คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Rhythm 15 : Romance
Rhythm 15 : Romance
“121! 122! 123! 124!”
ฟังเสียงนับเลขแบบนี้ อย่ามาถามนะครับว่าผมทำอะไรอยู่ ก็ใช่น่ะเซ่! สุดท้ายผมก็ไปสาย และเพราะกฎ ‘ลุกนั่ง 10 ครั้ง ต่อ 1 นาที’ เลยทำให้ผมต้องโดน 150 ที ข้อหาสาย 15!
พี่กานต์ได้แต่ยืนมองอย่างไม่อาจช่วยอะไรได้ และผมก็ไม่ได้คิดจะอุทธรณ์ฏีกาอะไรหรอก ในเมื่อผมทำผิดจริงๆ(แต่ไม่ได้เจตนานะ...ไม่ใช่ความผิดผมด้วย...)
“ร้อย...ห้าสิบ!!”
หลังจากครบจำนวน ผมก็ลงไปนอนแผ่กลางห้องแบบไม่กลัวเสื้อเปื้อน รุ่นพี่บางคนส่ายหน้าขำๆกับอาการของผม ส่วนพี่อั๋นผู้รับหน้าที่เป็นตุลาการนรกก็เดินกลับไปที่เก้าอี้แถวคลาริเน็ตแล้ว เหลือแต่พี่กานต์ที่นั่งยองๆมองดูผม
“เอ้า ว่าไง ไปทำอะไรมาถึงมาเอาป่านนี้?”รุ่นพี่ผู้แสนใจดีของผมถามยิ้มๆ แต่คำตอบมันจุกปากพูดไม่ได้ เลยได้แต่ยิ้มแห้งๆให้
“ก็...นิดหน่อยอ่ะครับ...ธุระฉุกเฉิน”
“อ้าว ไหนนัทมันบอกว่าวาโดนฉุด?”
“เฮ้ย!!”ผมทะลึ่งลุกพรวด หันไปตรงเก้าอี้แถวแซ็กแบบเอาเรื่อง และไอ้นัทตัวดีก็โบกมือให้วิ้วๆ ผมเลยสบถในใจแล้วหันกลับมาหาพี่กานต์อีกครั้ง “ง่า...ไม่ใช่ครับ อย่าบ้าตามมันจิพี่”
“โอเค ไม่บ้าก็ไม่บ้า”พี่กานต์หัวเราะ แต่แล้วก็ยื่นมือมาแตะคอเสื้อผมแล้วช่วยจัดให้ “จะทำไรพี่ไม่ว่าหรอกนะ แต่...คราวหลังช่วยใส่เสื้อให้เรียบร้อย ปิดให้มันมิดๆหน่อยละกัน”
หือ?
ผมชะงัก มองพี่กานต์ที่ลุกเดินกลับไปยังที่นั่งเงียบๆด้วยอาการงุนงง
หากพอไปเข้าห้องน้ำแล้วเห็นสภาพตัวเอง ความสงสัยเมื่อเช้าก็กระจ่างทันใด
ไอ้เชี่ยซี!!!!
ผมแหกปากกรีดร้องในใจ ก็ว่าทำไมเมื่อเช้าพี่กานต์ถึงทำหน้าแปลกๆ ก็...ก็...ที่คอผมอ่ะ...มัน...มัน...
มันมีแต่รอยจูบเต็มไปหมดเลยนี่หว่า!!
ไปตายซะเถอะ! ไอ้เพื่อนนรก!
เย็นนี้เราไม่มีซ้อมกันเพราะพวกรุ่นพี่ม.ปลายจะประชุมเตรียมสถานที่เข้าค่ายที่จะจัดขึ้นตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป พวกเราม.ต้นจึงได้โอกาสหยุดไปเที่ยว(ก่อนจะโดนกักขังไปอีกทั้งสัปดาห์) ผมกับไอ้ซีก็ยังกลับบ้านด้วยกันตามปกติ คุยกันตามปกติราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
บอกตรงๆ...ผมแอบดีใจที่มันเป็นแบบนี้ เพราะถ้าระหว่างเราเปลี่ยนไปผมนี่แหละที่จะเป็นฝ่ายไม่ชิน...
“วันนี้ไม่มีซ้อม”ผมแกล้งพูดขึ้นมาลอยๆระหว่างทางเดินออกจากโรงเรียน
“อืม”ซีพยักหน้ารับรู้ วันนี้ชมรมมันก็ไม่ซ้อมเพราะตั้งแต่พรุ่งนี้ชมรมบาสก็จะเข้าค่ายเก็บตัวซ้อมแข่งระดับจังหวัดเหมือนกัน
ผมหันหน้าไปสบถกับลมฟ้าอากาศ...แม่งไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยเรอะ...
ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ระหว่างเราเรียกว่าอะไร แฟนงั้นหรือ? ไม่รู้สินะ มันมากกว่าเพื่อนแต่ก็ยังไม่เรียกแฟน...งั้นเรียกอะไรล่ะ...
และอยู่ๆคำบางคำแวบเข้ามาในหัวผมแบบปัจจุบันทันด่วน
กิ๊ก...
- -“
แต่พอคิดได้แบบนี้ คำอีกคำก็โผล่พรวดสวนขึ้นมา
บัดซบเหอะ...
เราขึ้นรถเมล์กลับบ้านกันตามปกติ ระหว่างทางก็คุยเรื่องสัพเพเหระกันไปเหมือนเมื่อก่อน
ราวกับทุกๆอย่างไม่มีอะไรเปลี่ยน แต่พอรถถึงป้ายที่ไอ้ซีจะลง มันก็เสือกฉุดมือผมให้ลุกด้วย
“เฮ้ย นี่บ้านกูซะเมื่อไหร่เล่า?”ผมท้วง งุนงงที่มันทำแบบนี้
“ก็บ้านกูไง”ไอ้ซีบอกเรียบๆแต่ไม่ได้ปล่อยมือ ลากผมลงมาจากรถด้วยกำลังที่ไม่รู้ไปขุดมาจากสวรรค์ชั้นไหน ส่วนไอ้ผมก็ได้แต่งงเท้งเต้ง ไปรู้ตัวอีกทีก็ตอนรถเมล์เขียววิ่งฝุ่นตลบจากไปแล้ว
“มึงทำไรของมึงเนี่ย!?”ผมแหกปากโวย แต่มันกลับไม่สน ลากแขนผมไปที่ป้ายรถเมล์อีกที่
“พาไปบ้านกูไง”
เหอ?
วันนี้ไอ้บ้านี่ของขึ้นรึไง? อยู่ๆก็ลากผมไปเที่ยวบ้านมัน เอ่อ...ก็ใช่ว่าจะไม่เคยไปหรอกครับ แต่...บ้านซีมันไม่ค่อยเหมือนบ้านนี่หว่า...
แต่คิดไปคิดมาได้ไม่ทันไร ผมก็มายืนอยู่หน้าบ้านมันแล้วล่ะ - -
ผมเงยหน้ามองป้าย ‘สหวัฒนกิจ จำกัดมหาชน’ แบบไม่รู้จะพูดอะไร ใช่ครับ...บ้านซีมันเป็นกึ่งบ้านกึ่งสำนักงานในตัว เป็นสำนักงานใหญ่ของสหวัฒนกิจที่รับงานตกแต่ง ออกแบบ มองหา แล้วก็บริหารจัดการอสังหาริมทรัพย์โดยมีเครือลูกคือสหวัฒนาเฟอร์นิเจอร์ที่ทำเฟอร์ฯส่งออก
บ้านมันทำธุรกิจกว้างขวางมาก แถมยังมีบริษัทเครือข่ายทั่วประเทศ แต่ส่วนที่บ้านมันถือหุ้นอยู่เป็นแค่ครึ่งหนึ่งของกิจการทั้งหมดเท่านั้น เพราะหุ้นส่วนอีกครึ่งหนึ่งของบ้านมันเป็นของอาแปะไอ้ซีที่อยู่เมืองจีน ความจริงซีมันเป็นคนจีนฮ่องกงครับ แต่แค่ป๊ากับม้ามันมาลงหลักปักฐานทำงานในไทยเท่านั้น
อย่าสงสัยว่าทำไมผมถึงรู้เยอะขนาดนี้นะ...ก็แบบว่าคนมันมาเที่ยวบ่อย...
“อ้าว อาซี กับมาแล้วเหรอลูก”ภาษาไทยแบบไม่ชัดและออกสำเนียงจีนขนาดนี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากหม่าม้าของซีมันครับ “อาวาก้อมาล่วย วังนี้วังอาไรหรือ? หรือว่าแค่มาเที่ยว?”
“สวัสดีฮะม้า”ผมยกมือไหว้แม่ของซีแบบคุ้นเคย แล้วยิ้มแห้งๆ “อันที่จริงวาก็ไม่รู้เหมือนกันแหละฮะว่ามาทำไม...อุ้ก!”
ผมหยุดพูดไปดื้อๆเมื่อไอ้ซีตบป้าบเข้าให้กลางหลัง ก่อนที่มันจะพูดกับแม่มันเป็นภาษาจีนยาวพรืดจนผมฟังไม่ทัน เดี๋ยวเดะเดี๋ยว...ถึงผมจะเป็นลูกคนจีนเหมือนกันก็จริงแต่ก็แค่ห้าสิบเปอร์นะเว้ย แถมป๊ายังเป็นจีนแต้จิ๋วไม่ใช่จีนกลาง ผมฟังจีนกลางไม่กระดิกซักกะตัวเลย!
“ออ ม้าเข้าใจแล่ว”แม่ไอ้ซียิ้มให้ผม ท่านเป็นคนจีนหน้าดุแต่ใจดีครับ ตรงข้ามกับพ่อของมันที่ออกแนวนิ่งๆเงียบๆเหมือนไอ้ซี “ไปล้างมือล้างไม้กังให้เรียกร้อยเหอะ แล้วเดี๋ยวอาวาอยู่ทางข้าวกังด้วยน่อ”
ผมโดนไอ้ซีลากเข้าไปข้างในทั้งที่ยังงงๆอยู่อย่างนั้น ระหว่างทางผมก็ยกมือไหว้คนในสำนักงานไปด้วย พี่ๆหลายคนที่ทำงานอยู่ที่นี่ผมก็พอจะรู้จักครับ ซีมันบอกจะไปเก็บของก่อน และให้ผมเอากระเป๋าวางไว้ด้านในบ้าน ผมเดินไปวางตามที่มันบอกโดยที่ก็ยังงงไม่หาย แต่แล้วก็ต้องหันกลับไปเมื่อได้ยินเสียงทัก
“อ้าว มาเที่ยวเหรอครับ น้องวา?”นี่เป็นเสียงเฮียคนโตของซีครับ ชื่อเฮียเอ เฮียเออายุมากกว่าไอ้ซียี่สิบปี ตอนนี้อายุสามสิบห้า แต่งงานมีลูกเรียบร้อยแล้ว
ผมยกมือไหว้เฮียเอ “หวัดดีครับ...เอ้อ แต่วาก็ไม่แน่ใจเหมือนกันอ่ะครับว่ามาทำไม ซีมันลากมา - -“
“สงสัยอยากให้น้องวามาเล่นด้วยล่ะมั้งครับ”เฮียเอบอกยิ้มๆ ฟังแบบนี้แล้วทุกท่านคงเดากันได้สินะว่าเฮียเอน่ะมองโลกในแง่ดีและชิวแบบสุดๆ...
อยากให้น้องวามาเล่นด้วยเรอะ? ไม่มีทางหรอกที่ซีมันจะคิดแบบนี้!! วาไม่เชื่ออออ!!
“ไปเล่นเกมรอก่อนก็ได้นะ อาหารใกล้เสร็จแล้ว แล้วเดี๋ยวจะให้เด็กไปเรียก”เฮียเอกล่าวอย่างใจดี ผมจึงพยักหน้า บอกขอบคุณ แล้วเดินต่อเข้าไปในห้องครัว แต่แล้วเสียงบ๊อกๆของเจ้าเหลียงหมาพันธุ์พุดเดิ้ลขนฟูก็ดังขึ้นพร้อมกับแรงชาร์จกระแทกขา ทำเอาผมได้แต่ก้มมองมันแบบเซ็งๆ ไอ้เจ้าเหลียงมันชอบทักทายผมแบบรุนแรงครับ ไม่วิ่งมากระแทกก็งับเท้า ถ้านั่งอยู่ก็ปีนหัว ไม่รู้เหมือนกันว่าตกลงเป็นหมาหรือลิง
บ้านไอ้ซีเลี้ยงหมาหลายตัวครับ แต่ส่วนใหญ่พวกหมาระดับบิ๊กจะอยู่ด้านนอกสำนักงานเพราะมันบิ๊กเกินไป ในสำนักงานที่เห็นวิ่งไปทั่วได้โดยไม่โดนด่าก็เลยมีแต่ไอ้เหลียงนี่แหละ
ผมนั่งยองๆขยี้หัวเจ้าเหลียงเล่น มันเห่าเสียงใสแรด(?)เหมือนอารมณ์ดีสุดๆ แล้วกระโดดตะกายเข่าผมแบบโคตรไฮเปอร์ ผมหัวเราะหึๆขณะมองลูกตาสีดำใสแจ๋วของมัน เจ้าเหลียงเห่าบ๊อกๆสลับกับหอบแฮ่กๆลิ้นห้อย แหม...ไอ้เจ้านี่มันน่ารักแบบแปลกๆว่ะ
แต่แล้วอยู่ๆมันก็ผละหนีไป ร้องบ๊อกๆเหมือนเจอเหยื่อใหม่ แต่ผมก็รู้ว่าเพราะกลิ่นหอมๆที่ลอยมาพร้อมจานที่เพิ่งถูกยกมาต่างหาก
“หวัดดีครับเจ้”ผมยกมือไหว้พี่สาวคนรองของไอ้ซีที่เพิ่งยกกับข้าวออกมาจากครัว ก่อนจะเดินเข้าไปช่วยเจ้เขายกด้วย อ่า...เดากันได้ไหมครับว่าเจ้คนนี้ชื่ออะไร มา เดี๋ยวผมใบ้ให้นะ...
เฮียคนโต = เฮียเอ
เจ้คนกลาง = ?
น้องคนสุดท้อง = ไอ้ซี
เดาได้แล้วใช่ปะครับ...
“รู้จากเฮียแล้วล่ะว่าวามา”เจ้คนกลางยิ้มให้ผม ใช่ครับ...เธอชื่อเจ้บี
“ขอโทษนะฮะที่อยู่ๆวาก็มา”ผมเกาหัวแกรกๆ เกรงใจพวกเขาอยู่เหมือนกัน แต่เจ้บีกลับโบกไม้โบกมือปฏิเสธ
“ไม่เอาน่า วาก็เหมือนน้องพี่อีกคน”เจ้บีหัวเราะ “ขอบใจที่ช่วยยกจ้ะ วาขึ้นไปหาเจ้าซีมันเถอะ เดี๋ยวอาหารเสร็จแล้วค่อยมากินกัน”
ผมอดคิดไม่ได้ว่าคนบ้านนี้นี่นิสัยเหมือนกันหมดทุกคนเลย - -
ผมเดินขึ้นไปบนชั้นสองของบ้าน ไหว้ป้าแม่บ้านบางคนที่เดินผ่านมาแล้วไปตามทางสู่ห้องนั่งเล่นอย่างคุ้นเคย บ้านไอ้ซีน่ะผมเคยมาเป็นร้อยๆหนแล้ว แต่ครั้งนี้ดูจะแปลกไปนิดหน่อยตรงที่...ไอ้ลูกชายคนเล็กของที่นี่นั่นแหละครับ
ผมไม่เคยมาบ้านของมันในฐานะอื่นนอกจากเพื่อนเลย
พวกเฮียกับเจ้รวมถึงป๊าม้า ครอบครัวของซีก็เอ็นดูผมดี แต่ผมล่ะไม่อยากจะคิด...ว่าถ้าซีมันจะคบผมในฐานะอื่น...พวกท่านจะทำหน้ายังไง
เวลาอาหารเย็นผ่านไปอย่างครึกครื้น และ...ผมเพิ่งมารู้ทีหลังครับว่าสิ่งที่ไอ้ซีมันบอกม้าเป็นภาษาจีนในตอนนั้นคือเรื่องที่บอกว่าผมจะมาค้าง
ไอ้แม่งนี่ก็ช่าง...มันจงใจพูดกับหม่าม้าเป็นภาษาจีนเพราะรู้ว่าผมฟังไม่ออก ผมจะได้ไม่มีสิทธิ์มีเสียงค้านอะไร เพราะกว่าผมจะมานึกเอะใจมันก็หลังจากทานข้าวเย็นเสร็จและหม่าม้าบอกให้ไปอาบน้ำอาบท่านั่นแหละ
แถมผมยังไม่รู้ว่ามันโทรไปบอกเจ้ศาของผมตอนไหนอีกต่างหาก!
“เอาน่า เรื่องมันแล้วไปแล้ว”มันบอกผมยิ้มๆ แต่ผมสิมองปราดเดียวก็รู้ว่ามันจงใจ
ไอ้ตัวเจ้าเล่ห์จอมวางแผน!! - -^
ผมนั่งเล่นเพลย์ทูอยู่หน้าจอทีวีระหว่างรอซีมันอาบน้ำ เอาเถอะ ไหนๆก็แล้วไปแล้วอย่างที่ซีมันว่า ผมเองก็ขี้เกียจจะอุทธรณ์ฎีกาอะไรเลยยอมปล่อยเลยตามเลย โอ๊ะ ออกซ้าย ไปขวา ยิง!
โอ๊ยน่าเบื่อ แม่งรอดมือไปได้ไงวะ...
“เล่นไรของมึง ห่วยชิบ”ผมสะดุ้งเฮือกที่อยู่ๆเสียงทุ้มๆในระยะเผาขนก็ดังขึ้นริมหู ผมได้กลิ่นสบู่อ่อนๆจากตัวซี มันคงอาบน้ำเสร็จแล้ว ผมจึงรีบโยนจอยทิ้งจะวิ่งไปอาบบ้าง(แต่อันที่จริงเพราะกลัวเวลาอยู่ใกล้ๆมันครับ) หากมือยาวๆของมันก็คว้าหมับเข้าที่เอวเสียก่อน
ไอ้เชี่ยซี...ไม่เสียแรงเลยที่มึงเล่นเป็นตัวชู้ตติ้งการ์ด มือยาวชิบ!!
“มึงจะรีบไปไหน...วา”
ให้ตายห่าซี่...เวลามันกระซิบเบาๆข้างๆหูผมทีไรผมจะบ้าตายทุกที ยังไงๆก็ไม่ชิน และคงจะไม่มีทางชินได้ง่ายๆแน่!
“ไปอาบน้ำดิวะ ไอ้ห่านจิกนี่“
“ยังไม่ให้ไป”
“เฮ้ย...!!”
ผมแหกปากไปได้ไม่เท่าไหร่ก็ถูกมันกระชากจนลอยกลับหลังไปนั่งทับอยู่บนตัวมัน พอมาอยู่ในระยะประชิดแบบนี้ผมจึงเพิ่งรู้ว่า...ไอ้บ้าซีมันไม่ได้ใส่เสื้อ! ไอ้...ผมนึกคำด่าไม่ออก มันจงใจนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมาลวนลามผมเนี่ยนะ!? แบบนี้มัน...คิดจะ...ทำอะไรกันแน่วะ!?
“มึงกรุณาไปใส่เสื้อผ้าทีเถอะ แบบนี้กูใจไม่ดี”ผมบอกมันตามตรง รู้สึกหน้าร้อนวาบๆพิลึก
ไอ้บ้านี่ก็ไม่ตอบอะไร มือมันยังคงจับเอวผมแน่นไม่มีปล่อย แถมเริ่มล้วงเข้าไปในเสื้อนักเรียน เฮ้ย...ผมว่าเรื่องมันชักจะยังไงๆแล้วว่ะ แต่ก็คิดอะไรไม่ออกจึงได้แต่ดิ้นหนีสุดกำลัง
“ไอ้สาด! ปล่อยโว้ยยย!!”
“มึงก็รู้ว่าถึงมึงสั่งกูกูก็ไม่ทำให้หรอก”
“ไอ้...!”
ผมศอกกลับหลังเต็มแรง แต่ดันไปติดอุ้งมือไอ้ซีที่ท่าทางจะยื่นมากัน มันกระตุกยิ้มเหี้ยม
“ไอ้ศอกกลับหลังแบบนี้อ่ะ ตอนแข่งบาสกูเจอจนชินแล้ว”
นั่น...ยังมีหน้ามาพูด สาดดดดดเหอะ!!!
“โว้ยยย มึงคิดจะทำอะไรวะเนี่ย!?”
มือของไอ้ซีหยุดขยับ แล้วมันก็มองหน้าผมนิ่งๆ “...ถามจริง มึงไม่รู้จริงเหรอวะ?”
“ถ้ารู้กูไม่ถามหรอก!”
สาบานได้ว่าผมได้ยินมันถอนหายใจ
“กูก็แค่จะต่อยอดเมื่อเช้า”
สมองผมเหมือนจะประมวลผลช้าไปทันใด เรื่องเมื่อเช้า? ภาพความทรงจำหมุนเวียนไปมาทีละช็อตๆ แถมแต่ละช็อตที่หมุนเข้ามา...ก็มีแต่เด็ดๆทั้งนั้นเลยนี่หว่า...
หรือว่าไอ้ซี...มันจะ...XXX ผม???
ผมอ้าปากค้าง ทั้งดิ้นทั้งถีบเต็มแรง
“แล้วใครจะไปยอมมึงง่ายๆงั้นล่ะวะ! ไอ้บ้าไม่มีหัวคิดเอ๊ย!!”
โว้ย ใครก็ได้ช่วยด้วย หน้าผมจะไหม้อยู่แล้วคร้าบบบบ!!
ผมโดนเพื่อนสนิทไล่ปล้ำ เกือบจะโดนมันทำในห้องล็อกเกอร์ พอตกเย็นก็โดนมันหลอกมาบ้านอีก ไอ้บ้านี่มันเจ้าเล่ห์ชะมัด!<<หรือว่าผมโง่ให้มันหลอกเองวะ...ชักไม่แน่ใจ - -
ผม...ยังไม่ได้เตรียมใจเลยนะเว้ยยย!!!
ไอ้ซีหยุดไปนิดหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยเรียบๆราวกับไม่รู้สึกรู้สาหรือเห็นว่ามันเป็นเรื่องใหญ่
“มึงจะเครียดอะไร ในเมื่อกูก็จะทำตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว”
ผมชะงัก ได้แต่อ้าปากพะงาบๆแบบพูดไม่ออก
โห!! ไอ้หน้าด้านนน!!!!
“ย...ยังไงก็ไม่ได้เฟ้ย!”ผมผลักหน้ามันออกเต็มแรง ไม่อยากจะคิดสภาพตอน...ฮึ่ย...มีอะไรกับมัน “มึงกับกูไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย! จะทำแบบนี้ไม่ได้นะ!”
ไอ้ซีหรี่ตาลงจนแทบมองไม่เห็นลูกตาดำ “งั้น...”
มันรวบตัวผมขึ้น เฮ้ยๆๆ ผมไม่ได้ตัวเบาเลยนะคร้าบท่านผู้โช้มมมม ไอ้นี่นี่แรงควาย มันโยนผมลงบนเตียงดังปั้กจนจุกแอ้กแล้วคร่อมทับ ริมฝีปากระดมจูบไปทั่วใบหน้าและลำคอจนผมสติเกือบหลุด คิดอะไรไม่ออกแม้แต่เรื่องที่ควรจะปัดป้อง
“ซี...ซีโว้ย...ไอ้ซี...ไอ้ห่าซี...หยุด...”ผมร้องได้แค่นั้นก็โดนมันปิดปาก มือมันเลื่อนลงต่ำไปเรื่อยๆเหมือนหาบางสิ่งอยู่ แล้วมันก็คว้า...หมับ!
หือ?
ผมเหลือบตามองมือตัวเองแบบงงๆ...ไอ้ซีมันจะทำบ้าอะไรอีกล่ะเนี่ย?
ซีมันจับมือขวาผมขึ้นมา แล้วสวมบางสิ่งเข้าไปที่นิ้วนาง
ประกายสีเงินของบางสิ่งสะท้อนเข้าตาผมจนต้องมองมันซ้ำอย่างกังขา
“...ซี?”
ผมมองแหวนสีเงินวงเกลี้ยงที่สวมอยู่บนนิ้วด้วยแววตาประหลาด มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกจริงๆเลยครับ พร้อมกันนั้นมันก็สอดมือเข้ามาประสานกับมือผม ทำให้ผมเห็นว่ามือเดียวกันกับที่มันสวมให้ผม ตรงตำแหน่งนิ้วเดียวกัน...มีแหวนอีกวงอยู่ที่นิ้วมันด้วย
“แค่นี้...พอที่จะ ‘เป็นอะไรกัน’ ได้หรือยัง?”
ผมหยุดดิ้น มันก็หยุดพูด มีเพียงสายตาของผมกับมันที่สบประสานกัน นานเท่านานที่ซีไม่ยอมพูดอะไรเลย แล้วอยู่ๆมันก็ผละออกไปจากตัวผม ถอยไปนั่งหันหลังอยู่ที่ปลายเตียง
“เวลาของกูกับมึง...เหลืออยู่ไม่มากแล้วนะ”
ผมค่อยๆลุกขึ้น เริ่มจะจำได้คลับคล้ายคลับคลาว่ามันเคยพูดอะไรทำนองนี้มาก่อน “หมายความว่าไง? ซี...เวลาของกูกับมึงทำไม?”
ซีหันกลับมามองผม แต่เป็นด้วยแววตาว่างเปล่าเหมือนครั้งแรกๆที่เราได้พบกัน
นานแค่ไหนแล้วนะ...ที่ผมไม่ได้เห็นแววตาแบบนี้จากมัน
แววตาเช่นนี้...ทำให้ผมรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่กำลังจะหายไป
“...พอจบม.ต้นกูก็ไม่ได้อยู่ไทยแล้ว...กูจะบินไปเรียนต่อที่ฮ่องกง”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คำเตือน - อย่าปล่อยให้ชื่อตอนมันหลอกตา...
(วิ่งหนี)
ฮ่าๆๆ ก็แบบ...หวานกันมาตั้งเกือบสองตอนแล้ว วามันก็เล่นตัวซ้า...ดังนั้นขอแกล้งนิดๆหน่อยๆเหอะ ชีวิตมันต้องมีสีสัน(เลือดสาด?) เรียบๆเกินไปก็น่าเบื่อแย่ซิ จริงป่าวววววว ทีนี้ก็รู้กันหมดและว่าตกลงทำไมซีบ่นๆอยู่ตั้งนานว่าเวลามันจะไม่มีเอา
เรื่องนี้ไม่ยาวมากหรอก เหลืออีกสิบกว่าตอนก็คงจบ(ภาคแรก)แล้ว
เอ้อใช่ ทุกคนจำกันได้ป่าววววว แหวนที่ซีให้วาอ่ะ มันแหวนอันเดียวกับที่มันซื้อในตอนพิเศษคริสต์มาสและ หึๆ สรุปว่าเนื้อเรื่องมันเชื่อมกันแบบนี้นี่เอง
ตอนนี้ไม่มีอะไรจะแก้ตัวค่ะ แต่โนว์ไม่สบาย นี่ก็เพิ่งดีขึ้นเลยคลานมาอัพ นอนตายตั้งแต่วันพุธจนคนถามกันให้ควั่กว่าเป็น 2009 รึเปล่า....ทำไมนานจัง = = (คิดงั้นเหมือนกัน แต่ไม่น่าใช่หรอก...มั้ง)
เอาเป็นว่าไปตอบๆเม้นท์กันดีกว่าเน้อ เหมือนเดิม..ค่อยๆตอบ ช้าๆได้พร้าเล่มงาม ตอบให้ทุกคนแน่จ้ะ
คุณ majoong - ฮาๆ น่ารักแบบหื่นๆอ่ะดิ ตาซีมันแอ๊บบบบบบบเป็นคนดีอยู่ได้ตั้งนาน พอเขาเล่นด้วยหน่อยเดียวเท่านั้นแหละ หาโอกาสจะงาบกันเป็นว่าเล่น -,.- แต่ก็เอาเหอะนะ แม่มันเชียร์เต็มที่
คุณ Racheln - หึๆ ขอบพระคุณรุนช่องค่า วาน่ะน่ารักจริง แต่ซีมันหาความน่ารักไม่ค่อยจะเจอหรอก มีแต่ดิบๆเถื่อนๆ แล้วก็เอาแต่ใจน่ากระตื้บ วะฮ่าๆๆๆ
คุณ oong fong - ปกติมีแต่คนด่าว่าวาโง่ ตอนนี้เปลี่ยนอารมณ์มาให้ตาซีโง่บ้าง แบบว่าคนมันก็คงไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองเต็มร้อย(แต่มั่นใจเหอะว่าความจริงมันก็มีแอบคิดบ้าง เหอๆ) อ่านเม้นท์นี้แล้วโนว์ขำกร๊ากเลย ฮา....ก็นั่นน่ะสิ บอกไม่รู้แต่ทำไมให้เขาจับกดได้ ส่วนไอ้คนกดก็ยังมีหน้าไปถามเขาอีกว่าทำไม...ใครมันจะตอบกันโต้งๆได้ล่ะคะเฮียขา เอิ๊กๆๆๆ
ปล. กานต์กับตะวันทำไมจ๊ะ โนว์งง....
ปล2. โนว์ควรเรียกว่าอะไรดี...ตอบเม้นท์กันมาตั้งนานและ อยากให้เรียกไรเอ่ย แต่คิดว่าคงเด็กกว่าโนว์ใช่ปะจ๊ะ ^^
คุณ Prince"Z - ก็ต้องขอโทษงามๆสามตลบด้วยค่ะที่ทำให้ค้าง = = แต่การทำให้รีดเดอร์ค้างก็เป็นงานของโนว์ หึๆๆ(ถูกถีบเปรี้ยง) ตอนนี้ก็....จงใจลงแบบค้างๆอีกตามเคย ฮาๆ กลัวโดนรุมตื้บในสักวันจริงๆ = =a ช่วงนี้โนว์ก็ไม่ได้แล่นไปอ่านนิยายใครเลยเหมือนกันค่ะ โดนหวัดรุมกินโต๊ะ+ไม่ว่าง เทอมสองนี่วันๆมันยุ่งงงงง ฮา...อิจฉาหนูวาเหรอจ๊ะ? แต่บางทีแฟนแบบซีมันก็ชวนให้ประสาทเสียเหมือนกันนะ หุๆๆ
คุณ puriku - จ๋าจ้ะ อัพแล้วจ้ะ น่ารักก็อัพก็ได้จ้ะ 5555+ แต่อ่านตอนนี้แล้วยังจะคิดว่าน่ารักหรือว่าอยากตบโนว์กันแน่เน้อ....หนาวสันหลัง
คุณ HuG_sUnGmIn - เจอศัพท์แล้วฮา ม๊วฟๆ 5555+ อ่านแล้วรู้สึกจั๊กกะจี้ต่อมทอมซิลดีพิลึก(จั๊กกะจี้ตรงนั้นยังไงวะเนี่ย - -?) ตอนของพี่กานต์กับอีหนูตะวันต้องรอไปก่อน รอ รอ และรอ...รู้สึกจะพูดแบบนี้มาเยอะ ให้รอแล้วรออีกจนน่ากลัวว่าจะโดนรุมตื้บเอา
คุณ inspirer - ฮาๆ ไว้จะไล่พี่กานต์ไปหาน้องตะวันให้ค่ะ รออีกนิด ตอนนี้น่ารักเหรอ น่ารักแล้วรักไรต์เตอร์ด้วยมั้ยอ่ะ ฮิ้ววววว
คุณ ผู้วิเศษในคราบมนุษย์ - ขอบคุณค่า ยินดีต้อนรับนะคะ ไม่รู้อ่านถึงตอนล่าสุดยัง แต่ขอให้สนุกนะ ^^
คุณ เจ้าหญิงแห่งนางฟ้า - ด้านได้อายอด บุกก่อนได้เปรียบคือสโลแกนของเจ้าซีค่ะ หึๆ
คุณ whitewoo - ซีมันก็ทำหนูวาเขินตั้งแต่ตอนแรกยันปัจจุบัน(แต่รู้สึกปัจจุบันตาซีจะทำตัวน่ายันหน่อยๆ) วานี่ไม่รู้จะเรียกว่าโชคดีหรือน่าสงสารดี เหอๆ
ปล. ไม่เป็นไรจ้า โนว์มีหน้าที่อัพก็อัพไป เอิ๊กๆ แล้วมาอ่านต่อนะ
คุณ ว้าว - อันที่จริงซีก็รุกนานแล้ว ฮาๆ แต่มันรุกไม่เยอะเท่านั้นเอ๊งงงงงงง(เหรอ - -? ) ตาซีน่ะรู้ใจตัวเองน้านานแล้ว มีแต่หนูวาที่ยังปากแข็งไม่เลิกรา หึๆๆ
คุณ frem - พลาดไปก็ไม่เป็นไรค่า เม้นท์ตอนนี้ก็ยังทัน อิๆ ให้เวลากรี๊ดก่อน ตอนที่แล้วเซอร์วิส ตอนนี้ก็เซอร์วิส(แต่มาหักหน้าเอาท้ายตอน เหอๆ) คนมันปากแข็งก็ช่วยไม่ได้ค่าาาาา นายเอกเรื่องนี้ยึดสโลแกนซึน+เซอะ+ซื่อ ส่วนตาซีน่ะเอาเข้าจริงแล้วอยากให้วาอ้อนนนนนน ก็นะ มันก็น่ารักกันแบบนี้ไปเรื่อยๆแหละ(มั้ง) ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไป เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย กร๊ากกกกก
ปล.เป็นพีระมิดจริงๆซะด้วยสิ ฮา...
คุณ bummi - หัวแข็งเจอหัวดื้อ สรุปหัวแตกทั้งคู่ ไม่ช่ายยยย = = เหอๆ อ้อมของหนูวาอ่ะมันอ้อมโลกโคตรรรร รู้สึกวาจะเล่นตัวทุกตอน งุงิๆ...
คุณ naminie - อะเจ้ย....จะเอาถึงขั้นตบจูบเลยเหรอจ๊ะ แหม พอดีว่าตาซีไม่ใช่คนรสนิยมแบบน้านนนน(แต่ก็แอบอยากได้ เอ๊ยยยย) เขินเข้าไป ไอ้เจ้าวามันเขินไม่เลิกหรอกค่า จะเล่นยังไงวาก็คงไม่มีทางชินกับตาซีง่ายๆ จะลากซีกลับบ้านเหรอจ๊ะ? ระวังซีกัดนะ มันดุ...
ปล. แต่กับพี่กานต์ไว้ไปตกลงกันเองหลังไมค์ละกัน หุๆ ตอนนี้รายนั้นเขากำลังหัวจายว่างงงงง
คุณ p_infinity - พี่ปูอ่านตอนที่แล้วละลาย อ่านตอนนี้หัวอีสโนว์จะละลายแทนรึเปล่าคะเนี่ย ชักหวาดๆ....ก็แบบนะ เคยใบ้ๆให้ทำใจกันไว้ก่อนแล้วนี่เจ้าคะ งืมๆ โนว์ไม่ผิดนะ(แต่รีบวิ่งไว้ก่อน) อีกอย่าง พี่ปูอย่าเดาสิ เดาอะไรแล้วชอบถูกทุกที บู่ๆๆ =o= อ๊ะ แต่ไม่บอกนะว่าถูกเรื่องไหน หึๆ
ปล. Missing Love ไว้มีเวลาจะไปนังอ่านดู แต่กลัวจิตตกเหมือนกันแฮะ ฮา...
คุณ [B]a[K]u..zz - ฮาๆ แล้วอ่านตอนนี้จะยิ้มออกมั้ยเนี่ย กลัวโดนอะไรเขวี้ยงหัวชะมัด หนูวามันฟอร์มเย้ออออ ฟอร์มจัดทั้งที่ความจริงแล้วก็ไม่มีอะไรให้ฟอร์มหรอก ฮาๆ มาต่อให้แล้วนะคะ จิ้มๆโลด
คุณ yunjae-kyumin - เปิดเม้นท์มาเล่นเอาโนว์สะดุ้ง ย้างงงงง โนว์ยังไม่ส่งหนูวาเข้าปากตาซีง่ายๆหรอก จะให้มันเล่นตัวกันไปอีกนาน น้านนนน นานๆเลยแหละ หึๆ แต่มันก็ยังไม่เชิงเป็นแฟนกันนะ เพราะวาก็ไม่ได้ตอบตรงๆ กร๊ากกกก(วิ่งหลบรองเท้า) อ้อใช่ ที่หนูวามันไม่ตกลงตอนแรกเพราะอยากจูบกันซีรึเปล่า...อันนี้โนว์ไม่รู้นะ คิกๆๆๆ(วา - ผมเปล่าาาาาาาาาาา =///= ; โนว์ - แล้วจะหน้าแดงทำไมยะ - -? )
คุณ อ.อลิซ - ใจเย็นจ้าอลิซ ฮาๆๆๆ เกือบอะไรจ๊ะ ย้างงงงยังๆๆๆ โนว์ชอบให้มันเกือบๆแต่ไม่ซะที(ซึ่งวอนตีนคนอ่านมากมาย) <<กลัวอยู่ หนูวามันจะน่ารักได้ตลอดรอดฝั่งรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ...เรื่องนี้หวานไม่ได้ตลอดหรอก แอ้กกกก(โดนอีแตะเสยคาง)
คุณ black butterfly - เนอะๆ ถ้ารู้ว่าวาจะน่ารักแบบนี้รู้งี้จับปล้ำนานละ ไอ้สองคนนี้มันชอบหวานกันแบบแปลกๆ จะว่าหวานมันก็...นะ หวานแบบพิลึกๆ แต่โดยรวมมันรักกันก็โอเค(ถูๆไถๆหน้าด้านๆ)
คุณ TK.025AP - มามุกนี้โนว์ก็อึ้งทีเดียว กร๊ากกก เห็นด้วยกะคห326 ตรงประโยคไหนล่ะคะ ได้กันแล้ว? เอ๊ยยยย ก็บอกวาย้างงงงงงง = =
คุณ Casanovy - 5555+ ยังไม่เบื่อๆ วันนี้วันเกิดคาชเลยวิ่งรีบวิ่งมาลงให้ วาเลนไทน์อาจจะได้นะจ๊ะ แต่ต้องรอดูก่อน โนว์ไข้ขึ้นมาสามสี่วันและ ตอนนี้ใช้เวลาส่วนใหญ่ขดอยู่บนเตียง = = สุขสันต์วันเกิดแฮปปี้เบิร์ธเดย์จ้า ขอให้ได้ช็อคโกแล็ตกะดอกไม้เยอะๆ ส่วนโนว์...โนว์ไม่หวังได้ แต่โนว์จะรอให้ เอิ๊กกกก มาต่อให้แล้วนะจ๊ะจะได้ไม่ค้างมากมาย (หรือค้างมากกว่าเดิมก็มิอาจรู้...) เอาน่า มาช้าดีกว่าไม่มา มาแบบค้างๆก็ดีกว่าไม่กระดิกเลย เข้าข้างตัวเองเสร็จก็...เผ่นไปซุ่มตามเดิม ฮา...
คุณ LadY_s - ตอนนี้เต็มสิบแสดงตอนก่อนๆหน้านี้โดนหักคะแนนสิท่า เอิ๊กอ๊ากๆ ชอบก็ดีค่ะ ขอให้สนุกกับนิยายโนว์ไปเรื่อยๆแบบนี้แล อัพให้ตามคำขอแล้วค่ะ ^^
คุณ lock_smile_at_me - อัพแล้วจ้า ใช่ๆ อัพแล้ว แล้วโนว์ก็อัพอีกตอนแล้ววววว มาอ่านต่อได้นะจ๊ะ
คุณ พี่ชายน้อย - ขอบคุณค่าที่ชอบ หุๆ ตาซีเป็นคนซับซ้อน แต่โนว์ว่าคาแร็กเตอร์แบบนี้มันดูน่าสนใจ(แอบบอกว่าเอามาจากเพื่อนโนว์เอง -,.- ) ยินดีต้อนรับเสมอนะค้า แล้วแวะมาอ่านอีกล่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ^^
คุณ W@Y - ฮากันทีเดียวเชียว คิดไปด้ายยยยย กร๊ากกก เสียดายนะคะมาไม่ทัน 333 ฮ่าๆๆๆๆ เออ โนว์ก็เพิ่งสังเกตแฮะ สามร้อยกว่าเม้นท์แหล่ว ดีใจจจจจจจ ทีแรกไม่เคยคิดว่าเม้นท์จะถึงร้อยด้วยซ้ำ ><
คุณ >>>BulldoG - เม้นท์สั้นๆแต่ได้ใจความ เอิ๊กอ๊ากๆ ถึงกับลืมเลยเหรอจ๊ะว่าเม้นท์ว่าอะไร โนว์ขอโต้ดดดด พยายามจะมาอัพเร็วๆแล้วน้า = =a เอาน่า อย่างน้อยๆครั้งนี้ก็....ไม่ถึงสัปดาห์(อุบอิบๆ)
คุณ puppylove - คับผมมมม ได้คำตอบเรียบร้อยแล้ว อะแหม มาบอกรักกันกลางเรื่องโนว์ก็เขิลลลลลลแย่สิค้า(โดนถีบเปรี้ยง) โอเค ไม่เล่นและ = = ซีมันแค่จอมข่มขู่ เห็นแบบนี้แต่มันก็ไม่กล้าโหดกับวาหรอก กร๊ากกก ของรักของข้า เอ๊ยยย ของรักของเขา อัพแล้วจ้า ไม่ปล่อยให้รอกันนาน(รึเปล่า?)
คุณ lll_PeaChEriNo_lll - นี่ก็อีกหนึ่งนักสะกดจิต เข้าคู่กับคุณ EdS0uL ได้เลย สะกดจริงสะกดจัง เหอๆ วามันยังไม่ได้ตอบตกลงเป็นแฟนน้า แต่.....อ้อมๆน่ะใช่ กร๊ากกกก เชียร์ตะวันไม่ว่า แต่ตะวันกับใครเหยอ? ถ้าตะวันกับซีระวังหลังนะคะ เดี๋ยวจะได้มาเข้าร่วมขบวนการระวังหลังกับโนว์กับคุณ naminie 5555+ อัพให้แล้วจ้ะ ถึงไม่สบายเราก็ยังสู้ สู้เว้ยยยยย
และแล้วอีสโนว์ก็ได้ฤกษ์อัพค่ะ ตอนนี้ไม่เร็วไป(แน่ล่ะ)แต่(โนว์ก็คิดว่า)ไม่ช้าไป(รึเปล่า?) ฮาๆ เห็นใจหน่อยโน๊ะ(ไม่มีข้อแก้ตัว _ _ ) แต่ยังไงก็จะรีบมาอัพตอนต่อๆไปให้นะคะ ขอให้หนุกหนาน รักทุกโคนนนนนน ^O^
ความคิดเห็น