกับสถานการณ์ภายในห้อง ซียืนหันหลังอยู่ผมเลยไม่เห็นหน้ามันแต่สีหน้าของนาราคนนั้นดูซึ้งใจแบบแปลกๆ เฮ้ย...เหตุการณ์นี้มันดูคุ้นๆชอบกลว่ะ
“อืม ไม่เป็นไร”ซีมันตอบเรียบๆ แต่ง่า...ผมนึกออกแล้วล่ะว่าทำไมถึงได้รู้สึกคุ้น...
มันเหมือนกับตอนที่ตะวันมาสารภาพรักกับไอ้ซีเลยนี่หว่า!!
ในใจพร่ำบอกตัวเองว่าอย่าฟุ้งซ่าน แต่ว่าสมองมันก็คิดอกุศลไปก่อนแบบอัตโนมัติแล้ว นารายิ้มให้ซีนิดๆ “ถ้านายไม่ช่วยขอพี่นนท์ให้เราก็คงต้องลาออกจริงๆ ไม่รู้จะขอบคุณยังไงดี”
“เรื่องเล็กน้อย เราเองก็ต้องทำเพื่อชมรมเหมือนกัน”ซีตัดบทแล้วเดินไปค้นข้าวของที่ล็อกเกอร์ก่อนจะหยิบน้ำดื่มออกมา “เรียกว่าหน้าที่ก็ได้”
ผมรู้สึกแปลกๆ มันเป็นบทสนทนาธรรมดาๆก็จริงแต่ผมกลับรู้สึกไม่ดี...ท่าทางของนารามันบอกชัด...เธอ...คงจะชอบไอ้ซีแน่ๆ
“เอ่อ...คือ...เรารู้มาว่าวันนี้เป็นวันเกิดนาย...”นาราเอ่ยตะกุกตะกักไม่เป็นคำ แต่ในสายตาของผมแล้วเธอกลับดูน่ารัก ดูมีเสน่ห์จนชวนให้รู้สึกหงุดหงิด “แบบว่า...สุขสันต์วันเกิดนะ”
“อืม ขอบใจ”ซีตอบกลับแล้วสะพายกระเป๋านักเรียนไว้ที่บ่าขวา ก่อนจะบอก “ถ้าไม่มีอะไรแล้วเราขอตัวก่อนนะ พอดีว่ามีธุระ”
“บ๊ายบายจ้ะ”นาราส่งยิ้มให้ไอ้คนมาดมาก ผมไม่รู้หรอกว่าซีเห็นหรือเปล่าหรือมีปฏิกิริยาโต้ตอบยังไง เพราะที่ผมรู้ตอนนี้ก็มีเพียงแค่...ความรู้สึกอึดอัดแปลกๆที่สุมอยู่ในอก...
ผมเป็นอะไรไปนะ? จะว่าหึง...มันก็ดูไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย
ชั่วแวบหนึ่งในใจเผลอคิดไปว่าถ้าผมเป็นผู้หญิงก็คงดีไม่น้อย...ถ้าเป็นผู้หญิงผมก็คงจะคบกับมันแบบเปิดเผยได้ ไม่ต้องเกรงสายตาของใครต่อใคร เรื่องของเราผมมั่นใจว่าที่บ้านซียังไม่รู้กันเลยสักคน และผมก็ไม่อยากจะจินตนาการถึงวันที่พวกเขารู้กันด้วย
ผมค่อยๆก้าวออกมาจากบริเวณนั้นโดยเก็บเอาความกังวลใจต่างๆเหล่านี้เอาไว้ พลางปลอบตัวเองว่าไม่เป็นไร...ยังไงซะตอนนี้ซีก็ยังอยู่กับผม
ไม่เป็นไรหรอก...ไม่เป็นไร...
ผมมาที่บ้านซีพร้อมกับตัวมันเองตามที่วางแผนเอาไว้ มาช่วยเตรียมงานตั้งแต่ตอนบ่ายๆ(เห็นมะ ผมเป็นเพื่อนที่ดีแค่ไหน) บางคนก็ทยอยมากันแล้วและเริ่มเปิดเพลงกินขนมกันให้วุ่น วันนี้บ้านซีปิดสำนักงานเร็วกว่าปกติเพื่อเลี้ยงฉลองให้ลูกชายคนเล็ก แม้แต่ป๊ากับม้าของมันก็ยังมาเดินร่อนในงานกับพวกเด็กๆด้วย ขนมและอาหารต่างๆมีมากมายหลายชนิดตั้งแต่ของไทยยันอาหารฝรั่ง ทำยังกะเป็นโรงทานแจกอาหารประจำวัน - -
พวกเพื่อนห้องวิทย์สองแห่มางานนี้กันเกือบหมด ผมเพิ่งจะซึ้งก็ตอนนี้เองว่าซีมันเป็นที่รักของพวกเพื่อนขนาดไหน(หรือว่าพวกมันแค่อยากมากินของฟรีก็ไม่รู้) พวกไอ้นัทมากันชัวร์ๆอยู่แล้ว ที่เหลือก็เป็นคนในชมรมบาสที่ค่อนข้างสนิทกันแล้วก็พวกพี่กานต์พี่พีทพี่เมฆพี่เป้ที่บอกว่ามาในฐานะที่อยู่วงเดียวกัน ซึ่งแน่นอนว่าถ้าพี่กานต์มาก็ต้องลากไอ้หนูตะวันมาด้วย
แต่เรื่องเดียวที่กระตุกต่อมหงุดหงิดผมก็คือ...นาราเองก็มาด้วย...ก็รู้แหละว่าเพราะอยู่ห้องเดียวกัน พวกเพื่อนๆคงชวนกันมาอีกต่อ แต่เห็นนาราแล้วมันคิดโว้ยยยยยย
“เป็นไรของมึง ทำหน้ายังกะปวดประจำเดือน”ไอ้นัทแหย่แบบฮาๆ ผมเลยหันไปจ้องมัน
“โทษว่ะ กูไม่ได้มีเหมือนมึงเลยไม่รู้ว่ามันเป็นยังไง”มันเอาหมากัดก็ต้องกัดด้วยหมาตอบ งานนี้ไม่ตายไปข้างก็ให้มันรู้ไป เล่นกะใครไม่เล่น...
“กูเองก็ไม่มีว่ะของแบบนั้น มึงต้องไปถามเพชรดู แต่ไม่แน่ว่าตอนนี้จะหยุดไปหรือยัง”ไอ้ห่านัทหัวเราะหึๆ เพชรที่อยู่ๆก็โดนดึงมาเอี่ยวด้วยเลยทำหน้าเหวอได้โล่ ก่อนที่มันจะปล่อยมุกควายใต้เข็มขัดต่อ “ก็แบบว่า...กูไปทำมันท้องง่ะ...อ๊ากกกก!!”
สมน้ำหน้า...ผมแสยะยิ้มเยาะเย้ยที่มันถูกเพชรกระทืบตีนแบบสุดแรงจนถึงกับกระโดดโหยง ตามด้วยมือสวยๆที่ยื่นมาบิดเนื้อมันอีกต่อจนเป็นรอยเขียวช้ำ
ผมหันซ้ายหันขวา ไอ้เจ้าภาพแม่งเดินร่อนไปไหนแล้ววะเนี่ย แต่ยังไม่ทันจะเจอเฮียเอก็เดินเข้ามาทักผมก่อน ผมเลยหยุดหาแล้วหันไปยกมือไหว้เฮีย
“หวัดดีครับเฮียเอ”
“อืม หวัดดี อย่ามากพิธีเลย กินกันสนุกๆ คนกันเองทั้งนั้น”เฮียเอหัวเราะร่า “น่าเสียดายที่บีไปอยู่ฮ่องกงแล้ว...ว่าแต่ซีมันหายไปไหนซะล่ะ?”
ผมเคยบอกแล้วหรือยังครับว่าเจ้บีพี่สาวของซีเขาแต่งงานไปอยู่ฮ่องกงเรียบร้อยแล้ว ตอนปิดเทอมผมยังมางานแต่งของพี่เขาเลย
“เมื่อกี้เห็นมันยืนคุยกับคนในห้องอยู่ที่ซุ้มเครื่องดื่มฮะ”นัทตอบเสียงฉะฉาน มันก็สนิทกับซีพอสมควรเหมือนกันและเฮียเอก็คุ้นหน้ามันอยู่ “รู้สึกจะเป็นเด็กใหม่ที่ชื่อนารา”
“หืม? คนจีนงั้นเหรอ?”เฮียเอมีท่าทีสนอกสนใจขึ้นมาทันใดเมื่อรู้สึกเหมือนจะเจอคนสัญชาติเดียวกัน นัทเลยคุยกับเฮียเอต่อยกใหญ่
“ฮะ เป็นคนจีนเซี่ยงไฮ้ เห็นว่าพูดจีนได้คล่องปรื๋อเลย แถมยังเป็นลูกคุณหนูด้วย”
“ฮ่าๆ คนจีนก็ต้องพูดภาษาจีนได้สิ ทำเฮียตลกไปได้”
“เออเนาะ ฮ่าๆ”
ผมฟังเฮียเอกับไอ้นัทคุยกันก็รู้สึกจี๊ดพิลึก เพิ่งจะรู้ว่านาราคนนั้นเป็นคนที่มีดีกว่าที่เห็นเยอะ นอกจากจะสวยแล้วยังเป็นคนชาติเดียวกันกับซีอีกต่างหาก
เธอมีทุกอย่างที่ผมไม่มี และก็คงจะให้ซีได้ทุกอย่างในขณะที่ผมไม่สามารถทำอะไรให้มันได้เลย
“ว้า เฮียเอไม่ชอบน้องสะใภ้ที่เป็นคนไทยเหรอฮะ”ไอ้นัทเริ่มถามซอกแซกฉีกประเด็น แต่ผมกลับกระดิกหูทันทีด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“ก็ไม่ใช่ไม่ชอบหรอก”เฮียเอนิ่งคิดไปครู่หนึ่ง “แต่ถ้าเป็นหลายภาษาโดยเฉพาะอังกฤษกับจีนมันก็จะช่วยเอื้อกับธุรกิจน่ะ”
โห...เอามีดมาแทงกันตรงนี้เลยดีกว่า...ไอ้ผมน่ะพูดจีนแทบไม่ได้ ฟังก็ไม่รู้เรื่อง เรื่องเขียนยิ่งไม่ต้องไปพูดถึง อังกฤษก็ไปได้แค่งูๆปลาๆแถมยังพูดติดอ่างเป็นสันนิบาตแดก ไม่มีอะไร...ดีพอให้สมกับเป็นแฟนของซีเลย
“เฮ้ย วา ไปไหนอ่ะ”ผมไม่สนเสียงของไอ้นัท รีบเดินออกมาจากตรงนั้นทันที
“ห้องน้ำ จะตามกูไปมะ!”
ทั้งที่คิดว่าจะไม่คิดมากแล้วเชียว แต่มันก็อดไม่ได้อยู่ดี โดยเฉพาะเมื่อรู้ว่า...ผมกับซีไม่มีอะไรที่เหมาะสมกันเลยแม้แต่น้อย
ผมเดินไปล้างหน้าดับเครียด คิดๆดูแล้วตั้งแต่เข้างานผมก็ยังไม่ได้คุยกับซีแบบจริงๆจังๆเลย มันต้องคอยเทคพวกเพื่อนที่มางาน รับของขวัญรับคำอวยพรนู่นนี่จนไม่มีเวลาว่าง ก็ไม่ได้จะน้อยใจอะไรหรอกนะ แต่บางที...มันก็ต้องมีกันบ้าง
“มาทำอะไรตรงนี้คนเดียว?”ผมสะดุ้งเฮือก เงยหน้าขึ้นจากอ่างแทบไม่ทันแล้วก็ต้องทำหน้าหลอนสุดจิตที่เห็นไอ้เจ้าของบ้านมายืนเป็นผีกระจกอยู่ข้างหลัง
ผมหันกลับไปเผชิญหน้าไอ้คนในความคิด ยิ้มแหยๆให้เพราะยังไม่ทันได้เตรียมตัวเตรียมใจเลยสักกระจ้อย “ถามไม่คิด...กูก็มาห้องน้ำอ่ะดิ”
ซีเดินเข้ามาใกล้ สายตานิ่งสนิทไม่บ่งอารมณ์ “ตามึงแดง...เป็นอะไร?”
ชิบ...ผมเปล่าร้องไห้นะเว้ย แค่...ไหลซึมๆนิดเดียวเองอ่ะ...ไมมึงตาดีจัง...
“ง่า...เปล่...”
ยังพูดไม่ทันจบประโยคริมฝีปากอุ่นๆก็ปิดกั้นคำพูดที่เหลือเอาไว้ ผมยอมให้มันจูบโดยที่ไม่ขัดขืนเลยแม้แต่น้อย(เออ ผมมันใจง่าย) รู้สึกคิดถึง รู้สึกโหยหาในสัมผัสของมันอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ผมไม่ได้ตั้งใจนะ...ผมไม่ได้เสียใจเลยด้วย...แต่ทำไมน้ำตาถึงได้ไหลไม่ยอมหยุด?
ซีมันคงรู้สึกถึงของเหลวที่ตกกระทบใบหน้ามันเลยผละออก ก่อนจะเบิกตากว้างที่เห็นผมร้องไห้ มันเลยคว้าตัวผมเข้าไปกอดเอาไว้แล้วลูบหลังเบาๆโดยที่ไม่ได้ถามอะไรเลยแม้แต่คำเดียว
ผมยืนนิ่งให้ซีกอด สะอื้นกับบ่ามันอยู่อย่างนั้น นานเท่านานกว่าที่ผมจะดันมันออกเพราะอาย แล้วก็บอกอุบอิบ
“เอ่อ...กูไม่เป็นไรแล้ว...”
ซีไม่ได้ว่าอะไร มันคว้าข้อมือผมพาจูงออกไปนอกห้องน้ำ(ห้องน้ำที่สำนักงานบ้านมันเป็นห้องน้ำแบบตามห้างที่มีหลายห้อง) ดีนะที่ตอนนี้ไม่มีคนเข้ามา มันพาเดินทะลุส่วนที่เป็นสำนักงานแล้วเข้าไปในส่วนที่เป็นตัวบ้าน เดินขึ้นไปชั้นสองก่อนจะไปหยุดที่ห้องมันเอง
ซีนั่งลงบนเตียงทั้งที่ยังจับข้อมือของผมอยู่ และมันก็ฉุดแขนผมเบาๆให้นั่งลงบนตักมัน แขนข้างหนึ่งของมันโอบรอบเอวส่วนอีกข้างก็ยังคงยึดข้อมืออยู่อย่างนั้น
ไม่มีคำพูดใดๆคั่นกลางระหว่างเรา ความเงียบงัน สงบราบเรียบเคลื่อนผ่านไปอย่างช้าๆ ผมหลับตาลงแล้วเอนศีรษะพิงอกกว้าง รู้สึกสงบกว่าเมื่อครู่นี้มาก
“กูอยากให้อะไรมึงได้มากกว่านี้...อยากเป็นคนที่ดีกว่านี้”ผมพึมพำอู้อี้อยู่กับอกมัน พร่ำบอกทุกสิ่งที่อยู่ในใจออกมาจนหมด “กูทำอะไรให้มึงไม่ได้สักอย่าง...กูพูดภาษาจีนไม่เป็น...กูไม่ใช่คนอ่อนหวานเรียบร้อย...กูไม่ร่ำรวยหรือมีฐานะที่ดีเหมือนมึง...ไม่มีอะไรดีพอเลยแม้แต่อย่างเดียว”
ผมได้ยินไอ้ซีผ่อนลมหายใจหนักหน่วง แต่มันก็ยังคงไม่พูดอะไรออกมา
“กูมัน...ใช้ไม่ได้เลยสักอย่างเดียว...กู...”
ก่อนที่ผมจะได้พูดอะไรมากไปกว่านี้ซีก็จัดการหยุดคำพูดทั้งหมดของผมลง ลิ้นอุ่นชื้นสอดเข้ามากวาดต้อนเอาคำพูดทั้งมวลออกไป น้ำตาที่คิดว่าแห้งไปหมดแล้วยิ่งไหลทะลักราวสายน้ำบ่า ซีละริมฝีปากบอกแล้วจูบซับน้ำตาเบาๆ เกลี่ยไปตามพวงแก้ม จนสุดท้ายก็มาหยุดที่ริมฝีปากตามเดิม
“กูไม่ได้ต้องการอะไรจากมึง”ในที่สุดเสียงทุ้มของไอ้ซีก็เอ่ยออกมา มันแผ่วเบาราวกระซิบ ผมจ้องดวงตาแน่วแน่ของมัน ทั้งรู้สึกผิดทั้งเสียใจ
“แต่...แต่ว่า...”ผมส่ายหน้าไปมาอย่างสับสน “กูให้อะไรมึงไม่ได้เลยสักอย่าง...กูไม่ดีพอสำหรับมึงหรอก...”
“ทำไมถึงคิดแบบนั้น?”
ผมชะงัก สีหน้าของซีเหมือนจะโกรธนิดๆ ผมเลยเสมองไปทางอื่นแล้วเอื้อมมือขึ้นไปแตะกระดุมเสื้อตัวเอง
“กู...ทำอะไรให้มึงไม่ได้แม้แต่อยู่เคียงข้างอย่างเปิดเผยในฐานะคนรัก...แล้วถึงจะอยู่กันไปอย่างนี้กูก็ช่วยงานอะไรมึงไม่ได้สักอย่าง...บ้านกูไม่มีเงิน ไม่มีอะไรเลย...สิ่งเดียวที่กูจะให้มึงได้นอกจากความรู้สึก...นอกจากหัวใจกูก็คงจะมีแต่...ตัวกูเองเท่านั้น”
ถ้าเป็นตามปกติผมคงจะไม่มีวันใจกล้าหน้าด้าน พูดอะไรปิดทางหนีของตัวเองแบบนี้ แต่ว่าตอนนี้มันไม่ไหวแล้วจริงๆ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมคิดเรื่องนี้แต่แค่ไม่เคยคิดถึงมันอย่างจริงๆจังๆเลยต่างหาก
เพราะเป็นผู้ชายเหมือนกัน...ผมกับมันถึงได้คบกันอย่างเปิดเผยไม่ได้...ผมรู้เรื่องนั้นดี...ดีที่สุดเลยล่ะ
ผมค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองออกทีละเม็ด แต่แล้วมือของซีก็ยื่นมาคว้าไว้ให้หยุดเสียก่อน
“วา...รู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังทำอะไรอยู่?”มันถามเสียงเครียด คิ้วขมวดเป็นปม
ผมพยักหน้าเบาๆ หน้าร้อนวาบแต่ตอนนี้ความด้านมันบังตา “รู้...รู้ดีเลยล่ะ”
ผมพยายามดึงมือมันออก แต่แรงซีเยอะกว่าผมมากผมเลยตัดสินใจโน้มใบหน้ามันลงมาแล้วประทับริมฝีปากลงไป ซีชะงักไปนิดหนึ่งแล้วตอบโต้กลับมาอย่างดุดัน จนสุดท้ายผมก็ต้องเป็นฝ่ายผละออกไปเองเพราะขาดอากาศหายใจ
“วา...”มันเรียกชื่อผมเสียงต่ำ สีหน้าเคร่งเครียด “...อย่าทำแบบนี้...กูจะทนไม่ได้...”
“งั้นก็ไม่ต้องทน”ผมตัดบทด้วยคำที่ไม่คิดว่าตัวเองจะกล้าพูดออกมาจากปาก ทวนท่านะ ตอนนี้ผมนั่งอยู่บนตักมัน แล้วกระดุมเสื้อก็ปลดไปแล้วสามสี่เม็ด เสื้อกล้ามผมก็ไม่ได้ใส่แถมเหลืออีกแค่สองเม็ดก็จะหมด...ผมรู้ว่าซีมันไม่ใช่พระอิฐพระปูน...มันทนไม่ได้หรอก
ผมเงยหน้าขึ้นแล้วจูบมันเบาๆ ตัดสินใจได้อย่างแน่วแน่แล้ว
“ให้กู...เป็นของมึงเถอะนะ”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คำเตือนนะคะ อ่านกันดีๆ....สโนว์เป็นคนเชื่อไม่ได้นะ...บอกเอาไว้ก่อน ห้าห้าห้า
กลับมาที่ตาหนูวาหลังจากที่ไปป้วนเปี้ยนกับฝาแฝดจอมมากเรื่องมาสองตอนติด ทั้งคนพี่ซื่อบื้อและคนน้องหัวรุนแรง(แต่โนว์รู้หรอกน่า หลายคนก็ชอบ 555) วันเกิดของซี! ซีเกิดวันที่ 7 กรกฎาค่ะ รุ้สึกถ้าจำไม่ผิดจะมีรีดเดอร์บางท่านเกิดวันเดียวกับซี แต่โนว์จำได้ 23 ธันวา คุณ W@Y เกิดวันเดียวกับหนูวาเขา ฮาๆๆ
ระยะเวลาอัพของโนว์จะไม่แน่นอนค่ะ ขึ้นอยู่กับว่าคอมว่างให้เล่นตอนไหน เพราะงั้นโนว์ก็เลยบอกไม่ได้ว่าวันไหนแน่ แต่ว่าถ้ามีเวลาว่างก็จะเขียนๆๆมาให้อ่านกันนะคะ ^^
มาตอบเม้นท์กันดีกว่าเน้อ~~
คุณ kataiyai - อยากจะกดไลค์ซักหลายๆทีให้คอมเม้นท์นี้คะ ได้ใจโนว์ทั้งสองตอนเลย ทั้งที่บอกว่ากับนิวมันต้องพูดตรงๆเท่านั้น อ้อมไปมันก็ไม่รู้เรื่อง แล้วก็ "ศรีทนได้"ของน้องวี 5555+ ชอบค่ะชอบ เป้นอย่างนั้นเป๊ะๆเลยแหละ แต่ถ้าทำให้เรื่องมันง่ายเข้า ก็ไม่ใช่สโนว์สิคะ?? (วิ่งหนีกันโดนทะรีนประชาทัณฑ์) นี่ถ้าไฟว์ได้อ่านคอมเม้นท์นี้คงจะบรรลุทางธรรม เลิกทำอะไรอ้อมๆเนอะ แต่ยากส์ส์ส์ค่ะ ฮาาา
คุณ hahn - เอิ่ม โหดน่ะก็มีบ้าง แต่ก็มีหลายท่านคิดเหมือนกันโนว์นะคะว่ามันก็แอบหวาน(แบบดาร์กๆ) แหมมม นึกถึงดาร์กช็อคโกแลตสิคะ มืดมนไปนิดแต่ก็อร่อยแหละ ใช่ม้า??
คุณ ~~PP~~ - อยากจะบอกค่ะว่าในบางแว๊บโนว์ก้เคยแอบคิดนะว่าน้องวีชอบอะไรแบบนี้ 5555 (วี - ผมไม่ใช่มาโซนะเว่ยยยย!!!) ก็ไม่รู้สินะคะ 555 เห็นก็อยู่กับเขาได้ไม่มีบ่น(หรือบ่นแต่(ไอ้)พี่เนมไม่เคยจะสนหว่า??) ถึงมันจะแปลกพิลึกอยู่บ้าง แต่ก็เป็นวิธีแสดงความรักของพี่เนมเขาล่ะ ปล่อยปายยย
คุณ ก้อยจ้า - แหมมม รู้อีกแน่ะพี่ก้อยว่าความจริงแล้วไฟว์มันป๊อด จริงแท้และแน่นอนค่ะ ไม่งั้นมันก็คงบอกให้นิวรู้ไปตั้งแต่แรกแล้ว แต่เพราะพ่อเจ้าประคุณไม่กล้า มันเลยคาราคาซังมาจนถึงทุกวันนี้ และนิวก็ยังคงไม่รู้ต่อไป 555 ก็ไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดีนะคะ
คุณ ammer - เอิ่ม ซีกะวาก็อยากเขียน แต่กลัวมาทุกเทศกาลแล้วจะหมดมุกอ่ะ 5555 (ข้อแก้ตัวแกนี่มัน - - ) เจ้าเนมก็ไม่ได้ร้ายมากมายนะ โนว์ว่า(เอ๊ะ รึโนว์คิดไปเองคนเดียว??) แต่ว่าพี่ท่านเขาแค่อารมณ์รุนแรงไปนี้สสสส(?) ถ้ามองอีกแง่แล้วมันก็จะมีมุมซอฟต์(ไหนนน!!!?) อยู่บ้างเหมือนกันค่ะ แต่ก็เอาเถอะ น้องวีเขาชอบบบบบ(วี - ผมไม่ได้มาโซโว้ยยยยย =o=!!!)
คุณ Himamori - ต้องนี่ค่ะ "ดื่มวีต้าพรุน แล้วไปนอนซะ!!" ไฟว์น่าจะโทรไปบอกนิวแบบนี้มากกว่าเนอะ 555+ ประมาณสั่งให้กินวีต้าไม่ก็แบรนด์ก่อนนอนทุกคืน เผื่อจะฉลาดขึ้นบ้างอะไรบ้าง ส่วนน้องวี เจอคนที่คิดเหมือนโนว์แล้ววววววว โนว์ก็ไม่คิดค่ะว่าดราม่า โนว์ว่าสองคนนี้หวานกันแบบแปลกๆออก เนอะ เนอะ เน้อออออ ไม่งั้นโนว์จะเอามาลงวาเลนไทน์ทำไม 5555
คุณ TEAUTA' - แอบหลุดขำนิดนึงนะคะ ตรงที่บอกว่าไฟว์ไม่ได้ซื่อบื้อซะหน่อย โนว์เห็นพิมพ์ว่า เพราะเนมอ่ะ น่ารักออก! ปล่อยฮาหน้าคอมค่ะ แซวๆๆ เนมกับคำว่าน่ารัก แมทช์กันเกิ๊นนนนน 5555+ เอานะ ตื่นเต้นใช่มั้ยล่ะคะที่ตาไฟว์จะหาคู่ได้แล้ว แต่คู่ก็ดั๊นนนน เกินเหตุ เอิ๊กๆๆ ส่วนหนูวีตาเนม บอกได้คำเดียวค่ะ ไม่ดาร์ก ไม่ใช่สองคนนี้ 5555
คุณ ^^คนมันรั่ว^^ - ขาค่ะ อัพแล้ว แต่ไม่รู้ว่าด่วนทันใจรึเปล่า แบบว่าโนว์ก็ต้องรอคอมว่างอ่ะค่ะ 555+ แต่ก็นะ ภาษิตโนว์ มาช้าดีกว่าไม่มา เน้อออออ
คุณ W@Y - แผนสูงมากค่ะคุณพี่ =[]=!! โนว์ยังคิดไม่ถึงเลย นับถือๆ 5555+ เออเนาะ วิธีนั้นน่าจะได้ผลสำหรับอีตาเนม แต่โนว์ก็ไม่กล้าคอนเฟิร์มนะคะว่า....เป็นผลดี...หรือผลร้าย เอิ๊กๆๆ บางทีตาเนมอาจจะคลั่ง ไม่อยากให้น้องวีออกไปเผชิญโลกภายนอกด้วยสภาพน่ารักๆแบบนั้นเลยก็เป็นได้ 55555 ถึงตอนนั้นวีคงคิดหนัก อยากกลับไปแก้ตัวใหม่แหง กร๊ากกกกกก
คุณ yunjae-kyumin - เนอะ ถ้าไฟว์มันบอกไปแต่แรกก็จบแล้ว นี่เรื่องเลยยืดเยื้อเลยเห็นมะ(ไฟว์ - ผมไม่ใช่คนเขียนนะ ดูเดะ ใครเขียน!(หรี่ตามองลอดแว่น)) 5555+ เป็นความซวยของไฟว์โดยแท้จริงเลยค่ะที่คิดจะชอบซื่อๆ(บื้อด้วย)แบบนิว ส่วนเนมวี มีคนชอบแบบนี้เยอะแฮะ พึ่งรู้นะคะเนี่ย?? 5555+ พี่เนมแกรุนแรงบ้างอะไรบ้าง(หรือว่าเป็นบ่อย??) แต่อย่างน้อยวีก็ยังชอบล่ะนะ (สรุปคือ...วีเป็นมาโซ - -?) (วี - ไม่ช่ายเฟ้ยยยยยยยย!!!)
คุณ fukumoji - ปล่อยฮาพรืดเลยค่ะ ประชดกันสิเนี่ย แมนมากกกกก เอานะ เจ้านิวคิดเสมอว่าตัวเองแมน อย่าไปทักให้เขาเสียเซลฟ์เลยเน้ออออ 555+ ไว้รอให้ไฟว์ทำลายความแมน(=[]=!!!)ของเจ้านิวไปโดยไม่รู้ตัวดีกว่า แหมมม โนว์ก็พึ่งนึกได้ เออแฮะ หรือว่าไฟว์แกชอบของแปลกจริงๆ แบบว่าตัวพอดีมือ กอดสะดวกๆ(อย่าๆ ไปไกลแล้ววว) โรแมนซ์ไปอีกแบบเนอะ 5555 ส่วนเรื่องของเนมกับวี เอิ่ม มันออกจะเป็นความรักที่ประหลาดนะคะ เหมือนจะไม่รัก แต่ก็รัก(ยังไง??) มันเป็นเรื่องที่ซับซ้อนค่ะ ระหว่างสองคนนี้ แต่ผลสรุปออกมาก็คือ ทั้งสองคนก็ยังทู่ซี้อยู่ข้างๆกัน แม้ว่าจะชอบประชดชอบแดกดันกันเอง ถามโนว์ โนว์ก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกค่ะ(เฮ้ยเอ็งแต่งมิใช่รึ -o-?) มันก็พูดกันยากนะคะ เรื่องความรู้สึกเนี่ย เพราะโนว์ก็ไม่เคยรัก(รุน)แรงขนาดนั้น 555 แต่แอบกดไลค์ที่บอกให้ตาเนมไปปรึกษาจิตแพทย์ค่ะ ได้ใจๆ เอิ๊กๆๆ
คุณ ReNaI---aWaRe - เนอะ นิวนี่ซื่อบื้อไม่น่าเชื่อ เห็นออกมาแรกๆมั่นใจมากว่าจะขอวาเป็นแฟน นึกว่าจะฉลาด 555 ตรงกันข้ามค่ะ ดันซื้อซื่อไม่เข้ากะน้องชาย เพราะงี้ล่ะมั้งไฟว์เลยเครียดไม่กล้าทำอะไรเพราะเห็นข้อแตกต่างระหว่างพี่และน้องอย่างชัดเจน เอิ๊กๆๆ อีกหน่อยก็คงออกบ่อยๆล่ะค่ะคู่นี้ เพราะเอาไว้เล่นสนุก(?)แก้เครียด(รึทำให้เครียดยิ่งกว่า?)ได้เยอะกว่าคู่เนมวี พูดถึงไอ้คู่นี้ ทุกวันนี้ก็เริ่ม SM มากขึ้น เริ่มมีกัด มีอะไร อีกหน่อยคงจับมัดเล่นแส้เล่นเทียน 555555+ โนว์พูดเล่นนะ!
คุณ ~Kim sama~ - เจ้านิวก็คงจะยังไม่มีวันรู้จนกระทั่งไฟว์ยอมออกปากบอกตรงๆล่ะค่ะ 555 นิวเป็นประเภทเดียวกับวาชัดๆเลย ถ้าไม่บอกให้เต็มปากเต็มคำว่า"ชอบ" ยังไง้ยังไงก็คงไม่มีวันคิดว่าจะชอบได้ เหมือนมันจะชอบมึนๆเนอะ? 5555 สู้น้องชายกะภรรเมียไม่ได้ เนมไม่เคยบอกซักคำว่ารักวี แต่เหมือนวีก็รู้อยู่ตลอด(และแอบเค้นด้วย นี่น่ะเรอะรัก รักแต่ก็โหดจริงอะไรจริง ฮาๆ) เอิ่ม ถ้าจะบอกว่าน้องวีกะพี่เนมเป็นคู่ของกันและกัน(S และ M..เฮ้ยยยย =[]=!! ) โนว์ก็ไม่รู้นะ 555555 อาจจะจริงก็ได้ ไม่เห็นบ่นไม่เห็นอะไร ก็เห็นยอมตามเค้าตลอด(วี - ผมขัดไม่ได้เฟ้ยยย ไม่ได้ชอบ!!!)<<< เหรอจ๊ะ?? 55 ส่วนหนูนิว เอ่อ ถ้าจะให้ไฟว์ใช้วิธีเดียวกับเนม มีหวังได้เตลิดกู่ไม่กลับ ไม่ไหวค่ะๆ - -"
ปล ไม่เป็นไรค่ะ โนว์ซื้อกุหลาบให้แทนก็ได้ ฮิ้ววววววว ><
คุณ kaokorn - แหมมมม ตามความรู้สึกโนว์ โนว์ว่ามันก็ไม่ดาร์กขนาดนั้นน้าาาาา(นั่นเรอะไม่ดาร์ก =[]=!!) ฮ่าๆๆ โนว์ว่ามันรักกันแบบแปลกๆมานานแล้วล่ะค่ะ ไอ้คู่เนี้ย ไม่เหมือนฝาแฝดตัวเองที่ดูหลั่นล้ากว่ากันมากนัก ชีวิตเจ้านิวมันมึนงงได้อีกค่ะ ฮ่าๆๆ ไม่เคยจะรู้อะไรบ้างเลย~~ เพราะงั้นถ้าไฟว์ไม่ยอมบอกตรงๆ ก็เชิญรอต่อปายยย
คุณ นายอ้วนTunt - สงสัยส่วนลึกๆนิวคงกำลังจะคิดปิดกั้นและปฏิเสธไปในตัวล่ะมั้งคะว่าไฟว์ไม่น่าจะชอบตัวเองได้ 5555 สมองเลยทำการปิดกั้นสนิทกลายเป็นซื่อบื้อไปซะงั้น น่าเศร้าแทนตาไฟว์ เอิ๊กๆๆๆ
คุณ ZAFFIROBLU - ฮ่าๆๆๆ นิวมันก็คงไม่อยากให้เป็นจริงเท่าไหร่หรอกค่ะ ที่ว่าไฟว์ชอบวา แต่จะให้คิดในมุมกลับว่าอาจจะชอบตัวเอง นิวมันยิ่งไม่คิดใหญ่ สงสัยจากประสบการณ์คนรอบข้าง คนที่จะโดนผู้ชายแอบมอง(?)ได้จะต้องตัวเล็กๆบางๆล่ะมั้ง 5555+ มันยังไม่รู้ค่ะว่าโลกนี้ก็มีคนชอบของแปลก ส่วนเนมวี ถ้าไม่ดาร์ก ไม่สาดเสียเทเสียกันซักตอน น้องวีคงคิดว่าอีตาเนมเป็นไข้ ดันกลายเป็นความเคยชินที่ไม่น่าจะชินไปซะได้เนอะ 55555 สู้ๆเรื่องสอบนะอลิน โนว์ก็พึ่งเสร็จโอเน็ตมา ปีนี้ไม่เจอผ้าปูโต๊ะ 555 ส่วนกานต์อั๋น....เอิ่ม โนว์คงต้องคิดเยอะๆก่อนว่าควรจะเขียนยังไงไม่ให้รีดเดอร์เอนเอียง ฮ่าๆๆๆ
คุณ *-*123-*- - เนอะ โนว์ก็ชอบนิวที่เป็นแบบนี้นะคะ มันดูไม่คิดอะไร ชีวิตโล่งโจ้ง ขนาดบอกว่าชอบวามันยังไม่คิดจะทำอะไรให้คืบหน้าอย่างจริงจังเลย เหมือนกะแค่ชอบแบบเด็กๆอ่ะ ฮาๆ ตรงกันข้ามกะแฝดน้องที่ดูจะก้าวหน้าก้าวไกลไปกลายขุม นี่ถ้านิวมันรู้ว่าไฟว์คิดกับตัวแบบที่เนมคิดกับวี คงมีกรี๊ดกันไปข้าง 55555
คุณ Forger me ? - อุ้ยยย มีคนแอบจับรัศมีความดาร์กของสโนว์ได้แล้วอ่ะ 555555 แต่ก็นะ ไม่เคยจะปกปิดกันแต่แรกอยู่แล้วค่ะ(อ้าวเฮ้ย -o-??) คอนเซปของน้องวีพี่เนมก็คือนั่นแหละ มืดมนปนหวาน หวานมดกระจายแบบพี่กานต์ก้ไม่ใช่ตาเนมสิคะ 5555
คุณ nonyya - ไฟว์นิวเป็นคู่ที่โนว์แต่งแล้วรู้สึกเฮฮากะชีวิตอย่างแรงอ่ะ 5555 นิวมันไม่ค่อยคิดอะไรเลยแต่งง่าย ออกแนวเอ๋อๆมึนๆด้วยซ้ำ(ตรงไหนที่แสดงออกว่าเป็นรุก?? แต่ก็นะ พ่อคุณยืนยันสุดทะรีนว่าตัวเองรุก เอาเหอะ ฮ่าๆ) พออ่านเนมวีก็รู้สึกเหมือนโนว์ใช่มั้ยคะ ว่าเนมกับวีมันรักกันแบบแปลกๆ ไม่เหมือนคู่ไหนเลย เหมือนจะเกลียดกันแต่ก็รักกัน เข้าใจยากเนอะ?? แต่เดี๋ยวไม่แน่....อาจจะเลี่ยนขึ้นมาในซักวันก้ได้ค่ะ 5555
คุณ [[CoCoNuT]] - ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น แต่ถ้าไฟว์ไม่ยอมสารภาพ รับรองได้เลยค่ะว่าได้กองความพยายามทิ้งไว้ที่เดิมแน่ 5555 ลุ้นให้ตาไฟว์สารภาพเร็วๆละกันเน้อออ ส่วนเนม เอิ่ม เหมือนว่าจะรักและยังคงจะรัก(รุนแรง)มากขึ้นนะคะ แต่อย่างน้อยๆก็ยังรักแหละ วีก็ไม่เห็นบ่นนิ?? (วี - ผมบ่นไง - -) เอาเป็นว่าถ้าไม่ฆ่ากันตายก่อนก็คงจะจบสวยค่ะ หึหึหึ(รีดเดอร์ถอยกรูดเป็นฉากๆ)
คุณ ผู้วิเศษในคราบมนุษย์ - เหมือนติดประชดนิดๆที่ว่าหนูวาแมนมาก 55555 เอาน่า นานๆทีให้วาเขาแมนหน่อย หลังจากที่สาวแตก(?)เพราะอิตาซีมาเยอะแยะละ แต่แหม...ไม่ยักรู้นะคะว่ามีคนรู้สึกถึงความฮาแปลกๆของตอนเนมวีด้วย ไม่ต้องห่วงค่ะ โนว์ก็เป็น 5555 โนว์ว่าสองคนนี้รักกันแบบพิลึกๆ แต่ก็หวานนะ จริงจริ๊งงงง 555
คุณ whitewoo - เป็นกรรมเวรโดยแท้จริงของไฟว์ค่ะ สู้วาไม่ได้ 555555 นิวคิดจริงจังเหลือเกินว่าชอบวา แต่ก็ไม่เคยจะสู้ตาซีได้ซักยก ก็ไม่เข้าใจว่าแล้วหนูแกทำไมยังตื๊ออยู่อย่างนั้น? ต้องรอดูไฟว์ค่ะ ถ้าไฟว์แน่พอ เราก็คงจะได้เห็นอะไรสนุกๆกัน(ไฟว์ - เอิ่ม ตั้งความหวังกันสูงจนชักเครียดแฮะ - - )
คุณ Di NatcheSS~ - ไฟว์คงเก็บกดค่ะ เพราะว่ามันไม่เคยจะรู้อะไรเลย~~(มาแบบเป็นเพลงช่างไม่รู้เลย) ก็น่าสงสารไฟว์นะคะ แต่ก็ช่วยไม่ได้ ดันไปชอบคนซื่อบื้อแบบนิวเอง 55555 นิวมันไม่มีความคิดที่ว่าจะมีใครมาหลงชอบตัวอยู่ในหัวหรอกค่ะ ในเมื่อเกิดมาแมน(?)เต็มร้อย(??) สูง ขาว หล่อ(ในความคิดเจ้าตัว) ไม่ได้ตัวเล็กๆบางๆ แต่ก็อย่างว่า คนมันชอบใครจะห้ามด้ายยยยย ส่วนตาเนม แอบฮาตรงนัชชี่บอกว่าถ้าไม่แรงใส่กันเด็กดีคงล่ม จริงๆด้วยแฮะ เอกลักษณ์ของคู่นี้เลยเนอะ ไอ้ที่ชอบประชดเสียดสีกันเนี่ย 555 แต่ดูเหมือนว่าน้องวีจะชอบแบบนั้น(ซากะมาโซ...555) เอานะ ปล่อยเขาไปปปปป ซักวันคงมีอะไรหวานๆมาให้ดู แต่จะให้แต่งแบบหวานไม่มีดาร์กปนเลย โนว์ว่าคงจั๊กกะเดียมพิลึกค่ะ 5555
คุณ ohmpresto - ฮาาาาาาา นี่ถ้าน้องวีเป็นผู้หญิงคงมีลูกเต็มบ้านแล้วอ่ะ มีก่อนพี่ชายอีก 555555+ แต่ไม่แน่ อาจเป็นแบบสวรรค์เบี่ยง หอบลูกหนี (มีแนวโน้มว่าคงได้ออกมาแบบนั้น หึหึหึ) ส่วนเจ้านิว....เอิ่ม ถ้าไฟว์ไม่พูดตรงๆว่าชอบ นิวคงไม่มีวันรู้ค่ะ เพราะในความคิดนิว ตัวเองเป็นรุกกกกกกก เอานะ ดูฝีมือไฟว์ละกันค่ะว่านิวมันจะยังเป็นรุกได้อีกนานแค่ไหน ฮ่าๆๆๆ
คุณ cupcakez - ไม่ต้องกังวลไปค่ะ เพราะไม่ใช่ท่านคนเดียวที่รู้สึกเช่นนั้น หลายคนก็ถามโนว์ด้วยอาการเดียวกัน แต่โนว์ว่าไม่นะ เพราะโนว์เองก็เป็น 55555 วีเองก็เถอะ พูดว่าเกลียดเขา แต่ก็ไม่ได้รู้สึกแบบนั้นร้อยเปอร์เซ็นต์ เผลอๆรักอีกตะหาก เข้าใจยากเนอะ?? แต่ก็นั่นแหละถึงทำให้เป็นเนมวี ฮาๆๆ
ตอนหน้าไม่รู้เมื่อไหร่ แต่ยังไงก็รักทุกคนนะคะ ><
ความคิดเห็น