คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #47 : 13.3 ไฟอารมณ์
ไฟโทสะสว่าวาบในวเนรุเมื่อทรรับสั่้วยน้ำเสียระ้า
“ุไม่มีสิทธิ์ให้ร้ายนาถเพราะเธอไม่เยทำัว่ายอย่าทีุ่ล่าวหา”
“แน่พระทัยเหรอเพะ”
ินานาแสยะยิ้มมอสวามีอย่าเยาะหยัน
“อย่าน้อยเธอ็ไม่เยปล่อยัวให้ผมสัมผัสไ้อย่าถึพริถึิเหมือนที่ผมำลัทำับุอยู่ะนี้หรอพระนา”
ทรทอเนรเหยียหยามพลาแย้มสรวลมุมโอษ์อย่าหมิ่นแลน
น้ำเสียประอบับสีพระพัร์อท่านเหมือนเื้อฟื้นที่เิมใส่อไฟ
อารม์อินานาให้ลุวาบึ้นอย่าลืมัว โทสะที่โหมแรล้าทำให้เธอไม่เรหน้าอินทร์หน้าพรหม
“ท่านายนเรศ!”
ายเธอสั่นเทิ้มเพราะเพลิโทสะ
ลืมสิ้นทุสิ่ทุอย่าเพราะวามโรธทำให้เธอัปาแน่น้วยวามัใ ลืมิถึวามเสียเปรียบอนสิ้นเิเมื่อล่าวยั่วให้ทรริ้วอีรั้้วยารพาพิไปถึนรัอท่านที่เป็นู่อริอเธอ
“น่าำ ทรรัผู้หิที่เยถึพริถึิับผู้ายอื่นทั้ที่นรัอย่าฝ่าบาทไม่เยไ้สัมผัสแม้ปลาย้อยหล่อนหรือเพะ...มิน่าเล่าถึไ้เ็บมาลที่หม่อมัน”
วามโรธที่ถูท่านูถูทำให้เธอพลั้ปาพาพิไปถึอริสาว
“ะมาเินไปแล้วนะินานา ุไม่มีสิทธิ์ให้ร้ายนาถอย่านั้น” ทรบทน์้วยวามริ้ว
“นาถนารีวิเศษแ่ไหนหม่อมันถึะพูเรื่อริไม่ไ้”
เธอเอ่ยยั่วโทสะท่านให้ริ้วเหมือนที่ท่านทำให้เธอโรธอย่าลืมัวว่าะถูพายุอารม์อบุรุษที่ถูหมิ่นถาโถมใส่ให้นเป็นฝ่ายเือร้อน
“อย่าน้อยเธอ็วิเศษว่าุในสายาผม”
ทรรัสเสียเย็น
“อยู่สูแ่อบเือลั้วอ่ำ”
ินานายิ้มเยาะ
พระเนรสว่าวาวึ้นอย่าุ่นเือและรับสั่อบโ้เธออย่าเผ็ร้อน
“็ใ่เพราะ...ไม่เ่นนั้นผมไม่ทำแบบนี้”
พระวรายแร่เลื่อนเ้าถึัวเธออย่ารวเร็ว
าบ้วลทั์เธอ้วยูบุันับริมฝีปาร้ายาที่ให้หมิ่นเียริ์ท่าน้วยน้ำำเสียสี
วามโรธริ้วทำให้ไม่ทรยับยั้ั่พระทัย พระหัถ์้าหนึ่รัลำัวบาที่ัืนไว้แน่นราว้อารบีบรััวเธอให้แหล้วยพระหัถ์อ์เอ
ทรเลื่อนหัถ์อี้าสัมผัสาบ้วทรวอละมุนหวัเพียสร้าวามเ็บปวแสวามหมิ่นหยามไม่ให้เียริ์เธอ
ท่านายทรรั้เอวบาแนบพระโสีนปลายเท้าเรียวทัู้่ลอยสูาพื้น
ินานาพยายามสะบัหน้าหนีริมฝีปาที่ระแทลมาอย่าเรี้ยวรานเธอสัมผัสไ้ถึาวเลือาริมฝีปาน
พระหัถ์ที่ใหยาบหมิ่นสร้าวามเ็บปวให้ับนวลเนื้ออวบอิ่ม
เธอใ้แรทั้หมที่มีผลัพระอุระแ่ถูพระหัถ์ว้า้นแนและเหวี่ยัวเธอไปที่ลาพระแท่นบรรทม
“ปล่อยหม่อมันนะ!”
ินานาวาเสียแหลมใส่ร่าแร่ที่ามลมาทาบทับบนัวเธอ
พระพัร์ุันราวปีศาาอเวีราวับไม่ใ่ท่านายนเรศที่เยอ่อนโยน
ทรริ้วนลืมสิ้นทุสิ่หวัเพียระบายวามโรธเรี้ยวลบนเรือนร่าบาละมุน าเสามส่วนถูปลุมโยที่เ้าัวไม่อา้านทานแม้ยามทรรั้ึ้วยพระหัถ์แ็แร่นหลุล่วลไปออยู่ที่ปลายเท้าพร้อม้วยับในัวน้อยที่ถูระาแร
“ไม่! ฝ่าบาทไม่มีสิทธิ์! อย่ามาแะ้อัวหม่อมัน”
“ุเป็นเมียผมถ้าผมไม่มีสิทธิ์แล้วใระมีสิทธิ์”
ท่านายไม่สนพระทัยสิ่ใอีเมื่อร่าเปล่าเปลือยอเธอามยั่วา
แม้ยามื่นระหนอยู่ใ้พระวราย วาู่สวยอเธอายัถึวามเลียั
แ้มนวลแั้วยวามโรธ ทรเยพระพัร์ึ้นทอเนรใบหน้านวลนั้นนิ่้วยวามพึพระทัย
ำริในหทัยว่ายิ่โรธ ินานายิ่ามวนมอ
ท่านายไม่เยมีประสบาร์รุ่มร้อน้วยไฟปรารถนารุนแรับหิสาวนใไม่เว้นแม้ระทั่นาถนารี็ไม่เยปรารถนาเหมือนอย่าินานา
ทรยอมรับว่าไม่เย้อารผู้หินไหนเหมือนที่ทร้อารในัวหม่อมอท่านะนี้
“ไม่...หม่อมันไม่ยอม”
เธอสะบััวแ่ลับสู้แรอท่านไม่ไ้
ท่านายรั้ใบหน้าสวยที่แ่ำเพราะวามโรธอเธอเ้าิพระพัร์
ประทับรอยูบทาบลบนริมฝีปา่าำนรราลืนเสียประท้ว่อ้านาริมฝีปาที่อบ่อล้อ่อเถียไม่าำ
ท่านไม่ใ่นโหร้ายเสพิเ็์้วยวามรุนแรึทรั้ใอ่อนโยนับหม่อมให้มาแ่วามโรธทำให้ทรลืมอ์
ผู้หิที่มีวามเป็นัวอัวเอสูอย่าินานา
เรียไ้ว่าพยศัล้ายม้าเปรียวที่ทรอบปราบพยศอมันยิ่นั
เมื่อพบับผู้หิพยศอย่าเธอ็ยิ่ทำให้ทรรู้สึท้าทายที่ะปราบเพราะท่านเยพบแ่หิสาวที่มัอยเอาพระทัย
แม้ระทั่นาถนารียัมีแ่อออ้อนอ่อนหวานับท่าน
ุมพิที่วระอ่อนโยนลายเป็นุมพิหยาบหยามป่าเถื่อนาบ้วเี่ยวเ็ไม่เหมือนเมื่อรู่ที่ประทานุมพิอ่อนหวานเว้าวอนนายอเธอสั่นสะท้าน
ินานาพยายามเบี่ยใบหน้าหนีแ่ลับไม่พ้น เธอรับรู้ไ้ถึุมพิลทั์ไร้รอยเสน่หาเธอพยายามทุบและผลัพระอุระแร่ั่ำแพหนา
แ่มือเล็ ๆ อเธอไม่สามารถยับยั้หรือสร้าวามระายเือให้ท่านเลยแม้แ่น้อย
ทรรวบ้อมืออเธอไว้้วยพระหัถ์้าเียวเหนือศีรษะพร้อมเยพัร์ึ้นสบาับเธอ่อนะทอเนรไล่่ำไปทั่วสรรพา์ายอย่าละลานา
หม่อมอท่านมีใบหน้าสวย
รูปร่าเย้ายวน ออวบอิ่มเ่ึสมวัยสาว เอวเล็ สะโพลมลึน่าสัมผัส
ผิวอเธอนวลเนียนละเอียนอพระทัยไม่ให้แะ้อเธอไม่ไ้
ทรเยพระพัร์ึ้นทอเนรสบาลมวาวทอประายรุ่โรน์ราวแม่เสือรหน้า
ริมฝีปาแ่ำบวมเ่อเพราะูบระแทระทั้นออ์เอ
ินานาเป็นายาอท่าน
อนนี้ไม่ว่าใระเอา้ามาุ็รั้ท่านไม่ให้ทำรัับเธอไม่ไ้
ใรหน้าไหนล้าเ้ามาวาท่านสู้ายแน่นอนเพื่อให้ไ้รอบรอัวเธอ
ทรรู้สึล้ายนอโระหายน้ำอยู่ลาทะเลทรายเมื่อไ้พบโอเอิสแสนสวย็โนเ้าใส่เพื่อหวัเพียหยน้ำน้อยนิไ้สัมผัสพระิวหา
ทรแน่พระทัยว่าอ์เอสามารถทำไ้ทุอย่าเพื่อให้ไ้ื่ม่ำับเธอ
่อให้้อ่าันายไป้า็ทรยินี
พระเนรมสื่อวามนัยว่า้อารสัมผัสเธอ้วยวามสิเน่หาแ่ินานาไม่เ้าใ
รู้สึเพียวามลัวเมื่อสบเนรมุพร้อมิในใว่าเธอไม่มีทาพ้นเื้อมืออท่านายแน่
ๆ เธอโทษัวเอวุ่นวายที่ปาเสียยั่วให้ท่านริ้วนัวเอ้อเือร้อนแบบนี้
ท่านายเอ็ทรเป็นนัีฬาที่ออำลัายสม่ำเสมอ พระวรายแ็แร่นเธอ้านแรท่านไม่ไ้เมื่อทรั้พระทัยเอานะ้วยารรอบรอัวเธอแม้ะไม่มีพระทัยเสน่หาแ่้อารปลเปลื้อพระอารม์ที่เิึ้นหลัทอเนรร่ายวนาอน และถูเธอยั่วยุพระอารม์ให้ทรริ้วนลืมอ์ว่าหิสาวใ้ร่าเป็นหม่อมอท่านึ่วร่าแ่วามอ่อนโยนไม่ใ่าบ้วทำามพระอารม์เ่นนี้
 |
|
ความคิดเห็น